Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 43 / 27-10-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1.Μαθητική παρέλαση την 28η Οκτωβρίου 1961.

Με καμάρι και περηφάνια, η μαθητιώσα νεολαία μας, αποδίδει την οφειλόμενη τιμή στους γενναίους μαχητές της εποποιίας του Ιστορικού, ΟΧΙ, του 1940, με την εντυπωσιακή και καθ΄ όλα πειθαρχημένη παρουσία της, κατά την παρέλαση μνήμης της 28ης Οκτωβρίου 1961.
Ήταν μια από τις ποιο εντυπωσιακές παρελάσεις που είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσαμε, κάτι που συνάγεται και από την εμφάνιση του,  ΤΙΜ της σημαίας, της φώτο μας.
Στη φώτο μας, διακρίνουμε: Από την Η΄ τάξη (τελειόφοιτοι) του 8τατάξιου Γυμνασίου μας, το σημαιοφόρο, Βασίλη Μαυρόπουλο και τις συμπαραστάτισσες, Γκέρτση Σουλτάνα, από το κλασικό τμήμα και τη Λούσιου Ειρήνη, από το πρακτικό τμήμα, καθώς και την Πεϊτσίνη Γλυκερία, της ΣΤ΄ τάξης του κλασικού τμήματος.
Δυστυχώς, ο φωτογραφικός φακός της εποχής δεν κατάφερε να συλλάβει του επόμενους δύο παραστάτες, Ναι, παραστάτες, για την ισοψηφία, Θηλέων-Αρρένων.
Σημειώνουμε, πως, στο ΤΙΜ της σημαίας συμμετέχουν, τιμής ένεκεν, οι καλλίτεροι, μαθήτριες και μαθητές, των τριών τελευταίων τάξεων, ανεξάρτητα φύλου, με πρωτιά της τελευταίας τάξης.
 
Φώτο Νο 2. Ο νεότερος ΑΡΗΣ Πτολεμαϊδος της 10ετίας του 1969-1978.

Οι διάδοχοι ,του πάλαι ποτέ, Θρυλικού Άρη, της 20ετίας του 1950-1969 , με τον προπονητή τους, Σαββίδη Αχιλλέα, σε αναμνηστική φωτογραφία.
Σε προσεχή δημοσιεύματά μας, θα αναφερθούμε στην ποιότητα και τη δράση της, σχεδόν, πλήρως  ανανεωμένης  ομάδας του Άρη.
Στη φώτο μας, από αριστερά, ημικαθήμενοι (και εις την Ποντιακή, κούκουβα), οι: Βουνοτρυπίδης Αβραάμ (Μάκης), Καπετάνιος Γιάννης, Μπάρμπας Βλαδίμηρος, Αναστασιάδης Σταύρος και ο Κακανάς Ανέστης.
Ορθιοι, οι: Σαββίδης Αχιλλέας, προπονητής, Χαριτίδης Γιώργος, Ταργουντζίδης Αρχιμήδης, Μολυβιανός  Τάκης, Γρηγοριάδης Αναστάσιος (Σούλης), Τσιφτσάκης Βαγγέλης και Τσαχουρίδης Δημήτρης.

Φώτο Νο 3. Διαδήλωση των μαθητών του Γυμνασίου για την Κύπρο μας το 1956.

19 Φεβρουαρίου 1956 και οι μαθητές κατευθύνονται στο σχολείο τους για να παρακολουθήσουν τα προγραμματισμένα μαθήματά της ημέρας.
 Το κουδούνι σήμανε την έναρξη της σχολικής ημέρας με τη συγκέντρωση στην είσοδο του σχολείου και ακολούθησε η καθιερωμένη εναρκτήρια προσευχή και η είσοδος στις τάξεις. Όμως, τη στιγμή εκείνη, στην ψυχή των νεαρών μαθητών, το πατριωτικό τους συναίσθημα σήμανε το δικό του κουδούνισμα συναγερμού,  για το μαρτύριο της σκλαβωμένης Κύπρου μας.
Έτσι, σύσσωμοι, μαθητές και μαθήτριες, αντί για την είσοδό τους στις αίθουσες του ελεύθερου πνεύματος, πήραν τους δρόμους της πόλης μας για την ελευθερία της Ανθρώπινης ύπαρξης, της μαρτυρικής σκλαβωμένης μας Κύπρου.      
Η φώτο μας στην κεντρική πλατεία, αποτελεί ένα πολύ μικρό κομμάτι, του συνολικού όγκου των μαθητών, παρόμοιο της οποίας δεν γνώρισε η Πτολεμαϊδα.
 Στην πρώτη σειρά διακρίνουμε,το Γιώργο Πετρίδη σε έξαλλη κατάσταση, χωρίς  να διαφέρει και το σύνολο των αγανακτισμένων μαθητών που αισθάνεται την αδικία και τη βαρβαρότητα σε βάρος των αδελφών μας Κυπρίων.
   
 Φώτο Νο 4. Χειμωνιάτικες μαθητικές αναμνήσεις του 1956.

