ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟYΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

tzokazan.blogspot.com.

giorgoskaza.blogspot.com

Φώτο Νο 1. Τα μαστόρια της Προύσας, πρόσφυγες στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) Μακεδονίας.

¨όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν πρόκειται για κανένα ταβερνάκι της εποχής, είναι ένα σύγχρονο και μοντέρνο, μεσημεριάτικο, αναπαυτήριο, από την κούραση της σκληρής και επίπονης καθημερινής εργασίας για την επιβίωση, αλλά και ένας χώρος ανακούφισης, αναπολώντας, τα παιδικά τους χρόνια και όχι μόνο, με τη χαρά της προσδοκίας της γρήγορης επιστροφής τους στα Πάτρια εδάφη της αξέχαστης και όμορφης Προύσας, μια προσδοκία όμως, που την πήραν μαζί τους, στο μεγάλο ταξίδι της αιωνιότητας που μετοίκησαν, ποιος ξέρει όμως;;;;

Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για το Μηχανουργείο του, Λαζαρίδη Παντελή (γνωστού ως Λαζ Δημήτρ-), που βρίσκονταν στο δρόμο, Νοσοκομείο-απέναντι από τα γραφεία του σημερινού ΙΚΑ-.Μερακλής ο Μαστορο Παντελής, οργάνωσε το μηχανουργείο του έτσι, ώστε, να ικανοποιεί το δίδυμο, “το ωφέλιμο μετά του τερπνού “ ή και το αντίστροφο , αν θέλετε, “το τερπνό μετά του ωφελίμου”, δηλαδή, ένα απλό κολατσιό με λίγα εκλεκτά Προυσαλίδικα μεζεδάκια , 2-3 μικρά ποτηράκια από τοπικού τσίπουρου, μόνο και μόνο να σπάσουν λίγο την κούραση και την πείνα, ε και αν ακούσουν και μερικά «Τσιφτετέλια « δεν χάλασε και ο κόσμος!!..

Θα πρέπει να πούμε πως, την εποχή εκείνη, δεν υπήρχε ωράριο εργασίας, ούτε και η πολυτέλεια μεσημβρινού φαγητού και … ανάπαυση …στο σπίτι, γι αυτό και ο μάστορας, προμηθεύτηκε, όλα εκείνα που θα εξασφάλιζαν, την ψυχαγωγία και την Βρώση και Πόση, που έλεγαν οι πρόγονοι μας.

Στη φώτο μας, κάτω δεξιά, το αφεντικό, Μαστορο Παντελή ς, κουρδίζει το γραμμόφωνο για να ανοίξει ο όρεξη με κανένα παραδοσιακό σκοπό της αξέχαστης Προύσας.

Στη 2η σειρά, τα τρία αδέλφια του γειτονικού καροποιείου “ Η ΠΡΟΥΣΑ“, Παντελής , Ιορδάνης και ο πάντα χαμογελαστός ,Γιώργος Γρηγοριάδης ή Χατζηγρηγοριάδης , ο Γιάννης ή Γιώργος Καλέσης- προϊστάμενος των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου Πτολεμαϊδος, ο 4ος αδελφός Γρηγοριάδη, Ιπποκράτης και ο εκ Μ. Ασίας πρόσφυγας, Βλαδενίδης Βασίλης, του διπλανού καταστήματος, ενοικιάσεων και διορθώσεων ποδηλάτων.

Από ότι δείχνει, η παρουσία των πιάτων στο τραπέζι και η απουσία των μπουκαλιών με τα μεγάλα ποτήρια, ο κανονισμός της μεσημβρινής ανάπαυσης, του είδους αυτού, τηρήθηκε με ακρίβεια. Όσο για την ακριβή ημερομηνία,1946,της φώτο μας, δεν εγγυούμαστε

Φώτο Νο 2. Φιλική νεανική παρέα στην εξοχική περιοχή Πενταβρύσου το 1952.

Μια από τις εξοχικές περιοχές που συνήθιζε να επισκέπτεται, τις καλοκαιριάτικες ζεστές ημέρες, η νεολαία μας και όχι μόνο, ήταν και αυτή της Πενταβρύσου, όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα Δημοσιεύματά μας, με την υπέροχη βλάστηση που δημιουργούσε, στις δύο πλευρές του, το πέρασμα του ποταμού “ΣΟΥΛΟΥ” με τα άφθονα και πεντακάθαρα νερά του, όμως και μια μερίδα νεαρών χρησιμοποιούσε, την περιοχή του νερόμυλου, Ντίνα ή Μπαμπάκα, για κολύμπι και συνέχιζε, υπό την σκιά των δέντρων, την εξοχική του δραστηριότητα με μουσική-χορό και τραγούδια της ρομαντικής εποχής του-μας, χωρίς να παραλείπει και την..στομαχική του απόλαυση.

Στη φώτο μας, από αριστερά:

Στην 1η σειρά καθιστοί, η καλλιτεχνική ομάδα-μουσική-τραγούδι, με τους: Καριοφυλλίδη Φρίξο (Καραπέτσα =…μελαμψό δέρμα), με το μαντολίνο του, ο βαρύτονος σπεσιαλίστας, Δεληδημήτρης Παναγιώτης, ο κανταδόρος, Γιαννόπουλος Γιώργος, με την κιθάρα του και το ντουέτο, Κωνσταντάκης Γιάννης και Γιώργος Βαλκάνης.

