Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεοι. Νο 39 / 29 Σεπτεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1.Μαθητές του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος το 1954.

 Ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή, του 8οκτατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, στην δροσόλουστη περιοχή του 3ου νερόμυλου “ΠΙΛΙΤΣ” της περιοχής Προαστίου το 1954.
Η μαθητική παρέα της φώτο μας, αποτελείται, από μαθητές διάφορων τάξεων του Γυμνασίου, που επωφελούμενοι της παρουσίας του δαιμόνιου μικρού φωτογράφου, Γιώργου Τσαμαντάνη Μόγλης),- που τέτοιες πολυπληθείς παρουσίες νεαρών τις πληροφορούνταν από τους.. “πράκτορές” του και δεν τις έχανε-.
Στη φώτο μας, από δεξιά:
Σειρά 1η, καθιστοί:Ο Καπλανίδης Στράτος, ο καθηγητής φυσικής, Τσιτουρίδης Γιάννης, που περιεργάζεται ένα άκακο αρνάκι που ξέκοψε από το κοπάδι και όπως λέει, ο θυμόσοφος λαός μας, “το αρνί που ξεκόβει από το κοπάδι του το τρώει ο.. Λύκος”, δεν διευκρινίζεται αν είναι, δύπους ή τετράπους, ο Λύκος, δεν καταφέραμε να μάθουμε. Ο Σαββουλίδης Βασίλης, ο Ελευθεριάδης Βασίλης και ο Παπαδόπουλος Λευτέρης.
Σειρά 2η, όρθιοι: Ο Καλανταρίδης Λάκης, ο Βασιλειάδης Πέτρος, το κεφαλάκι, που διακρίνεται στο βάθος ανήκει στον, Κοτζαμπάση Δημήτρη,  ο Ταμπακάκος Βαγγέλης, ο γνωστός μας-άγνωστος Χ;, ο Μιχαηλίδης Δημήτρης και ο Μαυρουδής Κώστας,

Φώτο Νο 2. Προσκοπική-φιλική παρέα σε αναμνηστική φωτογραφία το 1948.

Εν΄ όψη, της παρέλασης και των άλλων γιορταστικών εκδηλώσεων, για την επέτειο του Ιστορικού ΟΧΙ του 1940, οι  Πρόσκοποι και τα Λυκόπουλα προετοιμάζονται για την όσο το δυνατό
καλλίτερη εμφάνισή τους.
Στη φώτο μας, μια μικρή παρέα, από τους, Γρηγοριάδη Τάκη (Μπιζίμ), Θεοφυλάκτου Λάζαρο-χωρίς το μαντολίνο του-, τον Γιώργο Καζαντζή και το μικρό Λυκόπουλο μπροστά, βρήκαν τη λέσχη τους κλειστή και τον καλλιτέχνη και αδελφό πρόσκοπο, Γιώργο Γιαννόπουλο, με τη φωτογραφική του μηχανή σε εστίασή τους, υπέκυψαν στην πρόκληση για μια αναμνηστική φωτογραφία και μάλιστα με το.. αζημίωτό του.

 Φώτο Νο 3. Οι Παλαίμαχοι του ΑΡΗ Πτολεμαϊδος σε φιλικό αγώνα με τους αντίστοιχους της Καστοριάς το 1975 (;). 

