Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 17 / 27 Απριλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

  
 Φώτο Νο 1. Το τσούγκρισμα του Πασχαλιάτικου αυγού, στη Βασιλική φρουρά των Ανακτόρων, το 1958.

Η Μεγάλη Γιορτάσιμη μέρα της Χριστιανικής μας Πίστης, η ΑΝΑΣΤΑΣΗ Του ΧΡΙΣΤΟΥ μας, με όλα τα καθιερωμένα ήθη και έθιμά μας στα Βασιλικά ανάκτορα.
Στη φώτο μας, ένα χαρακτηριστικό στιγμιότυπο, όπου, ο Βασιλεύς Παύλος, με την ιδιότητα του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και με την στολή του Ναυτικού μας, τσουγκρίζει το πασχαλιάτικο κόκκινο αυγό με το συμπολίτη μας Φρουρό, με την Κρητική ενδυμασία, Σταυριανίδη Απόστολο, που υπηρετεί τη  στρατιωτική του θητεία  το 1958.
Διακρίνονται ακόμα, από αριστερά, ο Γιατρός της φρουράς, ο συνταγματάρχης, υποδιοικητής της φρουράς, Στασινόπουλός και πίσω από τον Βασιλιά, ο Διοικητής της φρουράς, Παπαεμμανουήλ  Στυλιανός.  

Φώτο Νο 2. Δάσκαλοι και μαθητές του Θωμαϊδειου Αρρεναγωγείου Βλάστης το 1908.

 Δάσκαλοι και μαθητές της, πάλαι ποτέ, κραταιάς  Κωμόπολης Βλάστης σε πατριωτική μαθητική εκδήλωση το 1908!!
 Προσέξτε, φίλες και φίλοι, τον αριθμό των αρρένων μαθητών και δασκάλων και προσθέστε τα κορίτσια που, συνήθως είναι , σε αναλογία, περισσότερα από τα αγόρια  και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα για την όντως κραταιά Βλάστη της εποχής της σκλαβωμένης περιοχής μας!! Αν προσθέσουμε και τη λειτουργία του τριτάξιου Γυμνασίου της και όλες τις άλλες, παραγωγικές, οικονομικές, και κοινωνικές δραστηριότητές της, εύκολα συμπεραίνουμε την πρωτιά της στην Επαρχία Εορδαίας και όχι μόνο!!!                                                                                                 

Φώτο Νο 3. Κάτοικοι του Ινελι (Ανατολικό) σε αναμνηστική φώτο χωρίς τον εκ Τουρκίας επισκέπτη τους.

 Η επιθυμία του Τούρκου δάσκαλου- όπως τουλάχιστον δήλωσε-, Kemal Valcin, να επισκεφτεί το χωριό Ινελι (Ανατολικό), όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι γονείς του και με την ανταλλαγή μετοίκησαν στην Τουρκία, γίνεται πραγματικότητα. 
Ο Τούρκος επισκέπτης, αφού έφτασε στο Καϊλάρ (Πτολεμαϊδα) -όπως το είχε σημειωμένο στο καρνέ του-, κατάφερε να βρει κάποιο συμπολίτη μας, γνώστη της Τουρκικής γλώσσας, που επικοινώνησε με το χωριό Ανατολικό που, όχι μόνο εξεδήλωσαν τη χαρά τους για την επίσκεψη του, αλλά και την προθυμία τους να τον φιλοξενήσουν στο χωριό. 
Έτσι, σε λίγο, η συνάντηση-υποδοχή, πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του χωριού και στο καφενείο του, Στράτου Ν. Ζιρπιάδη, με πολλά χαμόγελα, αγκαλιές και φιλιά, κάτι που, προφανώς, δεν περίμενε ο Τούρκος φιλοξενούμενός τους που, προς στιγμή, προβληματίστηκε, αλλά γρήγορα συνήλθε και ανταπέδωσε με χαρά και με τα ίδια αισθήματα, όπως εκμυστηρεύτηκε στον διερμηνέα του.
Ύστερα από πολλά ερωτήματα-απαντήσεις και πληροφορίες, ο Τούρκος επισκέπτης του χωριού των γονιών του,  έβγαλε μια αναμνηστική φωτογραφία τους νέους συγχωριανούς των προγόνων του, αφού τους ευχαρίστησε, τόσο για την αγάπη τους και τα φιλικά τους αισθήματα, όσο και για την πρόταση φιλοξενίας τους για παραμονή στο χωριό Ινελι, υποσχέθηκε πως, στην επόμενη έλευσή του θα παραμείνει κοντά τους για αρκετές μέρες και τους προσκάλεσε να επισκεφτούν και αυτοί την πατρογονική τους γη.
Κάτι όμως, που δεν έγινε μέχρι σήμερα και από τις δύο πλευρές.
Σημειώνουμε, πως, από τη φώτο μας, απουσιάζει ο Τούρκος δάσκαλος, Kemal Valcin, προφανώς, η μεγάλη συγκίνηση και των δύο πλευρών να συνετέλεσε στην παράληψη μιας τέτοιας βασικής έκφρασης των φιλικών δεσμών, η, ακόμα και κάτι που, ίσως, δέσμευε τον φιλοξενούμενο, παρά την βούλησή του και το απέφυγε σκόπιμα και … αθόρυβα.
Στη φώτο μας, από αριστερά,  πρόσφυγες της Μ. Ασίας και Πόντου: Κασαμπαλής Θανάσης, Δημητρακίδης Φώτης, Τασόπουλος Βασίλης, Δημητριάδης Δημήτρης, Πετρίδης Χαράλαμπος, Σιδερίδης Γρηγόρης, Ζιρπιάδης Θ. Στράτος, Ζιρπιάδης Ν. Στράτος,   
Καραμανλής Ηλίας,  ο καλός μας φίλος και διερμηνέας του επισκέπτη, Νικολαϊδης Γιώργος, από Πτολεμαϊδα, Αναστασιάδης Χρήστος, ο εκ Σουρμένων καλός μας φίλος, Κούσης Βαγγέλης, συνοδός του διερμηνέα, από Πτολεμαϊδα, Σπυρίδης Σπύρος και ο Μισαηλίδης Σάββας.