Ευκαιρίας δοθείσης, οι καλές μας μαθητριούλες, της 5ης τάξης του Γυμνασίου, τ΄ όρυξαν, χάριν παιδιάς, στο χιoνοπόλεμο, κάτι που το επιβάλει και η νεανική τους ζωντάνια, την ίδια όμως ζωντάνια είχε και ο καλός μας φωτογράφος, Γιώργος Γιαννόπουλος, που δεν άφηνε τέτοιου είδους ευκαιρίες να πάνε χαμένες και παραβρέθηκε στην κατάλληλη ώρα τους.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι μαθήτριες: Χατζοπούλου Δέσποινα, Δημητριάδου Λίτσα, Κιουρτσίδου Θοδώρα,  Κτενίδου Ευδοκία, Βαφειάδου Σούλα και η γνωστή –άγνωστη μας κοπελίτσα με το γλυκό ναζιάρικο χαμόγελο, που δέχεται, όπως προκύπτει από τη φώτο μας, τις χιονόμπαλες των συμμαθητριών της.
Η φώτο είναι στο προαύλιο του Γυμνασίου με φόντο τα σπίτια της Δυτικής πλευράς της πόλης μας, όπως τα γνώρισαν οι παλιοί .

              Σημειώσεις- συμπληρώσεις- Διορθώσεις, σύνταξης.
               Στο προηγούμενο  (20-1-2010) δημοσίευμά μας και στη φώτο μας Νο 3.:
•    Ο 5ος από αριστερά, που αναφέραμε σαν άγνωστο, είναι ο προϊστάμενος του ταχυδρομείου Εορδαίας και ονομάζεται, Αλευράς Χ;.
•    Η συγκίνησή μας, από τον πρόσφατο θάνατό του αείμνηστου  προέδρου μας,  Σπύρο Ακριτίδη, συνετέλεσε στην παράλειψη αναγραφής των στοιχείων του (6ος κατά σειρά).
Ζητάμε συγνώμη από τους οικείους του και τους καλούς μας  αναγνώστες.

  ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ. Στο φύλλο 1241 / 27 _10-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 43 / 2010.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 42 / 20-10-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Το Ιστορικό έπος του “ΟΧΙ” του 1940 και οι ηρωικές μορφές των άγνωστων αγωνιστών του.

Ο Νικόλαος Πουλτίδης, από τα Σανόγια Τραπεζούντας, ήταν ένας ανήσυχος πατριώτης που η δράση του ενοχλούσε τους Τούρκους με συνέπεια να συλλαμβάνεται και να εξορίζεται, χωρίς όμως διάθεση αλλαγής της συμπεριφοράς του που, πολλές φορές είχε αντίκτυπο και στην οικογένειά του 
Έτσι, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την οικογένειά του και να βρεθεί στην Αμερική με την πρόθεση να ακολουθήσει αργότερα και η οικογένειά του το ίδιο δρομολόγιό.
Επειδή όμως, χάθηκε κάθε επικοινωνία μαζί του και η κατάσταση όλο και χειροτέρευε, η σύζυγός του, Ανατολή, με τα τρία παιδιά τους κατάφερε να εγκαταλείψει την πατρογονική γη του Πόντου και  να βρεθεί στο Ροδοχώρι της Νάουσας και στη συνέχεια  να εγκατασταθεί στο γειτονικό μας χωριό της Εορδαίας, τα Ούτσανα (Κομνηνά), όπου βρίσκονταν και ο αδελφός του συζύγου της και αρκετοί άλλοι συμπατριώτες, από τα Σανόγια του Πόντου.
Στα μέλη της οικογένειάς της συμπεριλαμβάνεται και ο 8χρονος γιος του, Γιαννάκης με τις δύο μεγαλύτερες αδελφές του, Σοφία και Ελένη...
Ο μικρός Γιαννάκης ήταν προικισμένος με το χάρισμα της φιλομάθειας και ιδιαίτερα με τα γράμματα.
Έτσι, αφού τελείωσε το Δημοτικό στα Ούτσανα, συμμετέχει στις εξετάσεις για την είσοδό του στο 3τάξιο ημιγυμνάσιο των Καϊλαρίων (Πτολεμαϊδος) και εισάγεται με άριστα στην 1η τάξη. Τις ημιγυμνασιακές του σπουδές τις τελείωσε και πάλι με το βαθμό, ΑΡΙΣΤΑ. Όμως, για να συνεχίσει τις σπουδές, για τις υπόλοιπες τάξεις του γυμνασίου θα έπρεπε να πάει στην Κοζάνη, η, στο Τσοτύλι και οι οικονομικές δυνατότητες. της ταλαίπωρης μάνας με τα τρία παιδιά, όσο και είχαν την καλή διάθεση, δεν μπορούσαν να συμβιβάζονταν με τη θέληση και τους στόχους του Γιάννη.
Έτσι, αποφάσισε ο Γιάννης να μετοικήσει στη Θεσσαλονίκη, όπου έπιασε δουλειά σε ένα αρτοποιείο, όπου, εργάζονταν τις βραδινές, η, απογευματινές ώρες και τις πρωινές παρακολουθούσε τα μαθήματα του Γυμνασίου του, από το οποίο και αποφοίτησε με το βαθμό και πάλι, του άριστα,.     
Το 1933, δίνει εξετάσεις στη Σχολή Ικάρων, τμήμα ιπτάμενων χειριστών και εισάγεται στη σχολή μεταξύ των πρώτων, αν και την εποχή εκείνη, κάτι τέτοιο ήταν αδύνατο για Μακεδόνες και ιδιαίτερα για τα Προσφυγόπουλα.
Το 1938 αποφοίτησε από τη σχολή με το βαθμό του ανθυποσμηναγού και τοποθετείται στη μοίρα των βομβαρδιστικών.
Το 1940 συμμετέχει στον Ελληνό-Ιταλικό πόλεμο, όπου και διακρίνεται για το θέρος του, τη γενναιότητα του, την επιτυχή ευστοχία των ελιγμών του και βομβαρδισμών του, με συνέπεια να τιμηθεί με τα ανώτερα παράσημα της στρατιωτικής τιμής και την προαγωγή του στον επόμενο βαθμός της στρατιωτικής ιεραρχίας.
Σε μια από τις εξόδους βομβαρδισμού, αντιλήφθηκε με μεγάλη συγκέντρωση Ιταλών και κατέβηκε σε χαμηλό ύψος, για καλλίτερη ευστοχία, όπου, διαπίστωσε ότι το αεροπλάνο του εβλήθη και με χίλιους δυο κινδύνους κατάφερε να το προσγειώσει στα λιβάδια του χωριού του Ούτσανα με.... μώλωπες, θα λέγαμε, στο ρεζερβουάρ του.
Με την κατοχή των Γερμανών στη χώρα μας, ο Ιωάννης Νικολάου Πουλτίδης, μαζί με το Βασιλιά Γεώργιο το Β΄ και άλλους αξιωματούχους,  αναχώρησαν για τη Μέση Ανατολή, όπου και συνέχισε τη δράση του στο πλευρό των συμμάχων παίρνοντας μέρος σε     
πολλές επικίνδυνες αποστολές και πάντα με επιτυχία..
Για τη δράση του στη Μέση Ανατολή τιμήθηκε και από τους συμμάχους, αλλά και από την Ελληνική ηγεσία, ώστε να τον ανατεθεί η Διοίκηση της Ελληνικής αεροπορικής δύναμης.
Μετά τη Γερμανική συντριβή, επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1946, αποστρατεύθηκε και αναχώρησε για το εξωτερικό.
Στη φώτο μας το 1938, ο συμπολίτης μας, Ιωάννης Πουλτίδης, δέχεται τα συγχαρητήρια και τις ευχές από την  η Α.Μ. το Βασιλιά Γεώργιο το Β΄, παρουσία του Αρχιεπισκόπου Ελλάδος που, με το πλατύ χαμόγελό του δείχνει την ικανοποίησή του, του Διοικητού της σχολής, της πολιτικής, Στρατιωτικής ηγεσίας, των γονέων-συγγενών- φίλων των ορκιζόμενων και πλήθους κόσμου από την εγγύς περιοχή.