 Ο αγώνας ήταν δυνατός, ταχύτατος με ωραίες τρίπλες και δυνατά σουτ  που, μόλις έφταναν στην εστία, σταματούσαν για να προλάβουν οι τερματοφύλακες να κάνουν το μπλουζόν τους. Το παιχνίδι ήταν αμφίρροπο και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των φιλάθλων μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το ισόπαλο αποτέλεσμα  του 0-0 και οι 8 θλάσεις ινών που διαπίστωσε το Μποδοσάκειο Νοσοκομείο, (καίτοι δεν υπήρχε, ούτε σαν σκέψη) θεωρείται ικανοποιητικό και για τις δύο ομάδες!!!.
 Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν συνέβησαν τίποτε από αυτά, ήταν ένας ωραίος αγώνας με βετεράνους ποδοσφαιριστές κάποιας ηλικίας και ποιο ωραίος ο σκοπός διεξαγωγής του.
 Πρέπει να σημειώσουμε, φίλες και φίλοι, πως, το ποδόσφαιρο Πτολεμαϊδος-Φλώρινας και Καστοριάς, ανέκαθεν διατηρούσαν πολύ στενές φιλικές ποδοσφαιρικές σχέσεις και όχι μόνο, θα προσθέσουμε εμείς.
Έτσι, μεταξύ μας πραγματοποιήθηκαν αρκετοί φιλικοί αγώνες, του είδους αυτού, με σκοπό τη διάθεση των εσόδων τους και όχι μόνο, να τις διαθέτουμε σε οικογένειες συναδέλφων μας που έφυγαν από κοντά μας και από τη ζωή, σε μικρή ηλικία.
Η σημερινή μας φώτο, είναι από τον αγώνα με την Καστοριά και δεν είναι και ο μοναδικός.
Πρέπει α σημειώσουμε, πως οι μετακινούμενες ομάδες για το σκοπό αυτό, όχι μόνο δεν έπερναν έξοδα μετακίνησης, αλλά, ενίσχυαν και την προσπάθειά μας με κάποιο ποσό της δυνατότητάς τους. 
Αυτός ήταν ο δεσμός, μεταξύ των ομάδων και των ποδοσφαιριστών της εποχής που, ο παράγοντας, “ χρήμα”, δεν είχε τη σημερινή του αξία και το ενδιαφέρον που, όλα ζυγίζονται με αυτό και όχι με τη δόξα, το έπαθλο που λέγεται ΚΥΠΕΛΛΟ, τα απλά μετάλλια, την πόλη, το στεφάνι με τα λίγα λουλούδια και την τεράστια αίγλη τους, τη  ΝΙΚΗ του αγώνα (κάθε αγώνα) που είναι συνυφασμένη με την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ψυχή.
 Στη φώτο μας, από αριστερά.:
Σειρά 1η, καθιστοί: Ο Σημαιοφορίδης Οδυσσέας (Μπέμπης), ο Γεωργιάδης Παύλος (Λάκης), ο Μπαλτιράνης Νίκος, ο Φολτόπουλος Φώτης, ο Κυδώνας Δημήτρης (Τακούλιας), ο Πουλασουχίδης Στέλιος και ο Κούσης Βαγγέλης (Σάσαρος).
Σειρά 2η, όρθιοι: Ο Ζεϊμπέκης Βασίλης, ο Κοβλακάς Χρήστος, ο Θεοδωρίδης Νίκος (Μπονίνας), ο Παπαδόπουλος Πυθαγόρας Πύθος), ο Κακανάς Ανέστης, ο Χαριτίδης , ο γράφων, Καζαντζής Γιώργος (Γάρατσας), ο Μανωλας Μιχάλης, ο Μαυρομάτης Κώστας και ο Τσιφτσάκης Βαγγέλης,  

Φώτο Νο 4. Φιλική νεανική παρέα στην είσοδο του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Τριάδος, το 1952.

 Τα τέσσερα αυτά γειτονόπουλα, σαν καλοί Χριστιανοί, αφού άναψαν το κεράκι τους και παρακολούθησαν, με ευλάβεια, τη θεία λειτουργία, στον εορτάζοντα Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Τριάδος (Αγίου Πνεύματος) της ενορίας τους και σε ανάμνηση της μεγάλης Γιορτής της Χριστιανικής μας  Ορθόδοξης Πίστης την αποθανάτισαν με μια φωτογραφία της μηχανής του, Καυπίδη Μάκη.
Στο φώτο μας, από αριστερά: Ο Τσουχνικάς Γιάννης, ο Καρυπίδης Θωμάς (Μάκης), ο Κοτζαμπάσης Πτολεμαίος και ο γνωστός μας μπαρμπέρης, Αγγελίδης Χρήστος.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο, 1238 / 29 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 39 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, Νο 38/ 22 Σεπτεμβρίου 2010,.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1.Ο Ξενοφών Χατζηθεοφυλάκτου και το ομώνυμο τυπογραφείο, το 1954.