Φώτο Νο 4. Οι λιγνιτωρύχοι τιμούν την προστάτιδά τους, ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ, το 1955.

Η παράδοσή μας, θέλει την Αγία, Βαρβάρα, ως προστάτιδα του πυροβολικού  και των λιγνιτωρύχων μας και αυτό όχι τυχαία, ή το επινοήθηκε κάποιος Νονός, αλλά , γιατί την έζησαν, την αισθάνθηκαν κατά τη διάρκεια των πολλών και άνισων αγώνων τους  και ιδιαίτερα οι πυροβολητές μας κατά τη διάρκεια  1940-1949, όπως και οι λιγνιτωρύχοι μας στις λίαν επικίνδυνες εργασίες τους στις πρόχειρες στοές και τα πηγάδια, στα έγκατα  της γης. Προκειμένου να βγάλουν το ψωμάκι της επιβίωσής τους για να μας εξασφαλίσουν τη χειμωνιάτικη θέρμανση μας και την πολυπράγμονη ηλεκτρική ενέργεια.
Έτσι, οι λιγνιτωρύχοι μας, τη μέρα της Γιορτής της, στις 4 Δεκεμβρίου, την τιμούν και την γιορτάζουν μαζικά στο χώρο της δουλειάς του με πολύ ευλάβεια.
Στη φώτο μας, οι λιγνιτωρύχοι της ΑΒΕΟΚ (Ανώνυμη Βιομηχανική Εταιρεία Ορυκτών Καυσίμων) συγκεντρώθηκαν στα γραφεία του εργοταξίου για να τελέσουν το ευχαριστήριο τελετουργικό της Ορθόδοξης Πίστης μας, προς την προστάτιδά τους, ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ, με τον Ιερέα της ενορίας Αγίου Στεφάνου, Παπά Γιώργη Κάσπαρη, βοηθούμενο από τον νεωκόρο του, μπάρμπα Αλέξη Παπαδόπουλο.
Διακρίνουμε, από αριστερά τους: Κρυαρίδη, Δαρδαμανέλη Γιάννη, Τσοκαρίδη Σάββα,  Κοταλακίδη Μιμήκο, Ατσο Σπύρο, Χάνογλου, Χαλυβόπουλο Γιάννη, Κωνσταντινίδη Νίκο, Κοσμίδη Γιάννη, Τραχανά Μανώλη, Παπαδόπουλο Κώστα, Πετρίδη Χρήστο, Φραγκουλίδη Νίκο, Κοκοβιάδη Αχιλλέα, Γεωργιάδη Παναγιώτη, Βελιόπουλο Ανέστη, μπάρμπα Γιορδάνη, Ποζίδη Αγησίλαο, Παπαδόπουλο Παναγιώτη, Ιτσκο Γιώργο, Χαϊτίδη Κώστα,, Τσιτσιρίδη  Αρσένη, Κουτουκλέρ Θωμάς, Καραλάκο Νίκο, το νεωκόρο Μπαρμπα Αλέξη Παπαδόπουλο με την τσάντα των αμφίων του Ιερέα,  Παπά Γιώργη Κάσπαρη, αρκετά παιδιά των εργαζόμενων και γνωστών μας-άγνωστων λόγο φακού και… χρόνου.
        
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1268 / 27 Απριλίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 17 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι: Νο 16 / 20 Απριλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΧΡIΣΤΟΥ  ΘΕΑΣΑΜΕΝΟΙ…

 



Φώτο Νο 1. ΚΑΪΛΑΡΙΑ 1924(Πτολεμαϊδα), η 2η ΑΝΑΣΤΑΣΗ στον Ιερό Ναό του Αγίου Στεφάνου.

Πρώτο μέλημα, φίλες και φίλοι, των προσφύγων του 1922-1924  στη μητέρα Πατρίδα ήταν να κτίσουν τη δική τους Εκκλησία για να τοποθετήσουν το μοναδικό τους Θησαυρό που μπόρεσαν να διασώσουν και να μεταφέρουν στη νέα τους πατρίδα, έστω και με την ελπίδα της γρήγορης επιστροφής τους στην πατρική τους γη.
Έτσι, οι νέοι κάτοικοι των κάτω Καϊλαρίων και όχι μόνο, σε αρμονική συνεργασία με τους ελάχιστους γηγενείς κατοίκους και με επικεφαλείς τους πρόσφυγες Ιερείς, Παπαφώτη και Παναγιώτη Λιβεριάδη, μετέτρεψαν το κατεστραμμένο Τουρκικό “Τζαμί” σε Εκκλησία με την ονομασία, "ΙΕΡΟΣ  ΝΑΟΣ  ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ", σε ανάμνηση, προφανώς, Ναού της περιοχής των αλησμόνητων Πατρίδων
Θα πρέπει να σημειώσουμε, πως, στα κάτω Καϊλάρια μετοίκησε το μεγαλύτερο μέρος των προσφύγων της Θρακιωτών.
Στη φώτο μας, οι ενορίτες του Αγίου Στεφάνου, με τα λάβαρα και τις διασωθείσες εικόνες της Ορθόδοξης Πίστης μας, γιορτάζουν τη 2η ΑΝΑΣΤΑΣΗ Του ΧΡΙΣΤΟΥ μας το 1924, με φόντο την πρώτη Εκκλησία του Αγίου Στεφάνου.

