Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, 4 / 27-1-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Η ηγεσία της κοινότητας Περδίκα παρακολουθεί την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου το 1965.

Φίλες και φίλοι, η όποια συνένωση και αν γίνει και με όποιο όνομα και αν στολιστεί, είτε, Καποδίστριας είτε, Καλλικράτης, η ακόμα και … Διογένης, η και οποιοδήποτε άλλο, δεν θα μπορέσει να μεταλλάξει τη γοητεία,την ψυχική ικανοποίηση,
η, αν θέλετε, και τη νοοτροπία της κοινωνίας των χωριών μας, που ήθελε και θέλει, πιστεύουμε εμείς, δίπλα της τους Άρχοντες της, τον Παπά, τον Πρόεδρο, τον Δάσκαλο των παιδιών και των εγγονών της..
Το παραπάνω τρίπτυχο δεν το αλλάζει με τις κάθε είδους
σκοπιμότητες, είτε αυτές είναι, οικονομικές, η, επικοινωνιακές και κυρίως γραφειοκρατικές για τη σημερινή μεγάλη κοινωνία μας, όμως, “ άλλαι αι βουλαί του λαού και άλλα οι μεγάλοι Άρχοντες κελεύουν” που σημαίνει, πως, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό..
Οι μικρές κοινωνίες θέλουν πάντα τους δικούς τους, έστω, μικρούς ηγέτες που θα είναι πάντα κοντά τους για να μπορούν με άνεση να τους πλησιάζουν (όχι με ματάκια στις πόρτες ασφαλείας του γραφείου τους), να συνομιλούν και να εκφράζουν, πότε, τα παράπονά τους και τις απόψεις του και πότε, τις χαρές τους και τις λύπες τους.
Στη Φώτο μας, από αριστερά και πάνω στην παραδοσιακή εξέδρα, μπροστά στο Κοινοτικού καταστήματος Περδίκια, η ηγεσία του χωριού παρακολουθεί την παρέλαση νεολαίας μας, για την επέτειο του Ιστορικού ΟΧΙ του 1940: Ο Χονδροματίδης Κωνσταντίνος-δάσκαλος και Διευθυντής του Σχολείου-, ο αιδεσιμότατος του χωριού, Ιωάννου Παπα- Τριαντάφυλλος, ο Πρόεδρος του χωριού, Λόφτσαλης Γ. Ιωάννης, ο Γραμματέας του συνεταιρισμού, Θεοφύλακτης Ιωάννης, ο Μυλωνάς Κωνσταντίνος, ο Αρβανιτάκης Γεώργιος, ο Μουλάκης Ιωάννης, ο γνωστός μας, άγνωστος του χωριού Χ; και ο γηραιότερος του χωριού, σεβαστός μας θείος, Καζαντζίδης Μπάρμπα-Θόδωρος.

Φώτο Νο 2. Η πολύτεκνη οικογένεια του Τσύρου Δημητρίου του Παναγιώτη το 1950-1951(Χ;).

Μια, πολύ ωραία, αναμνηστική φωτογραφία της πολύτεκνης οικογένειας του Τσύρου Δημητρίου, στην είσοδο της υπέροχης μονώροφης κατοικίας τους επί της οδού Τσαλδάρη και με τη θαυμάσια καταπράσινη και λουλουδιασμένη αυλή της.
Ο Δημήτρης Τσύρος, οινοπώλης στο επάγγελμα, διατηρούσε ένα τεράστιο μαγαζί , δίπλα στο σπίτι του, που την εποχή εκείνη ήταν το καλύτερο της περιοχής, τόσο, από πλευράς εμφάνισης και άλλο τόσο, από την ποιότητα και την ποσότητα του περιεχόμενού των προς πώληση προϊόντων οινοποσίας. Η μεγάλη ποσότητα των προϊόντων του ήταν τοποθετημένη στο τεράστιο φυσικό και καλά διαρρυθμισμένο ψυγείο του της εποχής (υπόγειο), μέσα σε πολύ μεγάλα ειδικά ξύλινα βαρέλια, ενώ το ισόγειο του καταστήματός του αποτελούσε τη βιτρίνα των προς πώληση προϊόντων του μέσα σε μπουκάλια, τραμουτζάνες (διαφόρων μεγεθών) και μικρά βαρελάκια.
Όταν αναφερόμαστε σε είδη οινοποσίας, εννοούμε στα είδη της εποχής, που δεν ήταν άλλα από τα διάφορα κρασιά και τσίπουρα της περιοχής μας, τα ούζα, τα κονιάκ και ότι άλλο, του είδους αυτού, παράγονταν στη χώρα μας, γιατί τα διάφορα άλλα εισαγόμενα (πολλά νόθα)ποτά της σημερινής εποχής ήταν άγνωστα, αλλά και τα ελάχιστα που κυκλοφορούσαν στις μεγάλες πόλεις δεν είχαν πέραση στην περιοχή μας για διάφορες άλλες.. αιτίες.
Στη Φώτο μας, από αριστερά: Ο Τσύρος Δημήτρης, η πρωτότοκη κόρη του, Ελένη (Λενάκι), η σύζυγός του, Αλεξάνδρα με το στερνοπούλι της στην αγκαλιά της, τη Θωμαϊτσα, που αντικατέστησε τον άτυχο Θωμά, η Κατερίνα (Καίτη) και η Γεωργία (Ρίτσα).
Ο αείμνηστος, Δημήτρης, είχε ένα καθημερινό, ευχάριστο, θα λέγαμε εμείς, ιδίωμα, όταν, το πρωί έβγαινε από το σπίτι για το διπλανό μαγαζί του, σήκωνε το κεφάλι αντικρίζοντας τον ορίζονταν και με ένα χαρακτηριστικό φτέρνισμα έστελνε την καλημέρα του στη καινούργια μέρα που πρόβαλε.
Από τη φώτο μας, λείπει ο μοναχογιός της οικογένειας και καλός μας φίλος, ο Περικλής, που μόλις αποφοίτησε, από το 8τατάξιο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδος, αναχώρησε για σπουδές στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αγγλία..

