Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 13 / 30 Μαρτίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Αποχαιρετιστήρια αναμνηστική φωτογραφία στο Δήμο Πτολεμαϊδος, 30-12-1978.





3-12-1978 και η τελευταία αποχαιρετιστήρια αναμνηστική φωτογραφία του απερχόμενου Δημάρχου, Σπανίδη Ανέστη, με τους συνεργάτες του, Δημοτικούς υπαλλήλους είναι γεγονός.
Έτσι, ο καλός μας Δήμαρχος, αφού, τους ευχαρίστησε για την άριστη συνεργασία τους, στα 4 χρόνια της Δημαρχιακής του θητείας,  τους συνέστησε, να συνεχίσουν με τον ίδιο ζήλο και αγάπη, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και με το  νέο Δήμαρχο, Πέτρο Τόττη, για το καλό των συμπολιτών μας και της πόλης μας, τους χαιρέτησε και τους ασπάσθηκε, έναν, έναν, σε  βαρύ συγκινητικό κλίμα, ολοκλήρωσε την παρουσία του με μια  αναμνηστική φωτογραφία.
Σημειώνουμε, πως, ήταν η πρώτη Δημαρχιακή θητεία του, Ανέστη Σπανίδη, μετά την επταετία, 1975-1978, όχι όμως και η παρουσία του και προσφορά του, ως Δημοτικού συμβούλου, δεδομένου ότι, ο Ανέστης ήταν Δημοτικός σύμβουλος και προ της επταετίας.  
 Στη φώτο μας, ο Δήμαρχος, Ανέστης Σπανίδης, με το υπαλληλικό προσωπικό του Δήμου.
Σειρά 1η, από  αριστερά: Τσιτούρης Θανάσης, Δεληδημήτρη Αργυρώ (Ρούλα), Παγιαβλή Φωτεινή, Φραγκουλίδου Ευδοξούλα, Τέλιου Ανδρομάχη (Μάχη), ο αποχωρών Δήμαρχος, Σπανίδης Ανέστης, Τσιλφίδου Παλάση (καθήμενη), Γρηγοριάδου Δέσοινα (Νούλα) και, Νικολαϊδου Ελισάβετ (Νίτσα).  
Σειρά 2η: Το 1ο ενδιάμεσο κεφαλάκι, Τσιβελεκίδου Πολυξένη, το 2ο, Παπαδοπούλου Θοδώρα, το 3ο, Ασιανός Γιώργος, το 4ο, Αποστολίδης Γιώργος (Γώγος), το 5ο, Εφραιμίδης Ηλίας, Καραγιαννάκος Παναγιώτης, Χατζηπαναγιωτίδης Γρηγόρης και Πολυχρονιάδης Αλέκος

Φώτο Νο 2. Το ΤΙΜ των επίσημων παρακολουθεί την παρέλαση της επετείου απελευθέρωσης των Καϊλαρίων, το 1976.
 


Σκοπός της δημοσίευσης, της φώτο μας, δεν είναι η ανάδειξη των επί της εξέδρας ευρισκόμενων  επίσημων, που στο κάτω, κάτω, δεν νοιώθουν την ανάγκη μιας κάποιας τέτοιας προβολής για ανάδειξη τους, αλλά, για να προβληματίσει τους σημερινούς (μικρό- μωρό-φιλόδοξους) πως, οι κάθε είδους εκδηλώσεις, η, αν θέλετε, το κάθε παιχνίδι έχει και τους δικούς του κανόνες, που πρέπει να τηρούνται σωστά και στο κάτω, κάτω, όπως λέει ο θυμόσοφος λαός μας, “τα ράσα δεν κάνουν τον …Παπά”.   
Όπως, καλώς καταλάβατε, φίλες και φίλοι, πρόκειται για ορισμένες και ορισμένους, να τους χαρακτηρίσουμε, φιλόδοξους ή κάτι τέτοιο, να ανεβαίνουν στην έδρα των επίσημων,( για ποιο λόγο;)  αφού δεν προβλέπονται από το πρωτόκολλο ή τους κανονισμούς που το διέπουν, αν τόσο πολύ το επιθυμούν, ας κάνουν υπέρβαση των προσπαθειών τους για να αποκτήσουν τα στοιχεία εκείνα που θα τους δώσουν το.. διαβατήριο  για να ανέβουν τα σκαλοπάτια, έστω και του ενός μέτρου, ελεύθερα της πολυπόθητης.. εξέδρας, διαφορετικά…. καλό και χωρίς ..ζαλάδες, σχόλια και.. προσβολές είναι η χαμηλή εξέδρα, της μάζας, του φιλότιμου ΛΑΟΥ ΜΑΣ.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο εκπρόσωπος του Α΄Σώματος Στρατού, ο εκπρόσωπος παιδείας, συντοπίτης μας, φιλόλογος καθηγητής, Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος, ο Αρχιερατικός επίτροπος Εορδαίας, Πατέρας Μάξιμος, ο Δήμαρχος, Σπανίδης Ανέστης και ο εκπρόσωπος Χωροφυλακής.