Φώτο Νο 2. Ο Πασχαλιάτικος οβελίας της οικογένειας Καζαντζή το 1964.

ΠΑΣΧΑ 1964 και η οικογένεια του, Γιάννη Καζαντζή, πιστή στην παράδοση προετοιμάζει το μεσημβρινό γεύμα που δεν είναι τίποτε άλλο από τον σουβλιστό οβελία και το ροδοκόκκινο γευστικό κρασάκι της παραγωγής τους.
Ο τεράστιος χώρος της αυλής με τα διάφορα καρποφόρα δέντρα και το ηλιόλουστο της Αναστάσιμης ημέρας ήταν ότι καλλίτερο για τη σχετική προετοιμασία και τη συνέχειά της.
Τις σχετικές προετοιμασίες και εργασίες, περί του οβελία, ανέλαβε ο εκ Καρδίτσας ειδήμον, Καρατζάς Νίκος.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η : Δύο μικρά κοριτσάκια της γειτονιάς, η εγγονή Καζαντζή Μαρία, η γειτονοπούλα, Γιάννα Καρκαντώνη, η εγγονή, Καζαντζή Ελπίδα, ο εκ Καρδίτσας εργοδηγός, Καρατζάς Νίκος, που εργάζονταν στην κατασκευή του εργοστασίου Αζώτου (ΑΕΒΑΛ) και δίπλα η σύζυγός του Ζωή.
Σειρά 2η : Καρκαντώνη Θεμ. Μαρία, Καζαντζή Ελισάβετ, σύζυγος Γεωργίου που δοκιμάζει το ψητό (οικοδέσποινα Β΄), η σεβαστή μας Μητέρα, Καζαντζή Ι. Ελπίδα, ο σεβαστός μας Πατέρας, Καζαντζής Γιάννης και ο γράφων, Καζαντζής Ι. Γιώργος.

Φώτο Νο 3. Η Βασιλόπιτα του εργατοτεχνικού προσωπικού του Δήμου μας, το 1983.

 Πιστός στις παραδόσεις, τα ήθη και έθιμα του λαού μας, ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος, για 2η τετραετία το 1983, Ανέστης Σπανίδης, επισκέφτηκε τις εγκαταστάσεις του εργατοτεχνικού προσωπικού του Δήμου, όπου, οι εργαζόμενοι επεφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή, στον παλιό τους γνώριμο Δήμαρχο, φίλο και  Άνθρωπο και τον ευχήθηκαν, χρόνια πολλά και καλή επιτυχία στη νέα του τετραετία, χωρίς να παραλείψουν να τον δηλώσουν και τη δικά τους  διάθεση να τον βοηθήσουν στο έργο του για το καλό της πόλης και των συμπολιτών τους. 
Συγκινημένος, ο Δήμαρχος, τους αντευχήθηκε, για την καινούργια χρονιά και κατά την συνήθειά του, αφού, τους χαιρέτησε και τους ασπάσθηκε όλους, έκοψε, κατά το έθιμο, την βασιλόπιτα.
 Κατά πληροφορίες μας, τυχερός νομίσματος, της  χρυσής λίρας του 1983, ήταν ο επιστάτης ύδρευσης, Ρωμύλος Παπαγαθονίκου.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, όρθιοι: Παπαγαθονίκου Ρωμύλος, Μάγγος Χ; , Χ; Δημήτρης, Μάτζαρης Γιάννης, Αλεξάκης Αρχέλαος, ο Δήμαρχος, Σπανίδης Ανέστης, , ο γνωστός μας-άγνωστος X; ,Μάγγος Απόστολος, που μόλις διακρίνεται, Καραγιαννάκος Παναγιώτης, Αρβανίτης Λευτέρης, ο Δημοτικός σύμβουλος, Καραγιαννάκης Γιώργος, ο δημοτικός σύμβουλος, Τσαχουρίδης Αλέκος (Τόρος) και ο Καλαβρινός Νίκος.
 Σειρά 2η, καθιστοί : Χατζηστεφάνου Στάθης, οι δύο γνωστοί μας-άγνωστοι, X;  ,X;  και Περπέρογλου Χρήστος.

Φώτο Νο 4. Συμμαθητές της ΣΤ΄ τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος το 1947.

Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν πρόκειται για πρόχειρο διαγώνισμα στο σχολείο, γιατί κάτι τέτοιο δεν προκύπτει σενάριο, από την όλη εμφάνιση της φώτο μας, δεδομένου ότι, θα έπρεπε η κόλλα του 4 ου  να είχε μονογραφηθεί, από τον επιβλέποντα καθηγητή, για αντιγραφή από τον 5ο  και ως εκ τούτου το σενάριο αυτό απορρίπτεται….
 Ίσως πάλι, οι  καλοί φίλοι και συμμαθητές, να επέλεξαν, ο καθένας το δικό του τρόπο ανάγνωσης, κάτι που συνάδει με το όλο σενάριο της παρουσίας τους στη φώτο μας, δεδομένου ότι, ο 1ος, από αριστερά, Γρηγόρης Λεγνίδης, παρακολουθεί, με ιδιαίτερη προσοχή, το πουλάκι του φωτογραφικού φακού και  προφανώς, λογίζεται το.. μάθημα, ο 2ος , Γιάννης Σαββουλίδης, βαθιά απορροφημένος στο αναγνωστήριό του, ο 3ος, Νίκος Ευσταθιάδης, σε μεγάλη σκέψη και προφανώς απόγνωση κρατάει το κεφάλι του για καλό και για … κακό, ο 4ος   ,Στέργιος Βαβούρας, σε κατάσταση πλήρους νηνεμίας (Βλάχος την καταγωγή), συνεχίζει απαθής να αντιγράφει το γενικό συμπέρασμα του μαθήματος, από τον 5ο, Στάθη Μπαλτατζίδη, που φαίνεται να κατέχει καλά  το ..  άθλημα-σκηνικό.
Όμως, το τραπεζάκι με το λευκό τραπεζομάντιλο, στο πεζοδρόμιο κάποιου καταστήματος και η .. αναμνηστική φωτογραφία, μας παραπέμπουν σε κάποιο άλλο  σενάριο και πολύ σύνηθες, για την εποχή εκείνη, που ονομάζονταν… “καμουφλάζ   
Τα συμπεράσματα δικά σας, φίλες και φίλοι αναγνώστες...

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1267 / 20 Απριλίου 2011, σλίδα27, ημέρα Τετάρτη.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ, στο φύλλο 3868 15 Απριλίου 2011, σελίδα 12, ημέρα Παρασκευή.

Νο 16 /2011.

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ Νο 1 / 15-4-2011 ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ

Μία φωτογραφία = χίλιες λέξεις

Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή

Giorgoskaza@Blogspot.com

Είναι το πρώτο δημοσίευμά μας της καινούργιας χρονιάς και της νέας Δημοτικής αρχής, του διευρυμένου της Εορδαίας και ως εκ τούτου θεωρούμε υποχρέωση και καθήκον μας να την απευθύνουμε, τις πλέων εγκάρδιες και θερμές ευχές μας για επιτυχία στo δύσκολο έργο της, που έχει ως στόχο την  ευχάριστη διαμονή των συμπολιτών μας στον ευλογημένο αυτό τόπο της Εορδαίας μας.
Φίλες και φίλοι των φωτοεπισημάνσεων και όχι μόνο, η σελίδα μας είναι εδώ και το 2011 με τις ίδιες θέσεις και προϋποθέσεις, επισημαίνοντας ότι, στραβά- ανάποδα- αδιαφορίες- παραλείψεις ορατές ή αόρατες παρατηρήσουμε, από τις  καθ΄ όλα αρμόδιες υπηρεσίες, όχι μόνο του Δήμου μας, αλλά και άλλων φορέων που ζουν και δραστηριοποιούνται στο Δήμο μας, αδιαφορώντας για την όποια ..ταυτότητά τους.

Στα δύο πρώτα δημοσιεύματά μας, θα παρουσιάσουμε, οπτικά και συνοπτικά, ένα μέρος της τεράστιας παρακαταθήκης που κληρονόμησε από τη διάδοχό της απελθούσα Δημοτική αρχή και αυτό, όχι για να καταδείξουμε τους ..ένοχους, γιατί αυτούς, πιστεύουμε, θα τους ελέγξει, κάποτε, η συνείδησής τους, αλλά, για να τα ..αναδείξουμε με σκοπό την επίλυσή τους.        
Φωτογραφίες Νο 1 και 2.

Νο 1. Το Πνευματικό Κλεντρο όπως κατάντησε εδώ και αρκετά χρόνια.

    

Νο 2. Πνευματικό κέντρο, από την .. άλη όψη...

 Πρόκειται για το κτίριο του "ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ  ΜΑΣ  ΚΕΝΤΡΟΥ" που βρίσκεται στην παρούσα κατάσταση εδώ και μερικά χρονάκια και αν μη τίποτε άλλο χειρότερο, δείχνει το μέγεθος της αδιαφορίας μας που συνάδει με αυτό του πολιτιστικού μας επιπέδου!!
ΝΤΡΟΠΗ για τον καθένα μας,  την ΠΟΛΗ μας και τους αρμόδιους φορείς μας..

Φωτογραφίες Νο 3 , 4 και 5.

Νο 3 Κεντρική πλατεία.

Νο 4. Βασιλίσσης Σοφίας

Πρόκειται για 150, περίπου, χώρους, που υπήρχαν δέντρα και έπεσαν στο βωμό, είτε της δικής μας αδιαφορίας, είτε στην  άγνοιά μας να ξεχωρίσουμε τα οξέα από το νεράκι του Θεού, είτε , γιατί πήγαν να φυτρώσουν στη βιτρίνα του ..μαγαζιού μας, ή της.. βεράντας μας
Μη χάνετε καιρό, κ, Δήμαρχε, είναι η ποιο κατάλληλη εποχή και κόστος ελάχιστο, μπροστά στην τεράστια προσφορά τους στην υγεία μας και μη ξεχνάτε και καμιά αυστηρή συστασουλα  και υιοθέτηση τους από τα διπλανά, σπίτια ή μαγαζιά . Παράδειγμα, η υιοθέτηση και φροντίδα του πλάτανου, από την καφετέρια “Λυχνάρι”, που το μέγεθός του ξεπέρασε τα 7-8 μέτρα.