Φώτο Νο 3. “Τα παιδία Παίζει” στο προαύλιο του Γυμνασίου στις 2 Φεβρουαρίου 1956.

Αφού διάβασαν “καλά” τα μαθήματα τους στο σπίτι, καιρός ήταν να απολαύσουν και τις χειμωνιάτικες χαρές με το άφθονο χιόνι της εποχής του 1956.
Έτσι, οι καλές μας μαθήτριες βρήκαν την ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία με φόντο την προσόψι του πάλαι ποτέ Ιστορικού μας Γυμνασίου που γκρεμίστηκε στο βωμό της “νεωτεριστικής” αντίληψής μας,.
Στη φώτο μας, από αριστερά οι μαθήτριες: Δεληδημήτρη Άργυρο (Ρούλα) , Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα), Αλχαζίδου Μαρία, και η Βίττη Ευαγγελία.
Φώτο Νο 4. Πρωτομαγιάτικη συγγενική παρέα το 1970.

Την εργατική πρωτομαγιά γιόρτασε και η συγγενική παρέα της φώτο μας, όχι όμως στην εξοχή, αλλά, στην τεράστια δασώδη, θα λέγαμε και γεμάτη λουλούδια, αυλή της οικογένειας Κωνσταντίνου Αδαμόπουλου.
Την επιμέλεια του οβελία ανέλαβαν τα δύο μπατσανάκια, Παγιαβλής Γιάννης και Δάλλας Μιλτιάδης, και όπως προκύπτει, από την εικόνα της σούβλας, δεν έμεινε ούτε κοκαλάκι για κανέναν… περαστικό.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Εκτός από τους δύο…σουβλατσίδες, ο νεαρός Βαμβακάς Νίκος, ο Αδαμόπουλος Νίκος, ο Αδαμόπουλος Ηρακλής με το ανιψάκι του Γιώργο Δάλλα, η Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα)-Δάλλα, η Αδαμοπούλου Σεβαστή, η Αδαμοπούλου Μαρία-Βαμβακά -, η Μπεκιάρη Καίτη-Παγιαβλή, η Μπεκιάρη Σεβαστή, ο Μπεκιάρης Βασίλης και η Αδαμοπούλου Ευαγγελία-Μπεκιάρη, με το εγγονάκι της, Σεβαστή.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1203 / 27 Ιανουαρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 3 /2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής

Ζητάμε συγνώμη, από τις φίλες και φίλους αναγνώστες μας, γιατί, λόγο βλάβης του υπολογιστή μας το Σαββατοκύριακο δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε το γνωστός σας στιλ «Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι», με τις φωτό και τα σχόλια μας, όμως, πιστεύουμε, πως, θα μας ανεχθείτε για ένα θέμα του παρελθόντος, που έχει σχέση με τη ζωή μας και περιέχεται στην έννοια του τίτλου των δημοσιευμάτων μας.
Και για να σας βγάλουμε από τη σκέψη και το ερώτημα, πως και γιατί, αφού η εφημερίδα κυκλοφορεί κάθε Τετάρτη και η βλάβη προκλήθηκε το Σαββατοκύριακο, σας πληροφορούμε πως η ύλη της σελίδας μας παραδίδεται τη Δευτέρα πρωί και τυπώνεται την ίδια μέρα η συγκεκριμένη σελίδα μας, όπως προγραμμάτισε ο εκδότης της εφημερίδας.

ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ
(Δημοσιεύτηκε πριν από 30 χρόνια,13-4-1980.)
Λυπούμαστε ειλικρινά κάθε φορά που αναγκαζόμαστε να γράψουμε κάτι που έρχεται σε αντίθεση με τους φίλους και γείτονες Κοζανίτες.
Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να αμυνθούμε και να διαλύσουμε το κλίμα που δημιουργούν ορισμένοι "καλοθελητές" για να διαταράξουν τις καλές σχέσεις των δύο πόλεων αποβλέποντας κάπου ... αλλού, κάτι άλλο. Τόσα χρόνια οι κάτοικοι των δύο πόλεων αγωνίζονται και συνεργάζονται αρμονικότατα και σ’ αυτό οφείλεται η τόση πρόοδος που σημείωσαν σε όλους τους τομείς.
Γιατί τάχα τώρα να οδηγούνται σε μία τέτοια διαμάχη που με μαθηματική ακρίβεια θα έχει θλιβερές συνέπειες και για τους δύο; Το νοσοκομείο Μποδοσάκη είναι το μήλο της έριδος, ενώ, θα έπρεπε να είναι ο ΠΟΛΟΣ αγάπης και μεγαλύτερης συνεργασίας των δύο γειτονικών πόλεων.
Δεν προσκομίζουμε «γλαύκα είς Αθήνας» όταν λέμε πως η Κοζάνη έχει σήμερα ένα νοσοκομείο για το οποίο, δικαία, καυχιόταν και προ ολίγου και το οποίο έσωσε χιλιάδες ζωές συνανθρώπων της περιοχής μας. Πρόκειται για τη δωρεά του αείμνηστου Μαμάτσιου που μαζί με τις ιδιωτικές κλινικές που υπάρχουν, εν αφθονία, στην Κοζάνη κάλυπταν, έστω και ελλιπώς, τις ανάγκες της περιοχής μας, ενώ τώρα, ένα μέρος, από αυτές, θα καλύπτονται από το ΜΠΟΔΟΣΑΚΕΙΟ Νοσοκομείο της Πτολεμαΐδος, όπως και ένα μεγάλο μέρος από τις περιοχές,, του Αμυνταίου, της Φλώρινας και Καστοριάς θα νοσηλεύεται στο υπό ίδρυση Μποδοσάκειο Νοσοκομείο της Πτολεμαϊδας.
Αν το Μαμάτσειο Νοσοκομείο χρειάζεται επέκταση ή συμπλήρωση εξοπλισμού είναι άλλη υπόθεση για την οποία έχουμε υποχρέωση όλοι μας να αγωνιστούμε, ώστε, να έχουμε στο Νομό μας δύο σύγχρονα νοσοκομεία.
Τα ΚΑΤΕΕ έγιναν στην Κοζάνη, δεν αντέδρασε η ΙΙτολεμαϊδα αν και πολλά συνηγορούσαν υπέρ αυτής.
Η Πτολεμαϊδα πρότεινετην Κοζάνη για εξεταστικό κέντρο για τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και θα είναι εκείνη που θα συνηγορήσει και θα αγωνισθεί να γίνει Πανεπιστημιακή Σχολή στην Κοζάνη. Τα πράγματα όμως αυτά είναι άσχετα με το Νοσοκομείο και δεν πρέπει, με κανένα τρόπο, να τα αλληλο- εξαρτήσουμε.
Ίσως διάφοροι καλοθελητές, για άγνωστους λόγους, θέλουν να καλλιεργήσουν το μίσος στους κατοίκους των δύο πόλεων για να το εκμεταλλευτούν για άλλους σκοπούς, άσχετους από αυτούς που προβάλλουν.
«Ο σκοπός αγιάζει τα. μέσα» έτσι προβάλλεται, πως, «η Κυβέρνηση υπαναχώρησε στο θέμα του Νοσοκομείου έναντι της Κοζάνης και το ιδρύει στην Πτολεμαϊδα».
Αυτό δεν είναι σωστό και σκόπιμα διαδίδεται, για να προκαλέσει αναστάτωση και μίσος μεταξύ των δύο πόλεων.
Είναι γνωστό ότι όταν εξαγγέλθηκε η ίδρυση του Νοσοκομείου ανάφερε την περιοχή Κοζάνης-Πτολεμαϊδας και για το σκοπό αυτό το Υπουργείο έστειλε ειδικό Νοσοκομειολόγο για να εξετάσει τις δύο περιοχές και να υποβάλλει την εισήγηση του.
Με βάση την εισήγηση του ειδικού, αλλά και με άλλα στοιχεία που συνέλεξε η Κυβέρνηση αποφάσισε να κάνει το Νοσοκομείο στην Πτολεμαϊδα.
Μήπως η Κοζάνη έχει καμιά γραπτή διαβεβαίωση του Υπουργείου ότι θα γίνει στην Κοζάνη; Εάν ναι, τότε μπορεί να μιλάει για υπαναχώρηση, εάν όμως όχι ... και δεν έχει, τότε δεν μπορεί να γίνει λόγος για υπαναχώρηση αφού δεν υπήρξε παραχώρηση.
Η ...υπαναχώρηση υποστηρίζεται από τους διαφόρους παράγοντας για να ξεσηκώσουν τους κατοίκους και να καλύψουν δικά τους σφάλματα. Γιατί καμιά φορά και από κανένα παράγοντα της περιοχής Κοζάνης, δεν ζητήθηκε Νοσοκομείο, αλλά και ούτε επέκταση και
συμπλήρωση του υπάρχοντος Μαμάτσειου Νοσοκομείου.
Ας προσέξουν ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι της περιοχής Κοζάνης που τόσα χρόνια εργάζονται αδελφοποιημένοι με τους της περιοχής Πτολεμαΐδος κάτω από τις ίδιες συνθήκες, κάτω από τους ίδιους κινδύνους και τους χρειάζονται και τα δύο Νοσοκομεία, γιατί ο κίνδυνος δεν διαλέγει ανθρώπους περιοχής Κοζάνης ή Πτολεμαϊδος και είναι ίδιος για όλους.
Και στους Κοζανίτες θα χρειασθεί το Νοσοκομείο Πτολεμαΐδος και στους Πτολεμαϊτες το Νοσοκομείο Κοζάνης, μακάρι να μη χρειαζόταν κανένα, για κανέναν.
Η συκοφαντική εκστρατεία κατά της Πτολεμαΐδος, δεν ωφελεί σε τίποτε γιατί στον ίδιο χώρο, στο ίδιο περιβάλλον εργάζονται χιλιάδες Κοζανίτες και επομένως και αυτοί υφίστανται τις... συνέπειες, εκτός εάν τις ανακάλυψαν τώρα και σκέπτονται να αποχωρήσουν από τις εργασίες τους.
Πολύ «όψιμο» το ενδιαφέρον του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ν.Κοζάνης , που μας συγκίνησε ομολογουμένως, γιατί ύστερα από τόσα χρόνια και μετά την εξαγγελία της ιδρύσεως του Μποδοσάκειου Νοσοκομείου στην Πτολεμαϊδα, ανακάλυψε πως, η Πτολεμαϊδα, η Φλώρινα, η Καστοριά, το Αμύνταιο, στερούνται παντελώς Νοσοκομειακής περιθάλψεως. Ακριβώς αυτή την έλλειψη συμπλήρωσε η Κυβέρνηση με το Μποδοσάκειο στην Πτολεμαΐδα
Υποκλινόμαστε και μόνο αναφερόντες το όνομα του Σεπτού Ιεράρχη Κοζάνης, Διονυσίου, αλλά, θα τον υπενθυμίσουμε, πως, οι κύκλοι που σήμερα, δήθεν, τον υπερασπίζονται, τι έλεγαν και πως ενεργούσαν στο πρόσφατο παρελθόν.
Είναι τόσο καλόκαρδος, τόσο φιλεύσπλαχνος ο Σεβασμιότατος που όλα τα συγχωρεί.
Αυτοί που καλλιεργούν το μίσος μεταξύ των δύο πόλεων θα έπρεπε να αναλογισθούν τις συνέπειες των ενεργειών τους, γιατί θα είναι καταστρεπτικές για τις δύο πόλεις και τις ευθύνες θα φέρουν αυτοί και μόνον αυτοί.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ στο φύλλο 2002 / 20-1-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2010

