Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεοί. Νο 52 / 29 Δεκεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΈΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

 Φίλες και φίλοι αναγνώστες, εντός και εκτός των τοίχων της Πατρίδας, η σελίδα μας σας εύχεται, ΧΡΌΝΙΑ  ΠΟΛΛΆ, ο καινούργιος χρόνος 2011 να είναι ευτυχισμένος, γεμάτος υγεία, ειρηνικός και χωρίς μνημόνια και απορροφητικές πεταλουδίτσες που απορροφούν τη ΓΎΡΗ της ….εργασίας μας.

ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ

Φώτο Νο 1. Απόφοιτοι του Ιδιωτικού Γυμνασίου “Κ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ- Κ. ΛΕΣΓΙΔΟΥ- ΔΑΓΛΑΣ” το 1968.

 Δεν ήταν δυνατό, φίλες και φίλοι, οι καθηγητές και μαθητές του ιδιωτικού Γυμνασίου της πόλης μας, να μη ακολουθήσουν την καθιερωμένη τακτική, η, καλλίτερα το καθιερωμένο έθιμο, της τελευταίας Γυμνασιακής αναμνηστικής φωτογραφίας, που ακολουθούν, από το 1945, καθηγητές και μαθητές του Κρατικού Γυμνασίου, έτσι:
Στη φώτο μας, από αριστερά, καθηγητές και μαθητές του ιδιωτικού Γυμνασίου, “ Κ. Παπαγεωργίου- Κ. Λεσγίδου και Δάγλα”.
Σειρά 1η. Οι κ.κ. καθηγητές: Κωνσταντινίδης Θεοχάρης- μαθηματικός, Κουρκούτας Μιχάλης- φιλόλογος, Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος- φιλόλογος, Ρούση Μαρία-Κυδώνα –φιλόλογος, ο Γυμνασιάρχης, Πνευματικός Νικόλαος-μαθηματικός, ο Γνωστός μας-άγνωστος Χ; , Αυγεροπούλου Άννα-φιλόλογος και Πατσινακίδης Ιωάννης-Φιλόλογος.
Σειρά 2η., Οι μαθητές και μαθήτριες: Βεράνης Τάσος, Παναγιωτίδης Τάσος, Χαρτοματσίδης Κώστας, Χάϊτας Κώστας, Φιλίππου Ειρήνη, Καγιογλίδου Κυριακή (Κούλα),  Γρηγοριανού Δέσποινα Νούλα), Ζηνοβία Χ:, Λεβεντίδου Ελένη και Δήμτσα Παρασκευή (;).
Σειρά 3η. Οι μαθητές και μαθήτριες: Παπαδόπουλος Χαράλαμπος (Μπάμπης), Κεχαγιάς Τάκης, Παπαδόπουλος Στέφανος, Μαυρικάκη Δέσποινα, Σαράνη (;), Χατζηπέτρου Ευαγγελίτσα, Σαμαράς Αντώνης, Θεοφράστου Χαράλαμπος (Μπάμπης), Παπαδόπουλος Κώστας, Μυλή Βασιλική (Κουλίτσα)-Καζαντζή, Λιάπτσης Φιλάρετος, Λεβεντίδου Μαρία, Μωυσιάδου Ανδρομάχη, Ιουλία X; Και Καράτζας Αστέριος (Στέργιος) εκ Κοζάνης.
Σειρά 4η. Οι μαθητές και μαθήτριες: Κοϊμτσίδης Αλέκος, Μπελίδης Απόστολος, Μαυρικάκη Δέσποινα,  Γρηγοριάδου Μαρία, Ιωσηφίδης Θεοχάρης (Χάρης), Καλμπουρτζίδης Αντώνης, Καπουκαρτσίδης Γιώργος, Λαλόπουλος Δημήτρης, Σαββίδης Θεοχάρης, Κυριμλίδης Χ΄, Παπαδοπούλου Μαρία, Φωτιάδης Λάζαρος, Γκόγκος Ηλίας και Τσιρνάρης Νίκος.
Επειδή, ενδεχομένως, η συνύπαρξη καθηγητών, στη φώτο μας, κρατικού  και ιδιωτικού Γυμνασίου, να σας δημιούργησε ορισμένα ερωτηματικά, διευκρινίζουμε, πως, οι απολυτήριες εξετάσεις, στα ιδιωτικά Γυμνάσια, διενεργούνταν, για το.. αδιάβλητο, από καθηγητές του κρατικού φορέα. 
Σημείωση σύνταξης : Στα  σημερινά λεξικά, η λέξη “στάσιμος” (με τη συγκεκριμένη σχολική έννοια) αφαιρέθηκε από τα λεξικά, δεδομένου ότι, εξέλειπε ο …λόγος ύπαρξης της!! 

Φώτο Νο 2. Η βρύση του Εποικισμού στην Κοινότητα Ινελι (Ανατολικό) το 1925.

1924 και το πλήθος των προσφύγων Ελλήνων, από την Τουρκία, κατέκλεισε την μητέρα Πατρίδα με την προσδοκία της προσωρινότητας και της σύντομης επιστροφής τους στις πατρογονικές εστίες, μια προσδοκία που ποτέ δεν φάνηκε , όμως τους συνοδεύει, γιατί την πήραν μαζί τους στην “ αιωνιότητα ”, όπου και οι περισσότεροι, από αυτούς, μετοίκησαν …
Ένα από τα χωριά της περιοχής μας, που δέχτηκαν σημαντική μάζα προσφύγων, κυρίως, Μικρασιάτες, ήταν και χωρίο, Ινελι ( Ανατολικό).
Η εξουθενωμένη, από τους πολέμους, Ελληνική Πολιτεία, για να αντιμετωπίσει , όσο οι  οικονομικές δυνάμεις της το επιτρέπουν, τα πρώτα  βασικά προβλήματα των προσφύγων (Τροφή-Νερό- Στέγη), δημιούργησε τα εποικιστικά γραφεία με τη συμμετοχή και προσφύγων.
Το Ινελι, είχε την τύχη, μεταξύ των προσφύγων, που εγκαταστάθηκαν στο χωριό, να συμπεριλαμβάνεται και το πεπειραμένο συνεργείο ΛΙΘΟΞΟΩΝ του, Πετρίδη Σταύρου, από το Γαριστουράν του Κεσκίν Μετίν της Άγκυρας, με τους, Αμανατίδη Αλκη, Ιωσηφίδη Κοσμά, Ιωσηφίδη Ιωσήφ, Ιωσηφίδη Κυριάκο,  Μωυσιάδη Ιάκωβο- και Κατσίδη Κυριάκο, από το Γενίκιοϊ- και Μουρουζίδη Κώστα, από το Λερί, με αποτέλεσμα να αναλάβουν την κατασκευή  τέσσερις η πέντε βρύσες που κοσμούσαν το χωριό από το 1925 μέχρι το 1956 που, δυστυχώς, κατεδαφίστηκαν από την Κοινότητα ελέω …πολιτισμού.
Στη φώτο μας το αξιοθαύμαστο καλλιτέχνημα της κεντρικής πλατείας να περιεργάζονται την μπροστινή όψη οι νεαροί του χωριού , Μουρατίδης Βασίλης και Γρηγοριάδης Νίκος και από πίσω ο ρεπουμπλικάνος Ιλαρέτες, Ελευθεριάδης Ευθύμης.
Σημειώνουμε, πως, το παραπάνω συνεργείο λιθοξόων του, Πετρίδη Σταύρου, συμμετείχε στην κατασκευή του Υδραγωγείου Πτολεμαϊδος.