Φωτογραφίες Νο 6, 7, 8 και 9.

Νο 6. Πεζοδρόμιο Τραπεζούντας από Τραπεζούτας προς Λ. Κ. Καραμανλή

 














 Φώτο Νο 6. Πεζοδρόμιο Τραπεζούντος που το φάρδος του δεν ξεπερνά τα 8ο εκατοστά. από το πεζοδρόμιο αυτό θα περάσουν, μικροί-μεγάλοι που κατευθύνονται στο Μητροπολιτικό Ναό Αγίας Τριάδος, στα τρλια Γυμνάσια, στα δύο Λύκεια και στο Δημαρχιακό κατάστημα της πόλης μας!!.

  













Φώτο Νο 7. Η είσοδος της πόλης μας από τη Νότια πλευρά, αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον τα πεζοδρόμιά της και οι δενδροστοιχίες από τις δύο πλευρές της θα έπρεπε να υπάρχουν δεδομένου και του μικρού τους κόστους.


 

Φώτο Νο 8. Το πεζοδρόμιο του Εθνικού σταδίου μπροστά από το δημοτικό μας κατάστημα και ορατό από το μπαλκόνι του γραφείου του Δημάρχου.
  



Φώτο Νο 9. Το πεζοδρόμιο της εισόδου του Δημοτικού μας κολυμβητηρίου, που φιλοξένησε και τους πανελλήνιους αγώνες κολύμβησης.
Τα πλουσιοπάροχα γεύματα φιλοξενίας, τουλάχιστον για τη σημερινή μας εποχή, δεν αποτελούν στοιχεία ευμενούς κριτικής, από τους φιλοξενούμενους, όταν αυτά βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τη γενική εικόνα της πόλης.
Είναι κάτι σαν αυτό που λέγεται.. “Σ’ αγαπάω μεν, αλλά ……” και πίσω, από το αλλά, κρύβονται όλα τα… αρνητικά.  

                                  Φωτογραφίες Νο 10 και 11.
                 Το κέντρο της πόλης, η καρδιά της Πτολεμαϊδος.

Το ..."σιντριβάνη" της Κεντρικής Πλατείας!!

Νο 11. Κεντρική πλατεία.

 Υπάρχει κανείς συμπολίτης μας, πλην της απελθούσης Δημοτικής μας και αυτής όχι συνολικά, που νοιώθει ικανοποίηση και να αισθάνεται περήφανος στη θέα της τρισάθλιας αυτής κατάστασης;;.
Φώτο Νο 10. Το περίφημο και …“μοντέρνο” σιντριβάνι, της κεντρικής μας πλατείας, σε όλο του το.. ΜΕΓΑΛΕΙΟ του, απολαύστε το, φίλες και φίλοι, όπως απολαμβάνουν, στη φώτο μας Νο 11, το καφεδάκι τους, οι καλοί μας φίλοι και θαμώνες της καφετέριας,, υπό την σκιάν του Ανδριάντα Μεγάλου συντοπίτη μας, Στρατηγού του Μ. Αλεξάνδρου  και κυβερνήτη, "ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ" του Λάγου
Να αναφέρουμε αυτό που ονομάζεται ..“ΣΙΝΤΡΙΒΑΝΙ”, τις προτομές, αγωνιστών, ευεργετών, το μνημείο, τις επικίνδυνες λακκούβες των δέντρων που αποδήμησαν, τα σπασμένα μάρμαρα, τις βρωμιές του σιντριβανιού, τα επικίνδυνα κολωνάκια που ανοιγοκλείνουν κατά βούληση των οδηγών για να παρκάρουν τα αυτοκίνητά τους, το άπλωμα των τραπεζοκαθισμάτων που την περιορίζουν σε βάρος των μικρών παιδιών, τα απλωμένα επικίνδυνα ηλεκτροφόρα καλώδια, η την παντελή ανυπαρξία , έστω και μιας μικρής “τούφας” λουλουδιών ;
                                    Φωτογραφία Νο 12.

Πεζόδρομος Κωνσταντινουπόλεως.

 
















Το είδος αυτό πλειοψηφεί στους δρόμους της πόλης και ιδιαίτερα στους κεντρικούς άξονες, σε σημείο που να καθίστανται επικίνδυνοι σε οδηγούς και ποδηλάτες.
Μήπως χρειάζεται να αναφέρουμε και …λεπτομέρειες;;

Ευελπιστούμε, κυρία Δήμαρχε, πως, θα προγραμματίσετε και θα ενεργοποιήσετε, τόσο, το σύνολο των συνεργατών σας, όσο και όλους μας, γιατί έχουμε και εμείς ευθύνη και μερίδιο γι αυτήν την ευλογημένη περιοχή, για να συνδράμουμε στο δύσκολο έργο σας, έργο μας, ΝΑΙ, έργο όλων μας. Η καθημερινότητα είναι φτωχή και μπορεί να πραγματοποιηθεί άνετα, δεν χρειάζεται πακτωλούς χρημάτων, χρειάζεται όμως, ενδιαφέρον, δουλειά και συνεχή παρακολούθηση, στο άστο για αύριο ή αργότερα, ας αντιτάξουμε την προγονική ρήση που συνιστά.. “΄Αμ΄ έπος, άμ΄ έργον”, η, αν θέλετε, τη σημερινή μας ρήση, που έχει το ίδιο νόημα, “το γοργόν και χάριν έχει”.