Ο καθένας μας, φίλες και φίλοι, έχει τη δική του, μικρή ή μεγάλη, καλή ή κακή, Ιστορία και μάλιστα όταν συμβαίνει να φέρει και το βαρύ, αλλά περήφανο τίτλο του “πρόσφυγα” των αλησμόνητων Πατρίδων, στην επίγεια ζωή του, που όμως, τον ακολουθεί και μετά το θάνατό του.
Ποιος παλιός, φίλες και φίλοι αναγνώστες και όχι μόνο, της γεωργοκτηνοτροφικής Πτολεμαϊδας, δεν γνώρισε το συνετό και πράο υπάλληλο της Αγροτικής Τράπεζας, με το πλατύ χαμόγελο και τη γλυκύτητα της υποδοχής και συνομιλίας του μαζί του;
Ήταν ο υπάλληλος των ολίγων κατανοητών λέξεων και όχι του αστέριωτου ακατανόητου, μπλα, μπλα, για να μπερδέψει το συνομιλητή του.
Ήταν ο, Ξενοφών Μιχαήλ Χατζηθεοφυλάκτου, ο μεγαλύτερος από τα οκτώ αδέλφια του και γεννήθηκε το 1890, στην Τραπεζούντα του Πόντου.
Μετά την αποφοίτησή του, από το περίφημο φροντιστήριο της Τραπεζούντας, απασχολήθηκε με την εκδιδόμενη εφημερίδα, του Τραπεζίτη και επιχειρηματία, θείου του, Θεοφυλάκτου Κωστάκη.
Με τα επεισόδια του 1918, η οικογένειά του έφυγε για την Ελλάδα, ενώ ο ίδιος προτίμησε το Βατούμ Ρωσίας με την προσδοκία, της σύντομής ηρέμησης των γεγονότων και επιστροφής του στην εργασία του, στην Τραπεζούντα.
Στο Βατούμ Ρωσίας παντρεύτηκε την, Αλεξάνδρα Παϊραμίδου και απέκτησε το πρώτο του παιδί, το Μιχάλη.
Το 1924, αποχαιρετούν τη Ρωσία και αναχωρούν για τη μητέρα Πατρίδα, τη Θεσσαλονίκη, όπου εργάσθηκε για τρία χρόνια σε τυπογραφείο της πόλης και το 1927 προσλαμβάνεται στην Αγροτική Τράπεζα και τοποθετείται στη Νάουσα, όπου αποκτά και το 2ο γιο του, το Λάζαρο.
Το 1938 μετατίθεται στην Τράπεζα του Αργους Ορεστικού, όπου αποκτά και το τρίτο παιδί του, την Ευθυμία.  
Το 1949 μετατίθεται για την Αγροτική Τράπεζα Πτολεμαϊδος, που αποτελεί και τον τελευταίο σταθμό των μετακινήσεών του.
Το 1954 ανοίγει, το εικονιζόμενο τυπογραφείο-βιβλιοδετείο, “Ο Ξ ε ν ο φ ω ν”, στο όνομα του γιου του, Μιχάλη, που τον μυεί στην τυπογραφική τέχνη-Παλιά μου τέχνη κόσκινο- παραμένοντας πάντα, ενεργός, κοντά του, μέχρι το 1974.
Το 1974, περιμένοντας με αγωνία την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, από το Παρίσι, κοιμήθηκε ικανοποιημένος τον ύπνο του δικαίου χωρίς γυρισμό. Ας είναι η μνήμη του ΑΙΩΝΙΑ.
Στη φώτο μας του 1956, το πρώτο τυπογραφείο, “Ο ΞΕΝΟΦΩΝ”, στην οδό Τσαλδάρη (δίπλα από το Καφενείο Καραγιαννάκη)), με, τον άγνωστό μας Χ;, το δημιουργό του, Χατζηθεοφυλάκτου Μιχ. Ξενοφών και τον 1ο διάδοχό γιο του, αείμνηστο, Χατζηθεοφυλάκτου Ξεν. Μιχάλη.
Η παράδοση του τυπογραφείου-βιβλιοδετείου κ.λ.π. “ο Ξενοφών” συνεχίζεται από το σημερινό του άξιο διάδοχο, Ξενοφών Μιχ. Χατζηθεοφυλάκτου.

Φώτο Νο 2. Μαθήτριες και μαθητές της 7ης τάξης, του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, το 1947.