Για να θυνούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 2 / 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο ΓιώργοςΙ.Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Φιλική παρέα στο χώρο των λιγνιτωρυχείων το 1959.

Ήταν τα πρώτα χρόνια της έναρξης και οργάνωσης των εργασιών για την συστηματική διάνοιξη των νέων λιγνιτωρυχείων της Πτολεμαϊδος, από τον μεγάλο επιχειρηματία και ευεργέτη της πόλης μας και γενικότερα της περιοχής, τον αείμνηστο, Μποδοσάκη-Αθανασιάδη και το ενδιαφέρον του λαού της πόλης και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων πολύ εύλογο.
Έτσι, το ενδιαφέρον, γιατί όχι και η περιέργεια, για το
τι πρόκειται να γίνει, οδήγησε την εικονιζόμενη φιλική παρέα να επισκεφτεί τον χώρο των εργασιών του νέου ορυχείου και να παρακολουθήσει τη συναρμολόγηση των μεγαθήριων εκσκαφέων της Κρουπς που έφερναν στην επιφάνεια το μαύρο χρυσάφι που είχε κριμένο στα σπλάχνα της η Θεία Πρόνοια για τον ευσεβή, φιλότιμο, εργατικό και φιλοπρόοδο λαό της περιοχής μας και όχι μόνο.
Η περιήγηση, της παρέας, μεγάλη, ενδιαφέρουσα , με πολλές απορίες και κουραστική, γ΄αυτό κάθισαν για να ξαποσταίνουν λίγο, αλλά και να κάνουν την καλόπιστη κριτική τους και, προφανώς, να λύσουν και κάποιες από τις πολλές απορίες τους…
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι πρώτοι ομαδικοί επισκέπτες των εν εξελίξει λιγνιτωρυχείων ΛΙΠΤΟΛ (Λιγνιτωρυχεία Πτολεμαϊδος) που τους απενεμήθη το αναμνηστικό μετάλλιο της … ικανοποίησης !!: Σαλονικίδης Κώστας, Μισαηλίδης Λάζαρος, Τσατσαγιάννης Θανάσης (Σάκης), Παναγιωτίδου Βάσω, Παναγιωτίδου Αννα, Παναγιωτίδης Μιχάλης, Σακελάρη Σοφία (Φούλα), Σακελάρη Λέλα, Τσαμαντάνης Γιώργος και Σακελάρης Ιπποκράτης.
Σημειώνουμε, πως, καμία-κανείς , από τους παραπάνω δεν εργάστηκε στη ΛΙΠΤΟΛ, η στην ΔΕΗ.

Φώτο Νο 2. Μια υπέροχη προσφυγική οικογένεια στο Ανατολικό Εορδαίας το 1953.

Η ευτυχία, ενός ατόμου, μιας οικογένειας, μιας κοινωνίας, εκδηλώνεται, φίλες και φίλοι, μέσο του χαμόγελού τους, είναι , θα λέγαμε, το βαρόμετρο της ψυχικής ηρεμίας και καλοσύνης τους.
Τι άλλο θα μπορούσαμε να πούμε, για τους εικονιζόμενους της φώτο μας, όταν μας είναι γνωστές, οι ταλαιπωρίες, οι εξορίες, οι δολοφονίες, που υπέστησαν οι άνθρωποι αυτοί, από τις ορδές των βαρβάρων, για να φτάσουν, από την Μ. Ασία στην, αποκαμωμένη από τους καταστροφικούς πολέμους, μητέρα Πατρίδα και όμως, το γλυκό χαμόγελο τους δεν χάθηκε από το πρόσωπό τους.
Στη φώτο μας, καθιστοί: Η αρχόντισσα, ναι, η αρχόντισσα, Δεληγιωργάκου Κατέρη με τον άρχοντα σύζυγό της, Δημήτρη Δεληγιωργάκο.
Όρθιες, από αριστερά: Η κόρη τους, Δεληγιωργάκου Θεοδώρα, το βαφτισιμιό τους, Πετρίδου Θεοδώρα και η κόρη τους Δεληγιωργάκου Φούλα.