Φώτο Νο 2. Πτολεμαϊδα 1962, Η ξένη γλώσσα στο στόχαστρο της νεολαίας μας.

Οι συνέπειες μεταβολής της δομής απασχόλησης των κατοίκων της περιοχής μας, για την επιβίωση, από γεωργοκτηνοτροφικής σε βιομηχανικής, πέρα από την επαγγελματική βιομηχανική κατάρτιση των νέων μας, τους επέβαλε να στραφούν και στην εκμάθηση των ξένων γλωσσών και ιδιαίτερα στις εμπορικές, θα λέγαμε ξένες γλώσσες, όπως, Αγγλικά , Γερμανικά και Γαλλικά, δεδομένου ότι, η προμήθεια των πρωτόγνωρων υλικών, της συναρμολόγησής των  και της λειτουργίας των, ήταν θέμα έμπειρων,  ξενόγλωσσων τεχνικών και η παρακολούθησής των επέβαλε, τουλάχιστον, την μερική απλή γνώση του όλου αντικείμενου.
Έτσι, οι νέοι μας στράφηκαν και στην εκμάθηση ξένων γλωσσών που έπαιξε και παίζει σημαντικό ρόλο στην όλοι πορεία της επαγγελματικής τους αποκατάστασης.
Στην προσπάθεια αυτή των νέων μας, ο καλός μας καθηγητής, Πυλαρινός, άνοιξε φροντιστήριο Αγγλικών, στο δρόμο Πλαστήρα..
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι μαθητές των Αγγλικών: Κουρτζαμάνογλου Αλέκος, Κακαράντζας Κώστας (Ντίνος). Αγγελίδης Αναστάσης (Τάσος), Κεφαλίδης Γιώργος, Κετσετσίδης Αναστάσης (Τάσος), Καραλάζος. Αποστόλης,  ο καθηγητής κ. Πυλαρινός και ο Κούσης Δημήτρης.
     
Φώτο Νο 3. Μια χαρούμενη παρέα φίλων σε αναμνηστική φώτο στο παλιό πάρκο το 1955.

Το παλαιό, ωραιότατο και μοναδικό, για την εποχή του, καταπράσινο και λουλουδιασμένο πάρκο, διάλεξε ο Δήμαρχος μας, Βασίλης Χατζηευστρατίου, για μια αναμνηστική φωτογραφία, με τους καλούς του φίλους που τον επισκέφτηκαν στο Δημαρχιακό κατάστημα και πιθανόν να κατέληγε σε κανένα ουζάκι υπό την σκιάν των δέντρων του πάρκου.
Όχι, δεν τον ζήτησαν κάποια  δουλειά, η, κάποιο άλλου είδους ρουσφέτι, ήθελαν μόνο να τον ακούσουν να τους διηγείται, με το δικό του τρόπο και τη δική του προφορά, για τη γενέτειρά του και την παιδική του ζωή από την αλησμόνητη Μικρά Ασία.
 Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο αστυνομικός, Χαραλαμπίδης Παναγιώτης, ο Δήμαρχος, Βασίλης Χατζηευστρατίου-Μικρασιάτης την καταγωγή-, ο άγνωσός μας υπάλληλος της Αγροτικής Τράπεζας (;), ο οδοντίατρος, Γιώργος Λαζαρίδης, ο προϊστάμενος του ταχυδρομείου, Αλευράς και ο έμπορος αποικιακών και εσαεί πρόεδρος του μεταπολεμικού θρυλικού ΑΡΗ, Σπύρος Ακριτίδης..