Αρχή της σχολικής περιόδου 1947-1948 και η πρώτη συνάντηση, συμμαθητριών και συμμαθητών της Στ΄ τάξης- 1946-1947, που πέρασαν επιτυχώς το.. διάφραγμα του χρόνου για τη νέα σχολική χρονιά.
Το πρώτο αντάμωμα και η 1η αναμνηστική φωτογραφία της νέας σχολικής περιόδου 1947-1948, που θα τους φέρει κοντά στο τέρμα της γυμνασιακής τους εκπαίδευσης, με όλες τις συνέπειές του..
Το καλοπροσεγμένο αναμνηστικό στήσιμο των μαθητών, με “φόντο” τα δύο παραδοσιακά μας κτίσματα, το Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος και το Διοικητήριο (δεν υπάρχουν σήμερα), προσδίδουν μια υπέροχη ιδιαιτερότητα στην όλη φώτο μας,
Στη φώτο μας, από αριστερά:  
Σειρά 1η, καθιστές: Χατζηαιφρεμίδου Αθηνά, Χατζηστεφάνου Μαριάνθη, Εξακουστίδου Κούλα, Ιορδανίδου Ευτέρπη, Καρυπίδης Δαμιανός (Δαμίκος), Κάτσιος Χρήστος και Κύρου Βαγγέλης.
Σειρά 2η, όρθιοι: Κουρτίδου Ελπίδα, Τσορμπατζή Ερμιόνη, Λαμπριανίδου Ελένη, Πολιτίδου Σοφία, Αδαμίδου Ελένη, Κτενίδης Γρηγόρης, Γιουβανάκος Γιώργος, Χατζόπουλος Σωσθένης, Τορνικίδης Γιάννης, Μπαλτατζίδης Σταύρος, Πισκιλίδης Γιορδάνης, Πατσινακίδης Γιάννης, Λαζαρίδης Νίκος, Παγκούτσος Θανάσης και Σαββουλίδης Γιάννης.

Φώτο Νο 3.Φιλική-συμμαθητική παρέα της Ζ΄τάξης στον αυλόγυρο του Γυμνασίου το 1957. 

Τα μικρά αυτά παιδάκια, της 7ης τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου μας, επωφελούμενα, της απουσίας του καθηγητή τους για μια ώρα, το έριξαν στο τρελό παιχνίδι που κατέληξε και σε .. παρόμοια αναμνηστική φωτογραφία, χωρίς να τους λείψει το .. χαμόγελο,
Στη φώτο μας, από αριστερά: Στεργίου Χρηστάκης, Λαζαρίδης Δημητράκης(Γάτος), Αγγελίδης Παντελάκης, Δάλλας Αντωνάκης, Τσικρίκης Θωμάκης, Καπνόπουλος Νικολάκης, Δάλλας Μιλτιαδάκης (Μιλτιάδης), Καλαϊτζόπουλος Κωστάκης, την κορυφή κατέχει, ο Λιάμης Γιαννάκης και τη βάση, ο Πατρικίδης Ροβερτάκης (Ροβέρτος).

Φώτο Νο 4. Φιλική παρέα μαθητών Γυμνασίου στη γέφυρα του ποταμού ΣΟΥΛΟΥ το 1957.

Oι καλοί μας φίλοι, αφού ντύθηκαν καλά και έβαλαν στο κεφάλι το μαθητικό τους έμβλημα (πηλίκιο), για να ξεσκάσουν, προφανώς, από το πολύ διάβασμα, αποφάσισαν για μια εκδρομούλα στο ποτάμι ,“ΣΟΥΛΟΥ ”, από τη μεριά του Ανατολικού.
Όχι, όχι, καλοί μας αναγνώστες, η γραμμή που φαίνεται δεν είναι εκείνο που υποθέσατε, αλλά, το αγκίστρι του φανατικού ψαρά, Τσαλιγγόπουλου Γιώργου, που όπου δει  νερό το πετάει μέσα μπας και τσιμπήσει κανένα. . Λαβράκι.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι καλοί μας φίλοι: Πάνω στο ρείθρο, ο Μιχάλης (Λάκης) Παληός και ακολουθούν, ο Δάλλας Μιλτιάδης, ο Τσαλιγγόπουλος Γιώργος του Ηλία, ο Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιων) και ο Γάτος, Λαζαρίδης Δημήτρης.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1237 / 22 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 27,ημέρα Τετάρτη.

Νο 38 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι Νο 37 / 15 Σεπτεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.Blogspot.com

Φώτο Νο 1. Περιφορά της εικόνας, Ύψωση Τιμίου Σταυρού, στο Ανατολικό, την 14η Σεπτεμβρίου 1965.