Φώτο Νο 3. Το προσφυγόπουλο του Πόντου, Γιώργος Πατρικίδης, στα Καϊλάρια του 1925ή 1926. 

Για το νεαρό εικονιζόμενου, προσφυγόπουλο του Πόντου, αναφερθήκαμε πολλές φορές σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας, τόσο, σαν αθλητή της πάλης και μουσικοχοροδιδάσκαλο , όσο και για την τεράστια κοινωνική του προσφορά στα δύσκολα  εμπόλεμα χρόνια που περνούσε η χώρα μας, αλλά και στην ανύψωση του πολιτιστικού γίγνεσθαι της περιοχής μας.
Ο σκοπός της σημερινής μας παρουσίας του έχει σχέση με το κοινό αντικείμενο της φώτο μας Νο 2, την ίδια χρονολογική εποχή και τον ίδιο φόντο, της αναμνηστικής του φωτογραφίας, όμως, διαφορετικής αρχιτεκτονικής κατασκευής, απλά, θέλαμε να σημειώσουμε τη σημασία και την αναγκαιότητα που έδινε η πολιτεία και η επιτροπή Εποικισμού στην προτεραιότητα ύπαρξης του νερού , όσο για την καλλιτεχνική σύγκρισή, την παραδίνουμε, φίλες και φίλοι, στη δική σας … κρίση.
Βρύσες, του στυλ της φώτο μας, κατασκευάστηκαν στα Καϊλάρια  το 1925 -1926,  περίπου, 12 με 15 και ήταν διάσπαρτες σε όλη την Κοινότητά μας, τα Καϊλάρια και είχαν όλες την ίδια μοίρα με αυτές του Ινελι (Ανατολικό) ….
Στη φώτο μας, ποιος άλλος από τον πολυπράγμονα αείμνηστο συμπολίτη μας, Γιώργο Πατρικίδη.

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. Νικόλαος Παπάνας ή Παπακώστας.

Σημειώσεις- Διορθώσεις-Συμπληρώσεις σύνταξης.* Ζητάμε συγνώμη από τους φίλους μας, γιατί δεν καταφέραμε να προσδιορίσουμε την ακριβή περιοχή της φώτο μας Νο 3, με ενδοιασμούς λέμε,  το χώρο του ανύπαρκτου, τότε, παλιού πάρκου με φόντο το μοναδικό διώροφο κτίσμα, της λανάρας του, Σίμου Μιχαηλίδη.
* Οσες καλές φίλες και φίλοι γνωρίζουν κάτι , παρακαλούμε να μας ενημερώσουν, όπως και για την συμπλήρωση των στοιχείων της Φώτο μας Νο 1.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1251 / 29 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 52 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 51 / 22 Δεκεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Θεμελίωση του Εκκλησιαστικού Γηροκομείου Πτολεμαΐδος το 1983.

27 Ιουνίου 1983, η μεγάλη γιορτή της χριστιανοσύνης μας, “Του Αγίου Πνεύματος.”.
Τη Γιορτάσιμη αυτή μέρα, επέλεξε ο Επίσκοπος μας κ.κ. . Αυγουστίνος Καντιώτης, να θεμελιώσει το Εκκλησιαστικό Γηροκομείο της Πτολεμαϊδος και περιχώρων. Ήταν ένα  όνειρο του και μια υπόσχεσή του προς το Ποίμνιο του, της περιοχής μας, όσο βαρύ και αν είναι το οικονομικό του κόστος. Με αξίωσε ο Θεός, είπε, ο Σεβάσμιος Ιεράρχης μας, “σήμερα θα θέσουμε το θεμέλιο λίθο ανέγερσής του και πολύ σύντομα θα το θέσουμε σε λειτουργία για  την εξυπηρέτηση όλων εκείνων των απόκληρων γερόντων συνανθρώπων μας που το έχουν ανάγκη ”.
Το περικαλλές κτίριο, με όλες τις προβλεπόμενες ανέσεις για την ευχάριστη διαβίωση των.. απόκληρων γερόντων, ολοκληρώθηκε, όμως, ούτε ένας, μα ένας απόκληρος γέροντας θαμώνας, για να εγκαινιασθεί η λειτ0υοργία του!!.
Το φαινόμενο αιφνιδίασε τον Επίσκοπο μας, αλλά, η αγαλλίαση της ψυχής του ένοιωσε ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση για το γεγονός , πως, στην προσφυγική, κατά πλειοψηφία, περιοχή μας, οι νέοι δεν εγκαταλείπουν τους γονείς τους, όποια και αν είναι η οικονομική τους κατάσταση τους έχουν δίπλα τους, ως λαμπερό φάρο, για να φωτίζει τα βήματά τους.
 Πρέπει να συμπληρώσουμε, πως, η Εκκλησία μας, προσέφερε το κτίριο για την στέγαση της υπό μετεγκατάστασης της ΙΧ Μεραρχίας στην πόλη μας, κάτι που δεν πραγματοποιήθηκε για άλλους λόγους, αλλά και για χρήση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, ακόμα δε και όπου έχει ανάγκες η πόλης μας.
Στη φώτο μας, η τελετή της θεμελίωσης, από τον σεπτό Ιεράρχη μας, κ.κ. Αυγουστίνο, με τη συμπαράσταση επιτελών της Μητροπόλεως και Ιερέων της Περιοχής.
Διακρίνουμε, από αριστερά, τον Αρχιερατικό, Μάξιμο, τον πρωτοσύγκελο της Μητρόπολής μας, Θεόκλητο και σημερινό Επίσκοπο μας, τον Επίσκοπο μας κ.κ., ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟ, το Δήμαρχο μας, Σπανίδη Ανέστη, το Διοικητή Αστυνομίας, τον Καπνόπουλο Παναγιώτη, τον τέως Δήμαρχο, Τόττη Πέτρο, τον τέως Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, γράφοντα, Καζαντζή Γιώργο ,
το Δεληδημήτρη Δημήτρη (;) η γνωστό μας-άγνωστο Χ και την πλάτη του Αρχιερατικού μας, Νικηφόρου Μαναδή .   
       