Φώτο Νο 3. φιλική παρέα προσφύγων του Πόντου στο καφενείο της Αρδασσας το 1956.


 Αφού ξεπέρασαν, οι καλοί μας φίλοι της παρέας, τα όποια προβλήματα της μετεγκατάστασής τους στη μητέρα Πατρίδα, δεν ξέχασαν την πατρώα γη των γονιών τους και με παρέα το ποτηράκι στο χέρι διηγούνται τα παιδικά τους όμορφα χρόνια και πολλές φορές, όπως λέει  και ο ποιητής ‘ διηγόντας τα να  κλαις“.  
Αυτό τουλάχιστον μαρτυρεί και η παρουσία των μικρών παιδιών, γύρο από το τραπέζι των σεβάσμιων γερόντων της παρέας, που διψάν να μάθουν κάτι από την ζωή των παππούδων τους από τις αξέχαστες και  νοσταλγικές Πατρίδες του Πόντου..
Στη φώτο μας, από αριστερά, τα γεροντάκια του χωριού Αρδασσας: Καρακασίδης Χαράλαμπος (Χάρης), Βρυζίδης Νικόλας, Συμεωνίδης Χρήστος (Τσερκέζος), Κουστουλίδης Ανέστης, Χατζαρίδης Κυριάκος, Σαββίδης Δημήτρης ο μικρός με το γυμνασιακό καπέλο, Τσιβιλτίδης Αλέκος  και οι υπόλοιποι μη αναγνωρίσιμοι μικροί ακροατές της ευχάριστης παρέας.

Φώτο Νο 4. Φιλική παρέα του ποτηριού στο .. σταυροδρόμι της απόφασης το 1953. 



Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για την παρέα των .. ωρίμων νέων, γνωστών ως, “οι ΑΡΧΟΝΤΕΣ του ποτηριού”.
Δεν γνωρίζουμε ποιος άνεμος τους έφερε στη γωνιά αυτή της πόλης, όμως, γνωρίζουμε τη μελλοντική τους κίνηση που είναι άλλη από αυτήν που οδηγεί στο γνωστό τους ταβερνάκι.
Είναι η παρέα που πραγματικά την απολαμβάνεις όσο βρίσκεσαι κοντά της. Η πόση αυτοελεγχόμενη, τα καλαμπούρια ευχάριστα και διασκεδαστικά, το νοσταλγικό σιγανό τραγουδάκι με νόημα και ο χρόνος παραμονής, κάπου στο μεσονύκτιο
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Λεωνίδας Φρυδάς-Υπάλληλος του Αγροκηπίου, ο άγνωστός μας Χ;, προφανώς νέο μέλος της ομάδας, ο Μιχαηλίδης Κώστας-επιχειρηματίας-, ο Δήμτσας Νίκος- Λογιστής και αρχηγός της παρέας-, ο Ξυνός, η, Ξυνόπουλος Κώστας, υπάλληλος του Αγροκηπίου, ο άγνωστος μας Χ ΄, νέο μέλος της παρέας, ο Πορφύρης , προϊστάμενος του ορφανοτροφείου, ο Βουλγαρίδης Γιάννης, επιχειρηματίας, με τη χαριτωμένη και πανέξυπνη κορούλα του, Κάτια. , ο Μιχαηλίδης Σίμος, επιχειρηματίας και ο Βλαδενόπουλος Βασίλης- δάσκαλος και μετέπειτα μόνιμος Αξιωματικός των Ενόπλων δυνάμεων (ταγματάρχης).
Σημειώνουμε, την απουσία αρκετών βασικών μελών που..προβλημάτισαν τον αρχηγό και πιστεύουμε πως θα τύχη της έρευνάς του....


Δημοσιεύτηκε στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1264 / 30 Μαρτίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 13 / 2011.

Τρίτη 22 Μαρτίου 2011

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 12 / 23 Μαρτίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Το σημερινό μας δημοσίευμα είναι αφιερωμένο στους Ηρωικού, Αγωνιστές –Απελευθερωτές, της εποποιίας του 1821.