Τη μεγάλη γιορτή της Ορθόδοξης Χριστιανικής μας Πίστης, γιορτάζουν οι κάτοικοι του γειτονικού μας χωριού. Ανατολικό και της γύρο περιοχής μας, τιμώντας τον ομώνυμο Ιερό Ναού της Κοινότητας, “ΥΨΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ”.
Είναι η εικόνα, που οι ευσεβείς πρόσφυγες Μικρασιάτες μετέφεραν, από τις πατρογονικές εστίες των αλησμόνητων Πατρίδων, με την προσδοκία πως, γρήγορα θα επιστρέψουν στα σπίτια τους για να τις εναποθέσουν στον Ιερό χώρο τους, όμως,… “άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε .. όχλος (μεταφορικά= οι μεγάλοι των εποχών) κελεύει”
Στη φώτο μας, η Ιερή Εικόνα, μετά την περιφορά της στους δρόμους του χωριού, μεταφέρεται στον Ιερό Ναό της, “Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού”, για το προσκύνημα των πιστών που την συνοδεύουν και όχι μόνο..
Σειρά 1η. Την εικόνα μεταφέρουν οι, Θεοφανίδης Απόστολος, γαμπρός του χωριού, από τη Δράμα, και Ελευθεριάδης Λευτέρης.
Σειρά 2η: Παυλίδης Θεόδωρος,  ο Διευθυντής του Δημοτικού σχολείου-συμπολίτης μας-, Θεοδουλίδης Δημήτρης, ο Ιερέας του χωριού, Παπα-Κλεάνθης Φωτιάδης, από το γειτονικό Φιλώτα, ο Ιεροψάλτης του Ναού, Καράκος Ευστάθιος, Παπαδόπουλος Θανάσης με τη μικρή εγγονούλα του, Παπαδοπούλου Κυριακή (Κουλίτσα).
Σειρά 3η: Ο συμπολίτης μας, Σαββουλίδης Ευθύμιος-δάσκαλος στο χωριό, Ζαφειρίδης Ευστράτιος (Στρατής), Κωνσταντινίδης Θόδωρος, Στεφανίδης Περικλής και Μιμικάρας Γιάννης (Γιάγγος).
Διακρίνονται ακόμα, οι: Κουσουντίδης Φώτης, Βασιλειάδου Χ; -από την Πτολεμαϊδα, Στεφανίδης Γιάννης, Αραμπατζή Μαρία (Μαριγώ), Ιωσηφίδης Γρηγόρης, Ελευθεριάδου Παρέσα, Τσακιράκου- Ιωσηφίδου Σούλα και ακολουθεί το πλήθος των μη αναγνωρισθέντων προσκυνητών.

Φώτο Νο 2. Μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου Πτολεμαϊδος σε ημερήσια εκδρομή το 1954.

Σε μια από τις ημερήσιες εκπαιδευτικές εκδρομές του Γυμνασίου μας, ήταν και αυτή της επίσκεψης στο ποτάμι, Αρδασσας που καταλήγει στο Σουλού ή Εορδαϊκό ποταμό, όπου, εκτελούνται έργα βασικής σημασίας, τόσο, για τον καθαρισμό και τη ροή του, όσο και για την εκβάθυνσή του με σκοπό να ενεργεί και αποστραγγιστικά για τη βαλτώδη περιοχή, από  πλευράς Πτολεμαϊδος και Προαστίου.
Ένα σημαντικό έργο  για την, τότε,  αγροτική περιοχή μας,  όπως επεσήμανε και ο καλός τους, συμπολίτης μας καθηγητής, Νίκος Κεφαλίδης(για να καλύψουμε και τον τύπο, γιατί όχι και της ουσίας, της ονομασίας και πραγματοποίησης των, ως εκπαιδευτικών εκδρομών).-
Στη φώτο μας, οι μαθητές μέσα στο κανάλι, ενώ τα μηχανήματα εργάζονται για τη διευθέτηση των ασφαλιστικών τοιχωμάτων  της κοίτης του ποταμού.
Διακρίνουμε, στο πρώτο τμήμα των μαθητριών: Μποσνακίδου Ζένια, Ζεϊμπέκη Αναστασία (Στάσα), Παρτσαλίδου Σόνια, Ιορδανίδου Πηνελόπη (Πόπη), Χατζηευστρατίου Αμαλία, Νιανιούρη Αικατερίνη (Καίτη), Μιχαγιάννη Μαίρη, Δήμτσα Καλλιόπη (Πόπη), Καπασακάλη Παρασκευή (Βούλα), Χατζζηαποστόλου Αμαλία, Γέροντα Ελλη,  Ξυνού Ερμιόνη, Παπουλίδου Ελπίδα, Παπαδοπούλου Θοδώρα, Τσέτση Αναστασία (Σούλα), Γούλα Μαρία, Κούση Ζαφειρούλα (Ρούλα), Χιντίρίδου Νίκη, Μισανδρέου  Ελένη, Τσαβδαρίδου Ελισάβετ (Ελλη), Αργυριάδου Θεοδοσία, Σακαρίδου Κασσιανή, Δάλλα Ανδρονίκη, Καρακασίδου Εύχαρις, Μεντεκίδου Δέσποινα, Παπαδοπούλου Σημέλα, Τιτοπούλου Βαρβάρα, Ανεμοζάλη Χαρίκλεια, Δήμου Ερμιόνη, Κεβρεκίδου Παρασκευή, Κούρτη Σοφία, Γκουντέλα Μαριέτα, Κατάκη Ελένη, Σιόλιου Αθηνούλα, Φωτεινού Μερσίνη, το συμπολίτη μας καθηγητή φιλόλογο, Κεφαλίδη Νίκο, τη φιλόλογο καθηγήτρια, Χατζηγιάννη Ευδοξία, Μουλάκη Αγγελικούλα, Βασιλειάδου Αγάπη, Δέτση Ελλη, Παπουλίδου Αγάπη, Καπασακάλη Παρασκευή (Βούλα), Θεοδωρίδου Άννα, Εσπερίδου Μαργαρίτα (Ρίτα), Χατζηπαναγιωτίδου Σουλτάνα (Σούλα), Μούρα Ελένη, Μουρατίδου Κλεονίκη (Νίκη), Τσαφαρίδου Ζαχάρω, Αντωνιάδου Διαμαντούλα, Τσαχουρίδου Αλίκη, Φεϊζίδου Σόνια και τους Ιππότες μαθητές της 2ης σειράς, που εκπροσωπούνται, από τον ένα και μοναδικό, καλό μας κίλο, Κρυσταλίδη Νέστορα,.
Περιμένουμε την… αντίδραση των μαθητών με τα ονόματά τους.

