ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΈΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

"Αφιέρωμα σε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές, φονευθέντες ή μη, που με τη θυσία και την ανδρεία τους δημιούργησαν το νικηφόρο και περήφανο, για μας και όλη την ανθρωπότητα, έπος του 1940".


Φώτο Νο 1. Δύο συμπολίτες μας της πρώτης γραμμής του μετώπου το 1941.

Μόλις επέστρεψαν από το πεδίο της νικηφόρας μάχης, για να ρίξουν δυο στάλες νερό στο πρόσωπό τους, να ξυριστούν, να κτενίσουν και να επιστρέψουν και πάλι στο πεδίο της άνισης και σκληρής μάχης με μοναδικό σκοπό, τη ΝΊΚΗ ή το ΘΆΝΑΤΟ.
 Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο εκ της Εορδαίας στρατιώτης, Παπαδόπουλος Χ;, να ρίχνει νερό στο συνάδελφό του, Ζεϊμπέκη Δημήτρη, το γνωστό στην κοινωνία μας, έμπορο-ράπτη, με καταγωγή του το χωριό Ανατολικό











Φώτο Νο 2. Τεράστια η συμβολή του Ιππικού μας στην νικηφόρα έκβαση του αγώνα 1940.

Η άσκηση και η κατάλληλη προετοιμασία των ανδρών του Ιππικού μας, το κατέστησε  το φόβητρο των αντιπάλων Ιταλών , που και η εμφάνισή του και μόνο δημιουργούσε πανικό στους αντιπάλους.
Στο ένα χέρι του, ο ιππέας κρατούσε τα χάμουρα, για τους ανάλογους, κατά περίπτωση, ελιγμούς, του καλά εκπαιδευμένου αλόγου του, στο άλλο χέρι του, το αυτόματο, ή, το μακρύ μάλιχερ, με την ανάλογη ξιφολόγχη και από το δυνατό λαρύγγι του να αντηχεί η φοβερή, για τους αντιπάλους Ιταλούς, ιαχή, ΑΕ ΡΑ, ΑΕ ΡΑ, ήταν το σύνθημά και η απόφασή τους, να νικήσουν ή να πεθάνουν για την Πατρίδα.
Ένα από τα παλικάρια αυτά ήταν και ο συμπολίτης μας, Σαμαλτάνος Ιωάννης, που εικονίζεται, στη φώτο μας Νο 2, να εκπαιδεύεται και να εκπαιδεύει το άλογό του, σε κάποια ανάπαυλα της μάχης και δίπλα  από τις εμπόλεμες Αλβανικές βουνοκορφές.

Φώτο Νο 3. Δύο πρώτα ξαδέλφια, από το Ανατολικό και τη Δράμα, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1941.

  Δύο νεαρά παιδιά, δύο συγγενείς που η μοίρα του πολέμου τους γνώρισε, μεταξύ τους, στα κοινά χαρακώματα των βουνών της Αλβανίας πολεμώντας τον εισβολέα  των συνόρων της Πατρίδας μας, δύο ήρωες αγωνιστές του Αλβανικού μετώπου, σε μια 5νθήμερη ανάπαυλα-ξεκούραση τους στην Κορυτσά, βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν και μια αναμνηστική φωτογραφία, με την συμφωνία, (τι άλλο, όταν ο βρίσκεσαι στη δίνη ενός σκληρού και αδυσώπητου αγώνα και η ζωή σου κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή;), όποιος ζήσει να  παραδώσει ,στη συγγενική οικογένεια του άλλου, την αναμνηστική τους αυτή φωτογραφία για να τον ..θυμούνται.
Ευτυχώς και για τους δύο, η φωτογραφία κορνιζώθηκε και τοποθετήθηκε, από τους ίδιους, στο καλλίτερο σημείο των σπιτιών τους, ώστε να αποτελεί ένα φοβερό σταθμό της μαχητικής  Ιστορίας, των ιδίων και της ένδοξης Πατρίδας μας,
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο λοχίας πεζικού, Κελγιαννίδης Γιώργος, από το Ανατολικό και Σωτηριάδης Παναγιώτης. στρατιώτης ιππικού, από τη Δράμα.
Και δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, όταν, οι 300 απόγονοί τους Σπαρτιάτες, το 480 προ Χριστού, κλείστηκαν στις Θερμοπύλες για να αντιμετωπίσουν τον πολυάριθμο Περσικό στρατό του Ξέρξη που τους παρήγγειλε, πολλές φορές, να παραδοθούν, σε σημείο να παραξενευτεί από την αρνητική απάντησή τους και να στείλει έναν κατάσκοπο να δει, τι κάνουν και με τη απασχολούνται.  Η απάντηση του κατ άσκοπου ήταν, Άρχοντα μου, άλλοι ξυρίζονται. άλλοι λούζονται, άλλοι χορεύουν, άλλοι τραγουδούν και άλλοι παίζουν και τον εξήγησε πως το φαινόμενο σημαίνει, πως, είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν πολεμώντας.
Τόση ήταν η απορία του Βασιλιά Ξέρξη που κατάφερε να βρει κάποιον προδότη για να οδηγήσει τον τεράστιο όγκο των στρατευμάτων του, ώστε, στη θέα του αριθμού τους να μεταπεισθούν και να παραδοθούν, λέγοντάς τους, πως, “ο αριθμός των βελών μας θα καλύψει τον ήλιο”, για να πάρει την Ιστορική απάντηση των γενναίων υπερασπιστών της πατρώας γης. Καλύτερα, θα πολεμήσουμε υπό σκιάν, "ΜΌΛΩΝ ΛΑΒΕ”.
Στη φώτο μας, άλλοι πλένονται, άλλος γυμνάζεται και άλλοι φωτογραφίζονται, που προ δηλώνει τις προθέσεις τος να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων " για του Χριστού την Πίστη την Αγία και Πατρίδας την Ελευθερία", όπως οι αγωνιστές του 1821.
Δεν απέχει, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, η απάντηση, “ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ”, των Ελλήνων Αρχόντων της εποχής, Ιωάννη Μεταξά, Βασιλέως, Γεωργίου Β΄ και των Ελλήνων πολεμιστών τους, στην ιταμή και άνανδρη επιθυμία της πολυάριθμης φασιστικής Ιταλικής ηγεσίας του, Μουσολίνι και της παρέας του, να τους παραδοθεί η ένδοξη χώρα μας κατά την επιθυμία τους.
Οι ήρωες του 1940 πολέμησαν σαν Έλληνες και νίκησαν.

 Φώτο Νο 4. Μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου σε ετοιμότητα για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 1958.

  Η μαθητιώσα νεολαία μας, τιμά κάθε έτος τις Εθνικές εκδηλώσεις με την αθρόα συμμετοχή της στις εκάστοτε παρελάσεις.
 Όμως, στη σημερινή μας φώτο Νο 4, είναι βέβαιο, πως, περισσότερο συγκινήθηκαν οι παλιοί απόφοιτοι και όχι μόνο για την άριστη εμφάνιση του ΤΙΜ των σημαιοφόρων στην είσοδο, αλλά και για τη θέα του αξέχαστου και πανέμορφου παλιού μας Γυμνασιακού κτιρίου με τις τόσες νεανικές αναμνήσεις τους, που η εξαφάνισή του, ήταν ότι χειρότερου μπορούσε να γίνει για την πόλη μας.
Νιώθουμε, φίλες και  φίλοι, την πικρία των αισθημάτων, που πηγάζουν από τα ωραιότερα νεανικά σας μαθητικά χρόνια, για την πικρία της απώλειας του παλιού Γυμνασίου μας, γ΄αυτό και ο γράφων προτίθεται να σας αποστείλει, σε μέγεθος της επιθυμίας σας, αντίγραφο της σημερινής φώτο, με ή χωρίς τους μαθητές, όπου και να βρίσκεσθε, αρκεί να μας το ζητήσετε και μόνο.
Στη φώτο μας, το ΤΙΜ της σημαίας, αποτελούν:
Σειρά 1η: Η Βλαδενοπούλου Σοφία, ο σημαιοφόρος, Σιδηρόπουλος Υπάτιος και η Τσιλφίδου Αγγελική.
Σειρά 2η: Ο Παυλίδης (Γιος εφοριακού), η Κασαμπαλίδου Ελένη, ο Πατρικίδης Στέφανος και δεξιά-αριστερά συντεταγμένοι, μαθήτριες και μαθητές, ενώ οι κ.κ. καθηγητές, στην είσοδο του κτιρίου περιμένουν το σύνθημα του αλυτάρχη για την εκκίνηση προς παρέλαση.