 Φώτο Νο 1.Ο Γιορτασμός της Εθνικής Επετείου του 1821, στην Κωμόπολη Βλάστης το 1929.














 Στη Βλάστη του 1929, ο γιορτασμός της Εθνικής μας επετείου του 1821 συμπεριλάμβανε και θεατρική παράσταση, από τη ζωή και τη δράση των γενναίων, Αγωνιστών - Ελευθερωτών, από τους μικρούς μαθητές του σχολείου, που με πολύ αγάπη τους δίδαξαν οι υπέροχοι παιδαγωγοί διδάσκαλοί της εποχής τους. 
Στη φώτο μας, μαθήτριες και μαθητές με τους δασκάλους τους, στην Εθνική Σχολικής Γιορτή της 25ης Μαρτίου, το 1929:
Σειρά 1η, κάτω, από αριστερά, οι μαθήτριες: Ρίνα Τζήκα Φουρκιώτη, Ελένη Μάρκου Αναγνώστη, Θωμαή Νούμπας Μιγκιπή, Ελένη Αναγνώστου-Βουλγαρίδη, Αθηνά Αγγελίδη, Καλλιρρόη-Τσέτση και Μαργαρίτα Μπράχου-Μούρα.
Σειρά 2η, στο μέσον: Ο μικρός Τσολιάς, Γιάννης Τζιάττας, Τέγος Κούτσικος-επιστάτης του σχολείου και οι διδάσκαλοι, Θ. Νικολάου,  Ι. Τσέτσης, Νίκος Αθανασιάδης, Κώστας Βρανάκης και ο μετέπειτα γνωστός μας,  Ζήκος Τσίρος, Διευθυντής του 1ου Δημοτικού Σχολείου (Πέτρινο) Πτολεμαϊδος.
Σειρά 3η, στην κορυφή:  Τα δύο Τσολιαδάκια, Στέργιος Χαλκιάς και Γιώργος Κολοβέτσιος

   Φώτο Νο 2. Η Κοινότητα Ινελι(Ανατολικό) γιορτάζει την Επέτειο της Εθνικής μας Αναγέννησης του 1821.













  Κλήρος-τοπικοί άρχοντες, μαθήτριες και μαθητές του Ινελι(Ανατολικό) γιορτάζουν το 1935, τη Νικηφόρα-Απελευθερωτική Επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1821.
Στον Ιερό Ναό του χωριού, τελέσθηκε η πανηγυρική Δοξολογία, από τον Αιδεσιμότατο του Ναού, Παπά Γιάννη Καραμανλή, ενώ, τον  πανηγυρικό της ημέρας ξεφώνησε με επιτυχία, ο συμπολίτης δάσκαλος και Διευθυντής του σχολείου, Τασόπουλος Βαγγέλης, για  να κλείσει το 1ο μέρος, των εορταστικών εκδηλώσεων, με την επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής των γενναίων αγωνιστών του 1821 και την παρέλαση των μαθητών του σχολείου.
Οι εκδηλώσεις έκλεισαν με ένα πατριωτικό θεατράκι της εποχής του 1821, που παρουσίασαν, με επιτυχία, οι μικροί μαθητές του σχολείου και επισφραγίστηκαν με την αναμνηστική, σημερινή μας φωτογραφία του 1935 .
Στην, μετά από 76 χρόνια, φωτογραφία μας, ο καλός φίλος, Κασαμπαλής Θανάσης, κατάφερε να πληροφορηθεί ελάχιστα ονόματα  της  φώτο μας, όπως: Τον αιδεσιμότατο, Παπά Γιάννη Καραμανλή, το Διευθυντή του σχολείου, Τασόπουλο Βαγγέλη, το δάσκαλο, Καρυπίδη Αντώνη, από τους Αγίους Αναργύρους-που έπεσε, το 1940, μαχόμενος, στον Ελληνό Ιταλικό πόλεμο, ως έφεδρος Αξιωματικός και τους, Δεληδήμο Γιώργο,  Κασαμπαλή Αλέκο,  Παυλίδη Θόδωρο,  Ελευθεριάδη Ευθύμη, Παυλίδη Ευθύμη και από τους μικρούς μαθητές, τον Ιωσηφίδη Γρηγόρη και τον Ακριτίδη Χαρίτων.

Φώτο Νο 3. Μαθητές του 1ου Δημοτικού Σχολείου(πέτρινο) παρελαύνει την 25η Μαρτίου 1956.

