Φώτο Νο 4.  Τα σποτάκια μας, Δημητρίου Π. Τσίρου.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ, στο φύλλο 1241 / 20 Οκτωβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη. 

Νο 42 / 2010. 

Φωτοεπισημάνσεις Νο 4. Δημοσιεύτηκε 9 Οκτωβρίου 2010 στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ.

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ
ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ = 1000 ΛΕΞΕΙΣ
Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή.

Φωτογραφίες Νο 1,2,3,4.

Κεντρική πλατεία:

Φώτο Νο 1. Η παρατήρηση μας, για την κατεύθυνση της προτομής του Εθνικού Ευεργέτη, Αλέξανδρου Υψηλάντη, βρήκε ανταπόκριση, από τη Δημοτική μας αρχή, κατά το ήμισυ της, δεδομένου ότι, η μεν προτομή εστράφη προς το χώρο των τελετών, η δε  ονομασία του, παραμένει στην ίδια θέση και όπως λέμε εμείς οι Πόντιοι, “εμέν τερεί και εσέν ελέπ” , που σημαίνει, εμένα κοιτάζει και εσένα βλέπει.

Ελπίζουμε, πως, θα το λάβει υπόψη της η Δημοτική μας αρχή και θα το τακτοποιήσει μέχρι τη γιορτή των Ελευθερίων της πόλης μας !!
 

Φώτο Νο 2. Το φαινόμενο είναι απαράδεκτο και είναι ο ποιο επιεικής  χαρακτηρισμός μας, δεδομένου, ότι, ενημερώθηκε η Δημοτική μας από τα δημοσιεύματά μας, αλλά και προσωπικά ο κ. Δήμαρχος την 19η Μαΐου 2010, κατά την τέλεση της τελετής της γενοκτονίας των Ποντίων, όπου και.. εξεπλάγη τη στιγμή εκείνη, όμως… μηδέν (0) εις το πηλίκων, όπως λεν και οι μαθηματικοί μας. 

 

 Φώτο Νο 3 και 4. Η κατάσταση αυτή παραμένει, εδώ και 6 χρόνια, ήταν τόσο δύσκολο και οικονομικά αδύνατον να τοποθετηθούν τρία δέντρα και σε τελευταία ανάλυση, καλύψτε τις αδυναμίες σας, καλύψτε τους  επικίνδυνους λάκκους με πλακάκια, όπως κάνατε και σε αρκετές άλλες παρόμοιες περιπτώσεις ή και ακόμα μετατρέψτε τους σε παρτεράκια και καλύψτε τους με λίγο πράσινο χορταράκι, αφού τα λουλουδάκια λείπουν από τα δικά σας.. λεξικά. Όσο για κάποια, “Ανθοκομική έκθεση” που κληρονομήσατε από τους προκατόχους σας και τη συνεχίζετε ανελλιπώς, κάθε χρόνο, χωρίς όμως να συλλάβετε το νόημα της καθιέρωσής της που δεν είναι το μπλα ,μπλα και για το θεαθήναι, αλλά, η συνήθεια, του Δήμου και του λαού μας , για την  χρήση των λουλουδιών και του πρασίνου, τόσο, για την ομορφιά και το στόλισμα των ακάλυπτων χώρων μας και άλλο τόσο, για την

  υγεία μας.

Φωτογραφία Νο 5.

Οδός Βασιλίσσης Σοφίας, από Βασιλέως Κωνσταντίνου μέχρι Πόντου:

 Τέσσερα κενοτάφια δέντρων στη σειρά και άλλοι τρία από την αριστερή πλευρά της, αλλά και πολλά άλλα σε διάφορους άλλους κεντρικούς δρόμους, περιμένουν, εδώ και 5-6 χρόνια, κάποιο ίχνος ενδιαφέροντος, από τους, καθ΄ όλα, αρμόδιους δημοτικούς μας άρχοντες, να τοποθετήσουν ένα, κάποιο, δεντράκι στη μνήμη αυτού του αδικοχαμένου, από τα οξέα, τα αλυσιδοπρίονα, τις τσεκουριές, που, τα βάρβαρα χέρια, ευτυχώς ολίγων, μηδενιστών, τα … δολοφόνησαν. 
Είναι καλές οι ημερίδες και η κάθε είδους εκδηλώσεις για το περιβάλλον, κ. Δήμαρχε, όταν το ενστερνιζόμαστε και ενεργούμε    
θετικά και με πράξεις για την προστασία και την βελτίωσή του και όχι ως ευκαιρία κενών …λόγων σκοπιμότητας, η, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας, με “ έπεα πτερόεντα ”.
1500 παιδιά, κ. Δήμαρχε, από ένα δέντρο = 1500 δέντρα. 1500 υιοθετήσεις με την πινακίδα με το ονοματάκι  του παιδιού = 1300 δέντρα, το λιγότερο για 5-6 χρόνια, που σημαίνει,   ένα ή και δύο πανέμορφα και γεμάτα ζωή αλσύλλια κάθε χρόνο και δόξα τω Θεώ, η πόλης μας διαθέτει τους ανάλογους χώρους .!!!

Φωτογραφία Νο 6.

Πεζοδρόμιο οδού Τραπεζούντας (Λίγο πιο πάνω από την Αστυνομία).