Στην 2η σειρά όρθιο, το χορευτικό συγκρότημα, έτοιμο να πετάξει τα σακάκια στον αέρα, με τους: Κρυσταλίδη Νέστορα, Χατζησάββα Νίκο, Δαβίτη Αναστάση (Τάσο), τον γνωστό-άγνωστό μας Χ και δεξιά τους, τον μικρό αλεξιπτωτιστή στην παρέα της φώτο μας να παρακολουθεί με ιδιαίτερο θαυμασμό την… καλλιτεχνική συντροφιά.

Φώτο Νο 3. Πρόσκοποι Πτολεμαϊδος στην κατασκήνωση του, Μπαξέ Τσιφλίκ, Θεσσαλονίκης το 1949.

Θάλαττα, Θάλαττα, φώναξαν τα προσκοπάκια Πτολεμαϊδος , μόλις αντίκρισαν τη Θάλασσα , φιλοξενούμενοι των Προσκόπων της Θεσσαλονίκης για ένα 15νθήμερο και βούτηξαν στα πεντακάθαρα και καταγάλανα νερά της, όπως, όπως, ανήμερα της Εορτής Της Παναγίας μας(15η Αυγούστου 1949), χωρίς, ευτυχώς, κανένα παρατράγουδο.

Στη φώτο μας διακρίνουμε, τους: Κοτζαμπάση Πτολεμαίο, Κούση Αχιλλέα, Μπισκιτζή Παράσχο, Γκέσσα Θανάση, Βάννη ή Βανόπουλο Δημήτρη (Τάκη)Βλαδενίδη και Γιώργο Τουρνά. Προφανώς, η μη αναγνωρισθέντες να είναι φιλοξενούμενοι από άλλες περιοχές.

Φώτο Νο 4. Συμπολίτες μας, στο κέντρο εκπαίδευσης νεοσυλλέκτων Κορίνθου, τον Ιούλιο του 1954.

Συμπολίτες μας στρατιώτες, του Κέντρου Βασικής εκπαίδευσης και επιλογής υποψηφίων Εφέδρων Αξιωματικών (ΥΕΑ) Κορίνθου, εν υπαίθρω και υπό την σκιά των δέντρων, απολαμβάνουν την υπέροχη φασολάδα, που τους προφέρει η Μαμά ΕΛΛΑΣ, έστω και με λίγη πεπτική άμμο της περιοχής.

Στη Φώτο μας, από αριστερά: Ο Γιώργος Θεοδωρίδης, ο γράφων, Γιώργος Ι .Καζαντζής και πίσω του δεξιά οι, Κρυσταλίδης Νέστωρας (Νέτος) και Κωνσταντάκης Γιάννης.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1309 / 8 Φεβρουαρίου 2012, σελίδα 23, ημέρα Τετάρτη.

Νο 6 / 2012.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Το έθιμο του κλήδονα στη φιλόξενη αυλή, Τακουλίδη, το 1951(;).















Η φιλόξενη αυλή της πολύτεκνης οικογένειας, Τακουλίδη, καθιερώθηκε πλέον σαν ο χώρος διατήρησης του εθίμου, των προσφύγων της Θράκης και τούτο χάρις στο ενδιαφέρον της μικρότερης κόρης της οικογένειας, τη γνωστή , στους παλιούς, ως καλαμπουρτζού και πειρακτήρι, Κατίνα ή Κατινάκι.
Στη μεγάλη παρέα δεν συμμετείχαν μόνο Θρακιώτισσες, αλλά, πλαισιώνονταν από, Μικρασιάτισσες, Πόντιες, Βλατσιώτισσες μέχρι και Κρητικιές.
Η εκδήλωση του “Κλήδονα” 1951 (;), εκτός από το σχετικό, επιτυχή, τελετουργικό του, είχε και μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική παρουσία, με τη συμμετοχή της συμπολίτισσας μας, Λέλας Σακελλάρη , που με το ακορντεόν της και τα υπέροχα τραγούδια της εποχής, δημιούργησε μια τέτοια ευχάριστη ατμόσφαιρα που, χαρά και πόνος, ή, αν θέλετε, χαρά και δάκρυ, ένωσαν δύο διαφορετικές Ιστορικές εποχές της Πατρίδας μας,. “που πάτε Ελληνόπουλα, που πάτε… ;” , αλήθεια, καλή μας Λέλα, που πήγανε, που πάμε;;
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, κάτω: Η Μαριάνθη Σακελλάρη, η διοργανωτής της εκδήλωσης του Κλήδονα, Κατίνα Τακουλίδου, η Καιτούλα Δημ. Τσίρου, η Λέλα Σακελλάρη με το ακορντεόν της, το πλατύ χαμόγελό της και τη γλυκιά φωνή της, η Ελένη Αναγνώστου, το άγνωστό μας κεφαλάκι, η Νίτσα Κατάκη και η γνωστή μνας-άγνωστη Χ.
Σειρά 2η, στο μέσον: Η Κατάκη Μαριγό, η Μηχαγιάννη Θωμαή, η Μηχαγιάννη Σουλτάνα (Τάνια) , Χ;, η Φιφή Χρ. Καζαντζή και η Αλεξάνδρα Δημ. Τσίρου με το μικρό της γιό.
Σειρά 3η, επάνω: Το άγνωστο κεφαλάκι, η Χριστίνα Τακουλίδου, η Τασούλα Θεοδωρίδου, , οι γνωστές μας-άγνωστες Χ,Χ, η Βούλα Κατάκη, η Ελένη Χατζηπαναγιωτίδου, η Παρασκευούλα Κεφαλίδου, η άγνωστή μας Χ, η Ελένη (Λενάκι) Δημ. Τσίρου, η Αλεξάνδρα Βασιλειάδου, η Μορφούλα Προκοπίδου, η άγνωστη μας Χ, η Κούλα Χρ. Καζαντζή, η Ευτυχία Μουρατίδου, η άγνωστή μας Χ, η Ελένη Χατζημίχου (Τζίμα), η Μαρίκα Βασιλειάδου και η άγνωστή μας Χ.