Φώτο Νο 3. Μαθητές του Γυμνασίου αρωγοί στην προσπάθεια του Δήμου μας για δενδροφύτευση το 1953.
Ακόμα και οι μαθητές των μικρών τάξεων του Γυμνασίου μας έλαβαν μέρος στην τεράστια προσπάθεια της Δημοτικής μας αρχής να γεμίσει με δέντρα, τόσο, το χώρο της περιοχής του σταθμού του ΣΕΚ (σιδηρόδρομοι Ελληνικού Κράτους), όσο και κατά μήκος του ποταμού της Αρδασσας που κατέληγε στον Εορδαϊκό (Σουλού) ποταμό με τελικό προορισμό τη λίμνη της Βεγορίτιδας.
Το γιατί, η προσπάθεια αυτή, δεν φαίνεται σήμερα, είναι μια άλλη υπόθεση στην οποία συμμετείχαμε, λίγο πολύ, όλοι μας, κυρίως όμως τα μεγάλα μηχανήματα που προέβαιναν στον καθαρισμό του ποταμού.
Η προσπάθεια όμως, του Δήμου μας και των μαθητών, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη τάξη και όλων των καθηγητών, ήταν αξιέπαινη και συγκινητική. Η Φώτο μας τα λέει όλα.
Στη φώτο μας, από αριστερά οι μικροί μαθητές: Ξανθόπουλος Παντελής (Μπεμπούλης), Κούσης Αντωνίου Κωστάκης, Κυδώνας Δημητράκης (Τακούλιας), Κωστόπουλος Σαββούλης, Παληός Μιχαλάκης του Ιωάννου και άλλοι μικρή μαθητές στο βάθος.

Φώτο Νο 4. Η πιάτσα των αγοραίων ΚΑΪΛΑΡΊΩΝ το 1936.
Ναι, φίλες και φίλοι, αυτό είναι το κέντρο και η πιάτσα των αγοραίων της Κωμόπολης των Καϊλαρίων, δηλαδή, της σημερινής Πτολεμαϊδος.
Τα αγοραία βρίσκονται παρκαρισμένα πάνω στο σημερινό δρόμο Βασιλέως Κωνσταντίνου και καλύπτουν πλήρως την είσοδο του δρόμου Νοσοκομείου.
Διακρίνουμε, αριστερά, το βιβλιοπωλείο του αείμνηστου, Ορφανίδη Ιωακείμ και δεξιά, τα γραφεία του αγροτικού συνεταιρισμού Καϊλαρίων, ενώ, η προ αυτών αλάνα, είναι η σημερινή πλατεία σε … όλο της το μεγαλείο..

Φώτο Νο 5. Το καπνό μεταφέρεται στις καπνοβιομηχανίες της χώρας.

Όπως αναφέραμε και άλλοτε, τα Καϊλάρια-Πτολεμαϊδα και γενικότερα η Επαρχία Εορδαίας, ήταν μία από τις μεγαλύτερες καπνοπαραγωγικές περιοχές της χώρας μας και η ποιότητα του καπνούς ήταν εφάμιλλος, ή και καλλίτερος αυτού της Καβάλας και της Ξάνθης.
Η εικόνα της φώτο μας, από μόνη της μας ενημερώνει για τα μέσα και τον τρόπο μεταφοράς του στον τελικό προορισμό του.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο επιβλέπων της φόρτωσης, Αθανασιάδης Αλέκος, ο καπνέμπορος Χ; και ο οδηγός –μεταφορέας- Μητσάλης Κωνσταντίνος.


Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Δ
ιορθώσεις, σύνταξης:
Ευχαριστούμε θερμά τον καλό μας φίλο, Μητσάλη Νίκο-σχολή οδηγών αυτοκινήτων- για τις φωτογραφίες, Νο 4 και 5 και όχι μόνο, που μας παραχώρησε, για χρήση στα δημοσιεύματά μας.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκεται καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com. Είναι μια προσπάθειά μας, κυρίως, για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται μακριά, εντός και εκτός της χώρας μας. ή δεν μπορούν να εγγραφούν συνδρομητές της εφημερίδας, ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, που μας φιλοξενεί, αλλά και να επικοινωνείτε μαζί μας, τόσο για ενημέρωση, όσο και για να μας στέλνετε παλιές φωτογραφίες, δικές σας, ή, των προσφιλών σας προσώπων.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1201/ 13 Ιανουαρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 1. 6-1-2010.


ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

ΤΟ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΨΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ 1977.
Με αφορμή, φίλες και φίλοι του Νομού μας και όχι μόνο, το πρόσφατο δημοσίευμα, του αγαπητού φίλου μας και “συναδέλφου” δημοσιογράφου εκ Κοζάνης, Βήτα Γιώργου, σχετικά με τη λειτουργία του αεροδρομίου Κοζάνης και τα σχετικά σενάρια που, το ένα απορρίπτει το άλλο, βγαίνει το συμπέρασμα, πως, η όλη μορφολογία του εδάφους της περιοχής δεν προσφέρεται για αεροδρόμιο της σύγχρονης σημερινής αεροπλοΐας.
Στην εποχή του ήταν κατάλληλο και προσέφερε πολλά και κυρίως, κατά την τριπλή πολεμική περίοδο της χώρας μας.
Τις απόψεις αυτές, εμείς, τις εκφράσαμε από το 1977, με δημοσιεύματά μας, τόσο, στην εφημερίδα της Θεσσαλονίκης “Ελληνικό Βορρά”, όσο και στις τοπικές του Νομού μας, με αφορμή και πάλι, ένα τραγικό, πολύνεκρο, αεροπορικό συμβάν στις βουνοκορφές ΜΕΤΑΞΑ.
Το δημοσίευμά μας αυτό, το αναδημοσιεύουμε, όπως είχε την εποχή της δημοσίευσής του, για να το θυμηθούν οι παλιοί, αλλά, κυρίως, για να το μάθουν οι νέοι, για να δραστηριοποιηθούν, να κινηθούν προς πάσα κατεύθυνση, για να προλάβουν να μη επαναληφθεί το κακό, αλλά και να απολαύσουν τα πλεονεκτήματα της ασφαλούς και ταχείας αεροπλοΐας της σύγχρονης εποχής μας.
Πριν από 33 (27-11-1977) χρόνια γράφαμε.
Φώτο Νο 1.



