Φώτο Νο 2. Η νέα Πρόεδρος της Ελληνικής Μέριμνας Πτολεμαϊδος το 1978.

Η επί 32 χρόνια Πρόεδρος, του παραρτήματος Ελληνική Μέριμνα Πτολεμαϊδος, κυρία. Τσουκαλά Ραλλού, υπό το βάρος της τεράστιας προσφοράς της επί 32 δύσκολα χρόνια και κυρίως, υπό το βάρος του αδυσώπητου χρόνου που τη βάρυναν, υπέβαλε την παραίτησή της, από το αξίωμα της Προέδρου, με την υπόσχεσή της, πως, θα είναι δίπλα στην καινούργια Πρόεδρο και το παράτημα, όσο οι δυνάμεις της το επιτρέπουν.
Τα μέλη της Διοίκησης και του παραρτήματος, που πήραν το λόγο, στόλισαν, με τα πλέων εγκωμιαστικά σχόλια, την τεράστια προσφορά της, στην Πατρίδα  και την πάσχουσα Κοινωνία μας, τόσο, κατά την πολεμική περίοδο, όσο και κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια.
 Η επιτυχία μας αγκαλιάζει όλα τα μέλη του παραρτήματος μας, που είχαν την καλοσύνη και τη διάθεση, της εθελοντικής προσφοράς τους, για την Πατρίδα και τους συνανθρώπους μας που αντιμετώπιζαν διάφορα προβλήματα επιβίωσης και όχι μόνο, στα  δύσκολα εκείνα χρόνια.
Πιστεύω ακράδαντα, πως και με τη νέα, Πρόεδρο σας, θα συνεχίσετε, με την ίδια διάθεση και ζήλο το θεάρεστο έργο που αρχίσαμε μαζί…
Ένα μεγάλο και σεμνό, από καρδιάς, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ και μερικές σταγόνες δάκρυα επισφράγισαν το μεγαλείο της ψυχής, της Ραλλού Τσουκαλά.
Ύστερα, από τα σχετικά τελετουργικά, τα μέλη του παραρτήματος της Ελληνικής Μέριμνας, επέλεξαν ομόφωνα την κυρία Σιάντσου Άννα , ως νέα Πρόεδρο του παραρτήματος Πτολεμαϊδος.
Η νέα Πρόεδρος, Άννα Σιάντσου, παρέθεσε δεξίωση, στα μέλη της Διοίκησης, στο κέντρο Πλεξίδα.,
 Στη φώτο μας, από αριστερά : Σιάντσου Άννα -νέα Πρόεδρος-, Τακουλίδου-Πλεξίδα  Κατίνα, Τέλιου Όλγα, Ακριτίδου Εύα, Ραντιλάκη Ελένη, η απερχόμενη Πρόεδρος- Τσουκαλά Ραλλού-,  Πατσίκα Μαρίκα, Κανδύλη-Καλαϊτζή Ευαγγελία, Ντιβάνογλου Κούλα, Βαρβαρούση Ευαγγελία, Τασιώνη Νούλα, Νικολαϊδου Παναγιώτα. Τζατζοπούλου-Τσαβδαρίδου Σάρα, Σιβροπούλου Ευαγγελία (Λήδα)-Γεωργιάδου, Κυριάκου Στέλλα και Παπαγεωργίου K. Παναγιώτα.
 
 Φώτο Νο 3. Από τη συνάντηση των παλαιών Προσκόπων Πτολεμαϊδος το 1985.

“Μια φορά Πρόσκοπος, Πάντα Πρόσκοπος” , λέει το προσκοπικό σλόγκαν και αυτό συνάγεται από την 1η συνάντηση των Προσκόπων του 1945. όπου, με το 1ο σάλπισμα της συνάντησης των, από μια μικρή ομάδα φίλων, συγκεντρώθηκαν περί τους 100.
Το διήμερο της συνάντησης πραγματοποιήθηκε στο Ξενοδοχείο “ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ” την 7η και 8η Δεκεμβρίου 1985.
Τη συγκέντρωση τίμησαν με την παρουσία τους, οι τοπικοί έφοροι από., τη Θεσσαλονίκη, τη Λάρισα, την Κοζάνη, τη Φλώρινα, την Καστοριά και συμπολίτες μας Πρόσκοποι της διασποράς φορτωμένοι με χιλιάδες ευχάριστες αναμνήσεις από την Προσκοπική τους ζωή.
Οι διηγήσεις για συμβάντα περιστατικά, τα  διασκεδαστικά και  πολλές φορές διδακτικά σκετς, τα τραγούδια και οι Προσκοπικές κραυγές που δονούσαν την αίθουσα, δεν ήταν τίποτε άλλο από το ψυχικό μεγαλείο της ανάμνησης και των διδακτικών αποτελεσμάτων της Προσκοπικής ΙΔΕΑΣ.
Στη φώτο μας, ένα μικρό τμήμα, από το φινάλε της συνάντησης με το πλούσιο γεύμα που παρέθεσε η επιτροπή της εκδήλωσης.
Διακρίνουμε τους: Δάλλα Μιλτιάδη, Μελανοφρύδη Κίμωνα, Θεοφυλάκτου Λάζαρο, Ασιανό Μιχάλη, Παγκούτσο Θανάση, τον γράφοντα, Καζαντζή Γιώργο και Ζεϊμπέκη Βασίλη .

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. Νικόλαος Λ. Παπαδέλης.

Σημείωση σύνταξης.
Η αλλαγή σελίδας του προηγούμενου (15-12-2010) δημοσιεύματος μας, οφείλονταν στη χρωματική παρουσίαση του περιεχομένου των φώτο μας και μόνο ( τεχνική φύση).
Ζητάμε συγνώμη, φίλες και φίλοι αναγνώστες, για την ταλαιπωρία σας και κατανοούμε τα όποια προσωρινά.. σχόλιά σας μέχρι να βρείτε τη 20η σελίδα μας έγχρωμη.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1250 / 22 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 51 / 2010.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέι. Νο 50 / 15-12-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

 Τα δύο προσεχή δημοσιεύματά μας, τα αφιερώνουμε στη νεοεκλεγείσα Δημοτική αρχή της Δημάρχου  κ. , Βίκυς Βρυζίδου-Μόσχου, με τη βεβαιότητα αναβίωσης του θεσμού της βράβευσης, των ακάλυπτων χώρων και μπαλκονιών, συνδυάζοντάς τον, κατά την ταπεινή μας άποψη, με την περίοδο της “Ανθοκομικής έκθεσης” με την προσθήκη, να λάβουν μέρος, και οι εκθέτες και γιατί όχι και η Δημοτική μας αρχή, σε κοινόχρηστους χώρους του δήμου μας.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 24 ΧΡΟΝΙΑ (1987-2010), Ο ΔΗΜΟΣ ΜΑΣ.