     Φώτο Νο 5. Ο Μητροπολίτης μας κ.κ., Αυγουστίνος Καντιώτης, εν μέσω τριών Δημάρχων το 1987.

ΙΧ Μεραρχίας, όμως, η διασπορά των μονάδων της στα νησιά μας, λόγω της επιδείνωσης των σχέσεών μας με την Τουρκία, ματαιώθηκε και έτσι, ύστερα από πιέσεις του τότε Δημάρχου, Σπανίδη Ανέστη, αποφασίστηκε η πώλησή του στο Δήμο, με το συμβολικό, θα λέγαμε εμείς, ποσό των 35.000.000 δραχμών, το έτος 1985.
Επειδή όμως, χρειάζονταν κάποιες εσωτερικές διαρρυθμίσεις, εγκαταστάθηκε εσπευσμένα, η Δημοτική αρχή, επί Σπανίδη Ανέστη, χωρίς να τελεσθεί το σχετικό Εκκλησιαστικό τελετουργικό λειτουργίας του.
Το κενό αυτό συμπληρώθηκε από τη νεοεκλεγείσα, το 1987, Δημοτική αρχή του, Κώστα Μαυρομάτη.
Τη σχετικό τελετουργικό τελέσθηκε, από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας,, Πατέρα, Αυγουστίνο Καντιώτη, βοηθούμενος από τους Ιερείς της Πόλης μας και όχι μόνο.
Στη φώτο μας και μέσα στο γραφείο του  Δημάρχου, κ. Μαυρομάτη Κώστα, από αριστερά: Ο τέως Δήμαρχος, κ., Σπανίδης Ανέστης, o Μητροπολίτης μας κ.κ., Αυγουστίνος Καντιώτης, ο νυν
Δήμαρχος κ., Μαυρομάτης Κωνσταντίνος και ο πρώην Δήμαρχος, κ., Λευκόπουλος Αριστείδης,
.

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΌ, στο φύλλο 1190 / 28 Οκτωβρίου 2009, σελίδα 31, ημέρα Τετάρτη.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. 15 Οκτωβρίου 1976 . Εξήντα τέσσερα, χρόνια ελεύθερη Μακεδονία-Ελεύθερα Καϊλάρια( Πτολεμαϊδα).

Έχουν περάσει 64 χρόνια από την ημέρα που οι καμπάνες των Εκκλησιών  ηχούσαν χαρμόσυνα και η γαλανόλευκη Ελληνική σημαία κυμάτιζε σε όλα τα σπίτια, του χωριού Καϊλάρια και όλης περιοχής της Εορδαίας.
Ήταν η 15η Οκτωβρίου 1912, όταν τα νικηφόρα Ελληνικά στρατεύματα απελευθέρωναν την περιοχή μας και μόνο, από τον Βάρβαρο Τούρκο κατακτητή.
Στη γιορτινή αυτή μέρα της  Πτολεμαϊδος, η Εκκλησιαστική, Πολιτική, Στρατιωτική ηγεσία και ο περήφανος λαός μας, αδελφωμένοι, έδωσε το βροντερό παρόν του, για να τιμήσει, τους ήρωες μαχητές-ελευθερωτές της Μακεδονίας μας και ιδιαίτερα, σήμερα, της περιοχής μας, Δοξάζοντας Τον  Παντοδύναμο για τη δύναμη που έδωσε τους μαχητές, να ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη τους και να τους στεφανώσουμε με δάφνη, να τους δροσίσουμε με ένα δάκρυ ευγνωμοσύνης και να τους διαβεβαιώσουμε, με την παρέλαση των  απογόνων τους, πως, “κ΄ άμες δε γεσόμεθα, πολλώ κάρωνες ”, εάν και όταν χρειασθεί,.
“Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφο… ” ,-  Παραδειγματική και αιώνα η μνήμη σας.
Στη φώτο μας και επί της εξέδρας, από αριστερά: Οι βουλευτές του, Βύζας Θεμιστοκλής (Θέμης), Αθανασιάδης Σταύρος και Βαγιάτης Ιωάννης,, ο άγνωστός μας Χ;, ο Δήμαρχός μας, Σπανίδης Ανέστης, ο εκπρόσωπος του Μητροπολίτη μας, πρωτοσύγκελος, πατέρας Θεόκλητος και σημερινός μας Επίσκοπος, ο Στρατηγός Διοικητής του Α΄ Σ. Στρατού με τους επιτελείς του και πίσω, διακρίνουμε τους Δημοτικούς συμβούλους, Κυδώνα Ζήνων, Ιωαννίδη Γιώργο, Ξανθόπουλο Χάρη και προϊσταμένους διαφόρων υπηρεσιών της πόλης μας και όχι μόνο..
Σημειώνουμε, πως η Δοξολογία πραγματοποιήθηκε στο Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Τριάδος και η εξέδρα των επισήμων, για την παρέλαση, επί της λεωφόρου (την εποχή εκείνη) της 25ης Μαρτίου (μπροστά στου Πλεξίδα).

Φώτο Νο 2. Η Εκκλησιαστική επιτροπή της Αγίας τριάδος .

Σημαντική και πολύμορφη η προσφορά των Εκκλησιαστικών επιτροπών στα δρώμενα της Εκκλησίας μας, είναι οι άμισθοι εργάτες, ή, αν θέλετε, οι Δούλοι- με την καλά έννοια της λέξεως-, Του Θεού, θα λέγαμε εμείς, που με την συνεργασία τους με τους Ιερείς αντιμετωπίζουν τις πάσης φύσεως εργασίες για την ομαλή και ευπρεπή λειτουργία του Ιερού Ναού που υπηρετούν.
Είναι αυτοί, που μαζί με τους Ιερείς, θα επωμισθούν το βαρύ έργο της ανέγερσης νέας Εκκλησίας, αν και όταν προκύψει τέτοιο πρόβλημα και ιδιαίτερα στην πόλη μας που χρειάστηκε, επί των ημερών μας, να κατασκευαστούν έξη (6) τεράστιοι και μεγαλοπρεπείς Ναοί και μάλιστα, 2-3 από αυτούς, χρειάστηκε να γκρεμιστούν 1 και 2 φορές, γιατί οι Θρησκευτικές ανάγκες της ραγδαία εξελισσόμενης πόλης μας τι επέβαλαν.
Δυστυχώς, δεν καταφέραμε να εντοπίσουμε την ακριβή  χρονική περίοδό της, όμως, από τα διάφορα στοιχεία μας, η παρουσία της
εντοπίζεται στη 10ετία, 1952-1961.
Στη φώτο μας από αριστερά: Συμεωνίδης Μιλτιάδης-εκπαιδευτικός-, Ορφανίδης Ιωακείμ-βιβλιοπώλης-, ο Αρχιερατικός Επίτροπος και προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού της Αγίας Τριάδος, πατέρας, Μεντεσίδης Ευστάθιος, Κεβρεκίδης Θωμάς- γεωργός-, Σαββουλίδης Γιώργος-έμπορος- και Ναούμ Θεόδωρος-έμπορος
.
     Φώτο Νο 3. Ο Γερμανός κατοχικός Φρούραρχος Πτολεμαϊδος το 1944.