Φώτο Νο 2. Ηγεσία και συνεργάτες, της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας. το 1954.















Διευθυντής και μέλη της Διοίκησης, της πάλαι ποτέ κραταιάς, Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών, επισκέπτονται το κτηνιατρείο της γεωργοκτηνοτροφικής Εορδαίας που, την εποχή εκείνη, αποτελούσε ιδιαίτερο ευεργέτημα για τους κτηνοτρόφους μας, που στην πραγματικότητα, λίγο πολύ, ήταν όλοι οι γεωργοί μας।
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Χαράλαμπος Χαλκίδης, από την Αναρράχη, Πρόεδρος της ΕΓΣΕ ( Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας), ο κτηνίατρος της Ένωσης, Στεφ Μπερδεσέφσκυ, από τη Σοβιετική Ένωση, ο Διευθυντής της Ε.Γ.Σ.Ε. συμπολίτης μας, Κώστας Τσαχουρίδης, ο Χρήστος Πολιτίδης, από την Πεντάβρυσο, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου και επί σειρά ετών Πρόεδρος της, ο Αλέκος Μιχαηλίδης, από την Ποντοκώμη, φοιτητής κτηνιατρικής, με υποτροφία της ΕΓΣΕ και στη συνέχειά κτηνίατρός της μέχρι το 1967, ο Νίκος Κατακαλίδης, από την Ποντοκώμη, γεωργός και μέλος του συνεταιρισμού του χωριού, και ο Αριστείδης Αγωγιατόπουλος , από την Κρυόβρυση, βοηθός κτηνίατρου και κατά την κτηνιατρική ωρολόγια, κτηνο-νοσοκόμος.
Θα πρέπει να σημειώσουμε, πως, τα χωριά, Ποντοκώμη, Χαραυγή, Εξοχή, Κλείτος, Ακρινή και Μαυροδένδρι, ανήκαν στην Εορδαία και δια της κοπής, με τη μέθοδο του σαλαμιού, ή αν θέλετε, δια της “εις άτοπον απαγωγής”, όπως λεν και οι μαθηματικοί μας, από τους Νότιους γείτονές μας, βρέθηκαν κολλημένα στα.. πλευρά τους.

Φώτο Νο 3. Τρείς συμπολίτες μας φοιτητές σε.. προβληματική συζήτηση το 1964.















Μία φωτογραφία = 1000 λέξεις”, λένε οι Κινέζοι.
Θα είναι άραγε επαρκείς, οι 1000 λέξεις, για να καλύψουν τα σαφή ερωτήματα και τους προβληματισμούς, που τους απευθύνει , ο συνάδελφος και καλός φίλος τους, Βασιλάκης , όπως τουλάχιστον δείχνει, το ύφος και η σοβαρότητά του στη φώτο μας, αλλά και η απάντησή τους είναι άμεση και μάλιστα, με το ίδιο μέσον και τον ίδιο τρόπο…
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι καλοί μας φίλοι-φοιτητές του 1964: Ξανθόπουλος Βασιλάκης, Ιατρικής, Ιακωβίδης Γιάννης, Οδοντιατρικής και Τσεχελίδης Στέλιος, Ιατρικής.
Δυστυχώς, οι δύο τελευταίοι μετοίκησαν στην αιωνιότητα.
Ας είναι η μνήμη τους ΑΙΩΝΙΑ.

Φώτο Νο 4. Τρία φιλόζωα πιτσιρίκια, της άνω Πτολεμαϊδος, το 1952.


















26 Ιανουαρίου 1952 στη χιονισμένη Πτολεμαϊδα με το χειμωνιάτικο τσουχτερό κρύο, κάτι που αναγκάζει πολλούς ερασιτέχνες κτηνοτρόφους να μεταφέρουν τα νεογέννητα και μικρά αρνάκια σε θερμότερο περιβάλλον, ή ακόμα και να τα αγοράσουν, σε χαμηλές τιμές λόγο του χειμώνα και ανέλαβαν να τα μεγαλώσουν, κάτι που γίνονταν τακτικά, εξασφαλίζοντας έτσι τον Πασχαλιάτικο οβελία της χρονιάς τους.
Το ρόλο αυτό ανέλαβαν τα μικρά παιδιά της οικογένειας ή και γειτονόπουλα, όπως δείχνει και η φώτο μας με φόντο το Καροποιείο του Αγγέλου Εμμανουηλίδη, στο τέρμα του δρόμου της εποχής, Βασιλίσσης Σοφίας.
Στη φώτο μας, τα δραστήρια παιδάκια ,με αγκαλιά τα δύο αρνάκια, από αριστερά: Καραγιάννης Λευτέρης, Ζαφειρόπουλος Αντώνης, που μετοίκησε (όταν μεγάλωσε) στον Καναδά και ο μεγαλύτερος της παρέας, Κωνσταντινίδης Τάσος .

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο , Αλέκο Μιχαηλίδη, από τη Θεσσαλονίκη, για την ενδιαφέρουσα φώτο, της εποχής του 1954, που μας έστειλε και περιμένουμε τη συνέχεια.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1282 / 3 Αυγούστου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 31 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 30 Ιουλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Ανομοιόμορφη(σε ηλικία και μόνο) γειτονική παρέα, σε αναμνηστική φώτο, στο χωριό Αρδασσα το 1952.





