Μαθήτριες και μαθητές με τις πανέμορφες τοπικές παραδοσιακές ενδυμασίες, τελειόφοιτοι του 1ου Δημοτικού σχολείου,  παρελαύνουν προ των επισήμων, συνεορτάζοντας με το πανελλήνιο, την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας της 25ης Μαρτίου του 1821.
Στην πρώτη σειρά της φώτο μας, οι μαθήτριες, από αριστερά:. Χατζηπαντελή Πόπη, Γαλανίδου Κούλα και Αναγνώστου Γλύκα και 2η σειρά, ο Ξανθόπουλος Χάρης, ενώ, στη δεξιά πλευρά, ο επικεφαλής της παρέλασης του σχολείου, δάσκαλος, Λούσιος Κώστας.

 Φώτο Νο 4. Πρόσκοποι Πτολεμαϊδος σε παρέλαση την 25η Μαρτίου, το 1949.


















Τα Προσκοπάκια μας του 1949, με την άψογη παρέλαση τους τιμούν, τους ηρωικούς αγωνιστές-απελευθερωτές της Πατρίδας μας το 1821.
Στη φώτο μας, ο αρχηγός της  1ης ομάδας, Παύλος Λαζαρίδης και ακολουθούν οι ενωμοτάρχες, στην πρώτη γραμμή από αριστερά, Τάσος Βάνης ή Βανόπουλος , Χρήστος Παγκούτσος και Δημήτρης (Τάκης) Γρηγοριάδης και έπονται τα Προσκοπάκια, Νέστορας Κρυσταλίδης, Στέργιος Βαβούρας, Μιχάλης Ασιανός, Παύλος, Χατζησαββίδης, Γιάννης Ανδρονικίδης, Σπύρος Νικολαϊδης (Πελοπίδας) και άλλοι μη αναγνωρισθέντες.
 Τη γενική εποπτεία της παρέλασης είχε, ο αρχηγός συστήματος, Μαλανοφρύδης Κίμων.
 
Φώτο Νο 5. Στρατιωτικές και πολιτικές αρχές παρακολουθούν την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, το 1961. 


















Όχι, φίλες και φίλοι, δεν πρόκειται για το ΤΙΜ των επισήμων της εξέδρας, γιατί αυτό συμπληρώθηκε από αυτούς που προβλέπει το πρωτόκολλο για την περίπτωση, κατά ιεραρχική τάξη και βρίσκονται στη διπλανή εξέδρα που, σκόπιμα δεν συνέλαβε ο φωτογραφικός μας φακός, για να  δείξει την πειθαρχεία και το σεβασμό των στρατιωτικών μας για το πρωτόκολλο..
Στη φώτο μας, από αριστερά: Το χαριτωμένο κοριτσάκι, Βασιλικούλα (Κούλα), μπροστά στον πατέρα της, που μόλις διακρίνεται , Τσιούμαρη  Θεόδωρο-απόστρατο Αξιωματικό σε πολεμική διαθεσιμότητα (Τραυματισμός στο πεδίο των μαχών), ο Χατζηνίκος Χρήστος (Κίτσος), η Ευδοξούλα Τσιούμαρη-σύζυγος Θεοδώρου-, Στρατιωτικοί με ιεραρχική τάξη, ο Πρόεδρος του Εμπορικού συλλόγου , Βαβούρας Θεόδωρος , ο Αστυνομικός, Παλαιοκώστας Χρήστος και πολλοί άλλοι στρατιωτικοί και προϊστάμενοι δημοσίων υπηρεσιών.
Σκοπός της παρατήρησης μας αυτής, είναι για να αντιληφθούν μερικοί και μερικές, πως, η εξέδρα δεν είναι χώρος προσωπικής  επίδειξης μας, αλλά χώρος τιμής υψηλών, δικών μας αντιπροσώπων  που, ασκούν κάποια ιδιαίτερη εξουσία και πάλη για μας και τιμώντας τους, τιμάμε τον ίδιο τον εαυτό μας. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1263 / 23 Μαρτίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 12 / 2011

Τρίτη 15 Μαρτίου 2011

Για να θυνούνται οι παλιοί και να μαθαίβουν οι νέοι: Νο 11 / 16 Μαρτίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Μαθητές των Κατηχητικών Σχολείων Πτολεμαϊδος στα Ελληνοαλβανικά σύνορα το 1949.


