Φώτο Νο 3.Φιλική παρέα του Ανατολικού στο πανηγύρι  του χωριού το 1958.

 14 Σεπτεμβρίου 1958 και η καμπάνα του Ιερού Ναού  “Υψώσεως Του Τιμίου Σταυρού ” του χωριού, από νωρίς το πρωί, άρχισε να σημάνει, υπενθυμίζοντας και καλώντας τους  κατοίκους στην Εκκλησία για να γιορτάσουν την μεγάλη γιορτή της Χριστιανικής μας ΠΙΣΤΗΣ.
Έτσι, οι καλοί μας φίλοι της παρέας, ξεκίνησαν για να εκπληρώσουν το Θρησκευτικό τους καθήκον και να συνεορτάσουν τη μεγάλη Χριστιανική ΝΙΚΗ, της υψώσεως του Τίμιου Σταυρού.
Αφού άναψαν το ταπεινό τους κεράκι και παρακολούθησαν, τη Θεία  Μυσταγωγία, το εμπνευσμένο κήρυγμα για τη μεγάλη Εορτάζουσα Ημέρα και προσκύνησαν Τον “Τίμιο Σταυρό”, θεώρησαν, την αναμνηστική αυτή  φωτογραφία, σαν συμπλήρωμα και την δικής τους φιλική αποθανάτιση.
Στη φώτο μας, η φιλική παρέα, από αριστερά: Μιμιλίδης Λεωνίδας, Κασαμπαλής Θανάσης, Ατζέμογλου Γρηγόρης, Γκούμας Σταύρος και Αθανασιάδης Χαράλαμπος, από τα Κομνηνά.

  Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. Προκοπίδης Κοσμάς, από την Αρδασσα..     

Σημειώσεις- Διορθώσεις- Συμπληρώσεις, σύνταξης.
Για μια ακόμα φορά, ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο, από το Ανατολικό,  Κασαμπαλή Θανάση,  όχι μόνο για τις φωτογραφίες που μας διαθέτει, αλλά και επιμελείται της αναγνώρισής των προσώπων  και το χρόνο φωτογράφησής των.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1236 / 15 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 36 / 2010.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 36 / 8 Σεπτεμβρίου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Τα Καϊλάρια του 1925 αποκτούν το 1ο Φαρμακείο τους με τον πρόσφυγα, Παν. Παναγιωτίδη.