Πολύ φιλική θα πρέπει να ήταν η εικονιζόμενη παρέα, αφού, η σύνθεσή της συμπεριλαμβάνει το τρίπτυχο της ζωής, που αρχίζει από το, τετράπους, το δύπους και καταλήγει με το …τρίπους, που σημαίνει, βρέφος – νέος -ηλικιωμένος.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, γονατιστοί: Κουσίδης Γιάννης, ΑΦεντουλίδης Παναγιώτης και Κουσίδης Νίκος.
Σειρά 2η, όρθιοι: Αφεντουλίδου Μήτσα, Κωνσταντινίδου Όλγα, Ηλιάδου Ζωή, με το ανιψάκι της, Ανθίδη Κυριάκο στην αγκαλιά της και η Γιαγιά, Ηλιάδου Σόνια

Φώτο Νο 2. Φιλική-γειτονική παρέα, των Κομνηνών, στο πανηγύρι του χωριού το 1950.














Οι καλοί μας φίλοι, από τα Κομνηνά, η , αν θέλετε, από τα, Ούτσανα, επισκέφτηκαν το εορτάζων εξωκλήσι της, Αγίας Τριάδος, του χωριού τους και αφού άναψαν το κεράκι τους και παρακολούθησαν , σαν καλοί Χριστιανοί , Τη Θεία λειτουργία της Μεγάλης Γιορτής της Χριστιανικής μας Πίστης, δεν παρέλειψαν και την αναμνηστική τους φωτογραφία , από τον καλλιτέχνη φωτογράφο του χωριού τους, Μήτσο.
Στη Φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθιστές. Σαριόγλου Αλεξάνδρα, Τσακιρίδου Ελισάβετ (Λίζα), με τη μικρή Νούλα , Τερζίδου Ελένη και η Παπαδοπούλου Χρυσάνα με τη μικρή ανιψιά της, Αννούλα.
Σειρά 2η, όρθιοι. Τερζίδης Γιάννης, Αθανασιάδου Παρθένα , Παπαδοπούλου Νίτσα, Παπαδόπουλος Γιώργος (Κονδύλης) Τερζίδου Παρασκευή, Παπαδοπούλου Δέσποινα,(Ποινή) και Νίκος Αθανασιάδης.

Φώτο Νο 3। Τέσσερις νεαροί οπλίτες των ΤΕΑ το 1954.
















Χώρος, συγκέντρωσης εκπαίδευσης των νεαρών οπλιτών των ΤΕΑ, αλλά και χώρος αναμνηστικών φωτογραφιών, το καταπράσινο και λουλουδιασμένο, παλιό μας πάρκο।
Στη φώτο μας, από αριστερά , οι καλοί μας φίλοι ασκούνται, από… μικροί, στη χρήση του όπλου, για καλό και για κακό, ποιος ξέρει, ίσως χρειαστεί να …υπερασπιστούν το ¨όνομα “ΠΤΟΛΕΜΑΐΔΑ” και την Ιστορία , παλιά και νέα, της πόλης μας!!!
Τσουχνικάς Γιάννης, Κούσης Βασίλης, Ρωσίδης Ξενοφών και Παπαδόπουλος Αναστάσιος (Τάσος)
Στο φόντο της φώτο μας, διακρίνουμε, το σημερινό πεζόδρομο, Βασιλίσσης Σοφίας και τα κτίρια, αριστερά, το Φαρμακείο του Τρύφωνα Παγκούτσου και το υποδηματοποιείο του Μανδαλαρίδη(τσαγκάρικο) και δεξιά, τα γραφεία των ΤΕΑ επάνω, και κάτω το γραφείο του Συνεταιρισμού, “ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ” , της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Πτολεμαΐδας,
το κουρείο του Παναγιώτη (Γιώτη) Ναθαναηλίδη και το γραφείο της ΑΒΕΟΚ (Ανώνυμη Βιομηχανική Εταιρεία Ορυκτών Καυσίμων), που εκμεταλλεύονταν την εξόρυξη και διάθεση (πώληση) του υπόγειου λιγνίτη.
Σημείωση. Επί του πιεστηρίου, όπως γράφουν και τα μεγάλα Διεθνή πρακτορεία, για να μεταδώσουν τα τελευταία σημαντικά γεγονότα , ενώ, η εφημερίδα, ήδη τυπώνεται στο πιεστήριο. Έτσι και εμείς, συμπληρώνουμε το ρεπορτάζ μας με την πληροφορία, ότι, οι καλοί μας φίλοι, μόλις παρέλαβαν, για πρώτη φορά, τον οπλισμό τους, θέλησαν να αποθανατίσουν την μεγάλη τιμητική στιγμή με μια αθάνατη …φωτογραφία!!!

Φώτο Νο 4. Ομάδα στελεχών του νεοϊδρυθέντος Προσκοπισμού στην είσοδο της Δημαρχίας το 1946.