Στις επόμενες φωτοεπισημάνσεις θα αναφερθούμε και σε άλλους τομής της καθημερινότητας.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ , στο φύλλο 3868 / 15 Απριλίου 2011, σελίδα 12, ημέρα Παρασκευή και στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1267 / 20 Απριλίου 2011, ημέρα Τετάρτη.

Νο 1 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 15 / 13 Απριλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Το τελευταίο Γυμνασιακό μάθημα των Θρησκευτικών τον Ιούνιο του 1949.

Το μάθημα των Θρησκευτικών ήταν το τελευταίο των γραπτών απολυτηρίων εξετάσεων του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος και οι καλές μας  φίλες και καλοί μας φίλοι, αφού ολοκλήρωσαν με επιτυχία, τις Γυμνασιακές τους σπουδές,  θεώρησαν καθήκον και υποχρέωσή τους να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους στον καθηγητή τους κ, ΚΩΤΊΤΣΑ ΙΩΑΝΝΗ, Θεολόγο,  τόσο, για την Πνευματική-Θρησκευτική του προσφορά, όσο και για ανοχή του στις παιδικές τους, καμιά φορά, ατασθαλίες και …συμπεριφορές.
Το επισφράγισμα, της ωραίας αυτής ενέργειάς, των μαθητών, καλύφθηκε  με την αναμνηστική φώτο μας, όπου, η ικανοποίηση του καθηγητή εκφράζεται με το γλυκό χαμόγελό του!!
Στη φώτο μας, από αριστερά: Χατζηαλέξης Γιώργος, Κουρτίδου Ελπίδα, ο καθηγητής Θεολογίας κ. , Κωτίτσας Ιωάννης, Λίττα Φρόσω, Βαβούρας Στέργιος και καθιστή στο μέσον η Πουλασουχίδου Ελλη.

 Φώτο Νο 2. Η νεολαία του 1958 στην κλασική βόλτα του Σαββατοκύριακου .

Η οικονομική δυσπραγία, ο σκληρός εργασιακός φόρτος της καθημερινότητας, ο στενός κύκλος της μικρής τότε πόλης μας, ή το μοτίβο που δημιούργησε η μακρά προηγηθείσα εμπόλεμη κατάσταση (Ελληνό Ιταλικός πόλεμος , Γερμανική κατοχή- Αντίσταση, Κομουνιστική Ανταρσία), τις πταιει, όπως θα έλεγαν και οι παλιοί μας, ώστε, να  δημιουργηθεί αυτή η συνήθεια ,της βόλτας του Σαββατοκύριακου, με τις πολλές διαστάσεις της, που όμως κάλυπτε, την ξεκούραση, τη διασκέδαση, τις δημόσιες.. σχέσεις, κυρίως των νέων, έστω και μερικώς;  Οι παλιοί ας το σκεφτούν με την άνεσή τους σήμερα και οι νέοι μας, ας το μελετήσουν, γιατί δεν γνωρίζουμε το εγγύς μέλλον τη μας επιφυλάσσει; !!
Πιστοί στην παράδοση, οι νεαροί της φώτο μας, του 1958, συνεχίζουν με καμάρι αλλά και με κάποιον προβληματισμό, όπως προκύπτει
την όψη του προσώπου τους, την καθιερωμένη βόλτα τους και… ότι προκύψει.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Πολιτίδης Νικήτας, Πέκος Βασίλης, Μουστάκας Γιώργος, Πέκος Νίκος και Κασαμπαλής Μάκης.

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στo ταβερνάκι του Μπάρμπα Σταύρου το 1950.

Μια φιλική παρέα νέων, με απολυτήριο του 8τατάξιου Γυμνασίου στην εσωτερική τσέπη, για να μετριάσουν τις στερήσεις από την μαθητική ζωή, τ’ όρυξαν στο φαγοπότι στην ταβέρνα του μερακλή, Μπάρμπα Σταύρου και μάλιστα σε περίοπτη θέση του πεζοδρομίου  με φάτσα τον κεντρικό δρόμο της βόλτας που το χώριζε ένα μικρό χαντάκι  που μάζευε τα απόβλητα της περιοχής και τα οδηγούσε στο ποτάμι, Αρδασσας-Σουλού, για τα παραπέρα.
Στη φώτο μας, τα υπέροχα φιλαράκια, από αριστερά:
Στην 1η σειρά: Καζαντζής-Κεφαλίδης Κώστας, Κτενίδης Γρηγόρης και ο φοιτητής Νομικής, Τζιούφας Μιχάλης.
Στη 2η Σειρά: Χατζηαλέξης Γιώργος, Βαβούρας Στέργιος, Ακριτίδης Λάζαρος Τανίδης Αριστείδης και ο Χατζηγιαννίδης Γιάννης.

Φώτο Νο 4. Παρακολουθώντας αγώνα του θρυλικού ΑΡΗ Πτολεμαϊδος το 1951.

Φίλαθλοι του "ΑΡΗ" Πτολεμαϊδος παρακολουθούν τον αγώνα με την "ΕΛΛΑΔΑ" Φλώρινας.