 Ο Παναγιώτης Μιχ. Παναγιωτίδης, γεννήθηκε στη Νικομήδεια Βιθυνίας της Μ. Ασίας το 1888 και σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη Φαρμακοποιός.
Με τα γεγονότα του 1922 έφυγε από τη γενέτειρα του για την Ελλάδα, όπου, το 1923 εγκαταστάθηκε στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα).
Το πρώτο του, εν Ελλάδι, φαρμακείο το άνοιξε στο παλιοπάζαρο (περιοχή των κάτω Καϊλαρίων, που γίνονταν τότε και το εβδομαδιαίο παζάρι), στο τέρμα της συμβολής, των σημερινών δρόμων, Επιβατών-Βορείου Ηπείρου, κάτω από το σπίτι του αείμνηστου Δικηγόρου, Γκέσσα Ιωάννη.
Για τα Καϊλάρια ήταν και το πρώτο Φαρμακείο του λειτουργούσε. Αργότερα μεταφέρθηκε στη νεόδμητη ιδιόκτητη οικοδομή του, επί της 25ης Μαρτίου-δίπλα από τον καλό Σαμαρείτη-, όπου και η οικία του.
Στη φώτο μας, τη φιλική παρέα, μπροστά στο νέο φαρμακείο του Παναγιώτη Μιχ. Παναγιωτίδη, από αριστερά: Ο Γιατρός, Χρήστος Δούβλης, ο Φαρμακοποιός, Παναγιωτίδης Παναγιώτης, ο άγνωσός μας Χ; με το παντελόνι γκιλοτα (αν το ονομάζουμε και το γράφουμε σωστά), κάτι δηλαδή που μαρτυρεί την Μικρασιάτική καταγωγή, δεδομένου  ότι, τον τύπο αυτό του παντελονιού το συνήθιζαν οι συμπατριώτες μας της Μ. Ασίας, ο συμπατριώτης μας πρωτοδίκης, Παρτσαλίδης Αριστείδης, πρόσφυγας και αυτός του Πόντου και στην είσοδο του φάρμακείου, ο Σταύρος Μιχ. Παναγιωτίδης, αδελφός και βοηθός του φαρμακιποιού, Παναγιωτίδη.

Φώτο Νο 2.  Φιλική –γειτονική παρέα, από τα Κομνηνά, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1951.

 Μια πολύ αγαπημένη φιλική- γειτονική παρέα, από τα Κομνηνά, στο εξωκλήσι της Αγίας Τριάδος, του χωριού τους, τη μέρα της πανήγυρης του το 1951.  
Οι καλοί μας φίλοι, αφού παρακολούθησαν με κατάνυξη, την πανηγυρική Θεία λειτουργία , θεώρησαν σκόπιμο να βγάλουν και μια αναμνηστική φωτογραφία, δεδομένης της παρουσίας φωτογράφου στο χώρο του πανηγυριού.
Στη φώτο μας, από αριστερά: 
Σειρά 1η, καθιστές: Τσακιρίδου Αλεξάνδρα (Αλέκα) - Σαριόγλου,) Τσακιρίδου Ελασάβετ (Λίζα, Τερζίδου Ελένη, Παπαδοπούλου Χρυσάνθη (Χρύσα) και τα δύο μικρά κοριτσάκια, Νούλα και Άννα Παπαδόπουλου.
Σειρά 2η, όρθιοι: Γιάννης Τερζίδης, Αθανασιάδου Παρθένα, Παπαδοπούλου Νίτσα, Παπαδόπουλος Γιώργος, Τερζίδου Παρασκευή, Παπαδοπούλου Δέσποινα (Ποινή κατά την ποντιακή διάλεκτο) και Τερζίδης Νίκος.

Φώτο Νο 3. Μαθήτριες της Η΄τάξης, του 8τατάξιου Γυμνασίου, σε ημερήσια εκδρομή το 1953.

 Πολλές φορές τονίσαμε και δικαιολογήσαμε την τάση των μαθητών, της τελευταίας τάξης του Γυμνασίου και όχι μόνο, να επιδιώκουν τις αναμνηστικές φωτογραφίες μεταξύ τους, κάτι που δεν συνέβαινε στις προηγούμενες χρονιές.
 Έτσι και οι καλές μας φίλες του 1953, ακολουθώντας την τάση αυτή, ή, αν θέλετε, απομνημόνευσης του τέλους των μαθητικών Γυμνασιακών τους χρόνων και ενόψει του χωρισμού των, το θέμα της φωτογραφίας κυριαρχούσε σε όποια εκδήλωσή τους.
Στη φώτο μας, μια ομάδα μαθητριών, επωφελούμενη της ημερήσιας εκδρομής τους στην περιοχή του νερόμυλου Προαστίου “ΠΙΛΙΤΣ”:  Αυλογιάρη Χριστίνα, Αποστολίδου Ελισάβετ (Λίζα), Παπαδοπούλου Χρυσούλα, Αποστολίδου Αλεξάνδρα, Λαζαρίδου Αναστασία (Στάσα), Τσακιρίδου Ελισάβετ (Λίζα), Σαββουλίδου Ειρήνη και Σαββίδου Χρυσαυγή.
Αγγελίδου Αικατερίνη (Κατίνα), Τσαφαρίδου Ζαχαρούλα, Τσαχιρίδου Βασιλική, Ναούμ Αρχοντούλα (Τούλα), Χαλαϊδοπούλου Παρασκευή (Τσιβούλα), Σαραντινέλη Καλλιόπη, Βουνοτρυπίδου Ελπίδα, Αιχμαλωτίδου Σοφούλα και ..ορισμένες ανώνυμες, που ελπίζουμε να μας δηλώσουν την παρουσία τους. 