Συμπληρώνεται, αυτές τις μέρες, ένας χρόνος που ο Νομός Κοζάνης και μαζί του όλη η Δυτική Μακεδονία δεν συνδέεται, με την υπόλοιπη Ελλάδα, αεροπορικώς.
Ύστερα από τραγικό αεροπορικό δυστύχημα του περασμένου Νοεμβρίου(1976) και το θόρυβο που δημιουργήθηκε για την ακαταλληλότητα του αεροδρομίου, η “Ολυμπιακή” διέκοψε τις πτήσεις της για την Κοζάνη και έτσι καταργήθηκε το μοναδικό δρομολόγιο Αθηνών-Δυτικής Μακεδονίας.
Η διακοπή γίνεται κάθε μέρα πιο αισθητή, από τη διαπίστωση ότι, οι κάτοικοι τουλάχιστον των Νομών, Κοζάνης-Φλώρινας και Καστοριάς, αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τη Θεσσαλονίκη, ή, τη Λάρισα για να ταξιδέψουν στην Αθήνα ή, ακόμα και στο εξωτερικό.
Και όμως υπάρχει ο τρόπος για να αποκατασταθεί αυτή η σύνδεση:
Να κατασκευασθεί ένα νέο αεροδρόμιο στην περιοχή της Εορδαίας, στην οποία άλλωστε προϋπήρχαν, κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκόσμιου πολέμου, σε δύο σημεία με μικρές και πρόχειρες εγκαταστάσεις, όμως με δυνατότητες να αναπτυχθούν και να εξυπηρετήσουν την εξελισσόμενη αεροπλοϊα και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής μας.
Να σημειώσουμε πως η Πτολεμαϊδα βρίσκεται στην καρδιά της Δυτικής Μακεδονίας και όχι μόνο, δεδομένου, ότι, τα σύνορά της εφάπτονται όχι μόνο με αυτά των τριών Νομών της Δυτικής Μακεδονίας, αλλά και με τους Νομούς, Πέλλης (Εδεσσα) και Ημαθείας(Βέρροια) .
Ένα αεροπορικό ταξίδι, σήμερα, είναι το πιο ασφαλές και το πιο ταχύ μέσον μεταφοράς και η στέρηση αυτής της δυνατότητας, σε ένα τόσο σημαντικό τμήμα του πληθυσμού και τόσο αποκομμένο από το συγκοινωνιακό δίκτυο της χώρας, δημιουργεί σοβαρό θέμα και προβληματίζει το λαό μιας ολόκληρης ακριτικής περιφέρειας, αλλά και τους αρμόδιους φορείς των εργοστασίων της ΔΕΗ-ΛΙΠΤΟΛ(λιγνιτωρυχεία Πτολεμαϊδος) και ΑΕΒΑΛ (Α.Ε.Βιομηχανία Αζωτούχων Λιπασμάτων).
Οι οικονομικοί παράγοντες, επεσήμαναν και πρόσφατα, τις δυσχέρειες αυτές και διερωτήθηκαν:
* Γιατί οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν κινούνται προς την κατεύθυνση ανευρέσεως του κατάλληλου χώρου, στην περιοχή της Πτολεμαϊδος, ώστε, να κατασκευασθεί ένα σύγχρονο αεροδρόμιο που να πληρεί τους όρους ασφάλειας των πτήσεων και μάλιστα με τα σύγχρονα αεροσκάφη μια και τα παλιά θα αποσυρθούν πολύ σύντομα;
* Είναι δίκαιο, για τη σημερινή εποχή, όπου η ζωή είναι μια αδιάκοπη ταχύτητα, οι κάτοικοι της ακριτικής αυτής περιοχής να στερούνται του ευεργετήματος της ταχείας και ολιγότερο επικινδύνου καθημερινής κινήσεώς τους;
* Αλλά και η δημιουργία των τεράστιων εργοστασιακών συγκροτημάτων της περιοχής, για την κανονική λειτουργία τους, έχουν ανάγκη ταχείας κινήσεως ανθρώπων και υλικών. Πως όμως;
Σημειώνουμε και πιστεύουμε ότι, στο μεγάλο λεκανοπέδιο της ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΟΣ υπάρχει ο καταλληλότερος χώρος για το σκοπό αυτό.
Πέρα όμως από αυτά, η Πτολεμαϊδα, ως ευρισκόμενη στο μέσον των νομών Κοζάνης-Καστοριά και Φλώρινας, γιατί όχι και της Έδεσσας που, με την κατασκευή του δρόμου της δεν θα ξεπερνά τα 15 με 20 λεπτά;
Οι προϋποθέσεις υπάρχουν και αναμένεται να υπάρξει και το ανάλογο ενδιαφέρον της πολιτείας , ώστε, με τη διάθεση ολίγων (σε σύγκρισή με άλλες περιοχές) εκατομμυρίων, για να κατασκευασθεί ένα σύγχρονο αεροδρόμιο, στην ακριτική περιοχή μας, που θα καλύπτει όχι μόνο τη σημερινή σύγχρονη αεροπλοΐα αλλά και την εξελισσόμενη μελλοντική, εξυπηρετώντας συγχρόνως και τους φιλότιμους απομονωμένους φύλακες των συνόρων της Πατρίδας μας.