 

Μπορεί να πλήρωσαν κάτι παραπάνω οι φανατικοί μας φίλαθλοι, αλλά, εξασφάλισαν το μοναδικό τμήμα των κερκίδων με τις … αναπαυτικές “πολυθρόνες” και την καλλίτερη.. θέα, χωρίς να σπρώχνονται στην περιφερειακή είσοδο, των  400 μέτρων, περιφραγμένη με τσουβάλια δεματοποίησης των καπνών ή  καλής ποιότητας καλαμωτής από το παζάρι.
Η αλλαγή θέσεως, για μια σημαντική μερίδα φιλάθλων, ήταν υποχρεωτική με την εμφάνιση του ταμεία με το μπλοκ των εισιτηρίων και αυτό, όχι για τίποτε …άλλο, αλλά για να παραχωρούν τη θέση σε άλλους φιλάθλους, που λόγο πληθώρας δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τον.. αγώνα.  Το συναίσθημα της αλληλεγγύης, βλέπετε βρίσκονταν σε…  υψηλό βαθμό.
Στο λεξικό της Διοίκησης, αλλά και των ποδοσφαιριστών, δεν υπήρχε η βρώμικη λέξη, ΧΡΗΜΑ, παρά μόνο η αγάπη για το άθλημα  η τιμή να φοράς, έστω και μπαλωμένη, τη στολή του ποδοσφαιριστή της πόλης σου και να αγωνίζεσαι να την κρατήσεις όσο ψηλά μπορείς, αυτές και μόνον αυτές οι λέξεις κυριαρχούσαν, όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό λεξικό του, αλλά και στη συνείδηση, του κάθε μέλους της Διοίκησης και των ποδοσφαιριστών του παρελθόντος.
Το Ελληνικό όνομα της ομάδας το συνόδευαν και αντίστοιχα ονόματα Ελληνικά της ομάδας και όχι 20 ξένα ακριβοπληρωμένα ονόματα από το παγκόσμιο στερέωμα και 3-4 μόνο Ελληνικά!!!. 
Στη φώτο μας, μια ομάδα ποδοσφαιριστό-φιλάθλων του θρυλικού ΑΡΗ Πτολεμαϊδος της 10ετίας του 1950, από αριστερά, που ήρθαν πολύ νωρίς στο γήπεδο και είχαν την τύχη να βρουν θέση στα λιγοστά παγκάκια που υπήρχαν: Συμεωνίδης Δημήτρης (Τάκης), Βαβούρας Στέργιος, Παπουτσής Νίκος, Βάνης ή Βανόπουλος Τάσος, Ορφανίδης Γιώργος, Τελίδης Στέργιος, μια ομάδα από μικρά και μεγάλα κορίτσια που, την εποχή εκείνη, παρακολουθούσαν το ποδόσφαιρο και στη δεύτερη σειρά, από πάνω, Γουρουνάκης-Ασιανός Μιχάλης, Παγκούτσος Χρήστος και άλλοι μη αναγνωρίσιμοι..

Φώτο Νο 5. Η  συμβολή της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας στην αγροτιά μας το 1950.

Τρία  νεαρά βλαστάρια της πόλης μας, με ένα τρακτέρ στου στόλου της, πάλαι ποτέ κραταιάς ΕΓΣ Εορδαίας, σε δράση.
Για την εποχή της γεωργοκτηνοτροφικής περιοχής Εορδαίας, η ανάληψη, μιας τέτοιας ευθύνης, σε παιδιά της ηλικίας της φώτο μας, εθεωρείτο απίθανη και όμως, οι μικροί, οδηγοί-χειριστές, με το ζήλο, το ενδιαφέρον και την εργατικότητά τους τα πήγαν περίφημα.
Στη φώτο μας, από αριστερά: O Χατζηπαναγιωτίδης Κώστας (Φορθάκα εις την Ποντιακή = Βάτραχος), o Αιχμαλωτίδης Γιάννης (Μουτσέας) και o Τσαχουρίδης Τάκης (Σούρος).
Ας μας συγχωρέσουν, από εκεί που βρίσκεται ο καθένας, για την αναφορά μας στα παρατσούκλια τους, αλλά, την εποχή εκείνη, το παρατσούκλι ήταν στη ημερήσια διάταξη και όχι το κανονικό όνομα. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1266 / 13 Απριλίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη

Νο 15 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. 6 Απριλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1 & 2. Για 2η τετραετία, ο Ανέστης Σπανίδης, Δήμαρχος Πτολεμαϊδος την 1-1-1983.
Oπως γράψαμε, στο προηγούμενο δημοσίευμά μας, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, οι πρώτες, μετά την επταετία, δημοτικές εκλογές ανέδειξαν νικητή, στο 2ο γύρο, το συνδυασμό του Σπανίδη Ανέστη (1975-1978) και ως εκ τούτου, Δήμαρχος εκλέχτηκε, ο Ανέστης Σπανίδης.
Η 2η τετραετία, 1979-1982, ανήκει στον Πέτρο Τόττη και προέκυψε από την τελική μονομαχία του 2ου γύρου με αντίπαλο τον εν ενεργεία Δήμαρχο, Ανέστη Σπανίδη και ως εκ τούτου Δήμαρχος ανακηρύσσεται ο Πέτρος Τόττης.
Έτσι, φίλες και φίλοι, φτάνουμε στην περίοδο που αναφέρονται οι φώτο μας Νο 1 και Νο 2 και αφορούν τη νέα Δημαρχιακή περίοδο, 1983-1986 , με μονομάχους διεκδικητές του Δημαρχιακού τίτλου, τους ίδιους της προηγούμενης διεκδίκησης(1979-1982), που δεν είναι άλλοι από, τον ενεργεία Δήμαρχο, Πέτρο Τόττη και Ανέστη Σπανίδη, που και η δύο διεκδικούν για 2η θητεία το αξίωμα του Δημάρχου..