Όπως αναφέραμε και άλλοτε, ο Προσκοπισμός επανιδρύθηκε στην Πτολεμαϊδα το 1945, από το Γιάννη Παληό, το Λευτέρη Μπερεκετίδη, το Στέφανο Χατζόπουλο και άλλους συμπολίτες
μας।
Στη φώτο μας, από αριστερά, μια ομάδα από τα πρώτα ηγετικά στελέχη που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην οργάνωση και διάδοση της Προσκοπικής ιδέας και των αρχών του.
Σειρά 1η , όρθιοι: Σακελλάρης Ιπποκράτης, Μελανοφρύδης Κίμων και Κυδώνας Ζήνων.
Σειρά 2η , καθιστοί: Τσαμαντάνης Ηλ. Γιώργος και Ζελελίδης Παύλος.
Ο χώρος δεξιά της φώτο μας, είναι ακριβώς αυτός που κατέχει σήμερα η Αγροτική Τράπεζα.
Συμπαραστάτες, στα πρώτα βήματά του επανιδρυθέντος Προσκοπισμού, στάθηκαν, ο Δήμος με την παραχώρηση ενός γραφείου στο Δημοτικό κατάστημα, καθώς και η παραχώρηση των αιθουσών διδασκαλίας, από τους αρμόδιους, του Γυμνασίου και του 1ου Δημοτικού σχολείου (πέτρινο), για τις αρχικές συγκεντρώσεις Προσκόπων και Λυκόπουλων.

Φώτο Νο 5.Από τη χοροεσπερίδα του Συλλόγου αποφοίτων Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, το 1955 (;)
















Η Χοροεσπερίδα πραγματοποιήθηκε στη μεγάλη αίθουσα του κέντρου, “ ΑΣΤΕΡΙΑ“ και σημείωσε μεγάλη επιτυχία, τόσο από συμμετοχή, κυρίως, νέων, όσο και από πλευράς κεφιού που κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες.
Στη φώτο μας, ο Γραμματέας του Συλλόγου και βασικό ιδρυτικό μέλος, Στέργιος Βαβούρας και η άγνωστή μας νεράιδα, στη διάθεση των λαχείων για το σκοπό του νεοϊδρυθέντος συλλόγου στο τραπέζι γνωστής φιλικής παρέας και υποστηρικτών του συλλόγου, από αριστερά, Τάκης Πολίτας, Βασίλης Αδαμίδης, Αριστείδης Λευκόπουλος και Γιαννόπουλος Χαράλαμπος (;).

Σημειώσεις- Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Στο προηγούμενο δημοσίευμά μας (20-7-2011) και στη φώτο Νο 4, τον
Τσαχουρίδη Σταύρο τον αναφέραμε ως Στέλιο. Ζητάμε συγνώμη από τον καλό μας φίλο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1281 / 27 Ιουλίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 30 / 2011.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 29 20 Ιουλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
giorgoskaza.blogspot.com.

  Φώτο Νο 1. Ο Υπουργός Συντονισμού, Παναγιώτης Παπαληγούρας, στην Πτολεμαϊδα το 1955.

Ο Υπουργός συντονισμού, της Κυβέρνησης, Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1955 , Παναγιώτης Παπαληγούρας, συνοδευόμενος και από, το συμπατριώτη μας Υφυπουργό γεωργίας, Διονύσιο  Μανέντη και υπηρεσιακούς παράγοντες , επισκέφτηκε  την πόλη μας και συνεργάστηκε με τη Δημοτική αρχή και άλλους τοπικούς φορείς.  
Στη φώτο μας, από αριστερά: υπηρεσιακός παράγων του Υπουργείου συντονισμού, ο Υφυπουργός Γεωργίας και Βουλευτής του Νομού μας, Διονύσιος  Μανέντης, ο Υπουργός Συντονισμού Παναγιώτης Παπαληγούρας, ο Δήμαρχος Πτολεμαϊδος, Βασίλης Χατζηευστρατίου, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης μας, Θόδωρος Βαβούρας και ακολουθούν διάφοροι φορείς της πόλης και συμπολίτες μας..  
Σκοπός της επίσκεψης του Υπουργού Συντονισμού δεν ήταν άλλος από το γνωστό θέμα, της λιγνιτικής βιομηχανικής ανάπτυξης του λεκανοπεδίου Πτολεμαϊδος.
Θα πρέπει να σημειώσουμε , πως η αναφερόμενη εποχή χαρακτηρίστηκε ως, η Χρυσή βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδος , δεδομένου ότι , την εποχή αυτή, υπεγράφησαν οι συμβάσεις  κατασκευής των μεγαλύτερων έργων της χώρα μας, όπως, ΛΙΠΤΟΛ, ΔΕΗ, αλουμίνιο, διυλιστήρια, πετρελαίου, Ολυμπιακή Αεροπορία, χημικά λιπάσματα και  πολλές άλλες, που άλλαξαν την πορεία της χώρας μας .
Η πορεία του, Παναγιώτη Παπαληγούρα, από το Υπουργείο Συντονισμού, χαρακτηρίστηκε από τις πιο επιτυχείς της μεταπολεμικής περιόδου.
Μπορεί, η βιομηχανοποίηση της περιοχής μας να μη βρήκε το Δήμο μας έτοιμο να παρακολουθήσει  και να αντιμετωπίσει τα καινούργια δεδομένα, λόγο των γνωστών Δημαρχιακών γεγονότων, όμως, η τοπική κοινωνία και ο εμπορικώς μας κόσμος, υπερέβαλαν εαυτούς και τις δυνατότητές τους και ανταποκρίθηκαν επάξια στις νεοδημιουργηθείσες ανάγκες της εποχής.

Φώτο Νο 2. Η πολύτεκνη οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη, στο Βατούμ Ρωσίας το 1934.