Οι μαθητές των Κατηχητικών σχολείων, του Θρησκευτικού συλλόγου, “ ο καλός Σαμαρείτης” , Πτολεμαϊδος, επισκέφτηκε τα στρατιωτικά  φυλάκια της ελληνοαλβανικής μεθορίου το 1949
Σκοπός της επίσκεψης ήταν, η εμψύχωση των αγωνιστών μαχητών, κατά της εσωτερικής Κομμουνιστικής ανταρσία, η ψυχαγωγία τους και η διανομή διάφορων χρησίμων ειδών για τη δύσκολη αποστολή τους.
Την αποστολή συνόδευε ο ιδρυτής του συλλόγου, Γκανιάτσος Αλέξανδρος- Καθηγητής Θεολόγος του Γυμνασίου μας και οι συνεργάτες του, Καραχισαρλής Στυλιανός και Μαυριάς Κωνσταντίνος.
Πρέπει να σημειώσουμε, πως,  η συμβολή του, καλού Σαμαρείτη, ήταν τεράστια , τόσο, με την υλική βοήθεια, κατά τακτά χρονικά διαστήματα, σους εμπόλεμους μαχητές των συνόρων της Πατρίδας μας, όσο και με την Πνευματική Χριστιανική μας Πίστη ιδιαίτερα. 
Λυπούμαστε, γιατί, ο αδηφάγος χρόνος των 63 ετών, δεν μας επέτρεψε, την αναγνώριση των νέων της παρέας, πλην ελάχιστων.
Στη φώτο μας, από δεξιά: Ο Γκανιάτσος Αλέξανδρος, ο Καραχισαρλής Στυλιανός, ο Εφραιμίδης Δήμος και μετέπειτα Ιερέας της Αγίας Τριάδος, Χαραλαμπίδης Γιάννης ο Μαυριάς Κωνσταντίνος, ο Αυγερόπουλος Γιώργος, ο Σαββουλίδης Γιώργος, ο Τσαουσίδης Νίκος, ο Λιβεριάδης Παναγιώτης, ο Πατρικίδης Ροβέρτος και δεξιά καθιστός, ο Μουρατίδης Ηλίας και πολλοί άλλοι γνωστοί μας και όμως.. άγνωστοι μας…. 

Φώτο Νο 2.  Απόφοιτοι Βλατσιώτες του Γυμνασίου Τσοτυλίου, σε αναμνηστική Φωτογραφία το 1929, στο Τσοτύλι.













Όπως γράψαμε και άλλη φορά, φίλες και φίλοι, στην περιοχή μας λειτουργούσε τριτάξιο Γυμνάσιο, την αναφερόμενη περίοδο, και οι απόφοιτοί του, ή, έπρεπε να διακόψουν τις γυμνασιακές τους σπουδές, η, να πάνε για συνέχεια στην Κοζάνη, η στο Τσοτύλι, ανάλογα με τις γεωργικές ανάγκες της οικογένειας και τις οικονομικές δυνατότητες τους.
Εκείνο που βόλευε περισσότερο, τους υποψήφιους της περιοχής μας, ήταν το 6τάξιο του Τσοτυλίου, δεδομένου ότι, όχι μόνο επειδή διέθετε οικοτροφείο και στοίχιζε φθηνότερα, αλλά, γιατί και η φήμη του για μάθηση βρίσκονταν σε υψηλό επίπεδο και όσο να είναι επηρέαζε τους φιλομαθείς γονείς και μαθητές που το προτιμούσαν με οποιεσδήποτε δικές τους στερήσεις.
Οι οικονομικές δυνατότητες των Βλατσιωτών, της εποχής εκείνης, ήταν, σε ικανοποιητικό βαθμό, θα λέγαμε, αλλά και η επιθυμία τους, για μόρφωση των παιδιών τους,  βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή προτεραιότητας.
Στη φώτο μας, (35) τριάντα πέντε απόφοιτοι του 6ξατάξιου Γυμνασίου ΤΣΟΤΥΛΊΟΥ, σε αναμνηστική φωτογραφία την 20η Ιουνίου 1929, στην είσοδο του Γυμνασίου τους, στο Τσοτύλι.
Ένα νούμερο εντυπωσιακό για την εποχή εκείνη, όχι όμως, για τους Βλατσιώτες που είχαν και έχουν και σήμερα. την τάση της μόρφωσης στην πρώτη γραμμή.  
Δεν καταφέραμε να πληροφορηθούμε, αν υπήρχαν και άλλοι απόφοιτοι από την Κοζάνη, η, από άλλα Γυμνάσια της χώρας μας, την αναφερόμενη σχολική χρονιά.-

Φώτο Νο 3. Τελειόφοιτοι του Γυμνασίου μας σε χειμωνιάτικες μέρες του 1962.