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ

Στην προσπάθεια της να δημιουργήσει ΑΜΙΛΛΑ, μεταξύ των κατοίκων της πόλης, η εφημερίδα μας με χαρά δημοσιεύει σήμερα τις φωτογραφίες που βραβεύτηκαν στο διαγωνισμό του Δήμου μας για τον καλύτερο ακάλυπτο χώρο.

 ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

 Φώτο Νο 1 και 2. Το Πρφώτο βραβείο, δίδεται στον Παππού, Γρηγοριάδη Παύλο, Π. Πατρών Γερμανού.

 Η δραστηριότητα και το μεράκι του κυρ ΠΑΥΛΟΥ δεν περιορίστηκε μόνο στον εσωτερικό δικό του ακάλυπτο χώρο, αλλά επεκτάθηκε και στο πεζοδρόμιο με τα ωραία και περιποιημένα λουλούδια που τοποθέτησε και περιποιήθηκε, προσωπικά ο ίδιος..
.Ας εξισώσουμε όλοι τον εαυτό μας με τον κ,. Παύλο Γρηγοριάδη και ας φανταστούμε όλη την πόλη μας παρόμοια. Πόσο όμορφα θα ήταν στ' αλήθεια και πόσο η ζωή καλύτερη για όλους μας!!!
Όταν υπάρχει ΘΕΛΗΣΗ και ΜΕΡΑΚΙ, ο κόπος και η ηλικία παραμερίζονται.
Αξίζει ένα μεγάλο ΕΥΓΕ στο νοικοκύρη, ακούραστο και μερακλή μπάρμπα ΠΑΥΛΟ και ας γίνουμε όλοι μας ΜΙΜΗΤΕΣ του!!.

                                                           ΔΕΥΤΕΡΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

Φώτο Νο 3. Το 2ο βραβείο, απονέμεται στην κυρία, Ησαΐα Νικολαϊδου, Αγίου Στεφάνου.

Με πόση χαρά και ευτυχίαατενίζειτο ρφακό της Επιτροής Ετους Περιβάλλοντος, του Δήμου μας, η κυρία, ΗΣΑΪΑ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ, ζωγρφαρφισμένη στο πρφόσωπό της και μπρφοστά σρτο σπίτι της.
Πόσες από σας,ρφίλες αναγνώστρφιες, δρφ θα θέλατε να βρφίσκεσθε σ΄ αυτή τη θέση;;;
Εμπρφός ποιπόν, το 1988 ανατέλη σε λίγο, Ο Δήμος μας θα χαρεί να είστε εδείς στη θέση της κυρφίας, Νικολαϊδου Ησαϊας.

ΤΡΙΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ.

 Φώτο Νο 4,5 και 6. Το τρίτο βραβείο, μοιρφάστηκαν τρείς ισάξιες συμπολίτισσες μας.

       

*- Το μεράκι  χρόνια δεν  κοιτά. Την  κυρία, ΕΥΑ ΣΑΛΙΑΓΚΑΤΣΗ, δεν την κουράζει η δουλειά, αντίθετα  την ευχαριστεί η απόλαυση του αποτελέσματος της δουλειάς της και μάλιστα όταν αυτή έχει να κάνει με λουλούδια. Λουλούδι στο λουλούδι ας είναι και.. λίγο, μαραμένο, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας!!

 *- Ήρθατε λίγο αργά, είπε στην επιτροπή, η κυρία, ΣΟΦΙΑ ΚΑΠΝΟΠΟΥΛΟΥ, δείχνοντας τον θαυμάσιο κήπο της. Αλλά, ποτέ δεν είναι αργά κ, ΣΟΦΙΑ, όταν στέκεσαι στα πόδια σου ΓΕΡΑ, ενώ όλα τριγύρω σου πεθαίνουν. Πιστεύουμε να συμφωνείτε κυρία, Σοφία!!!

* - Χαμογελαστή και περήφανη η κυρία, ΣΟΦΙΑ ΚΡΥΤΣΑΝΗ, μπροστά στο δημιούργημα της και στο φακό της επιτροπής, δείχνει να δηλώνει "Αμμές δε γ΄ εσσόμεθα πολλώ κάρρονες”, Το 1988 θα το δείξει η κ, Σοφία...
Στο επόμενο φύλλο μας, θα δημοσιεύσουμε τις φωτογραφίες που βραβεύτηκαν για το καλύτερο μπαλκόνι.
Λυπούμαστε που δεν μπορούμε να παρουσιάσουμε, τις φώτο μας, έγχρωμες για να φανεί το μεγαλείο του δημιουργήματος και δημιουργών  τους, όμως!!!
(Σημερινή (8-12-2010) σημείωση σύνταξης).
“Η σημερινή πληρότητα των εγκαταστάσεων, του εκδότη μας, με τα τελευταίας τεχνολογίας μηχανήματα, μας επιτρέπουν την έγχρωμη δημοσίευση των φώτων μας του 1987”.
Ο γράφων και η εφημερίδα μας, συγχαίρουν όλες και όλους που είχαν την αγάπη, το θάρρος και την πεποίθηση να πάρουν μέρος στην Α' αυτή πρωτοπορία της Δημοτικής μας αρχής.
Σημειώσεις- Προσθέσεις-Συμπληρώσεις, σύνταξης.
Το αναφερόμενο δημοσίευμά μας, “Φωτοεπισημάνσεις”, δημοσιεύτηκε στην εφημερία “ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ” 1-12-1987, του τότε εκδότη, Βαγγέλη Μανώλα, από τον σημερινό γράφοντα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1248 / 08 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 50 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 49 / 8 Δεκεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Μια ομάδα προσφύγων του Γυαλί Τσιφλίκ στα Καϊλάρια το 1922.



