Είναι το 3ο δημοσίευμά μας για την απαράδεκτη και επικίνδυνη κατάσταση, του αριστερού πεζοδρομίου, της οδού Τραπεζούντας και δεν είναι μόνο το εικονιζόμενο, στο δρόμο αυτό, αλλά, όλο το πεζοδρόμιο είναι γεμάτο λακκούβες και όχι μόνο.
Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και το πεζοδρόμιο Κομνηνών, αλλά και πολλών άλλων δρόμων της πόλης μας.
Η εμφάνιση μιας πόλης είναι ο καθρέπτης του ενδιαφέροντος και της δράσης της δημοτικής του αρχής και όλων μας, θα λέγαμε, που ζούμε και βιώνουμε σε αυτόν τον ευλογημένο χώρο.

Φωτογραφίες Νο 7 και 8.

Δημοτικό πάρκιν εμπορικού πολύκεντρου.

Η γενική ακαταστασία και τα προβλήματα του κτιρίου του εμπορικού κέντρου της πόλης είναι πασίγνωστα στο λαό της πόλης μας, γιατί τα βλέπει καθημερινά και τα βιώνει και ιδιαίτερα τις βρόχινες μέρες, όμως, ιδιαίτερα τα αισθάνονται οι περί αυτού καταστηματάρχες, κατά διαστήματα, όταν, οι ενοικιαστές, του πάρκιν, αδειάζουν το εσωτερικό του φρεάτιο.
Φώτο Νο 7.  Το εικονιζόμενο φρεάτιο γεμίζει από νερά και κάθε άλλου είδους ακαθαρσίες που με την μακροχρόνια παραμονή τους δημιουργούν, μια κάποια, δυσοσμία.

 


















Φώτο Νο 8.  Η εκκένωσή του πραγματοποιείται με αντλία και το περιεχόμενό του, μέσου του εικονιζόμενου σωλήνα, καταλήγει στον κεντρικότατο δρόμου, Βασ. Κωνσταντίνου, όπου, μαγαζάτορες της περιοχής, θαμώνες των καφετεριών, πελάτες και  διερχόμενοι “απολαμβάνουν” τις όποιες εκπεμπόμενες δυσάρεστες ευωδιές του.
 Έχει υποχρέωση ο Δήμος, ως ιδιοκτήτης, να βρει κάποια λύση- και υπάρχουν πολλές-, να διευθετήσει όχι μόνο αυτήν την περίπτωση, αλλά και άλλες ατέλειες του που υπάρχουν, για να πάρει επιτέλους και κανένα ενοίκιο, μπας και κάνει και κανένα επικίνδυνο …πεζοδρόμιο.-
         

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ, στο φύλλο  9  Οκτωβρίου 2010, σελίδα, ημέρα Σάββατο.

Νο 4 / 2010, φωτοεπισημάνσεις.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 41./ 13 Οκτωβρίου 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Πρόσκοποι Πτολεμαϊδος στα Ελευθέρια Περδίκα το 1947.

Πριν από 64 χρόνια, ο αναγεννηθείς Προσκοπισμός των Καϊλαρίων (Πτολεμαϊδος)το 1945, συμμετέχει στις εορταστικές εκδηλώσεις των Ελευθερίων, του 1912, της γειτονικής μας Κοινότητας Περδίκα.
Έτσι και το 1947, παρίστατο, τόσο, στην επιμνημόσυνη δέηση και την κατάθεση στεφάνου, στο χώρο του μνημείου, όσο και στην παρέλαση που ακολούθησε.
Στη φώτο μας, η ομάδα Προσκόπων σε αναμνηστική φωτογραφία στο χώρο προ του μνημείου.
Σειρά 1η, από αριστερά: Πισκιλίδης Γιορδάνης, Πούγκουρας Μιχάλης, Βάννης ή Βανόπουλος Τάσος, Παγκούτσος Θανάσης, Ο αρχηγός, Τζιούφας Μιχάλης (ξάπλα), το μικρότερο Λυκοπουλάκι(ονομαζόμενο Μόγλης), Κυδώνας Δημητράκης, ο αρχηγός, Κυδώνας Ζήνων, Χρηστίδης Κώστας, Γιαννόπουλος Ηλίας,  Θεοφυλάκτου Λάζαρος (ξάπλα), Μουρατίδης Ηλίας, ο υπαρχηγός, Ζελελίδης Παύλος (ξάπλα) και ο αρχηγός Λυκόπουλων και κατά την προσκοπική Ιεραρχία, Ακέλας, Παναγιωτίδης Μιχάλης.
Σειρά 2η, από αριστερά: Κοτζαμάνης Νίκος, Βάννης ή Βανόπουλος Δημήτρης (Τάκης), Παγκούτσος Χρήστος, Τελίδης Στέλιος, Βαβούρας Στέλιος, Λαζαρίδης Παύλος, Γιαννόπουλος Γιώργος, ο σαλπιγκτής, Ορφανίδης Γιώργος, Γρηγοριάδης Δημήτρης (Μπιζίμ), Χατζηγιαννίδης Γιώργος, Φραγκούδης Θύμιος, ο ένστολος αξιωματικός και αρχηγός Προσκόπων, ο συμπατριώτης μας Δάσκαλος, Χατζόπουλος Στέφανος (στρατευμένος λόγο της εμπόλεμης κατάστασης), ο Συμεωνίδης Δημήτρης (Τάκης), υπαρχηγός Λυκόπουλων (Μπακίρας), Τσίρος Περικλής, Γραμματικός Δημήτρης, Καρυπίδης Δαμιανός και ο αρχηγός Μελανοφρύδης Κίμων. 

Φώτο Νο 2. Μαθήτριες και μαθητές της Ε΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Καϊλαρίων σε αναμνηστική φωτογραφία το 1941. 