Μπορεί, φίλες και φίλοι, να έλλειπαν τα σημερινά τεχνικά καθιστικά μέσα ψυχαγωγίας των νέων μας της αναφερόμενης εποχής, υπήρχαν όμως, τα φυσικά που τους ενέπνεαν και  τους ευχαριστούσαν, όπως, το άφθονο χιόνι του χειμώνα –σήμερα κοντεύουμε να το ξεχάσουμε-, το χιονοπόλεμο, το χιονάνθρωπο, τις γλίστρες στις άφθονες πλατείες, τη γκιόλα της άνω Πτολεμαϊδος (αν και κινδύνευε ο κάθε απρόσκλητος χρήστης άλλης περιοχής της πόλης) και τόσα άλλα παιχνίδια του χιονιού που δημιουργούσε η παιδική μας φαντασία., τώρα να βάζαμε και καμιά πετρούλα μέσα στη χιονόμπαλα και βλέπαμε και λίγο αίμα σε κανένα κεφαλάκι, δεν χάλασε και ...ο κόσμος.. 
Έτσι και οι καλοί φίλοι, της φώτο μας, αφού απόλαυσαν το χιονοπόλεμο, ξάπλωσαν στο βαθύ στρώμα  του χιονιού για να ξαποστάσουν για λίγο, οπότε, ευκαιρίας δοθείσης, δέχτηκαν τις ομοβροντίες της, καιροφυλακτούσης  συμμαθήτριάς τους,  Πιπίνας, μάλλον ...αδιάφοροι, αφού, όπως λέγεται, “ο βρεγμένος τη βροχή δεν την φοβάται”.
Στη φώτο μας, από κάτω, αριστερά, οι τελειόφοιτοι Γυμνασίου: Καραστογιάννης Αχιλλέας, Πέκος Βασίλης και Τσαχαλίδης Στάθης.
Πάνω, οι : Γκέρτζας Φίλιππος, , Νικολαϊδης Λευτέρης,  Κεσκελίδης Γιώργος και δίπλα δεξιά, η Τζίβα Δέσποινα (Πιπίνα)
ΟΧΙ, ΟΧΙ, φίλες και φίλοι, μη αμφιβάλετε, είναι βεβαιότατο, πως, τα σχολεία δεν ήταν κλειστά, ούτε ποτέ έκλειναν για 40, ή και 50 εκατοστά χιονιού, απλά, οι καλοί μαθητές βρίσκουν πάντα χρόνο, τόσο για τα μαθήματα, όσο και για τα παιχνίδια , όσο για τους  τελειόφοιτους, της φώτο μας, το μέλλον το επιβεβαίωσε και μάλιστα πανηγυρικά.!!!

Φώτο Νο 4. Τα παιδιά της ρόδας σε Κυριακάτική έξοδο το 1950.




























Δύο  νεαρά σοφεράκια φορτηγών αυτοκινήτων και ένας μικρός εκκολαπτόμενος, αφού πέταξαν τις μουντζουρωμένες φόρμες της δουλειάς τους , ξυρίστηκαν και έβαλαν τα καλά τους με λίγη λεβάντα, ξεκίνησαν για την Κυριακάτικη βόλτα με τελικό προορισμό το ταβερνάκι, όπου, μεταξύ κρασιού και λόγου, θα διηγούνται ιστορικές στιγμές και κατορθώματα της δουλειάς τους (πάντως, λιγότερα από τους κυνηγούς !!).
Στη φώτο μας, από αριστερά:, O Παπαδόπουλος Νίκος (Χορχόραγας), o  Πηλίδης Νίκος (Τσίφτης) και ο μικρός, υπό εκκόλαψη οδηγός, Ζάγιος Δημητράκης.
Η αναμνηστική τους φώτο είναι, στο σημερινό δρόμο, Τσαλδάρη, με φόντο το, Καφέ Κάπα, και στο βάθος διακρίνονται, το Βουλκανιζατέρ αυτοκινήτων και όχι μόνο, του Βασιλειάδη Δήμου, το στούντιο του, Μπάρμπα ΚΩΣΤΑ ΡΟΔΑΚΗ και αριστερά του το Ζαχαροπλαστείο των, Αυλογιάρη Δημήτρη (Μπάρμπα Τούλια) – Κεραμάρη Νίκου. 