Ο λοχαγός, Hauptsturmfuhrer Von Lange, αντικατάστησε το 1944, στα καθήκοντά του, ως κατοχικού φρουράρχου, τον λοχαγό Hauptman Paul Welk.
Λέγεται, πως, η αντικατάσταση του Hauptman Paul ήταν δυσμενής γι΄ αυτόν, λόγο των παρεμβάσεων του για την αποφυλάκιση πολλών κρατουμένων της περιοχής μας και της εν γένει χλιαρής στάσης του στην άσκηση των καθηκόντων του ως φρουράρχου κατοχικής περιοχής, γεγονός που μαρτυρεί και η αποστολή του κατευθείαν στην 1η γραμμή του μετώπου.
 Ο νέος Φρούραρχος, ήταν αξιωματικός καριέρας και Διοικητής λόχου των ες- ες  με εξοπλισμό ελαφρών αρμάτων μάχης.
Ο  λόχος του αποτελούνταν, κυρίως, από νεαρούς Γερμανούς που ήρθαν μαζί του από το ανατολικό μέτωπο.
O λόχος, του Von Lange, ανήκε στη Μεραρχία των ες-ες, και είχε την έδρα της στη Λαμία, η δε δραστηριότητά του περιορίζονταν σε επιχειρήσεις τοπικής εμβέλειας.
Όπως μας πληροφόρησαν, στην επιχείρηση του εγκληματικού μακελειού, του ολοκαυτώματος, της  γειτονικής μας Κλεισούρας, είχε σημαντική συμμετοχή και ο λόχος ες-ες της  Πτολεμαϊδας.

Φώτο Νο 4. Φιλική-μαθητική παρέα στο προαύλιο του Γυμνασίου Πτολεμαϊδος το 1956.

Μια χαρούμενη νότα από μαθητές της  ΣΤ΄, Ζ΄ και Η΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, που θεώρησαν πως δεν πρέπει να χαθεί, με το πέρασμα του αδηφάγου χρόνο, αφού αυτό μπορεί να τους το εξασφαλίσει ο καλλιτέχνης φωτογράφος και καλός τους φίλους, Γιώργος Τσαμαντάνης (Μόγλης), με το . ..πουλάκι που είναι μέσα στο κουτάκι του και δεν χρειάστηκε πολύ ώρα γιατί ήξεραν πως, κάπου εκεί γύρο στριφογυρίζει , γιατί γνωρίζει πολύ καλά τα.. ξεσπάσματα της νιότης.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η: Ο Γεωργιάδης Νίκος, ο Γρηγοριάδης Αντώνης, ο Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιών), ο Σαββουλίδης Βασίλης, ο κώμης, GIORTS (Γιωρίκας) Ανδρονικίδης και ο Δάλλας Μιλτιάδης (Μίλτος).
Σειρά 2η: Και στην κορυφή, ο Τσαλιγκόπουλος Ηλία Γιώργος (Τσακ) και ο Γιουβανάκος Γιώργος.

Σημειώσεις- συμπληρώσεις- Διορθώσεις, σύνταξης.   
 Ευχαριστούμε τον καλό μας, “άγνωστο”- και όμως,  γνωστό μας, ανώνυμο (κατά την άποψη του), για τη γενναιότητα του να μας διαθέσει ένα τόσο σπουδαίο οικογενειακό του κειμήλιο, που με αγώνες και .. πράξεις απονεμήθηκε στην οικογένειά του, για την προσφορά τους στις εγκληματικές  πράξεις των ες-ες των  Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής την περίοδο 1941-1944.
Ικανοποιώντας την επιθυμία του το τοποθετούμε στο στήθος του λοχαγού των ες-ες που αναφέρουμε στο σημερινό μας δημοσίευμα, με τη φώτο μας Νο 3.

ΔΗΜΟΣΙΕΦΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1197 / 16 Δεκεμβρίου 2009, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και μα μαθαίνουν οι νέοι. Νο 9 / 24-02-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

  Φώτο 1. Μια ντουζίνα γειτονόπουλα στο καροποιείο του “Μπατακλή” το 1959.

Αυτά τα τόσο σεμνά και ήσυχα 14τετράχονα παιδιά, της περιοχής του “Παλιοπάζαρου”, των κάτω Καϊλαρίων (Πτολεμαΐδος), που με τόση ηρεμία παρακολουθούν το φωτογραφικό φακό, αλήθεια, ποιος δε θα τα ζήλευε;  Αν μπορούσαμε να ρωτήσουμε τον καροποιό, Δαβίτη Θόδωρο, για την τεράστια βοήθειά που του προσέφεραν στη δουλειά του, όταν, στο φόρτο εργασίας του, διαπίστωνε, πως, του λείπει ένας καροτροχό, που πριν λίγο, τον δούλευε και ξαφνικά τον… έχανε, ή ακόμα κάποιο στεφάνι του τροχού που το ετοίμαζε  και ξαφνικά δεν το έβρισκε, όμως, χάρις στα “αγγελούδια” αυτά, που αλώνιζαν την περιοχή του παλιοπάζαρου … ψάχνοντας, την επόμενη μέρα το πρωί, βρίσκονταν στη .. θέση τους, αλλά και σε πολλές άλλες.. εργασίες του.              
Αναφέραμε, φίλες και φίλοι, την περιοχή “παλιοπάζαρο” και για να υπενθυμίσουμε τους παλιούς, αλλά και για να το μάθουν οι νέοι, αναφερόμαστε, στο τμήμα των κάτω Καϊλαρίων, που περικλείεται, από τη διασταύρωση των δρόμων, Βασιλέως Γεωργίου (σήμερα, Παυλίδη-Αδαμοπούλου) - Αργυρούπολης – Γυμναστηρίου (σήμερα, Ανανία Νικολαϊδη), τμήμα της επιβατών και Βορείου Ηπείρου που συναντά την Βασιλέως Γεωργίου.
Η ονομασία, παλιοπάζαρο, προέκυψε από το χώρο τέλεσης του εβδομαδιαίου παζαριού (αγορά) που γίνονταν στην περιοχή και ποιο συγκεκριμένα στο δρόμο Ανδριανούπολης και όχι μόνο, τόσο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, όσο και μετά την απελευθέρωση των Καϊλαρίων και για αρκετά χρόνια.    
Ο χώρος, που τραβήχτηκε η φωτογραφία δεν είναι άλλος από αυτόν του σημερινού πάρκου, Ι. Χρηστίδη, όπου, οι τσοπαναραίοι (βοσκοί) συγκέντρωναν, για βοσκή, τα μεγάλα τετράποδα ζώα (Βουβάλια-αγελάδες και βόδια), των κάτω Καϊλαρίων-Πτολεμαϊδος και από τα οδηγούσαν στα τσαΐρια (λιβάδια), που αφθονούσαν την εποχή εκείνη στην περιοχή του... “κόρταμπας”, μια τοποθεσία που ηχεί ακόμα ευχάριστη, θα λέγαμε, στα παιδικά μας αυτιά.
Στη φώτο μας, από αριστερά, η φιλική ομάδα των 11 (μια ποδοσφαιρική ομάδα) έξω από το καροποιείο-ξυλουργείου του σεβαστού τους, Θοδωρή Δαβίτη, με φόντο το μπακάλικο του, Στέφανου Κουρτίδη και τα σπίτια των, Παπαδόπουλου, Πουλασουχίδη και στη γωνία του Απόστολου Πολυζάκη.
Σειρά 1η, κάτω: Ο Τακίδης Γιώργος, ο Παναγιωτίδης Γρηγόρης, ο Πουλασουχίδης Παύλος, ο Δούκας Γιώργος και ο Βλαχάδης Αχιλλέας.
Σειρά 2η, πάνω: Ο Πουλασουχίδης Κυριάκος, ο Παπαδόπουλος Αντώνης, ο Τακίδης Χαράλαμπος, ή Μπάμπης, ή ψηλίκας, ο Καραγιάννης Χρήστος (Γκέλες), ο Καραγιαννάκης Γιάννης (Κατσάρας) και ο ντροπαλός Στάμκος Νίκος με την πλάτη στο φακό.

Φώτο Νο 2. Στις μαθητικές κατασκηνώσεις  της Κρυόβρυσης το 1950.