Όπως γράψαμε σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας, στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) λειτουργούσε, μέχρι το 1939, Ημιγυμνάσιο τριετούς φοίτησης με συνέπεια η ολοκλήρωσή του να, οι μαθητές, όσοι είχαν την οικονομική δυνατότητα, αλλά και θέληση της μάθησης για ολοκλήρωση των γυμνασιακών τους σπουδών μπορούσαν να συνεχίσουν στη Κοζάνη ή στο Τσοτύλι.
Έτσι, πολλές μαθήτριες και μαθητές, της φώτο μας, φοίτησαν και άλλοι ολοκλήρωσαν τη φοίτησή τους στο ημιγυμνάσιο και ελάχιστοι συνέχισαν στα προαναφερόμενα Γυμνάσια Κοζάνης και Τσοτυλίου.
Με την αναβάθμιση του Γυμνασίου μας σε 8τατάξιου, όλοι επέστρεψαν και συνέχισαν την φοίτησή τους στο Γυμνάσιο μας.
Όπως ήταν φυσικό, πολλές μαθήτριες και μαθητές, που δεν είχαν την δυνατότητα να συνεχίσουν εκτός Καϊλαρίων, έχασαν δυο-τρία χρονάκια, γι αυτό και στη φώτο μας θα δείτε διάφορες ηλικίες, στα πρώτα αυτά χρόνια, να είναι στην ίδια τάξη, δεν πρόκειται για αδιάφορους μαθητές, αλλά για αδιάφορη Πολιτεία που άργησε να αναβαθμίσει το Γυμνάσιο μας.
Στη Φώτο μας, μαθητές του ημιγυμνάσιου, στην Ε΄ τάξη του αναβαθμισμένου 8τατάξιου Γυμνασίου μας.
Σειρά, 1η, από αριστερά, οι κ.κ. Καθηγητές καθήμενοι: Δημόπουλος-Γυμναστής-, Βαλαούρης-Γαλλικών-, Λυκίδης- φιλόλογος-, Σουρβίνος Νικόλαος-φιλόλογος-, ο Γυμνασιάρχης, Γκανούλης-φιλόλογος-, Μπαρμπατσέας-μαθηματικός-, ο συμπολίτης μας, Αθανασιάδης Ηλίας-φιλόλογος και Βλούχος- μαθηματικός-. .
Σειρά 2η, μαθήτριες, από αριστερά, κάτω-πάνω: Κοτζαμάνη Μαρία, Χρηστίδου Ευαγγελία, Αυγεροπούλου Άννα, Παναγιωτίδου Άννα, Δασκαλοπούλου Μαρία, Αδαμοπούλου Ευαγγελία, Χατζηαλέξη Αρίστη, Παντελείου Μαρία, Πανσελινά Αναστασία, η γνωστή μας -άγνωστη X;
Αθανασιάδου Σοφία, Συμεωνίδου Μαίρη, Κουρτίδου Αικατερίνη (Καίτη), Ιωακειμίδου Θεοδώρα, Χατζινίκου Ελισάβετ (Λίζα), το κεφαλάκι της, Παγκούτσου Ασπασίας, Στεφάνου Ελένη και Καρυοφυλλίδου Ελλη.
Σειρά 3η, μαθητές, κάτω-πάνω, από αριστερά: Δαρδαμανέλης Ιωάννης, Παγκούτσος Γεωργίου Σπύρος, Κεβρεκίδης Ευστάθιος, Παγκούτσος Τρύφωνα Σπύρος, Παπουτσής Αναστάσιος (Ανέστης), Γουρουνάκης Γιώργος (και σήμερα Ασιανός), Πετρίδης Πέτρος, από το Ανατολικό, Λευκόπουλος Ηλίας, Αθανασιάδης Σταύρος, Βίττης Στέργιος, Χατζηγρηγοριάδης Χαράλαμπος (Μπάμπης), Δημητριάδης Ιορδάνης, Βελονίδης Παναγιώτης, Λεσγίδης Νικόλαος (Νικούς), Σακελάρης Ιπποκράτης και Καπνόπουλος Παναγιώτης.
Σημειώνουμε, πως η Φώτο μας είναι στην είσοδο του παλιού 2ου Δημοτικού σχολείου (σημερινό πάρκο Μπομπαρά, άνω Πτολεμαϊδα), λόγο επίταξης του Γυμνασίου κτιρίου από τους κατοχικούς Γερμανούς. 
        
Φώτο Νο 3, Μαθητική ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή στα καβάκια Αρδασσας το 8-5-1958.

Ένα από τα εκπαιδευτικά  δρώμενα, της καθιέρωσης των  ημερήσιων Γυμνασιακών εκδρομών,  είναι, πέρα από όλα τα άλλα και η σύσφιξη των φιλικών δεσμών μεταξύ των μαθητών.
Ένα υπέροχο και χαρούμενο οφθαλμοπιαστώ στιγμιότυπο αποτελεί και η φώτο μας,  που είχαν την καλοσύνη  να μας δώσουν οι  καλοί μας εικονιζόμενοι φίλοι και μη πάει το μυαλό σας στο πονηρό , φίλες και φίλοι και όχι μόνο, γιατί όπως γράψαμε και άλλη φορά , η μαθητική φιλία είναι ανεξάντλητη και .. πέρα από όποιες…πονηριές μας.
 Η ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή, όλων των τάξεων του Γυμνασίου μας, πραγματοποιήθηκε στον τεράστιο και διαφανή χώρο, “ΚΑΒΑΚΙΑ”, ¨Αρδασσας, στις 8-5-1958, δηλαδή είχε και λίγο πρωτομαγιάτικη ..γεύση.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι καλοί μας φίλοι της Ζ΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου: Κεφαλίδης Χαράλαμπος (Λάμπης), Κομήνια Ελένη και χαμογελαστοί, ο Γκόγκας Χαράλαμπος και κατά το Βλατσιώτικο, Λάμπρος και καθιστή , η Κατακαλίδου Τατιανή.