Μια φιλική παρέα προσφύγων της πρώτης γενιάς, από το Γυαλί Τσιφλίκ της Μικράς Ασίας, λίγο πριν πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς για τη μητέρα Πατρίδα.
Το κτένι έφτασε στον κόμπο, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες και ότι χειρότερο ακόμα υπάρχει, τέθηκαν σε εφαρμογή, από την Κυβέρνηση του Ατατούρκ, με απώτερο σκοπό την εξαφάνιση των Ελλήνων από τις Πατρογονικές τους εστίες.
Έτσι, η καλή παρέα των συμπατριωτών μας, αφού έβαλαν τα καλά τους, έβγαλαν, προφανώς, την τελευταία τους φωτογραφία, εγκατέλειψαν την γη των προγόνων τους και όλα τα υπάρχοντά τους, ξεχύθηκαν στους δρόμους και όπου φύγει, φύγει, με την προσδοκία της σύντομης επιστροφής στα αλησμόνητα μέρη τους.
Για καλή τους τύχη, ύστερα από περιπέτειες στην μητέρα Πατρίδα, έσμιξαν στην Κοινότητα Καϊλαρίων, όπου, με το όνειρο της προσδοκίας για επιστροφή, τελείωσε και το νήμα της ζωής τους στην αιματοβαμμένη γωνιά της Μακεδονίας μας..
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθισμένοι, οι:  Χατζηαποστόλου Νικόλαος και Κουτρούδης Σταύρος.
Σειρά 2η, όρθιοι: Καλαϊτζόπουλος Ευγένιος,  Μουδανιώτης  Κωνσταντίνος, Τσιμπραηλίδης Χαράλαμπος και Σωτηργιαννίδης Ευριπίδης
  
Φώτο Νο 2, Απόφοιτοι του Γυμνασίου Πτολεμαΐδας στη Ρόδο το 1957.

 Η τελευταία επταήμερη εκπαιδευτική εκδρομή, των τελειόφοιτων του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, πραγματοποιήθηκε  στο νησί των Ιπποτών, στην πανέμορφη Ρόδο μας.
Στη φώτο μας, μαθήτριες και μαθητές με τους συνοδεύοντας τους καθηγητές, επισκέφτηκαν το ενυδρείο της Πόλης, χωρίς να παραλείψουν και την τελευταία τους αναμνηστική φωτογραφία στην είσοδό του.
Στο τσούρμο αυτό της φώτο μας, καταφέραμε να αναγνωρίσουμε, με τη βοήθεια συμμαθητών εκδρομέων<
Από κάτω προς τα άνω: Κοτζαμπάση Δημήτρη, Σαββουλίδη Βασίλη, Γρηγοριάδη Αντώνη, Κυριάκου Χρήστο, Τσαχουρίδη Αλίκη, Δημητρακούδη Ειρήνη, Ναούμ Νίκο, Σαλονικίδου Αντιγόνη, Φωτιάδου Αγάπη, Χατζοπούλου Δέσποινα, Καπλανίδη Σταύρο, Κούση Θόδωρο, Καζαντζή-Κεφαλίδη Πτολεμαίο, τον Καθηγητή φυσικής, Τσιτουρίδη Ιωάννη, Πουλασουχίδη Βασίλη, Γαβριηλίδου Ρίτσα, Κιουρτσίδου Θοδώρα, Κτενίδου Ευδοκία, Κωστόπουλο Σάββα, Χατζηκακίδου Κική, Ιωάννη,  Ακριτίδη Κώστα, Μαυρουδή Κώστα, Τσανακτίδη Μιχάλη,  τη συμπολίτισσά μας καθηγήτρια-φιλόλογο- Αυγεροπούλου Άννα, Τσιρανίδη Αναστάσιο (Τάσο), Παγιαβλή Γιάννη, Βασιλειάδη Πέτρο, Μιχαηλίδης Γιώργος (τσανίνας;).

Φώτο Νο 3. Από τα εγκαίνια του αθλητικού κέντρου-ΕΑΚ- (κλειστό Γυμναστήριο) το 1979.

   

















Τον Αύγουστο του 1979 εγκαινιάστηκε και δόθηκε σε λειτουργία. το κλειστό αθλητικό Κέντρο Πτολεμαϊδος, από τον Υπουργό Αθλητισμού, Αχιλλέα Καραμανλή.
Στη φώτο μας, από αριστερά, ο Υπουργός αθλητισμού μειδιά, προφανώς, από το εγκώμιο που του πλέκει, ο μη εμφανιζόμενος στο φακό της φώτο μας, Δήμαρχός μας, Τόττης Πέτρος, η κ. Δημάρχου, Γιαννούλα Τόττη, ο πρόεδρος του Δημοτικού συμβουλίου και γράφων, Καζαντζής Γιώργος, οι Βουλευτές, Αθανασιάδης Σταύρος και Παπακωνσταντίνου Μιχάλης, παράγων της Γραμματείας αθλητισμού, ο γνωστός μας λόγιος και γραμματέας του Εμπορικού Συλλόγου, Βίττης Φώτης, ο οδοντίατρος και αθλητικός παράγων της πόλης μας, Λαζαρίδηε Γιώργος, ο εκδότης και Διευθυντής της εφημερίας Εορδαϊκή, Ακριτίδης Λάζαρος, ο Εκδότης-Διευθυντής της εφημερίδας, Χρόνος Κοζάνης και ανταποκριτής της ΕΡΤ, Κοσταρέλας Νίκος και ο Αστυνομικός Διευθυντής της Εορδαίας,

Φώτο Νο 4. ΑΡΗΣ Πτολεμαϊδος – ΕΛΛΑΔΑ Φλώρινας, 4-0, το 1960.

















Για το πρωτάθλημα Δυτικής Μακεδονίας, συναντήθηκαν στην πόλη μας, στις 4-12-1960, οι ομάδες ΑΡΗΣ Πτολεμαϊδος και ΕΛΛΑΔΑ Φλώρινας.
Το βαθμολογικό ενδιαφέρον της συνάντησης, συγκέντρωσε, μέσα και έξω από το γήπεδο, τον μεγαλύτερο αριθμό των φιλάθλων, για την εποχή, τόσο, από οπαδούς του ΑΡΗ, όσο και από οπαδούς της ΕΛΛΑΔΑΣ  της γειτονικής μας Φλώρινας.
Ύστερα από ένα συναρπαστικό παιχνίδι, η τοπική ομάδα επεκράτησε του αντιπάλου της με το ευρύ σκορ των 4-0 τερμάτων.
Ήταν ένα από τα ωραιότερα και παραγωγικότερα παιχνίδια του ΑΡΗ που όχι μόνο αμείφθηκε, από τα χειροκροτήματα των χιλιάδων φιλάθλων της Πτολεμαϊδος και όχι μόνο, αλλά και από τη Διοίκηση του ΑΡΗ, με ένα μεγάλο γλυκό, στο πιάτο, της αρεσκείας τους,
Στη φώτο μας, από αριστερά, η ομάδα του Άρεως, λίγο πριν την έναρξη του αγώνα.
Σειρά 1η, ημικαθήμενοι: Κυδώνας Δημήτρης (Τακούλιας), Κεφαλίδης Νίκος 9Κυρά ξένη), Θεοφανίδης Αιμίλιος, Γρηγοριάδης Κώστας (Μαρόπουλος)  και Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιων).
Σειρά 2η, όρθιοι: Παπαδόπουλος Πυθαγόρας (Πύθος) , Μαυρομάτης Κώστας, Φραγκουλίδης Σταύρος (Φου –Σου), Γιουβανάκος Γιώργος, Ανδρονικίδης Γιωρίκας (ο Τζέντλεμαν) και  η μάλια (τερματοφύλακας) , Ζεϊμπέκης Βασίλης.
 
