Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 29 20 Ιουλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
giorgoskaza.blogspot.com.

  Φώτο Νο 1. Ο Υπουργός Συντονισμού, Παναγιώτης Παπαληγούρας, στην Πτολεμαϊδα το 1955.

Ο Υπουργός συντονισμού, της Κυβέρνησης, Κωνσταντίνου Καραμανλή, το 1955 , Παναγιώτης Παπαληγούρας, συνοδευόμενος και από, το συμπατριώτη μας Υφυπουργό γεωργίας, Διονύσιο  Μανέντη και υπηρεσιακούς παράγοντες , επισκέφτηκε  την πόλη μας και συνεργάστηκε με τη Δημοτική αρχή και άλλους τοπικούς φορείς.  
Στη φώτο μας, από αριστερά: υπηρεσιακός παράγων του Υπουργείου συντονισμού, ο Υφυπουργός Γεωργίας και Βουλευτής του Νομού μας, Διονύσιος  Μανέντης, ο Υπουργός Συντονισμού Παναγιώτης Παπαληγούρας, ο Δήμαρχος Πτολεμαϊδος, Βασίλης Χατζηευστρατίου, ο Πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου της πόλης μας, Θόδωρος Βαβούρας και ακολουθούν διάφοροι φορείς της πόλης και συμπολίτες μας..  
Σκοπός της επίσκεψης του Υπουργού Συντονισμού δεν ήταν άλλος από το γνωστό θέμα, της λιγνιτικής βιομηχανικής ανάπτυξης του λεκανοπεδίου Πτολεμαϊδος.
Θα πρέπει να σημειώσουμε , πως η αναφερόμενη εποχή χαρακτηρίστηκε ως, η Χρυσή βιομηχανική ανάπτυξη της Ελλάδος , δεδομένου ότι , την εποχή αυτή, υπεγράφησαν οι συμβάσεις  κατασκευής των μεγαλύτερων έργων της χώρα μας, όπως, ΛΙΠΤΟΛ, ΔΕΗ, αλουμίνιο, διυλιστήρια, πετρελαίου, Ολυμπιακή Αεροπορία, χημικά λιπάσματα και  πολλές άλλες, που άλλαξαν την πορεία της χώρας μας .
Η πορεία του, Παναγιώτη Παπαληγούρα, από το Υπουργείο Συντονισμού, χαρακτηρίστηκε από τις πιο επιτυχείς της μεταπολεμικής περιόδου.
Μπορεί, η βιομηχανοποίηση της περιοχής μας να μη βρήκε το Δήμο μας έτοιμο να παρακολουθήσει  και να αντιμετωπίσει τα καινούργια δεδομένα, λόγο των γνωστών Δημαρχιακών γεγονότων, όμως, η τοπική κοινωνία και ο εμπορικώς μας κόσμος, υπερέβαλαν εαυτούς και τις δυνατότητές τους και ανταποκρίθηκαν επάξια στις νεοδημιουργηθείσες ανάγκες της εποχής.

Φώτο Νο 2. Η πολύτεκνη οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη, στο Βατούμ Ρωσίας το 1934.