Σημειώσεις- Διορθώσεις- Συμπληρώσεις , σύνταξης.
Όσες φίλες και όσοι φίλοι, γνωρίζουν πρόσωπα στις, όποιες, φώτο μας, παρακαλούμε να μας τηλεφωνήσουν για τη διόρθωση-συμπλήρωση του αρχείου μας. Το τηλέφωνό μας,  6936703308 ή 246324884.
Η φώτο Νο 2, είναι, από το αρχείο του καλού μας φίλου, Γιαννιώτα Μελά και τον ευχαριστούμε θερμά.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1262 / 16 Μαρτίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 11 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 1 / 5 Ιανουαρίου 2011

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει, ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Ένα από τα βασικά έθιμα μας, φίλες και φίλοι, που διανύουμε τη χρονική αυτή περίοδο και που τηρούμε, με θρησκευτική ευλάβεια, θα λέγαμε, το σύνολο των Ελλήνων, είναι, το κόψιμο της βασιλόπιτας. Δεν υπάρχει σπίτι η σωματείο που να μη κόψει την Βασιλόπιτά του στη χρονική αυτή περίοδο της νέας χρονιάς.  
Από τον κανόνα αυτό δεν ήταν δυνατό να απουσιάσουν τα δημοσιεύματά και οι άνθρωποί μας

  Φώτο Νο 1. Οι Βασιλείς μας, στο έθιμο της κοπής της  Βασιλόπιτας με τους άνδρες της Ανακτορικής φρουράς το 1957.  


Στη φώτο μας, ο συμπολίτης μας φρουρός, Σταυριανίδης Απόστολος, δέχεται από τη Βασίλισσα, Φρειδερίκη, το τεμάχιο της βασιλόπιτας με την προσδοκία να είναι ο τυχερός του χρυσού νομίσματος, αλλά και της τιμητικής άδειας που καθιερώθηκε, στις περιπτώσεις του είδους αυτού, για μπορέσει έτσι να επισκεφθεί τους δικούς του και να συνεορτάσει  μαζί τους τις υπόλοιπες γιορτινές μέρες της Χριστιανοσύνης μας.
Εκτός από τους Βασιλείς μας, Παύλο και Φρειδερίκη, διακρίνουμε τον Διοικητή της Βασιλικής φρουράς, συνταγματάρχη, Παπαεμμανουήλ Στυλιανό, την κυρία των τιμών Χ; και τους επόμενους συναδέλφους του με τις ίδιες σκέψεις για το.. δικό τους (τυχερό:) κομμάτι βασιλόπιτας.

Φώτο Νο 2. Η κοπή της Βασιλόπιτας στην υποδιεύθυνση Αστυνομίας Πτολεμαϊδος το 1981.


Μετά το σχετικό τελετουργικό της Εκκλησίας μας, από τους παριστάμενους Ιερείς μας, το σταύρωμα της πίττας και ο τεμαχισμός, ανάλογα με τον αριθμό των παρισταμένων επισκεπτών, αρχίζει η διανομή των τεμαχίων και το … σκάλισμα για την ανακάλυψη του … ‘ χρυσού ” (από μπακίρι)  νομίσματος που, στην παρούσα περίπτωση μας, η αξία του δεν μετράει, αλλά , μόνο η ..τύχη που δημιουργεί τα σχόλια και γιατί όχι και τα πειράγματα.
Στη φώτο μας, ο μακαριστός συμπολίτης μας, Παπά  Δήμος Εφραιμίδης, σταυρώνει και κόβει την πίτα και δίπλα του, χαμογελαστός, όπως πάντα, ο μακαρεστός συμπολίτης μας,
Παπά Βασίλης Τερζόπουλος και ακολουθούν, ο εν τιμητική πολεμική αποστρατεία (τραυματίας πολέμου), ταγματάρχης, Τσιούμαρης Θεόδωρος, ο Διοικητής της Αστυνομικής υποδιευθύνσεως Πτολεμαϊδος,  ο δημοτικός σύμβουλος, Παπαδόπουλος Νίκος, ο προϊστάμενος των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου και πρόεδρος τραυματιών Εορδαίας, ο γνωστός στην περιοχή και όχι μόνο, Μπαρμπα-Γιάννης, η, Γιώργος Καλέσης
και πολλοί άλλοι φίλοι της αστυνομίας που το εύρος του φακού, της φώτο μας, της εποχής εκείνης, ίσως και της δικής μας αδυναμίας, δεν κατάφερε να τους… συλλάβει.