Φώτο Νο 4. Το αυτοκίνητο των δύο εμπόλεμων περιόδων της χώρας μας- 1940-1949-.

Ναι, φίλες και φίλοι, το εικονιζόμενο αυτοκίνητο, φορτηγό- λεωφορείο-ταχυδρομείο, της οικογένειας Μητσάλη, από το γειτονικό μας χωριό, Εμπόριο, έχει και αυτό τη δική του δυσάρεστη “πολεμική” Ιστορία.
Είναι από τα κατοχικά Γερμανικά αυτοκίνητα, 1940-1949, που αισθάνθηκαν και αυτά τη  φοβερή δύνη του πολέμου, είτε από τις αντιστασιακές αντάρτικες ομάδες, είτε από τις αεροπορικές επιθέσεις των συμμάχων, άφησαν τα κορμιά στα διάφορα πεδία των μαχών
κατά τα έτη 1940-1944.
Ένα τμήμα, από αυτά τα λείψανα του πολέμου, οι καλοί μας φίλοι, από το Εμπόριο, η οικογένεια Μητσάλη, κατάφερε να τα μαζέψει και με τη βοήθεια των ικανών τεχνικών της πόλης μας, να τα συναρμολογήσει και  για να φτιάξει το εικονιζόμενο αυτοκίνητο, που θα τους βοηθούσε να εξασφαλίσουν τα απαραίτητα έξοδα για τη διαβίωσή τους, αλλά και για να βοηθήσουν και τους συμπολίτες μας.
Με τις σκέψεις αυτές, οργάνωσαν τις κινήσεις του “θησαυρού” τους, που δεν ήταν τίποτε άλλο από τη μεταφορά Ανθρώπων-υλικών, αλληλογραφίας και ελάχιστων χρημάτων, από το Εμπόριο και τα γειτονικά του χωριά στην Πτολεμαϊδα και το αντίστροφο.
Παρά τους κινδύνους τα διαδρομής, το δρομολόγιο εκτελούνταν καθημερινά, παρά τα όποια προβλήματά του, από το 1946 έως το1948, μέσω του γνωστού, στους παλιούς και μοναδικού, θα λέγαμε, χωματόδρομου, γκιόλας-αμπέλια άνω Πτολεμαϊδος- Αναρράχης – Εμπόριο και τανάπαλιν.
Το πρωινό δρομολόγιο ξεκινούσε από την Πτολεμαϊδα με επιβάτες κατοίκους των προαναφερόμενων που, για λόγους ασφάλειας των,
έμεναν τα βράδια στην Πτολεμαϊδα και το πρωί πήγαιναν στο χωριό για τις γεωργοκτηνοτροφικές εργασίες τους και προς το ηλιοβασίλεμα επέστρεφαν στην Πτολεμαϊδα.
Το 1949, σε μια επιστροφή από το Εμπόριο, μετά την Αναρράχη και λίγο πριν από τα αμπέλια της άνω Πτολεμαϊδος, το αυτοκίνητο τινάχτηκε στον αέρα και διαλύθηκε εις τα εξ΄ ων συνετέθη, από μια, “Ειρηνική- Δημοκρατική” νάρκη, που τοποθέτησε η Κομμουνιστική ανταρσία του 1946-1949.
Ευτυχώς δεν υπήρξαν ανθρώπινα θύματα, παρά μόνο μικροτραυματισμοί.
Το μοναδικό οικονομικό θύμα ήταν η οικογένεια Μητσάλη, που με ένα μπαμ τινάχτηκαν όλα τα όνειρά της στην ανεμοθύελλα της εποχής, όμως, οι πολεμικές αποζημίωσης, από τους αίτιους που την προκάλεσαν τη ζημιά τους, θα τους αποζημειώσουν, από τα περισεύματα των Γερμανικών κονδυλίων, που δόθηκαν στη χώρα μας για παρόμοιες καταστροφές…..   
Και τα σίδερα δεν άντεξαν δύο φοβερούς πολέμους….

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1235 / 8 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη,

Νο 36 / 2010.