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1248 / 8 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα 08-12-2010.

Νο 49 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 48 / 1 Κεκεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Η πρώτη γενιά των ξεριζωμένων, Μικρασιατών συμπατριωτών μας, το 1922.

Τα βασανιστήρια, οι εξορίες και δολοφονίες, οι λεηλασίες και οι μεθοδευμένες ταπεινώσεις, των Μικρασιατών συμπατριωτών μας και όχι μόνο, ανάγκασαν, τους εικονιζόμενους στη φώτο μας, να εγκαταλείψουν την πατρογονική γη, με όλα τα υπάρχοντά τους, που δημιούργησαν με την σκληρή και επίπονη δουλειά τους επί αιώνες, όμως, εκείνο που τους πείραξε περισσότερο, δεν ήταν  τα υλικά αγαθά τους, που θεωρούσαν σίγουρο ότι  θα τα ξαναφτιάξουν, αλλά, τα Ιερά  Λείψανα των προγονικών τάφων που εγκατέλειψαν βορά των βαρβάρων και τα πανέμορφα κάστρα της Χριστιανικής μας Πίστης και ελπίδας.
Έτσι, οι καλοί μας συμπατριώτες, με παρέα την εικόνα της Παναγίας μας και φορτίο τα ήθη και έθιμα του γένους, ξεκίνησαν το Γολγοθά της προσφυγιάς προς τη Μητέρα Πατρίδα το 1922, όπου και αποβιβάστηκαν στην Κατερίνη με τελικό προορισμό την Λάρισα, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Το πρώτο μέλημα του, Παπα-Νεόφυτου ήταν να επισκεφτεί τους Ιερούς Ναούς και το Δεσπότη της Λάρισας με σκοπό να τον επιτρέψει να Ιερουργήσει  σε κάποια Εκκλησία της δικαιοδοσίας του.  Η έλλειψη  Ιερέων, την εποχή εκείνη, αλλά και η διάθεση του Μητροπολίτη να βοηθήσει έναν Ιερέα της προσφυγιάς τον ανέθεσε την κάλυψη των κενών που παρουσιάζονταν στο χώρο της δικαιοδοσίας  του και ιδιαίτερα στο Ναό του Αγίου Αχίλλειου.
Το 1923, οι συμπατριώτες του από το "Γιαλί Τσιφλίκ", που εγκαταστάθηκαν, στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), πληροφορήθηκαν την παρουσία του στη Λάρισα, έκαναν μια επιτροπή, υπό τον Βασίλη Χατζηευστρατίου και επισκέφτηκαν το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λάρισας και ζήτησαν την άδεια μετεγκατάστασής του στα Καϊλάρια, όπου και οι συμπατριώτες του, κάτι που έγινε και έτσι ο συνετός Ιερέας, Παπά-Νεόφυτος Μαλακόζης, μετακόμισε για το χωριό μας, τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), όπου και εγκαταστάθηκε οριστικά στα άνω Καϊλάρια τοποθετηθείς  στον  Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη, όπου και το σύνολο των, εκ Γιαλί Τσιφλίκ, συμπατριωτών του, μέχρι του τέλους του βίου του.  
 Στη φώτο μας, ο Μικρασιάτης πρόσφυγας Ιερέας, από το Γιαλί Τσιφλίκ, Μαλακόζης Νεόφυτος, με την αδελφή του, Θεογνωσία Σωτηργιάννη, με τα δύο παιδιά της, Δημήτρη και Ευριπίδη και τη μικρή κορούλα του, Βασιλικούλα,  στο πλευρό του.   
Η φώτο μας είναι το 1927, στο στούντιο του συμπατριώτη τους, “Φώτο, Κ. ΡΟΔΑΚΗ”, στα Καϊλάρια.

Φώτο Νο 2. Θεμελιώθηκε στη Βλάστη, πρότυπο κέντρο, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, την 5η-6-1987.

 Θεμελιώθηκε, από τον Υπουργό Βόρειας Ελλάδος, κ. Στέλιο Παπαθεμελή, την 5η Ιουνίου, στην πάλαι ποτέ κραταιά κτηνοτροφική ορεινή και δροσόλουστη Βλάστη, “Πρότυπο κέντρο Κτηνοτροφίας και Εκπαίδευσης”.
Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 200.000.000 εκατομμύρια δραχμές και προέρχεται΄, κύρια, από το κληροδότημα του Βλατσιώτη, αείμνηστου, Γαλάνου, στην γενέτειρα του Βλάστη και από τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Γεωργίας.
Το όλο έργο προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια. 
Τον κ. Υπουργό υποδέχθηκαν ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βλάστης, Τζούμαρης Κων/νος και το Κοινοτικό Συμβούλιο, ο Νομάρχης Κοζάνης κ., Κεραμάρης, ο αναπληρωτής του Δημάρχου Πτολεμαϊδος, Πουγαρίδης Κοσμάς, οι κάτοικοι του χωριού και πολλοί Βλατσιώτες της διασποράς.
Στην τελετή της θεμελίωσης, που έγινε από τον Ιερέα του Χωριού, αιδεσιμότατο. Παπα-Μανώλη, ήταν παρόντες, οι Βουλευτές του Νομού κ.κ., Ιωάννης Βαγιάτης και Γεώργιος Δαβιδόπουλος, ο Περιφερειακός Επιθεωρητής Αστυνομίας, Υποστράτηγος, Αθανάσιος Καλαντζής, ο Διευθυντής Γεωργίας Νομού Κοζάνης κ. Αραβόπουλος καθώς και οι λοιπές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του Νομού.     
Στη φώτο μας, ο Υπουργός Βόρειας Ελλάδος, Στέλιος Παπαθεμελής, ο Νομάρχης Ν. Κοζάνης, Κεραμάρης, ο Πρόεδρος του χωριού, Κώστας Τζούμαρης, ο αντιδήμαρχος Πτολεμαϊδος, Κοσμάς Πουγαρίδης, οι συνοδεύοντες τον Υπουργό υπηρεσιακοί παράγοντες, ο Γιώργος Τζώλας και κάτοικοι του χωριού, με τοπικές ενδυμασίες, στην είσοδο του Κοινοτικού καταστήματος.   