Φώτο Νο 2. Στο προ-γαμήλιο γλέντι της νύφης στο χωριό Αρδασσα Πτολεμαϊδος το 1958.
Μέσα στο πλαίσιο των ποντιακών εθίμων, συμπεριλαμβάνεται και το ξεχωριστό γλέντι, γαμπρού και νύφης, την προηγούμενη της τέλεσης του Μυστηρίου στην Εκκλησία, με συγγενικά και πολύ φιλικά πρόσωπα της κάθε πλευράς.
Στη φώτο μας, από δεξιά, οι οικείοι, συγγενικά και φιλικά πρόσωπα της νύφης, στην αυλή τους στο στάδιο της προθέρμανσης για το ολονύκτιο γλέντι και έπεται η… συνέχεια για την επομένη: Ο Τσαγκαλίδης Γιάννης (Γιάγκον), Καραγιαννίδης Παναγιώτης (Πανίκας), Ξενητίδης Γιάννης (Γιάγκον), Μαυροματίδης Γιώργος (Γιωρίκας), Λυκίδης Κώστας (Κωστίκας), Ξενητίδης Θόδωρος, ο άγνωστός μας Χ;, ο μικρούλης, Καραλευθέρης Ανέστης και πίσω του όρθιος ο πατέρας του, Καραλευθέρης Κώστης, με τον κεμετζέ ο λυράρης, Παπαδόπουλος Γιάννης (Γιάγκον), Αμαραντίδης Δημήτρης, Ευσταθιάδης Δημήτρης, Μηλόπουλος Θόδωρος, Τσαγκαλίδης (ο Τσιαγκάλτς) Γιώργος (Γιώρτς), ο Δήμος με Χ; επώνυμο και ο εκ Πτολεμαϊδος , Ζαχούδης Πανάγος.

Σημειώσεις- Συμπληρώσεις- Διορθώσεις, σύνταξης.
Στη φώτο μας Νο 1/ 23-12-2009, ο 1ος, από αριστερά, είναι, ο Καζαντζής Νίκος (Λάκης) και όχι ο Μελάς Γιαννιώτης, όπως, λανθασμένα γράψαμε. Ζητάμε συγνώμη από το ξαδελφάκι Νίκο (Λάκη).
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκεται καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com. Είναι μια προσπάθειά μας, κυρίως, για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται μακριά, εντός και εκτός της χώρας μας. ή δεν μπορούν να εγγραφούν συνδρομητές της εφημερίδας, ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, που μας φιλοξενεί, αλλά και να επικοινωνείτε μαζί μας, τόσο για ενημέρωση, όσο και για να μας στέλνετε παλιές φωτογραφίες, δικές σας, ή, των προσφιλών σας προσώπων και ακόμα να συμπληρώνετε, η και να δορθώνετε τα χαρακτηριζόμενα(από μας) άγνωστα πρόσωπα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1200 / 6 Ιανουαρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 1 /2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνου οι νέοι. Νο 50 / 30-12-2009

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Στους καλούς μας αναγνώστες και όχι μόνο, ευχόμαστε, ο καινούργιος χρόνος 2010, να είναι ειρηνικός και γεμάτος υγεία. Ότι καλό δεν πρόλαβε, η, δεν μπόρεσε να τους δώσει ο παλιός χρόνος να τους το δώσει ο καινούργιος. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ.

Φώτο Νο 1. Η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου 1956 στην Πτολεμαϊδα.
Όπως δείχνουν τα ενδυματολογικά σημάδια των παρισταμένων, η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου γιορτάστηκε, το 1956, με σφοδρό ψύχος, κάτι το πολύ συνηθισμένο για τη 10ετία του 1950-1959.
Παρά το δριμύ ψύχος, το σύνολο των πολιτικών αρχών και σύμπας ο λαός, παρίστατο στη Θεία δοξολογία, τόσο εντός και εκτός του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Τριάδος, όσο και στην επιμνημόσυνη δέηση που τελέστηκε στο μνημείο της κεντρικής μας πλατείας.
Στη φώτο μας, από αριστερά, ένα τμήμα των πολιτικών αρχών, όπου διακρίνουμε τους: Χατζηπαναγιωτίδη Γιώργο, Κανιατσάκη Άγγελο -κατοπινό Δήμαρχο 1959), εκπρόσωπο της Νομαρχίας, Αδαμίδη Βασίλη-Πρόεδρο του εργατικού κέντρου, τον γηραιό πρώην γραμματέα του Δήμου μας, Νικολαϊδη Ανανία, Δαλαμάρα Παναγιώτη- ληξίαρχο του Δήμου, Ναούμ Θόδωρο-έμπορο-, το Γιατρό, Καραλάζο Πούλιο, το συμπολίτη μας, Διευθυντή της Αγροτικής Τράπεζας, Πεϊτσίνη Χαρίλαο με το γιο του Γιωργάκη, τον γενικό επόπτη των πάσης φύσεως έργων του Δήμου της εποχής, Αποστολίδη Γιώργο και πολλούς γνωστούς μας-άγνωστους, λόγο του φθοροποιού χρόνου.