Η μεγάλη οικογένεια του .. Πάτερ Φαμίλια, Παναγιώτη Σπανίδη, είχε την καταγωγή από τα Σούρμενα του Πόντου.
 Όπως συνέβαινε με τους περισσότερους , θα λέγαμε, Ποντίους και ιδιαίτερα με τι τις πολύτεκνες οικογένειες, οι άνδρες ξενιτεύονταν για εργασία ή και δημιουργούσαν δικές τους εργασίες στις μεγαλουπόλεις ή και στο εξωτερικό, κυρίως στο φιλόξενό τους Βατούμ, και κατά διαστήματα , κυρίως, κατά τις μεγάλες Θρησκευτικέ γιορτές,  επισκέπτονταν τις οικογένειές τους  στα χωριά  τους, 
για να συνεορτάσουν τις Άγιες μέρες της ορθόδοξης Χριστιανικής μας Πίστης.
Στην κατηγορία αυτή, ανήκε και η Πατριαρχική οικογένεια του, Παναγιώτη Σπανίδη, που δημιούργησε αλυσίδα καταστημάτων, θα λέγαμε, στο φιλόξενο, για τους Έλληνες του Πόντου, Βατούμ  Ρωσίας, χωρίς να παραλείψουν  και τη γενέτειρα τους, Σούρμενα.
Με την επανάσταση των Μπολσεβίκων , στη Ρωσία, το 1917,  η οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη και όχι μόνο, ένοιωσε το πρώτο  τράνταγμά της, με την κατάσχεση μέρους της περιουσίας της, από το νέο καθεστώς, γεγονός  που  προδίκαζε την παραπέρα πορεία των προθέσεων του νέου επαναστατικού καθεστώτος, με την σκέψη αυτή, οι αδελφοί,, Μιλτιάδης και Πέτρος Σπανίδης, το 1919 ταξίδευσαν στην Πατρίδα-Ελλάδα με την πρόθεση διερεύνησης  της αγοράς και του τρόπου μεταφοράς των επιχειρήσεών τους, επισκεπτόμενοι, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια, που δεν τους ενθουσίασαν ιδιαίτερα.
Τα γεγονότα που επακολούθησαν επιβεβαίωσαν, τόσο στη Ρωσία, όσο και στην Τουρκία, τους φόβους τους , ώστε , η Πατριαρχική οικογένεια να μαζευτεί στο Βατούμ  το 1934 για να προγραμματίσει την παραπέρα πορεία της.
Το 1939, η οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη , αναχώρησε για την Ελλάδα με προορισμό την Πάτρα, όπου, δεν έτυχε της δέουσας ..φιλοξενίας , γεγονός που συνετέλεσε στη διασπορά της μεγάλης Πατριαρχικής οικογένειας Σπανιδαίων, στην Αθήνα, στις  Σέρρες, στα Γιαννιτσά και ο Μιλτιάδης στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) ,όπου είχε έρθει ένας μεγάλος αριθμός, από Σουρμενίτες με την ανταλλαγή του 1923-1924 και μετά, που, προφανώς, τον επηρέασε στην τελική απόφασή του./
Η Αναμνηστική φωτογραφία της οικογένειας ΣΠΑΝΙΔΗ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, τραβήχτηκε στο Βατού το 1934, μετά την οικονομική καταστροφή της.  Από τη φώτο μας, απουσιάζουν οι δύο μεγαλύτερες θυγατέρες του Παναγιώτη, Σοφία και Ζαφείρω, που είχαν παντρευτεί στο Βατούμ, 
Στη φώτο μας, αριστερά:
Σειρά 1η,όρθιοι:  Παναγιώτα Παν. Σπανίδη, Ευδοκία Πέτρου Σπανίδη,  Πέτρος Παν. Σπανίδης με το υιό του Παναγιώτη Σπανίδη, Κωνσταντίνος Παν. Σπανίδης,  Ιουλία Κ. Σπανίδη και Ελπινίκη Παν. Σπανίδη.
Σειρά 2η, καθήμενοι: Η Αλεξάνδρα και δίπλα η μητέρα της , σύζυγος Αλεξάνδρου  Σπανίδη, Ευάγγελος Παν. Σπανίδης, ο Πάτερ Φαμίλια, Παναγιώτης  Σπανίδης,  με το μικρό εγγονάκι του , Κλεομένη Κωτσίδη, από την κόρη του γιού του Βαγγέλη , στο πλευρό του και η σύζυγός του, Βασιλική, ακολουθεί ο γνωστός στην κοινωνία μας, Μιλτιάδης Παν. Σπανίδης,  με το μικρό γιό γιο του , Παναγιώτη, στην αγκαλιά του, δίπλα η σύζυγός του, Πολύμνια και η Ελπινίκη Παν. Σπανίδη.
Σειρά 3η, κάτω:  Η Αστερόπη και ο Γιάννης , παιδιά του Βαγγέλη Παν. Σπανίδη και δίπλα τους ο γνωστός μας, Φιλόλογος καθηγητής και Δήμαρχος  της πόλης μας για 8 χρόνια, Ανέστης Σπανίδης, γιός του Μιλτιάδη Παν. Σπανίδη
Δεν ξέρω αν καταφέραμε να λύσουμε το.. Γόρδιο δεσμό, ονομάτων και σχέσεων, της Πατριαρχικής μεγάλης οικογένειας των Σπανιδαίων.

Φώτο Νο 3. Τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου, “Κ. Παπαγεωργίου-Κ Λεσγίδου”, στην Ήπειρο το 1964.