Φώτο Νο 3. Κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων στην καρδιά του Κέντρου της πόλης το 1952.

Το εικονιζόμενο, αποκλειστικό, κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων, βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου της Πτολεμαϊδος, όπου το σημερινό στέκι των ταξί, στη γωνία των δρόμων, 15ης Μαρτίου και  Βασιλέως Γεωργίου (σημερινό δρόμο, Γ. Παυλίδη-Κ. Αδαμόπουλου), από τη βόρεια πλευρά του.
Ήταν το …μοναδικό… “ΣΟΥΠΕΡ”, της εποχής και εξυπηρετούσε, άψογα, θα λέγαμε εμείς, ; όλες τις ανάγκες  της …μεγάλης γκάμας των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν την εποχή (5-10 το πολύ) και όμως, ο μαγαζάτορας, στην ..περιστρεφόμενη αναπαυτική πολυθρόνα με σταυροπόδι, δείχνει να είναι ικανοποιημένος με τις ..συναλλαγές του.  
Στους .. τεράστιους χώρους του (2Χ2 μέτρα) μπορούσε να βρει ο πελάτης, από λάδια και γράσο μέχρι και.. φλάντζες αυτοκινήτων .. παντός τύπου.
Το κατάστημα διέθετε ατομική κεντρική θέρμανση, για την βαρυχειμωνιά της εποχής, με καύσιμα τοπικής προέλευσης, που υπήρχαν εν αφθονία στην περιοχή μας, όπως, κοτσάνια από καλαμπόκια, κληματσίδες, από το αμπέλι  του.. γείτονα, σβουνιές (μείγμα αποβλήτων μεγάλων τετραπόδων ζυμωμένο με άχυρα, για την στερεοποίηση του), λίγο κάρβουνο (λιγνίτης) από τα πηγάδια και τις στοές και λίγα τσάκνα (κλαδιά από δέντρα) που έφερναν με τα γομάρια τους (γαϊδουράκια),οι συμπατριώτες μας από το Εμπόριο.
Όσο για την ασφάλεια του περιεχομένου του καταστήματος, αυτό το είχαν αναλάβει διεθνή ασφαλιστικοί πράκτορες και πολλές φορές και κανένας ταλαίπωρος νυκτόβιος άστεγος για κατάλυμα της βραδιάς του.
Το θέμα της αποχέτευσης, ήταν, ίσως, το ποιο απλό, σύγχρονο και ανέξοδο, που τα εξασφάλισε η Δημοτική μας αρχή, με τα δύο χαντάκια, εκατέρωθεν του δρόμου και δέχονταν τα κάθε είδους απόβλητα των καταστημάτων και το νερό των βροχοπτώσεων και των χιονιών που τα μετέφεραν στο κανάλι της Αρδασσας με τελικό προορισμό το ποτάμι Σουλού (Σαρί Γκιολ) με κατεύθυνση τη λίμνη Βεγορίτιδα.
Στη φώτο μας, ο καλός μας φίλος, Νικολαϊδης Κώστας (Καψούρης), ένας καλός τεχνίτης μηχανημάτων (οικογενειακή παράδοση) και τελικά, ένας υπέροχος τεχνικός υπάλληλος της ΛΙΠΤΟΛ / ΔΕΗ και όχι μόνο.
 .

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας: Χρήστος Κ. Καζαντζής.

 









ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1247 / 1 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 48 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 47/ 27 Νοεμβρίου 2010,

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Οδηγοί (Προσκοπίνες) στα στρατιωτικά φυλάκια της Αμμούδας το 1948.

Πολλές φορές, φίλες και φίλοι, αναφερθήκαμε στη συμβολή του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων-Οδηγών, κατά τη διάρκεια της εμπόλεμης περιόδου 1946-1949 που δημιούργησε η Κομμουνιστική ανταρσία με τις θλιβερές συνέπειες τους, τόσο σε απώλειες ανθρώπινων ζωών Ελληνοπαίδων, όσο και σε υλικές καταστροφές που κόστισαν πανάκριβα στο λαό και στη ν πρόοδο της χώρα μας.
Αναφερόμαστε συνοπτικά στα γεγονότα, όταν προκύπτει από κάποια φώτο μας, όχι για να ξύσουμε παλιές πληγές και αμαρτίες της φυλής μας, αλλά, για να τις υπενθυμίσουμε προς αποφυγή παρόμοιων γεγονότων  στο μέλλον…
Ο ρόλος του Προσκοπισμού, κατά τη θλιβερή περίοδο, συνίστατο στην επίσκεψη των στρατιωτικών φυλακίων της πρώτης γραμμής με σκοπό:
* Την εμψύχωση και ανύψωση του ηθικού των γενναίων υπερασπιστών της διαφύλαξης των συνόρων της χώρας μας. την ψυχαγωγία, που τόσο την είχαν ανάγκή και τη  διανομή διαφόρων ειδών πρώτης ανάγκης απαραιτήτων που επέβαλαν οι συνθήκες του αγώνα.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι προσκοπίνες, στη εμπόλεμη περιοχή της Αμμούδας: Σαμαρά Πηνελόπη (Νιο) και οι αδελφές, Αφροδίτη και Αλίκη Κωστόπουλου.
 Των .λόγων μας τω   “αληθές” μαρτυρεί και η φώτο μας, όπου, οι προσκοπίνες μας, με την άφιξή τους, ανέλαβαν τη σκοπιά, για να “ξεκουράσουν” τους στρατιώτες, έστω και με τα όπλα … παρά… πόδα  και το βλέμμα στο.. πουλάκι του φακού μας.

Φώτο Νο 2. Μαθήτριες και μαθητές της Ζ΄τάξης του Γυμνασίου σε αναμνηστική φώτο το 1946.
 