Ήταν οι πρώτες μεταπολεμικές δημόσιες κατασκηνώσεις, αν θυμόμαστε καλά, στην περιοχή μας που οργανώθηκαν από την στοιχειώδη εκπαίδευση, για τα παιδιά των δημοτικών σχολείων Εορδαίας, με μεγάλη συμμετοχή των μικρών μαθητών μας.
Ο βασικό στόχος των κατασκηνώσεων αυτών ήταν, τόσο, ψυχαγωγικός , όσο και εκπαιδευτικός, δεδομένου ότι, κατά τη διάρκεια του πολέμου 1940-1949, οι εθνικές ανάγκες δημιούργησαν μεγάλα κενά στην όλη εκπαίδευση, τόσο, σε έμψυχο διδακτικό προσωπικό, όσο και σε ελλείψεις αιθουσών διδασκαλίας και όχι μόνο…
Εδώ πρέπει να τονίσουμε, ναι και υποχρεούμαστε να εξάρουμε, την αγάπη και το ενδιαφέρον των δασκάλων της εποχής, που στο ψυχικό τους  λεξικό δεν υπήρχαν οι λέξεις, άδεια, Σαββατοκύριακο, προκαθορισμένο ωράριο εργασίας, ή, ότι άλλο είχε σχέση με την προσωπική τους ευδαιμονία, παρά μόνο, το καθήκον και οι υποχρεώσεις προς τη νεολαία μας.
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται ο καθένας τους, εμείς οι μαθητές τους, τους ΕΥΓΝΩΜΟΝΟΥΜΕ από Καρδίας.
 Με αυτό δεν θέλουμε να πούμε, πως και σήμερα δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που εμφορούνται από τα ίδια ένστικτα και τις ίδιες αρχές, όμως, το άνοιγμα της ψαλίδας δεν είναι …συγκρίσιμο.
 Έτσι, οι καλοί μας μικροί φίλοι, γειτονόπουλα της περιοχής Κυδώνα, κάθονται στα σκαλοπάτια του εστιατορίου-εντευκτηρίου, περιμένοντας , προφανώς, το σύνθημα για το φαγητό ή το.. εντευκτήριο.
Στη φώτο μας. Από αριστερά:
Σειρά 1η, κάτω: Ο Τάκος Στελάκης και ο Γάκης Κωστάκης.
Σειρά 2η, πάνω: Ο Σμυρλής Δημητράκης, ο Αλεξανδρίδης Μεταξάς, ο Μαλακάκης Σαράντης (Μπουλούκος) και ο Δαλαμάρας Γιωργάκης.

Φώτο Νο 3. Πρόσκοποι-Λυκόπουλα και η ηγεσία τους στα στρατιωτικά φυλάκια της οροσειράς  Βίτσι το 1948.

Την εμπόλεμη περιοχή του Βίτσι επισκέφθηκε η ηγεσία και ένα σύστημα των Προσκόπων – Λυκόπουλων Πτολεμαϊδος με  για την συμπαράσταση των αγωνιστών της ακεραιότητας των συνόρων της χώρας μας και της Δημοκρατικής της δομής.
Στους αγωνιστές αξιωματικούς και οπλίτες του φυλακίου διένειμαν διάφορα χρήσιμα δώρα και τους ψυχαγώγησαν με διάφορα σκετς, ενώ στον επικεφαλή της δύναμης παρέδωσαν μια τεράστια σημαία που να δηλώνει το άβατων της Ελληνικής επικράτειας.
Στη φώτο μας και στο μέσον της κορυφής διακρίνουμε, τον Τοπικό Έφορο Προσκόπων, Γιάννη Παληό και τον επικεφαλή της δύναμης Αξιωματικό και στρατιώτες που υποδέχθηκαν και ευχαρίστησαν με ιδιαίτερη χαρά τους μελλοντικούς αντικαταστάτες τους στη διαφύλαξη των συνόρων μας.
Ακόμα διακρίνουμε, τα λυκόπουλα, Κωστάκη Σιόλιο με το οικόσημο της αγέλης του, Νίκο Αδαμόπουλο, Μιλτιάδη Δάλλα, Λάκη Παληό, Τάκη Κυδώνα, τα αδέλφια, Γιάννη και Νίκο Τσουχνικά,  Σαραντάκο Μαλακάκη, τους αδελφούς Μιχάλη και Κώστα Κωνσταντούλα, Σάββα Κωστόπουλο, Δημήτρη Λαζαρίδη, Μάκη Τσικρίκη, Γιάννη Λιάμη, Σάκη Αυλογιάρη, Γιώργο Αγγελίδη, τους αδελφούς,  Βασίλη και Δημήτρη Παναγιωτίδη, Κώστα Εμμανουηλίδη, Κώστα Κούση, Στέλιο Περάκη, Γιωργάκη Ανδρονικίδη, Ιων Μαυρικάκη, τους αδελφούς Γιάννη και Χρήστο Στεργίου, Βασίλη Ρόδιο, Πτολεμαίο Κεφαλίδη, Κώστα Χατζηεφραιμίδη, Δημήτρη Λαζαρίδη, Σάββα Λαζαρίδη, Ηλία Μάρη, και Γιώργο Χαλαϊδόπουλο .
Ακόμα διακρίνουμε, τους αρχηγούς Προσκόπων, Κυδώνα Ζήνων, Τσαμαντάνη Γιώργο και Παπάνα Αχιλλέα και τους Προσκόπους, Βασίλη Ζεϊμπέκη, Σπύρο Νικολαϊδη, Τάκη Γρηγοριάδη, Μιχάλη Πούγγουρα, Τάκη Γραμματικό και πολλούς άλλους που ο αδυσώπητος χρόνος μας στέρησε την αναγνώρισή τους.

Φώτο Νο 4. Στη λέσχη Προσκόπων-γωνιά Λυκόπουλων το 1949.

Στον προσκοπισμό πάντα βρίσκεις να κάνεις κάτι που θα είναι ωφέλιμο, όχι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για την κοινωνία, τον συνάνθρωπό σου και τον αδελφό σου Πρόσκοπο.
Στη φώτο μας, από αριστερά, το Λυκόπουλο, Μιχάλης Κωνσταντούλας, κάτι βρήκε στη μικρή , αλλά, επίλεκτη βιβλιοθήκη της λέσχης Λυκόπουλων και το.. απολαμβάνει, το ίδιο κάνει, αλλά με ποιο σοβαρό ύφος και ο υπαρχηγός Προσκόπων, Δαμιανός Καρυπίδης, ενώ ο Ακέλας = αρχηγός στην ιεραρχία των λυκόπουλων, ο γράφων, Γιώργος Καζαντζής , ετοιμάζει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το μήνα Σεπτέμβριο και ο Σπύρος Νικολαϊδης, βρήκε κάτι το ενδιαφέρον στα μέτρα του (καμιά μηχανή) και το απορροφά.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις , σύνταξης.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας
και όχι μόνο, θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1207 / 24 Φεβρουαρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 12 /21-3-2007.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
    ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο1. Πτολεμαϊδα 26-7-1956. Η Α.Μ. Βασιλεύς Παύλος και ο πρόεδρος της Α.Ε. ΛΙΠΤΟΛ, Πρόδρομος Αθανασιάδης-Μποδοσάκης θεμελιώνουν  τα πρώτα έργα.

Χαράς Ευαγγέλιο για την Πτολεμαϊδα, την Επαρχία Εορδαίας και ολόκληρη τη Δυτική Μακεδονία.
Το όνειρο γίνεται πραγματικότητα με τη θεμελίωση των πρώτων βιομηχανικών συγκροτημάτων της εταιρείας ΛΙΠΤΟΛ του Αείμνηστου Πρόδρομου Αθανασιάδη-Μποδοσάκη.
Στην παρουσία της μεγάλης οικονομικής γιορτής του Έθνους, δίνουν το παρόν  τους: Ο Αρχηγός του Κράτους, η Α.Μ. ο Βασιλεύς Παύλος, το σύνολο, σχεδόν, του Υπουργικού Συμβουλίου της Κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή και πληθώρα βουλευτών με τον Αντιπρόεδρο της Βουλής  συντοπίτη μας Βασίλη Βύζα, οι Μητροπολίτες, Φλωρίνης Βασίλειος, Κοζάνης Κωνσταντίνος και Σιατίστης Ιάκωβος, οι αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων και της Χωροφυλακής, οι πρέσβεις, των Η.Π. Άλεν και της Γερμανίας Κορντ, οι Δήμαρχοι Πτολεμαϊδος Χατζηευστρατίου Βασίλης, Κοζάνης, Φλώρινας, Καστοριάς, Αμυνταίου, Γρεβενών και πολλοί άλλοι, οικονομικοί παράγοντες της χώρας και χιλιάδες λαού του Νομού και της γύρο περιοχής της Δυτικής Μακεδονίας.
Μετά την σχετική Ιεροτελεστία από τον Μητροπολίτη Φλώρινας κ κ Βασίλειο, η Α.Μ. ο Βασιλεύς Παύλος, βοηθούμενος και από τον  Επιχειρηματία και Πρόεδρο της Α.Ε.ΛΙΠΤΟΛ, Αθανασιάδη-Μποδοσάκη, έθεσε το θεμέλιο λίθο - με το ασημένιο μυστρί (μαλάς) -των υπό ανέγερση κτιρίων του βιομηχανικού συγκροτήματος της ΛΙΠΤΟΛ (Λιγνιτωρυχεία Πτολεμαϊδος), υπό τα χειροκροτήματα και τις επευφημίες του πλήθους.
 Διακρίνουμε, ακόμα, στη φώτο μας, το Γενικό Διευθυντή ορυχείων τον μηχανικό doctor Γεώργιο Γκρος.