Στη μονομαχία των δύο ευγενών μονομάχων, όπως δείχνει και η φώτο μας Νο 1, ο λαός μας, με την παρουσία του, ανακηρύσσει νικητή τον, Ανέστη Σπανίδη, που για δεύτερη τετραετία επιστρέφει στα γνωστά και αγαπητά λημέρια. της τοπικής αυτοδιοίκησης.
 Ο “νέος Δήμαρχος”, Ανέστης Σπανίδης και οι συνοδεύοντές του φίλοι και ψηφοφόροι,

την 1η Ιανουαρίου 1983  κάνουν ποδαρικό στο Δήμο και το Δημαρχιακό γραφείο για το καλό του.. χρόνου.
Στη φώτο μας Νο 2, από αριστερά: Ο γιατρός, Βουνοτρυπίδης Σωκράτης,  ο Χατζηαποστόλου, ο Μαυρομάτης Κώστας, ο Κυριάκου Αλέκος, ο Καραγιαννάκης Γιώργος, ο Δήμαρχος, Σπανίδης Ανέστης, ο γιατρός και τέως Βουλευτής, Λαζαρίδης Γιώργος, ο Αιχμαλωτίδης Γιάννης και ο Παυλίδης Στέλιος.

Φώτο Νο 3. Από τις γιορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας, το 1956.

Ακολουθώντας την παράδοση των σχολείων,  για τις γιορταστικές εκδηλώσεις των Εθνικών μας επετείων, μαθήτριες και μαθητές της τελευταίας τάξης του 1ου (πέτρινο) δημοτικού σχολείου  Πτολεμαϊδος ένα θεατρικό εργάκι, της ηλικίας τους, με περιεχόμενο τη ζωή και τη δράση των αγωνιστών του 1821 και τα κατάφεραν μια χαρά . 
Στη φώτο μας, οι μικροί μας ηθοποιοί σε μια σκηνή του έργου, από αριστερά: Τάσιος Μιχαλάκης, Λελέκη Βασιλικούλα, στο μέσον γονατιστή η πρωταγωνίστρια, Αναγνώστου Γλύκα,  Καραγιαννίδου Ελλη και Σαμαράς Βασιλάκης.
Αξίζει της προσοχής μας, φίλες και φίλοι, το ύφος, η σοβαρότητα και η προσοχή με την οποία παρακολουθούν, οι ηθοποιοί μας, την Πρωταγωνίστρια!!! . 

Φώτο Νο 4. Οδηγοί (Προσκοπίνες) Πτολεμαϊδος  στα συνοριακά φυλάκια το 1948.

Ψυχαγωγία και διάφορα χρήσιμα είδη, στους αγωνιστές φρουρούς των ακριτικών μας συνόρων, ήταν μια  συνεχής φροντίδα του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων και Οδηγών, για την κρίσιμη εκείνη περίοδο (1946-1949 για τη χώρα μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά, μια μικρή παρέα της ομάδας σε αναμνηστική φωτογραφία για θύμηση προς αποφυγή παρόμοιων απαράδεκτων γεγονότων.  Σαμαρά Πηνελόπη (Νιό)και οι αδελφές , Αλίκη, Αφροδίτη και Νίτσα Κωστόπουλου

Φώτο Νο 5. Από τα εγκαίνια θεμελίωσης της οικοδομής Βάνη ή Βανόπουλου Μενέλαου το 1957.

Μια ακόμα μεγάλη οικοδομή ανεγείρεται στο κέντρο της πόλης μας με ιδιοκτήτη τον επιχειρηματία,  Μενέλαο Βάνη ή Βανόπουλο.
Ήταν, από τα  πρώτα δειλά βήματα, θα λέγαμε, μιας νέο αναπτυσσόμενης με προοπτική πόλης, σαν επακόλουθο της αλλαγής δομής του ιστού της, από γεωγοκτηνοτροφική σε Βιομηχανική, χάρις στον υπόγειο μαύρο θησαυρό της.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι: Δούκας Χάρης, Τσιούμαρης Θεόδωρος, Τσίρος Δημήτριος, Άψης Παναγιώτης, Δρίζης Ελευθέριος, Βίττης Φώτης, ο Αιδεσιμότατος Παπα Στάθης Μεντεσίδης, Ναούμ Θεόδωρος, Βουλγαρίδης Ιωάννης, Τσέτσης, ο νεωκόρος της Αγίας Τριάδος Παπαδόπουλος Δημήτρης και στο βάθος ο ιδιοκτήτης, Μενέλαος Βάνης ή Βανόπουλος, ενώ στα θεμέλια ο μάστορας Ανδρεόπουλος.
Τα της Ιεροτελεστίας των εγκαινίων θεμελιώσεως τελέστηκαν από τον Παπα Στάθη.
Πίσω από τους παριστάμενους διακρίνουμε, το φούρνο των αδελφών Φωτιάδη και το σπίτι του Ιατρού και πρώην Βουλευτού, Θεολογίδη Στέλιου.
Μετά τα εγκαίνια, οι παριστάμενοι και όχι μόνο, γεύθηκαν τις υπέροχες πίτες της ιδιοκτήτριας κ. Ελένης, τις σούβλες του εκ Βλάστης καταγόμενου, Μενέλαο και τα κρασιά του ποτοποιού και γείτονα, Δημητρίου Τσίρου.

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1265 / 6-4-2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη

Νο 14 / 2011.