Μια ομάδα, για να μη πούμε το σύνολο, σχεδόν, της Ζ΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, σε αναμνηστική φωτογραφία, αφού ξέρουν, πως, σε λίγο καιρό δεν θα έχουν τη δυνατότητα της μαζικής συνάντησης στο αόρατο μέλλον.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, από κάτω: Κουντουρά Ελένη, Χαραλαμπίδου Ελένη και Βούλγαρη Παναγιώτα,
Σειρά 2η: Ευσταθιάδου Παρθένα, Γεωργιάδου Χαρίκλεια, Γκίνου Σουλτάνα, Θεοδωρίδου Αναστασία (Τασούλα), Θεοφανίδης Σταύρος, Χατζηκωνσταντίνου Καίτη και Γρηγοριάδου Δόμνα.
Σειρά 3η: Παγκούτσος Γιάννης, Εσπερίδης Ηλίας, Χατζηαθανασιάδης Γιώργος, Κρακράς Σωκράτης, Σπανίδης Ανέστης, Καζαντζής Λάζαρος, Κουλουμπρίδης Πλάτων, Τσαχουρίδης Ιεροκλής, Παναγιωτίδης Μιχάλης και Κυδώνας Ζήνων.
Σειρά 4η: Ραφαηλίδης Ιάκωβος, Μιχιώτης Νίκος, Συμεωνίδης Παναγιώτης (Γιώτης), Θεοφανίδης Σταύρος, Βασιλειάδης Νίκος, Βίττης Γιώργος και 1-2, γνωστοί μας-άγνωστοι και πίσω δεξιά ο φιλόλογος καθηγητής και μετέπειτα Γυμνασιάρχη, Σουρβίνος Νικόλαος.

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στην κλασική Σάββατο-Κυριακάτικη τους βόλτα το 1950.

Η βόλτα στον κεντρικό δρόμο της 25η ς Μαρτίου αποτελούσε αδιέξοδο, από τη σκληρή καθημερινή πραγματικότητα της εποχής και δεν ήταν δυνατό, για τους καλούς μας φίλους, να αποτελέσει εξαίρεση, γιατί το τελικό κουραστικό αποτέλεσμα των διαδρομών θα τους οδηγούσε σε κάποιο ταβερνάκι της πόλης ή και σε κανένα εξοχικό κέντρο της περιοχής υδραγωγείου, εάν και εφόσον διέθετε και καμιά υπέροχη, “καλή-φωνή”, τραγουδίστρια.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Γρουστίδης Δημήτρης, ο Κουλίτσας Πολυχρόνης, ο Αποστολίδης Γιώργος, που υπηρετεί τη θητεία του, οι  δύο άγνωστοι μας στρατιώτες-προφανώς συνάδελφοι του Αποστολίδη, ο Καρκαντώνης Θεμιστοκλής, ο υπάλληλος του Εθνικού ορφανοτροφείου και ο Στάχταρης Τριαντάφυλλος. 

Φώτο Νο 4. Μαθητική εκπαιδευτική εκδρομή του Γυμνασίου μας στο κανάλι, Αρδασσα-Σουλού το 1957.

Εκπαιδευτική ούσα η εκδρομή και οι καλοί μας, χαμογελαστοί, φίλοι βρήκαν την ευκαιρία να ασκηθούν στην ανάβαση και κατάληψη της γέφυρας και να ισορροπήσουν  στο προστατευτικό κάγκελο, που, όπως φαίνεται, να έχει γίνει αυτό που συνηθίζει να λέει ο λαός μας σε παρόμοιες περιπτώσεις.
 Στη φώτο μας, από μπροστά, οι καλοί μας εκπαιδευόμενοι φίλοι, όπως τους συνέλαβε ο φακός  του καλλιτέχνη φωτογράφου, Γιώργου Γιαννόπουλου, που δεν τον ξεφεύγουν  τέτοιου είδους ευκαιρίες: Στεργίου Γιάννης, Αγγελίδης Παναγιώτης, Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιων), Κωστόπουλος Σάββας, Γιουβανάκος Γιώργος και τελευταία η.. αθώα Περιστερά, Δάλλας Μιλτιάδης (Μίλτος).
 
 Φώτο Νο 5. Το σποτάκι μας.  Αδελφοί Γ. Βαβούρα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1246 / 27 Νοεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη,

Νο 47 / 2010.

Φωτοεπισημάνσεις Νο 5 / 4/11/2010

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ

1 φωτογραφία = 1.000 λέξεις.

Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή.

Αφιερωμένο στη.. “δραστηριότητα και το έργο” της οκταετούς παρουσίας (2003-2010), στο Δημαρχιακό “Θώκο”, της σημερινής Δημοτικής μας αρχής. 

Φωτογραφίες Νο 1 έως Νο 6.

Πεζοδρόμιο εισόδου στην Πόλη -απέναντι από το Δημαρχείο.

Πεζοδρόμιο Εθνικού σταδίου-απέναντι από το Δημαρχιακό κατάστημα.

Πεζοδρόμιο εισόδου στην Πτολεμαϊδα-απέναντι από το ΣΟΥΠΕΡ Μαρινόπουλου.

Η είσοδος της πόλης, απένατι από το ΣΟΥΠΕΡ Μαρινόπουλος.

Η είσοδος της Πόλης μας, προ του Μαρινόπουλου.

 





























Επειδή, μια φωτογραφία = 1000 λέξεις και όχι μόνο, όπως γράφουμε και στον τίτλο των δημοσιευμάτων μας, παραθέτουμε 7  φωτογραφίες, με απλό και φτηνό κοστολόγιο, αλλά, με σοβαρό και βασικό περιεχόμενο, για μια  απλή πόλη και όχι αυτής του οράματός μας, για την πόλη του Μέλοντος. 
Η τρισάθλια αυτή κατάσταση που επικρατεί, εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς καμία, μα καμία προσπάθεια βελτίωσής της, έστω και για τα μάτια, για κάποια ένδειξη, που σημαίνει, πως, το γνωρίζουν το πρόβλημα  και το.. προγραμμάτισαν  για τις επόμενες προεκλογικές τους εκστρατείες, της .. δεκαετία ( 2011-2020) και,,)!!
Ήδη βρισκόμαστε προεκλογική περίοδο και πιστεύουμε, πως, ο θυμόσοφος λαός μας θα αποδώσει, “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι”…. 
Σε ότι αφορά την αντίστοιχη είσοδο, από την πλευρά του Βορρά ( Φλώρινας), η κατάσταση βρίσκεται σε καλλίτερη μοίρα, χωρίς καμιά προσπάθεια βελτίωσή της.
Σε ότι αφορά την κατάσταση στο εσωτερικό της πόλης, σας το φώτο-παρουσιάσαμε, φίλες και φίλοι, αρκετές φορές= ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ.!!!