Φώτο Νο 2. Ο Βασιλεύς και οι επίσημοι στο χώρο του ορυχείου του κυρίου πεδίου Κομάνου.

Η Α.Μ. ο Βασιλεύς και οι επίσημοι, ενημερώνονται από το Γενικό Διευθυντή της Α.Ε. ΛΙΠΤΟΛ, κ. Γιωργαντά , για την πορεία των έργων και την τεράστια σημασία τους για την Εθνική μας οικονομία, με την εξασφάλιση της αυτοτέλειας της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια, αλλά και για την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής και όχι μόνο…


Φώτο Νο 3. Απόφοιτοι 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος 1959, τμήμα Β΄.

 Στη φώτο μας καθήμενοι, από αριστερά οι καθηγητές: Μαβής Μελέτιος-Θεολόγος, Γιαννούτσος Λουκάς-Γυμνασιάρχης- φιλόλογος, Ευαγγέλου Άννα- φιλόλογος, Γεωργιάδης Θεολόγος-Μαθηματικός και Τσιτουρίδης Ιωάννης- Φυσικός.
Μαθήτριες-μαθητές, από αριστερά:
Σειρά 1η. Παναγιωτίδου Μαίρη (Μαιρούλα), Σπυριάδου Πηνελόπη, Ναθαναηλίδου Θαλασσινή, Ξενιτίδου Μαργαρίτα, Λεονταρίδου Ελλη, Χατζηπαναγιωτίδου Στεργία, Λούσιου Μαίρη, Τοκμακίδου Ελένη, Τσιόπσιας Ζήσης, Τσέτση Βαρβάρα και Τσιαχτσίρα Πολυτίμη.
Σειρά 2η : Σωτηριάδου Ευανθία, Τουρνά Σοφία, Τανίδου Μαρία, Ναούμ Χρήστος, Σακαρίδης Γιάννης, Ψωμιάδης Δημήτρης, Χατζηκώνστας Δημήτρης, Παπαδημητρίου Γιώργος, Μητακάκης Δημήτρης, Σωτηριάδης Κώστας, Τσαλιγκόπουλος Δημήτρης και Τουρνάς Δημήτρης.
Σειρά 3η: Λεονταρίδης Κώστας, Σαπανίδης Θόδωρος, Χαλυβόπουλος Σπύρος, Ποζίδης Νίκος, Σαντουρίδης Γιώργος, Σαντουρίδης Δημήτρης, Σπυρίδης Γιάννης, Μαλιτσίδης Σαράντης και Πλακεντάς Νίκος,
Σειρά 4η: Παναγιωτίδης Ισαάκ, Ξενόπουλος Δημήτρης, Μπατιάνης Νίκος, Παπαδόπουλος Γιάννης, Χατζαρίδης Γιάννης, Παναγιωτίδης Αντώνης, Χρυσόπουλος Γιώργος, Μιχαηλίδης Παναγιώτης, Μιχαηλίδης Ηλίας, Μωϋσιάδης Χρήστος, Ταραμπουλίδης Παναγιώτης και Πετρίδης Στέφανος.

Φώτο Νο 4. Εθνικοκοινωνική συνεργασία, Ελληνικής Μέριμνας και Μουσικής Σχολής Γεωργίου Πατρικίδη.

Πολλές φορές, φίλες και φίλοι, αναφερθήκαμε στο σημαντικό ρόλο που έπαιξε η Ελληνική μέριμνα, τόσο κατά τη διάρκεια του "εμφύλιου" πόλεμου, ή, αν θέλετε, της Κομμουνιστικής ανταρσία, με την βοήθειά της στις αγωνιζόμενες
ένοπλες δυνάμεις, όσο και  μετά τη λήξη του πολέμου με τη βοήθειά της στον επαναπατρισμό των χιλιάδων προσφύγων, στα χωριά τους, που δημιούργησε η εμπόλεμη κατάσταση του 1945-1949.
Η προσωπική εργασία και η προσφορά όλων των μελών της δεν μπορούσε να καλύψει τον τεράστιο όγκο των απαιτουμένων δαπανών της προσφοράς γ’ αυτό και οργάνωνε διάφορες εκδηλώσεις (θεατρικές παραστάσεις-μουσικές συναυλίες , ενίοτε και κανένα έρανο) για να ανταποκριθεί, όσο μπορούσε καλλίτερα, στο έργο της.
Στην προσπάθειά της αυτή, βρήκε αρωγό και συμπαραστάτη τη σχολή μουσικής του Γιώργου Πατρικίδη που, με τους τους μικρούς μαθητές, αναλάμβανε τις εκδηλώσεις του είδους αυτού.
Στη φώτο μας του 1951, τα μέλη της Διοίκησης της Ελληνικής Μέριμνας με την αεικίνητη πρόεδρό της, Τσουκαλά Ραλλού και η παιδική ορχήστρα με τον φιλάνθρωπο αθλητή και δάσκαλό της, Γιώργο Πατρικίδη.
Σειρά 1η: Γονατιστοί οι μικρές-μικροί καλλιτέχνες μας: Τσαχτσίρα Πολυτίμη και Βουνοτρυπίδης Νίκος με το ακορντεόν τους, Πατρικίδης Φειδίας με την κιθάρα του, Παληός Μιχάλης (Λάκης) και Πατρικίδης Ροβέρτος  με το ακορντεόν τους.
Σειρά 2η : Ο μουσικοδιδάσκαλος Γιώργος Πατρικίδης εν μέσω δύο βιολιών, του Κούση Αντ. Κώστα και του Κούση Νικ. Θοδωρή.
Σειρά 3η : Η Τορνικίδου Αθανασία με το ακορντεόν της και ακολουθούν τα μέλη της Διοίκησης του παραρτήματος της, “Ελληνικής Μέριμνας”, Κουρτίδου Καίτη, Καρυοφυλλίδου Ελλη, Φραγκούδη Μαριάνθη, η Πρόεδρος Τσουκαλά Ραλλού, Ακριτίδου Εύα, Βαϊκατάρη Μαρίκα, Χατζημίχου Ελένη, Δασκαλοπούλου Ελπινίνη και με το ακορντεόν το αηδόνι της σχολής και της πόλης και όχι μόνο, Φρίντα Πολιτίδου- Steudel, ή, όπως την μετονόμασαν, γνώστες της τέχνης,  “ ΜΟΥΣΧΟΥΡΗ η B΄”. 

 Δημοσιεύτηκε στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1055 / 21 Μαρτίου 2007, σελίδα 23, ημέρα Τετάρτη,

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, 30-12-2009.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 7 / 17-2-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1.Τιμή και δόξα σ’ αυτούς που έπεσαν για την Πατρίδα.