Φώτο Νο 4.  Τα σποτάκια μας: ΓΕΩΡΓΙΟΣ Δ. ΡΟΜΠΟΛΗΣ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1240 / 13 Οκτωβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 41 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 40 / 06-10-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com

Φώτο No 1, Η Σχολή Κοπτικής-Ραπτικής της Ιωάννας Κουσουντίδου, στην Πτολεμαϊδα, το 1953.

Επισημαίνουμε, για τις φίλες και φίλους αναγνώστες και όχι μόνο, πως, η Γιάννα Κουσουντίδου, όπως την αποκαλούσαν, κατάγονταν από το χωριό Ανατολικό και η απόφασή της, ένα μικρό κοριτσάκι από χωριό, να τολμήσει να κατέβει στην πόλη (Πτολεμαϊδα) και να σταθεί, αν θέλετε, ανταγωνιστικά απέναντι στις “ΜΕΤΡ” της κοπτικής- ραπτικής μόδας και τέχνης, στην Πτολεμαϊδα, ήταν κάτι το αφύσικο, κάτι, θα λέγαμε σήμερα, με τα μικρά μπακάλικα της γειτονιάς, της τότε εποχής, να τολμούν να ανταγωνιστούν με τα σημερινά , ΣΟΥΠΕΡ-ΜΑΡΚΕΤ, και κάτι  τέτοιο δε θα το τολμούσε κανείς-καμία και όμως, η μικρή μας Ιωάννα, έχοντας εμπιστοσύνη στις γνώσεις της, στην τόλμη και αυτοπεποίθησή της, γι αυτό που επιχειρούσε και τα κατάφερε μια χαρά, κάτι που μαρτυρεί η παρουσία, της φώτο μας, με τις μαθήτριές της. Έτσι, επαληθεύεται και η ρήση των προγόνων μας, “Ο τολμών Νικά ”.
Έτσι, το τολμηρό κορίτσι μας, εγκατέστησε το ραφείο της σε οικοδομή του  “Πανδοχείου”, Δημήτρη Σιόλιου, επί της 25ης Μαρτίου και κοντά στην  Εκκλησία της Αγίας Τριάδος.
Πρέπει  να σημειώσουμε, για το θυμηθούν οι παλιοί και να το μάθουν και οι  νέοι μας, πως, την εποχή εκείνη,  δεν υπήρχαν στην Πτολεμαϊδα, αλλά και σε ισοδύναμες, τουλάχιστον, άλλες  πόλεις, καταστήματα με έτοιμα ενδύματα, παρά μόνο πολλά , υπέροχα και πλούσια, σε ποιότητα και ποικιλία, καταστήματα υφασμάτων.
Στο μέσον, της φώτο μας, η Δασκάλα της κοπτικής-ραπτικής τέχνης, Γιάννα Κουσουντίδου, με τις μαθήτριές της το 1953.  
Σειρά 1η, καθιστές, από αριστερά: Μιμικάρη Κωνσταντίνα (Κωστούλα), από το Ανατολικό, Παπαδοπούλου Βικτορία, από Πτολεμαϊδα,, η δασκάλα κοπτικής- ραπτικής, Κουσουντίδου Ιωάννα (Γιαννούλα), Νικολαϊδου Ελένη και Κουσουντίδου Ευστρατία (Στρατία)-Λίττα, από το Ανατολικό.
Σειρά 2η, ημιόρθιες, από αριστερά: Ζαφειρίδου Ευγενία, από το Ανατολικό και Γιαννακόπουλου Γαριφαλιά, από το Ανατολικό.
Σειρά 3η;, Όρθιες από αριστερά: Τσαμαντάνη Αγνή, από Πτολεμαϊδα, Κασαμπαλή Αρετή, από Ανατολικό, Σαρρή Στέλλα, από Πτολεμαϊδα, Καζαντζή Ξένη, από Πτολεμαϊδα, Πατμάνογλου Μαρία (Μαρίκα), από Πτολεμαϊδα, Κουσουντίδου Βέρα, ξαδέρφι της δασκάλας, από το Ανατολικό, Ηλιαδέλη Ρίνα, από Κοζάνη και Ιτσκου Ελένη (Πιλίτς), από το Προάστιο.

Φώτο Νο 2. Το προσωπικό του εκσκαφέα Ε 2 στο ορυχείο του Νοτίου πεδίου το 1981.