Φώτο Νο 3. Παλαίμαχοι του Θρυλικού ΑΡΗ , Πτολεμαϊδος και Καστοριάς, σε φιλικό παιχνίδι το 1978

















Σαν κεραυνός εν αιθρία έφτασε, στην Πτολεμαϊδα, η θλιβερή πληροφορία του θανάτου του ποδοσφαιριστή, του θρυλικού Άρη Πτολεμαϊδος, Νίκου Παραστατίδη, που μετανάστευσε , με την οικογένειά του, σε χώρα του εξωτερικού
Ο Νίκος Παραστατίδης ήταν γνωστός την κοινωνία μας και κυρίως στον αγροτικό και τον ποδοσφαιρικό τομέα , ως υπάλληλος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών και ως ποδοσφαιριστής με σπάνια, για το άθλημα του ποδοσφαίρου, προσόντα. 
Ήταν ένα φιλήσυχο παιδί με το χαμόγελο, γλυκομίλητο, εργατικό, τίμιο, ευαίσθητο και γεμάτο καλοσύνη και έτοιμο πάντα να παράσχει την όποια μπορούσε βοήθειά στο συνάνθρωπό του.
Στη μνήμη του, η Διοίκηση του ΑΡΗ και οι παλιοί του συνάδελφοι του, τέλεσαν επιμνημόσυνη δέηση και πραγματοποίησαν την αναφερόμενη ποδοσφαιρική συνάντηση τα έσοδα του οποίου, μέσου του αδελφού του, Λεωνίδα, εστάλησαν στη σύζυγό του και το μοναχογιό του που σπούδαζε, όχι τόσο σαν βοήθεια τους, αλλά σαν δείγμα της αγάπης τους προς τον συνάδελφο και φίλο τους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε, πως, η μεταπολεμική αυτή ομάδα του ΑΡΗ, πραγματοποίησε και άλλες συναντήσεις, του θλιβερού αυτού είδους, για τη όποια μικρή βοήθεια, σε παρόμοιες περιπτώσεις συμπαικτών της.
Η συμμετοχή της ομάδας του ΑΡΗ Καστοριάς, όχι μόνο ήταν μηδενική εξόδων, αλλά και συνεισέφεραν και ένα χρηματικό ποσό, ανάλογο των δυνατοτήτων των σωματείων της εποχής εκείνης.
Στη φώτο μας, οι ομάδες, ΑΡΕΩΣ Πτολεμαϊδος και ΑΡΕΩΣ Καστοριάς, όπως παρουσιάστηκαν στον αγώνα της 11ης Μαΐου 1978 και έληξε ισόπαλο με σκορ 3-3.  
Σειρά όρθιων: Με το ανοικτό χρώμα, από αριστερά, ο τοπικός ΑΡΗΣ με τους. Παπαδόπουλο Πυθαγόρα, Πολυχρονίδη Γιώργο (μαύρο), Τσαχουρίδη Αλέκο (Τόρο), το γράφοντα, Καζαντζή Γιώργο (Γάρατζα), Γεωργιάδη Παύλο (Λάκη), Γεωργιάδη Κώστα (Αναγέννηση), Φραγκουλίδη Σταύρο )Φου-Σου), Παντελίδη Αρίστο (Παντρεμένο), Ακριτίδη Αλέκο, ο συμπολίτης μας, Μασμανίδης Παύλος ή Παυλάρας, μασέρ της ομάδας Καστοριάς, Μιχαηλίδης Γιώργος (Λεκατσάς) και Μαυρομάτης Κώστας.
Σειρά καθισμένων: Θεοδωρίδης Νίκος (Μπονίνας), Γρηγοριάδης Κώστας (Μαρόπουλος), Κούσης Βαγγέλης (Σάσαρος), Ανδρονικίδης Γιώργος ( ο Τζέντλεμαν), Ζεϊμπέκης Βασίλης, Καζαντζής Σπύρος, Πουλασουχίδης Στέλιος και Μανώλας Μιχάλης.
Ο πρώτος στη σειρά των όρθιων με τη στολή περιπάτου, ο ποδοσφαιριστής του ΑΡΗ της εποχής, Χατζησταύρου Χρήστος.
Δυστυχώς, δεν κρατήσαμε, τότε, τα στοιχεία των άξιων ποδοσφαιριστών της Καστοριάς και τώρα είναι δύσκολη η αναγνώρισή τους.

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ή ΜΠΑΜΠΑΣ.