Ψυχοσάββατο 1973 και η διοίκηση χωροφυλακής Εορδαίας θεώρησε καθήκον και υποχρέωσή της να τιμήσει τους ηρωικούς νεκρούς του σώματος της χωροφυλακής (σήμερα, Αστυνομίας) που έπεσαν στα πεδία των μαχών για της Πατρίδας την Ελευθερία.
Έτσι, στο μνημείο της χωροφυλακής, που βρίσκεται στο παλιό πάρκο και μπροστά από το σημερινό κτίριο της Αστυνομίας, τέλεσε επιμνημόσυνη δέηση, με την παρουσία των πολιτικών, στρατιωτικών αρχών και πλήθος κόσμου.
Στη φώτο μας, από αριστερά, διακρίνουμε: Την ηγεσία της Χωροφυλακής και του Στρατού, τον αιδεσιμότατο, Δημοσθένη Εφραιμίδη, τον διαφωτιστή των Ενόπλων Δυνάμεων και συμπολίτη μας, Πουλασουχίδη Ανέστη, τον Πρόεδρο του εμπορικού συλλόγου, Βαβούρα Στέργιο, τον Πρόεδρο του συλλόγου αναπήρων και θυμάτων πολέμου, Μπαρμπαγιάννη Καλέση, τον καθηγητή μαθηματικών, Γεωργιάδη Θεολόγο και πλήθος συμπολιτών μας.

Φώτο Νο 2. Η παρουσία της Εορδαίας στο εκστρατευτικό σώμα της Νότιας Κορέας το 1953.

 Είναι γνωστό στους παλιούς, αλλά, ας το μάθουν και οι νέοι, πως, το 1952-1953, η κομμουνιστική, Βόρεια Κορέα, κατά της Δημοκρατικής, Νότιας Κορέας, με σκοπό να την υποτάξει και να την προσαρτήσει στο κομμουνιστικό μπλοκ.
Στην  αγωνιώδη κραυγή της Νότιας Κορέας, για βοήθεια, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ), παρενέβη, πλην όμως, οι επιτιθέμενοι δεν συμμορφώθηκαν με συνέπεια, η Διεθνής Κοινότητα (ΟΗΕ) να ζητήσει από τα μέλη του τη αποστολή στρατευμάτων για να αποκρούσουν τον εισβολέα κατακτητή, έτσι και έγινε.
 Στο εκστρατευτικό σώμα που δημιουργήθηκε, από στρατεύματα των δημοκρατικών χωρών, συμμετείχε και η χώρα μας, με στρατό διάφορων ειδικοτήτων που, μάλιστα, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ευοίωνη εξέλιξή του.
 Στη φώτο μας, από αριστερά, τρις φίλοι και συμμαθητές στο γυμνάσιο, ο Παπαδόπουλος Θόδωρος, από την Αναρράχη, ο Γούλας Κώστας, από το Εμπόριο και ο Παγκούτσος Θανάσης, από την Πτολεμαϊδα, με τις αντίστοιχες στρατιωτικές ειδικότητες, του Πυροβολικού, της Αεροπορίας και των Διαβιβάσεων, βρήκαν την ευκαιρία, σε μια ανάπαυλα της μάχης, να ανταμώσουν και να φωτογραφηθούν (γιατί, ποιος ξέρει;) στα βουνά της Ν. Κορέας, όπου είχαν στρατοπεδεύσει σε αντίσκηνα (στο βάθος) για λίγη ξεκούραση.   
Πρέπει να διευκρινίσουμε, πως, από την περιοχή μας δεν ήταν οι μοναδικοί, συμμετείχαν και αρκετοί άλλοι, όπως, ο Παναγιώτης Λάζογλου, ο Γιώργος Ορφανίδης, ο Παναγιώτης (Παντζίκας) Σιδηρόπουλος , Απόστολος Τσακίρης , Θόδωρος Σαββουλίδης, Λάζαρος Καζαντζής  και άλλοι που μας διαφεύγουν τα ονόματά τους, όμως, είχαμε και ένα νεκρό, ένα παλικάρι, τον Απόστολο Χριστοφόρου, που έδωσε τη ζωή του στο βωμό της Ελευθερίας των συνανθρώπων του της μακρινής Κορέας. Ας είναι η μνήμη του ΑΙΩΝΙΑ.

Φώτο Νο 3. . Φιλική νεανική παρέα διασκεδάζει στη Μπουάτ, Καλύβα, το 1973.

..“Μα, πως να ξέρετε μάθημα όταν, τα βράδια ξενυχτάτε στα…Πουάτια ”, έλεγε, ο αείμνηστος συμπολίτης μας, φιλόλογος καθηγητής, Πετρίδης Στάθης, όταν κάποιος μαθητής, κατ΄ επανάληψη, συλλαμβάνονταν αδιάβαστος.
Όχι, όχι, φίλες και φίλοι ,τα παιδιά της παρέας, της φώτο μας, δεν ανήκαν στην κατηγορία αυτή, αλλά, πότε, πότε, το τραβούσε ο οργανισμός τους, για κανένα γλεντάκι, έτσι, για να ξεσκάσουν λιγάκι τα.. καημένα!.  
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Παναγιώτης Σαββουλίδης, ο Ιορδάνης (Νάκος) Αδαμίδης, με το ακορντεόν και πίσω του, ο Αλέκος Λευκόπουλος, να τον συνοδεύει στο .. τραγούδι και ακολουθούν, ο Κυριάκος Πετκίδης, ο Αναστάσης (Τάσος) Πουγαρίδης, αφ υψηλού, ο Πέτρος (Πετράκης) Γεωρ. Λαζαρίδης, με τα γυαλιά στο κέντρο του τραπεζιού, ο Τάσος (Φασουλής) Κετσετσίδης, ο Κώστας τσακίρης, ο Ηλίας Μπισκιτσής, ο γνωστός μας, άγνωστος Χ;, ο Αγησίλαος Αλεξανδρίδης, ο Δημήτρης Γ. Καραγιαννάκης (του
ΚΑΠΑ), και ο γνωστός μας, άγνωστος Χ;.

        Φώτο Νο 4. Φιλική παρέα σε ταβερνάκι της πόλης το 1962

Μια φιλική και κεφάτη συντροφιά σε άνετο πολυτελές κέντρο της πόλης, πίνοντας και.. συζητώντας.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Η Αιχμαλωτίδου Σοφούλα (:), ο Ξανθόπουλος Παντελής (Μπεμπούλης), ο Τσαχουρίδης Τάκης, ο Πλεξίδας Χαρίσης, η Ξανθοπούλου (Φίκα) και ο Δάλλας Μιλτιάδης (Μίλτος)

Φώτο Νο 5. Ένα ευχάριστο αναμνηστικό σμίξιμο, του παρελθόντος με το παρόν, στο χωριό Αρδασσα.

Τρεις Παππούδες, της ξεριζωμένης γενιάς του Πόντου, με το συμπατριώτη τους, Γιώργο, σε περίπατο αναδίφησης του παρελθόντος, ήταν ότι καλλίτερο μπορούσε να φαντασθεί ο τελευταίος, ήταν κάτι που το επεδίωκε από καιρό, γιατί ήθελε να ακούσει από τους θυμόσοφους γέροντες του Πόντου την υπέροχη Ιστορία τους με το δυσάρεστο και σκληρό τέλος της.

Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Ταργουντζίδης Ανδρόνικος, ο τελευταίος των (Μωικανών) προσφύγων ανδρών της 1ης γενιάς της Αρδασσας, από την Κορώνιξα, που απεβίωσε  στις 7 Μαρτίου 2008, σε ηλικία 103 ετών, ο Γεωργιάδης Νικόλαος, από την Κερασούντα, ο Αντωνιάδης Γιώργος, γέννημα και θρέμμα της γειτονικής μας Αρδασσας και ο Ρωμανίδης Γεώργιος από την Τραπεζούντα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1206 / 17 Φεβρουαρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη,