Φώτο Νο 2. Κέντρο, εκπαίδευσης-επιλογής, νεοσύλλεκτων ΥΕΑ Κορίνθου 1959.
Μετά την 40ήμερη (αν θυμόμαστε καλά) βασική στρατιωτική εκπαίδευση, την εποχή εκείνη και την ορκωμοσία των νεοσύλλεκτων, δίνονταν στους στρατεύσιμους μια μικρής διάρκειας άδεια, για να επισκεφτούν τους δικούς τους, εάν και εφόσον, ο χρόνος και το χρήμα τους το επέτρεπαν.
Έτσι, πολλοί γονείς από μακρινές αποστάσεις, προτιμούσαν να ταξιδεύσουν οι ίδιοι, όχι μόνο να δουν τα π
αιδιά τους, αλλά να παραστούν για να καμαρώσουν τα παιδιά τους, κατά την ιερή στιγμή, που έδιναν τον όρκο τους να υπερασπιστούν τα όσια και ιερά της Πατρίδας, εάν και όταν χρειαστεί.
Με τη σκέψη και την επιθυμία αυτή, ο Μπάρμπα Αλέξης, της φώτο μας, παρά την κάποια ηλικία του και τις δυσκολίες για ένα τόσο μεγάλο, κουραστικό και πολυδάπανο ταξίδι, με τα μέσα συγκοινωνίας της εποχής, κατάφερε να φτάσει στην Κόρινθο και να καμαρώσει με υπερηφάνεια το γιο να ορκίζεται, “Πίστη και θυσία για την Πατρίδα” .
Στη φώτο μας από αριστερά, τα τρία, γειτονόπουλα και φιλαράκια, δέχονται την ικανοποίηση του πατέρα σε κέντρο της Κορίνθου:
Μπαλτιράνης Δημήτρης, Δάλλας Μιλτιάδης, ο Μπάρμπα Αλέξης Στεργίου και ο γιος του Στεργίου Χρήστος.

Φώτο Νο 3. Τελειόφοιτες του Γυμνασίου Πτολεμαϊδος σε ημερήσια εκδρομή το 1958.
“Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό”, λέει ο λαός μας, η, αν θέλετε, ποιο εύστοχα και.. δημοκρατικά το εκφράζει η Ποντιακή θυμοσοφία με, “ο λόγος τη τρανού και το φαΐ τη μικρού = περνάει, ή, είναι σεβαστός ο λόγος του μεγάλου, ενώ για το φαγητό συμβαίνει το αντίθετο”, έτσι, επικράτησε η άποψη των τελειόφοιτων , για την πραγματοποίηση της ημερήσιας… εκπαιδευτικής εκδρομής τους στην περιοχή Πενταβρύσου.
Τα 16, όμορφα κορίτσια της τελευταίας τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου μας, που εικονίζονται στη φώτο μας. βρήκαν την ευκαιρία για μια αναμνηστική φωτογραφία, μια και γνωρίζουν πως, σε τρις μήνες η πορεία και οι διαφορετικοί δρόμοι τους θα χωρίσουν και ίσως, ποιος ξέρει, μπορεί και να μη ξανασμίξουν όλες μαζί.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Καθήμενες: Καζαντζίδου Νίκη, Γρηγοριάδου Πολυξένη (Πολύνα), Κεσκελίδου Παναγιώτα (Γιώτα), Δαφνητίδου Μαρία (Μαίρη), Λιάτση Δέσποινα, Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα) και Δεληδημήτρη Αργυρό (Ρούλα).
Όρθιες: Καπασακάλη Ανθή (Ανθούλα), οι Γνωστές μας-άγνωστες Χ;, Χ;, Μπαλδεράνη Βασιλική (Κική), ακολουθούν οι λοιπές, γνωστές μας-άγνωστες Χ; και δεξιά, ο παρείσακτος του φωτογραφικού φακού και κομιστής της φώτο μας, Δάλλας Μιλτιάδης (;).

Φώτο Νο 5. Οι λάτρες της περιοχής των νερόμυλων Προαστείου το 1953.
Είχαμε καιρό, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, να φιλοξενήσουμε στη σελίδα μας, τους ποιο φανατικούς και τακτικούς επισκέπτες, της περιοχής, του νερόμυλου ΠΙΛΙΤΣ, Προαστείου, τόσο για να απολαύσουν το υπέροχο περιβάλλον της, όσο και να γευθούν τα υπέροχα ψαράκια και τις νοστιμότατες καραβίδες που ευδοκιμούν στα πεντακάθαρα και γάργαρα νερά του ποταμού Σουλού (Εορδαϊκού).
Η όλη παρουσία και εμφάνισή τους δεν μαρτυρεί κάτι τέτοιο, ίσως, λέμε ίσως, η επιλογή του χώρου να είχε σχέση με άλλα σοβαρότερα θέματα που αφορούσαν τους νέους της ηλικίας τους και χρειάζονταν να γίνει σε ήρεμο χώρο και μακρά από τα πονηρά βλέμματα ..άλλων. Δεν .. ψαρεύουν, είναι ξυλάκια από τα κλαδιά των δέντρων, απλά συζητούν με σοβαρότητα και .. μεγάλη προσοχή!!
Στη φώτο μας, από αριστερά: Παπάνας Αχιλλέας, Παναγιωτίδης Μιχάλης, Κεφαλίδης-Καζαντζής Κώστας, Σακελάρης Ιπποκράτης και πίσω ο Βενιαμίν της παρέας, Δήμτσας Ασημάκης, τελείως αδιάφορος..

Σημείωση σύνταξης.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκεται καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό:
Giorgoskaza.blogspot.com.Είναι μια προσπάθειά μας, κυρίως, για τους συμπολίτες μας που βρίσκονται μακριά, εντός και εκτός της χώρας μας. ή δεν μπορούν να εγγραφούν συνδρομητές της εφημερίδας, ΕΟΡΔΑΪΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ, που μας φιλοξενεί, αλλά και να επικοινωνείτε μαζί μας, τόσο για ενημέρωση, όσο και για να μας στέλνετε παλιές φωτογραφίες, δικές σας, ή, των προσφιλών σας προσώπων.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1199 / 30 Δεκεμβρίου 2009, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.