Την τελευταία τους Μαθητική-Γυμνασιακή εκδρομή πραγματοποίησαν οι τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου Πτολεμαϊδος στην Ήπειρο.
Ίσως να ήταν από τις ελάχιστες, λεγόμενες, μαθητικές εκπαιδευτικές εκδρομές,  που πληρούσαν πραγματικά το νόημα της καθιέρωσής τους ως εκπαιδευτικές.
 Η πληθώρα των Ιστορικών και Λαογραφικών στοιχείων που απεκόμισαν, μαθήτριες και μαθητές, δικαίωσε την απόφασή τους να επισκεφτούν την Ιστορική αυτή γωνιά της Πατρίδας μας.
Στη φώτο μας, μια μικρή ομάδα μαθητών, στο σπήλαιο περάματος  των Ιωαννίνων, στις 9  Μαΐου 1964.
Σειρά 1η, από αριστερά, επάνω: Βούρας Αναστάσιος (Τάσος), Σαπαλίδης Γιάννης, Τανίδης Γιώργος και Σπανός Στέλιος.
Σειρά 2η, από αριστερά, κάτω: Τερζόπουλος Δημήτρης, Τσακίρης Δημήτρης και Κολισιάνης.
  
Φώτο Νο 4. Το ακορντεόν στην 1η γραμμή των μουσικόφιλων νέων του 1955.

Μετά τη λήξη της πολεμικής περιόδου και παρά της δυσκολίες της εποχής, παρατηρήθηκε ένα έντονο ενδιαφέρον των νέων για εκμάθηση μουσικών οργάνων με προτεραιότητα  ενδιαφέροντος, κυρίως, προς το ακορντεόν και το βιολί.
Στη φώτο μας, δύο εκκολαπτόμενοι ακορντεονίστες της μουσικής σχολής, Γεωργίου Πατρικίδη, τον Ιανουάριο του 1955.
Από αριστερά ο,  Σταύρος Τσαχουρίδης και ο Τάσος Κωνσταντινίδης, αν κρίνουμε  από την άνεση παρακολούθησης του φωτογραφικού φακού και την σταθερότητα, χεριών και δακτύλων, σίγουρα έχουμε την .. ένδειξη μάθησης των καλών μας φίλων.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1280 / 20 Ιουλίου 2011, σελίδα 27,  ημέρα Τετάρτη.

Νο 29 / 2011.

Φωτοεπισημάνσεις Νο 2. / 16 Ιουλίου 2011.

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ

Μία φωτογραφία = χίλιες λέξεις

Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή

tzokazan.Blogspot.com

Νο 2

Φίλες και φίλοι, όπως σας υποσχεθήκαμε στις Νο 1 φωτοεπισημάνσεις μας, που αναφέρονταν στην παρακαταθήκη που άφησε, η προηγούμενη Δημοτική αρχή, στη νέα, συμπληρώνουμε σήμερα το 2^ο μέρος και όπως τονίσαμε στο 1^ο μέρος, όχι τόσο για να κατηγορήσουμε την απερχόμενη Δημοτική αρχή, γιατί αυτό το έκανε ο λαός μας με την ψήφο του, αλλά, για να τονίσουμε τη μεταβίβασή της στη νέα Δημοτική μας αρχή, με την ελπίδα της καλλίτερης και σύντομης αξιοποίησής της.      

Τα μικρά έργα της καθημερινότητας, δεν θέλουν πολλά χρήματα, αλλά , πολύ ενδιαφέρον, παρακολούθηση και δουλειά, ΝΑΙ, ΔΟΥΛΕΙΑ και… περιορισμένα λόγια…

Φωτογραφία Νο 1.

Το σιντριβάνι του πάρκου ή πλατείας, Ι. Χρηστίδη, όπως συνηθίζεται να το αποκαλούμε. 

Στην ίδια κατάσταση, σε ότι αφορά τη λειτουργία, βρίσκονται και τα σιντριβάνια, της κεντρικής πλατείας και της βιβλιοθήκης, με κάποια μικροδιαφορά σε ότι αφορά την καθαριότητά τους.

Φωτογραφίες Νο 2και 3.

Τα καταπράσινα εικονιζόμενα πεζοδρόμια των φώτων μας , ανήκουν στους δύο σημαντικούς δρόμους, Αγίας Τριάδος και Επιβατών, που οδηγούν αντίστοιχα,, στο Μουσείο της πόλης και στον Ιερό Ναό, Αγίου Στεφάνου - Οσίας Παρασκευής, της Έπιβατιανής.

Αναφέρουμε ενδεικτικά την τρισάθλια κατάσταση που επικρατεί και στα πεζοδρόμια των δρόμων, Τραπεζούντας, Κομνηνών, Ι. Χρηστίδη, Μανουηλάντων (προ του κολυμβητηρίου ) κ.λπ..

Φωτογραφία Νο 4.

Η επικίνδυνη αυτή κατάσταση επικρατεί σε όλο το κέντρο της πόλης και δεν είναι λίγοι, οι συμπολίτισσες και συμπολίτες μας, που επισκέφτηκαν το νοσοκομείο με σπασμένα ποδάρια και ραμμένα κεφάλια, ευτυχώς χωρίς βαρύτερες συνέπειες, όμως, αυτό δεν σημαίνει πως δεν πρέπει η Δημοτική αρχή να λάβει τα προσήκοντα μέτρα για το σταμάτημα του κακού με κάτι χειρότερο. Λύσεις υπάρχουν για να καλυφθούν οι απροσεξίας του παρελθόντος και μάλιστα το γρηγορότερο.  

Φωτογραφία Νο 5.

Ότι απέμεινε από την ηλεκτρονική στάθμευση των αυτοκινήτων της περιόδου 1996-1998, όταν νέα δημοτική αρχή, που προέκυψε την περίοδο 1999-2002, με το σαλιγκαροειδές στένεμα των δρόμων αυτοκαταργήθηκε το σύστημα, αφού καλοπληρώθηκε, ο ανάδοχος του έργου, με μερικά εκατομμυριάκια δραχμές.