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 5 / 4-2-2009.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Συνάντηση δύο συνώνυμων Πριγκιπισσών στην Πτολεμαϊδα το 1959.
Δύο συνονόματες πριγκίπισσες, με ξεχωριστή προέλευση, είχαν την ιδιαίτερη χαρά να συναντηθούν στην Πτολεμαϊδα το 1959.
Πρόκειται. για την Θεσμική Πριγκίπισσα Ειρήνη, κόρη της Α.Μ. του Βασιλιά Παύλου και την πριγκίπισσα της Κοινωνίας μας, Ειρήνη Χρ. Καζαντζή- Σταγάκη.
Η συνάντηση των δύο Πριγκιπισσών πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της περιοδείας της Βασιλικής οικογένειες στη Δυτική Μακεδονία με σκοπό την ενημέρωσή τους πάνω σε θέματα κοινωνικής συμπαράστασης, στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις του λαού της περιοχής μας,, που δοκιμάστηκε σκληρά από τη δεκαετή 3πρόσωπη εμπόλεμη κατάσταση, δεδομένου ότι, η Ειρήνη Καζαντζή-Σταγάκη, ήταν, Πρόεδρος του “φιλόπτωχου” ταμείου και ενεργό μέλος της, “Ελληνικής Μέριμνας” και “Φανέλας του Στρατιώτη”.
Με την ιδιότητα της Προέδρου του φιλόπτωχου ταμείου, είχε δημιουργήσει τα συσσίτια, σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου, τα παιδιά και οι άπορες οικογένειες εύρισκαν, σε καθημερινή βάση, τροφή, αλλά και οι ασθενείς την όποια ιατρική περίθαλψη της εποχής.
Συγκινητική ήταν η συμμετοχή των εμπόρων μας, αλλά και πολλών συμπολιτών μας, από το μικρό περίσσευμα τους και πολλοί από το υστέρημα τους, συνέδραμαν την προσπάθεια του φιλόπτωχου ταμείου και όταν δεν επαρκούσαν αυτά, ήταν και ο αρκετά εύφορος κορβανάς, του πατέρα της, Μπαρμπαχρήστου, που στάθηκε αρωγός στη φιλάνθρωπο αυτή προσπάθεια της πρωτότοκης κορούλας του, αλλά και η ευγενική φιλάνθρωπος ψυχούλα του συζύγου, Μανώλη Σταγάκη.
Έτσι, η συνάντηση και η συζήτηση των δύο Πριγκιπισσών είχε μεγάλο και σοβαρό περιεχόμενο.
Στη φώτο μας: Η Ειρήνη Χρ. Καζαντζή-Σταγάκη, συνομιλεί εγκάρδια μα την συνονόματή της Ειρήνη, ενώ ο Δήμαρχος της πόλης, Άγγελος Κανιατσάκης, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τους συνομιλητές, στο βάθος ο προϊστάμενος ιερέας του Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Τριάδος, Τερζόπουλος Βασίλειος και λίγο ποιο κάτω, με τα γυαλιά, ο Γυμνασιάρχης, Γιανούτσος Λουκάς.

Φώτο Νο 2. Τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου Πτολεμαϊδος την 9η Ιανουαρίου 1960.
Μια ωραία φιλική συμμαθητική παρέα, με το Γυμνασιακό της έμβλημα, το πηλίκιο ( πλην ενός), στην τελευταία τους Γυμνασιακή αναμνηστική φωτογραφία.
Πρόκειται για τους μαθητές της τελευταίας τάξης του γνωστού μας ιδιωτικού Γυμνασίου, “ Κώστα Παπαγεωργίου- Κυριακής (Κίτσας) Λεσγίδου και Δάγλα”, που για αρκετά χρόνια έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στη σωστή Γυμνασιακή μόρφωση της πόλης μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά, καθιστοί, οι: Γεωργιάδης Γιώργος, Βοϊτσίδης και Δάλλας Γιάννης.
Όρθιοι, από αριστερά, οι: Δουδούμης Νίκος, Σαββουλίδης Παναγιώτης, Πέκος Βασίλης, Γκέρτζας Φίλιππας (από τουΠύργους), Κοτσελίδης Γιώργος (από τη Σπηλιά που μετοίκησε στον Καναδά), Ρούσκας Ηλίας, Νικολαϊδης Βασίλης (Άκης) και ένας άγνωστος παρείσακτος μικρότερης τάξης..

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στην κλασική της προκαταρτική Κυριακάτικη βόλτα το 1956
Ένα, μικρό τμήμα, της μεγάλης παρέας των… ωρίμων ευκατάστατων νεανίσκων της πιάτσας, στις πρώτες διαδρομές της Κυριακάτικης βόλτας στον κεντρικό δρόμο (25ης Μαρτίου).
Οι διαδρομές αυτές ήταν το σύνθημα για την συγκέντρωση της ομάδας για τα παραπέρα. Δεν καταφέραμε να μάθουμε, αν τα παραπέρα πραγματοποιήθηκαν σε κέντρο εντός της πόλης, η, σε εξοχικό με νέα καλλιτέχνιδα αηδώς (ντιζέζ= τραγουδίστρια), βέβαιο, όμως, είναι, πως, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, ακολούθησαν καντάδες σε διάφορους, γνωστούς τους, δρόμους της πόλης.
Την συνθηματική, μίνι παρέα της φώτο μας, αποτελούσαν, από αριστερά: Ο Γιώργος Αποστολίδης, ο Θεμιστοκλής Καρκαντώνης (νέο μέλος), ο Πολυχρόνης Κουλίτσας, ο Τασιώνης Αναστάσιος (Τάσος) και ο Γιώργος Μπάμπας.

Φώτο Νο 4. Ελληνόπουλο Χωροφύλακας στη Σμύρνη το 1920.
Η φώτο μας είναι τραβηγμένη στην Ελληνική Σμύρνη το 1920 και εικονίζεται, ο Κασαμπαλής Παναγιώτης (Πανάγος), γιος του Ιωάννου και της Δημητρίας Κασαμπαλή.
Οι γονείς του, Γιάννης και Δημητρούλα, με τα γεγονότα του 1922, συνελήφθηκαν και εξορίστηκαν, από τους Τούρκους στο Δολερό Κιάτου, όπου παρέμειναν επί ένα χρόνο και το 1923 μετοίκησαν στο γειτονικό μας χωριό, Ανατολικό, με την προσδοκία, πως, μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων, θα έρχονταν, στη Μητέρα Πατρίδα και ο γιος τους, Πανάγος, για να συναντήσει τους γονείς του.
Κατά μία πληροφορία τους, ο γιος του Πανάγος, συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίστηκε, όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και η προσδοκία τους έσβησε και αυτή μαζί με τη δική τους ζωή, χωρίς να ξανασυναντήσουν και να σφίξουν στην ζεστή αγκαλιά τους το δροσερό βλαστάρι τους, που, όπως εικάζεται, ακολούθησε και αυτό τη μοίρα των χιλιάδων Ελλήνων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
Η σημερινή αναφορά μας, στην οικογένεια, Κασαμπαλή, ας είναι ένα μνημόσυνο γι’ αυτούς και τις χιλιάδες των άλλων επώνυμων και ανώνυμων Ελλήνων που είχαν την ίδια μοίρα με τον Χωροφύλακα, Παναγιώτη (Πανάγο) Κασαμπαλή του Ιωάννη και της Δημητρίας..
Ας είναι η μνήμη τους ΑΙΩΝΙΑ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1152 / 4 Φεβρουαρίου 2009, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνου οι νέοι. Νο 6/10-02-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Τρις, συνάδελφοι, καθηγητές του Λυκείου Πτολεμαϊδος, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1965.
Δεν μάθαμε, πως και γιατί, οι κ.κ. καθηγητές, επέλεξαν το γήπεδο ποδοσφαίρου και μάλιστα με κεντρικό φόντο την εστία του γηπέδου, προφανώς, θα λέγαμε, γυμναστικές επιδείξεις, ή κάποια εκδήλωση του Γυμνασίου και όχι μόνο, όμως, τα φαινόμενα, εντός του γηπέδου, δεν μας οδηγούν σε κάτι τέτοιο και το μόνο, δυνατό και ικανό να τους οδηγήσει στο γήπεδο, δεδομένου ότι και οι τρις ήταν “φανατικοί φίλαθλοι” του ποδοσφαίρου και ιδιαίτερα του τοπικού, ΑΡΗ, η αγωνία τους, τους οδήγησε, νωρίτερα στο γήπεδο για να βρουν και καμιά θέση σε περίοπτο σημείο της.. κερκίδας (παγκάκι ) .
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι υπέροχοι πνευματικοί ταγοί του Γυμνασίου μας:
Ο Αγιάνογλου Θεόδωρος–φιλόλογος-, ο αείμνηστος συμπολίτης μας, Πετρίδης Ευστάθιος (Στάθης, όπως το ευχαριστιόνταν) – φιλόλογος-, ο συμπολίτης μας, Μαβής Μελέτιος – Θεολόγος- και λίγο ποιο πέρα οι αλεξιπτωτιστές, μαθητές, του φωτογραφικού φακού, Ξανθόπουλος Λάζαρος και Σαμαλτάνος Χρήστος.