Η μεγάλη οικογένεια του .. Πάτερ Φαμίλια, Παναγιώτη Σπανίδη, είχε την καταγωγή από τα Σούρμενα του Πόντου.
 Όπως συνέβαινε με τους περισσότερους , θα λέγαμε, Ποντίους και ιδιαίτερα με τι τις πολύτεκνες οικογένειες, οι άνδρες ξενιτεύονταν για εργασία ή και δημιουργούσαν δικές τους εργασίες στις μεγαλουπόλεις ή και στο εξωτερικό, κυρίως στο φιλόξενό τους Βατούμ, και κατά διαστήματα , κυρίως, κατά τις μεγάλες Θρησκευτικέ γιορτές,  επισκέπτονταν τις οικογένειές τους  στα χωριά  τους, 
για να συνεορτάσουν τις Άγιες μέρες της ορθόδοξης Χριστιανικής μας Πίστης.
Στην κατηγορία αυτή, ανήκε και η Πατριαρχική οικογένεια του, Παναγιώτη Σπανίδη, που δημιούργησε αλυσίδα καταστημάτων, θα λέγαμε, στο φιλόξενο, για τους Έλληνες του Πόντου, Βατούμ  Ρωσίας, χωρίς να παραλείψουν  και τη γενέτειρα τους, Σούρμενα.
Με την επανάσταση των Μπολσεβίκων , στη Ρωσία, το 1917,  η οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη και όχι μόνο, ένοιωσε το πρώτο  τράνταγμά της, με την κατάσχεση μέρους της περιουσίας της, από το νέο καθεστώς, γεγονός  που  προδίκαζε την παραπέρα πορεία των προθέσεων του νέου επαναστατικού καθεστώτος, με την σκέψη αυτή, οι αδελφοί,, Μιλτιάδης και Πέτρος Σπανίδης, το 1919 ταξίδευσαν στην Πατρίδα-Ελλάδα με την πρόθεση διερεύνησης  της αγοράς και του τρόπου μεταφοράς των επιχειρήσεών τους, επισκεπτόμενοι, την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Βέροια, που δεν τους ενθουσίασαν ιδιαίτερα.
Τα γεγονότα που επακολούθησαν επιβεβαίωσαν, τόσο στη Ρωσία, όσο και στην Τουρκία, τους φόβους τους , ώστε , η Πατριαρχική οικογένεια να μαζευτεί στο Βατούμ  το 1934 για να προγραμματίσει την παραπέρα πορεία της.
Το 1939, η οικογένεια, Παναγιώτη Σπανίδη , αναχώρησε για την Ελλάδα με προορισμό την Πάτρα, όπου, δεν έτυχε της δέουσας ..φιλοξενίας , γεγονός που συνετέλεσε στη διασπορά της μεγάλης Πατριαρχικής οικογένειας Σπανιδαίων, στην Αθήνα, στις  Σέρρες, στα Γιαννιτσά και ο Μιλτιάδης στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) ,όπου είχε έρθει ένας μεγάλος αριθμός, από Σουρμενίτες με την ανταλλαγή του 1923-1924 και μετά, που, προφανώς, τον επηρέασε στην τελική απόφασή του./
Η Αναμνηστική φωτογραφία της οικογένειας ΣΠΑΝΙΔΗ  ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, τραβήχτηκε στο Βατού το 1934, μετά την οικονομική καταστροφή της.  Από τη φώτο μας, απουσιάζουν οι δύο μεγαλύτερες θυγατέρες του Παναγιώτη, Σοφία και Ζαφείρω, που είχαν παντρευτεί στο Βατούμ, 
Στη φώτο μας, αριστερά:
Σειρά 1η,όρθιοι:  Παναγιώτα Παν. Σπανίδη, Ευδοκία Πέτρου Σπανίδη,  Πέτρος Παν. Σπανίδης με το υιό του Παναγιώτη Σπανίδη, Κωνσταντίνος Παν. Σπανίδης,  Ιουλία Κ. Σπανίδη και Ελπινίκη Παν. Σπανίδη.
Σειρά 2η, καθήμενοι: Η Αλεξάνδρα και δίπλα η μητέρα της , σύζυγος Αλεξάνδρου  Σπανίδη, Ευάγγελος Παν. Σπανίδης, ο Πάτερ Φαμίλια, Παναγιώτης  Σπανίδης,  με το μικρό εγγονάκι του , Κλεομένη Κωτσίδη, από την κόρη του γιού του Βαγγέλη , στο πλευρό του και η σύζυγός του, Βασιλική, ακολουθεί ο γνωστός στην κοινωνία μας, Μιλτιάδης Παν. Σπανίδης,  με το μικρό γιό γιο του , Παναγιώτη, στην αγκαλιά του, δίπλα η σύζυγός του, Πολύμνια και η Ελπινίκη Παν. Σπανίδη.
Σειρά 3η, κάτω:  Η Αστερόπη και ο Γιάννης , παιδιά του Βαγγέλη Παν. Σπανίδη και δίπλα τους ο γνωστός μας, Φιλόλογος καθηγητής και Δήμαρχος  της πόλης μας για 8 χρόνια, Ανέστης Σπανίδης, γιός του Μιλτιάδη Παν. Σπανίδη
Δεν ξέρω αν καταφέραμε να λύσουμε το.. Γόρδιο δεσμό, ονομάτων και σχέσεων, της Πατριαρχικής μεγάλης οικογένειας των Σπανιδαίων.

Φώτο Νο 3. Τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου, “Κ. Παπαγεωργίου-Κ Λεσγίδου”, στην Ήπειρο το 1964.

Την τελευταία τους Μαθητική-Γυμνασιακή εκδρομή πραγματοποίησαν οι τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου Πτολεμαϊδος στην Ήπειρο.
Ίσως να ήταν από τις ελάχιστες, λεγόμενες, μαθητικές εκπαιδευτικές εκδρομές,  που πληρούσαν πραγματικά το νόημα της καθιέρωσής τους ως εκπαιδευτικές.
 Η πληθώρα των Ιστορικών και Λαογραφικών στοιχείων που απεκόμισαν, μαθήτριες και μαθητές, δικαίωσε την απόφασή τους να επισκεφτούν την Ιστορική αυτή γωνιά της Πατρίδας μας.
Στη φώτο μας, μια μικρή ομάδα μαθητών, στο σπήλαιο περάματος  των Ιωαννίνων, στις 9  Μαΐου 1964.
Σειρά 1η, από αριστερά, επάνω: Βούρας Αναστάσιος (Τάσος), Σαπαλίδης Γιάννης, Τανίδης Γιώργος και Σπανός Στέλιος.
Σειρά 2η, από αριστερά, κάτω: Τερζόπουλος Δημήτρης, Τσακίρης Δημήτρης και Κολισιάνης.
  
Φώτο Νο 4. Το ακορντεόν στην 1η γραμμή των μουσικόφιλων νέων του 1955.

Μετά τη λήξη της πολεμικής περιόδου και παρά της δυσκολίες της εποχής, παρατηρήθηκε ένα έντονο ενδιαφέρον των νέων για εκμάθηση μουσικών οργάνων με προτεραιότητα  ενδιαφέροντος, κυρίως, προς το ακορντεόν και το βιολί.
Στη φώτο μας, δύο εκκολαπτόμενοι ακορντεονίστες της μουσικής σχολής, Γεωργίου Πατρικίδη, τον Ιανουάριο του 1955.
Από αριστερά ο,  Σταύρος Τσαχουρίδης και ο Τάσος Κωνσταντινίδης, αν κρίνουμε  από την άνεση παρακολούθησης του φωτογραφικού φακού και την σταθερότητα, χεριών και δακτύλων, σίγουρα έχουμε την .. ένδειξη μάθησης των καλών μας φίλων.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1280 / 20 Ιουλίου 2011, σελίδα 27,  ημέρα Τετάρτη.

Νο 29 / 2011.