Το εικονιζόμενο εκσκαπτικό μηχάνημα, της γνωστής Γερμανικής  Βαριάς Βιομηχανίας, CROUPS, που αναφέρεται ως Ε 2, είναι το δεύτερο κατά σειρά από τα γιγαντιαία καδοφόρα εκσκαπτικά μηχανήματα, που προμηθεύτηκε και χρησιμοποιεί η ΛΙ.ΠΤΟΛ (Λιγνιτωρυχεία Πτολεμαϊδος) σε όλα της τα ορυχεία στην περιοχή μας, και τα χειρίζονται με επιτυχία υψηλόβαθμα τεχνικά και κατευθυντικά στελέχη της ευρύτερης περιοχής μας.
 Το παραπάνω, αναφερόμενο μηχάνημα “ΓΙΓΑΣ. Ε2”, συναρμολογήθηκε σε χώρο του ορυχείου το 1981 και εργάζεται στη διάνοιξη του νέου ορυχείου, Νοτίου πεδίου Χαραυγής, η δε ωριαία απόδοσή του φτάνει τα 2000 Μ3 (κυβικά μέτρα), εκσκαφή και φόρτωση..
Στη φώτο μας, από αριστερά, το προσωπικό χειρισμού και κατευθυντηρίου του: Τσαουσίδης Κώστας-Α΄ χειριστής-, Πλιάκης Γιάννης -κατευθυντής-, Σιόλιος Κώστας-επόπτης έργου-, Πουλιαρέκος Νίκος- τεχνικός- και  Καλατζής Βασίλης –τεχνικός.
Για ενημέρωση των καλών μας φίλων, αναγνωστριών και αναγνωστών, προσθέτουμε, πως, το πρώτο εκσκαπτικό καδοφόρο μηχάνημα, της ίδιας εταιρείας, αλλά μικρότερης ισχύος, ήταν το, ELEMKE, που εργάστηκε σκληρά τα πρώτα χρόνια και αν θέλετε, με προσωπικό αδαή, που για πρώτη φορά έβλεπε μηχανήματα του είδους και του μεγέθους αυτού, το 1956  και τα πήγε περίφημα.
Σήμερα, αναπαύεται  στο “ΜΟΥΣΕΙΟ” μηχανημάτων της ΛΙΠΤΟΛ-ΔΕΗ και η παρουσία του συγκινεί, όλους εκείνους που είχαν τη χαρά και το κουράγιο να συνεργαστούν, για πολλά χρόνια, μαζί του.
 
Φώτο Νο 3. Μια συναδελφική παρέα, σε αναμνηστική φωτογραφία, στο παλιό πάρκο το 1955.

Μια νεανική φιλική παρέα νέων εμπόρων, με Κυριακάτική περιβολή, κάνει το πρώτο της ντεμπούτο, με την ιδιότητα του εμπόρου, μια και ανέλαβαν επίσημα, από τους προκατόχους τους,  τα ηνία της .. συνέχισης της επαγγελματικής τους δραστηριότητας και όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας , “η πρώτη εμφάνιση αποτελεί  κανόνα της επιτυχίας ή μη”, έστω και  προσωπικής εμφάνισης, προσθέτουμε εμείς!!
Έτσι, οι καλοί μας φίλοι, αφού έβαλαν ότι καλλίτερο και μοντέρνο λανσάρονταν την εποχή εκείνη, διάλεξαν το παλιό και μοναδικό πάρκο της πόλης μας, με φόντο το διώροφο κτίσμα του Σίμου  Μιχαηλίδη, για να αποθανατίσουν εαυτούς με μια αναμνηστική φωτογραφία.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Καρυπίδης Δαμιανός ( ο μοναδικός μη έμπορος), Σαλονικίδης Κώστας, Βαβούρας Στέργιος, ο ψηλότερος με το παγκάκι υπό πόδας,  Τελίδης Στέργιος και Τόμης Χρήστος.

Φώτο Νο 4. Δυο καλοί φίλοι και αδελφοί Πρόσκοποι σε αναμνηστική φωτογραφία στη Φλώρινα το 1949.

Μια αποστολή των Προσκόπων Πτολεμαϊδος στα συνοριακά φυλάκια της περιοχής Φλώρινας στις 4-9-1949 και οι δυο καλοί  φίλοι, μαγεμένοι από το πανέμορφο  και καταπράσινο τοπίο, αισθάνθηκαν την ανάγκη να το αποθανατίσουν με μια ωραιότατη αναμνηστική φωτογραφία.
Να διευκρινίσουμε, πως, σκοπός της επίσκεψης των Προσκόπων, στα συνοριακά φυλάκια, ήταν η ψυχαγωγία και η διάθεση διάφορων ειδών πρώτης ανάγκης, στους αγωνιζόμενους φρουρούς των συνόρων μας, λόγο της Κομμουνιστικής ανταρσίας 1946-1949.
Στη φώτο μας, από αριστερά οι αδελφοί Πρόσκοποι: Αδαμόπουλος Ηρακλής και Νικολαϊδης Σπύρος (Πελοπίδας).

Σημειώσεις- Διορθώσεις-Συμπληρώσεις, σύνταξης.
•    Στο φύλλο 1233 / 25-8-2010 και στη φώτο  μας Νο 4, γράφουμε τον, Παπουλίδη Βαγγέλη, αντί του ορθού, Παναγιωτίδη Τηλέμαχου, από τον Περδίκα.
•    Στο φύλλο 1237 / 22-9-2010 και στη φώτο μας Νο 3, γράφουμε το, Γρηγοριάδη Αντώνη, αντί του ορθού, Τσικρίκη Θωμά (Μάκη).
•    Στο  φύλλο 1238 / 29-9-2010 και στη φώτο μας Νο  2, παραλείψαμε εμείς το ονοματεπώνυμο του μικρού μας Λυκοπουλάκι, που δεν είναι άλλος από το γνωστότατο μας, Μούρα Γιώργο.
             Ζητάμε συγνώμη από τον καλό μας φίλο, Μάκη Τσικρίκη  και τους οικείους των, Παναγιωτίδη Τηλέμαχου και Μούρα  Γεωργίου
             Γνωρίζουμε στις, φίλες και φίλους αναγνώστες μας, πως η σελίδα μας στο διαδίκτυο διορθώνεται πάραυτα με τη δική τους ενημέρωσή μας.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλο 1239 / 6 Οκτωβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 40 / 2010