Από το1967-2011(μέχρι σήμερα), τα λείψανα αυτά, ταλαιπωρούν τα ..πεζοδρόμια και τους πεζούς, τη στιγμή που ο ρακοσυλλέκτης σε καθημερινή βάση μας ενημερώνει για τις..καλές προθέσεις του να μας απαλλάξει από την ενοχλητική παρουσία τους

Φωτογραφία Νο 6.

  

Δημοτικό Συμβούλιο Πτολεμαϊδος 1998- 2011. Έχουν περάσει 13, σχεδόν, χρόνια από τη λήψη της εικονιζόμενης, στη φώτο μας, απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου και η απόφαση αυτή παραμένει ακόμα ανεκτέλεστη, δεδομένου μάλιστα, πως είναι η μοναδική απόφαση, του είδους αυτού, που ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία της  έγκρισης από την αρμόδια επιτροπή , ονομασιών και μετονομασιών της Περιφέρειας.

Ευελπιστούμε στην σύντομη υλοποίηση της  έννομης απόφασης του …1998.

Φωτογραφία Νο 7.

Πρόκειται για τη διασταύρωση των δρόμων, Πτολεμαίων-Επιβατών-Θράκης . Από τις 3 γωνίες λείπουν οι πινακίδες σήμανσης των οδών και η 4^η τα σημάδια της τα άφησε στο Ι.Χ. που την επισκέφτηκε. Παρόμοιες περιπτώσεις έχουμε και στην Τσαλδάρη, Μ. Ιωακείμ, Διαδόχου Παύλου και..βάλτε.

Φωτογραφία Νο 8

Τρία περίπτερα στη σειρά κλειστά εδώ και μερικά χρόνια, αν συμπεριλάβουμε και τα υπόλοιπα του
δρόμου 25^ης Μαρτίου, τότε θα ξεπεράσουμε τα 10 .Δεν είμαστε οι αρμόδιοι για να ερευνήσουμε τα
κριβή αίτια, όμως, πιστεύουμε πως, λίγο ο μεγάλος αριθμός των περιπτέρων, λίγο τα μεγάλα ενοίκι
των δικαιούχων, αρκετά η αντικαπνιστική εκστρατεία, λίγο οι τιμές των ειδών καπνίσματος, αρκετά οι
άδειες πώλησης σε οποιοδήποτε χώρο και ας μη ξεχνάμε και το στένεμα των δρόμων του κέντρου,
που δεν επιτρέπει, έστω και την μικρόχρονη στάση των αυτοκινήτων.

Πέρα όμως, από όλα αυτά, πιστεύουμε πως οι σημερινές συνθήκες δεν συνηγορούν στις αθρόες
χορηγήσεις αδειών περιπτέρων και μάλιστα σε θέσεις κυκλοφοριακών κόμβων και θα τονίσουμε,πως,
σε κάθε περίπτωση τον πρώτο λόγο θα πρέπει να έχει η Δημοτική αρχή..

Φωτογραφία Νο 9.
 

\

Φωτογραφία Νο 10.

 

Υποτίθεται, "μοντέρνος" κάδος συλλογής απορριμμάτων, το 2000.

Το εικονιζόμενο  “Μοντελάκι”συγκέντρωσης απορριμμάτων της πόλης μας(περί τα 15 τοποθετήθηκαν), έκαναν την εμφάνισή τους το 2000-2001 και αφού η τοποθέτησής τους ταλαιπώρησε ορισμένες περιοχές και Δημοτικούς άρχοντες της εποχής, σφραγίστηκαν καλά, προφανώς, λόγο μεγάλου κόστους λειτουργίας, χωρίς καν να δοκιμαστούν. Έτσι, τα μοντελάκια μας φιγουράρουν, χωρίς κανείς να σκεφτεί μια κάποια αξιοποίηση με τη διαμόρφωσή τους σε μικρά ωραία παρτεράκια με λίγα λουλουδάκια, για να δούμε, επιτέλους και εμείς, έστω και μετά από τόσα χρόνια, μια “τούφα” λουλούδια σε δημοτικούς χώρους.  

Φωτογραφίες Νο 11 και 12.

Αυτή είναι η κατάντια, ενός αγωνιστή της Πατρίδας και ενός αγωνιστεί για την υγεία μας.

Ο ανώνυμος, Έφεδρος Αξιωματικός και ο δωρητής του Νοσοκομείου μας, Αθανασιάδης-Μποδοσάκης.

 Το σχόλιό μας κ., Δήμαρχε, είναι μονολεκτικό.  “ΕΥΕΛΠΙΣΤΟΥΜΕ”.

Φωτογραφία Νο 13..

Ανοίγοντας την πόρτα του Δημαρχιακού σας γραφείου, κάθε πρωί, κ. Δήμαρχε και κοιτώντας αριστερά στο παράθυρό σας,

Αντικρίζετε δύο από τα ποιο σημαντικά πράγματα της ύπαρξής μας: 1) Την ανατολή του Ηλίου, την ανατολή και την πορεία της ζωής  και 2) Την κυανόλευκη Σημαία μας να κυματίζει στο ψηλότερο σημείο του Ιστού, Το σύμβολο της Πατρίδας μας, Την ίδια την Ελλάδα μας και την ορθόδοξη Πίστη μας. Μπορεί κ. Δήμαρχε, να κάνουμε λάθη, μπορεί να δημιουργούμε κρίσεις κάθε είδους, μπορεί να πέφτουμε χαμηλά, όμως Τη Σημαία μας την κρατάμε ψηλά, πολύ ψηλά και μεγάλη, όπως την ταιριάζει!!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ και τον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ,

Νο 2 / 2011.