Φώτο Νο 2. Ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ Πτολεμαϊδος στο γήπεδο Καστοριάς το 1954.
Το.. A FAN KATE των ποδοσφαιριστών του ΑΡΗ Πτολεμαϊδος, προκειμένου να αγωνιστούν, με την ομώνυμη ομάδα της Καστοριάς και λίγο πριν τον αγώνα, “επιθεωρεί” την κατάσταση του γηπέδου για να ενημερώσει τους υπόλοιπους συναδέλφους της, ώστε, να λάβουν υπόψη τους, τα υπέρ και τα κατά, για να συνδυάσουν ανάλογα το παιχνίδι τους για ένα νικηφόρο αποτέλεσμα.
Έτσι, οι παρατηρήσεις και υποδείξεις τους, που τηρήθηκαν στο ακέραιο, έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα της νίκης με σκορ 1-2 υπέρ της ομάδας μας. Η σωστή και μελετημένη εργασία, πάντα φέρνει και τα καλά αποτελέσματα !!
Πρέπει να σημειώσουμε, πως, ο αγωνιστικός χώρος είχε μια κάποια ομοιότητα με το δικό μας- με λίγο περισσότερο αυτοφυές πράσινο και χωρίς αμμοχάλικο-, ενώ, η πανέμορφη φυσική του κερκίδα-το πρανές του βουνού, από την πλευρά της αθέατης πόλης της, Καστοριάς, έδινε μια ιδιαίτερη ομορφιά, σε αντίθεση με την εισπρακτική ωφελιμότητα της ομάδας
Στη φώτο μας, από αριστερά, η ομάδα με το χαμόγελο: Χατζησταύρου Χρήστος-τερματοφύλακας, Καζαντζής Σπύρος-επιθετικός και οι αμυντικοί, Μαυρομάτης Κώστας και Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιων)

Φώτο Νο 3. Φιλική συντροφιά στο εστιατόριο “ΠΛΕΞΙΔΑ” το 1956.
Ποιος παλιός, φίλες και φίλοι, δεν θυμάται το μικρό, αλλά, πεντακάθαρο και περιποιημένο, εστιατόριο (σε δύο αίθουσες) του εκ Κοζάνης γαμπρού της πολύτεκνης οικογένειας, Τακουλίδη Νίκου, στη θυγατέρα της, Κατίνα, Πλεξίδα Μήτσο (Δημήτρη), που βρίσκονταν στην κεντρική πλατεία, όπου σήμερα η καφετέρια, “ΚΕΝΤΡΙΚΟ”, των διαδόχων του;
Ποιος δεν θυμάται το σλόγκαν των φίλων του και όχι μόνο, “όπου γλέντι και χορός, πάντα πρώτος ο γαμπρός”;.
Έτσι, τα παιδιά της πιάτσας, την επισκέπτονταν, αρκετά τακτικά, θα λέγαμε, για να απολαύσουν τους υπέροχους μεζέδες του, αλλά και να απολαύσουν τις ατάκες και τα Κοζανήτικα καλαμπούρια του Μήτσου Πλεξίδα, που με πολύ μαεστρία και χιούμορ τους τα σερβίριζε.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Πολυχρονίδης Τάκης, Δάλλας Μιλτιάδης, ο σερβιτόρος και αδελφός του Μήτσου, Πλεξίδας Χαρίσης, Ανδρονικίδης Γιωρίκας, Τσαλιγκόπουλος Γιώργος (τζακ) του Ηλία και στο διπλανό τραπέζι, ο Ιορδάνης Πολυχρονίδης, αδελφός του Τάκη.

Φώτο Νο 4. Μαθήτριες και μαθητές της Η΄τάξης του γυμνασίου μας σε .. εκπαιδευτική ημερήσια εκδρομή το 1955.
Η εικονιζόμενη μαθητική παρέα είχε το δικό της πρόγραμμα και ξέκοψε από το .. κοπάδι για να το εφαρμόσει, όπως αυτή το εννοούσε.
Έτσι, η προτίμησή τους στράφηκε στους , στον ευρύ χώρο της περιοχής Πενταβρύσου, στους Ελληνικότατους παραδοσιακούς καλαματιανούς και λοιπούς χορούς .
Στη φώτο μας, από αριστερά: Η Κοτρίδου Νίκη σέρνει το χορό και ακολουθούν, η Δεληδημήτρη Αργυρώ, ή Ρούλα, η Κυριαζή Ιωάννα, από την περιοχή Σκύδρας, η Αδαμοπούλου Ειρήνη, ή Ρένα, ο Καζαντζής Νικολάκης, ο Λιάμης Γιαννάκης και ο άγνωστός μας Χ;.

Φώτο Νο 6. Αποκριάτικο ξεφάντωμα μεσήλικων νέων το 1955.
Το όλο σκηνικό, της φώτο μας, δείχνει τη μεγάλη-για την εποχή της- αίθουσα του κέντρου “ΠΑΛΛΑΔΙΟ”, να είναι φίσκα γεμάτη και τους συμπολίτες μας, παρά τα προβλήματα και τη.. φτώχια, να το ρίξουν στο γλέντι, ίσως είναι και ένας τρόπος για να τα ξεχάσουν , όπως ακριβώς και σήμερα, με την οικονομική κρίση της χώρας μας και της παγκόσμιας κοινωνίας του πλανήτη μας, που. όμως, δεν επηρέασε το ξεφάντωμά μας, με όλα τα οικονομικά επακόλουθά της.
Όχι, φίλες και φίλοι, δεν έκανε λάθος ο καλλιτέχνης φωτογράφος, ή φωτογραφικός φακός του που, δεν συμπεριέλαβε τον όγκο των γλεντζέδων, παρά μόνο τους τέσσερις χαμογελαστούς …νεανίες που είχαν τους δικούς τους ειδικούς λόγους, ή σκοπιμότητα να γίνει, έτσι, όπως το ήθελαν, η όπως το γούσταραν, σε τελευταία ανάλυση, οι πελάτες του. Άλλωστε, αυτό φαίνεται και από τα χέρια του 1ου και του τελευταίου που πιάνονται με άλλους, που σημαίνει πως κάποια .. σκοπιμότητα εξυπηρέτησε η μη παρουσία τους στη φώτο μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Τσαμαντάνης Γιώργος-αυτοκινητιστής-, ο Καζαντζής-Κεφαλίδης Κώστας-υπάλληλος ΙΚΑ, ο Σαλονικίδης Ανέστης-επιχειρηματίας- και ο Μπάμπας Νίκος-έμπορος-.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1205 / 10-02-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, Νο 3/ 17-1-2007.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. 1η και 2η τάξη του ημιγυμνάσιου Καϊλαρίων το 1937.Μαθήτριες και μαθητές της, Α΄και Β΄τάξης, του ημιγυμνάσιου Καϊλαρίων (Πτολεμαϊδας) με τους καθηγητές τους, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1937, στην είσοδο του σχολείο(παλιό γυμνάσιο).

Διευκρινίζεται, πως, το ημιγυμνάσιο Καϊλαρίων είχε μόνο δύο τάξεις, έτσι, οι απόφοιτοί του, για να συνεχίσουν τις σπουδές τους έπρεπε να πάνε στην Κοζάνη , ή το Τσοτύλι που διέθεταν πλήρη γυμνασιακή εκπαίδευση, ήτοι, οκτώ τάξεις. Πολλοί Καϊλαριώτες προτιμούσαν το Τσοτύλι, που φημίζονταν για την καλή του εκπαίδευση, χωρίς να υποβαθμίζεται και ο παράγων, έλξη, από τη διάθεση πλήρες οικοτροφείο για τους φοιτητές του, δεδομένης, μάλιστα, και της οικονομικής κατάστασης των προσφύγων στα πρώτα χρόνια εγκατάστασής τους στην περιοχή. Αν λάβουμε υπόψη μας την έφεση των προσφύγων και ιδιαίτερα των Ποντίων, για τα γράμματα, αντιλαμβάνεται ο καθένας μας την μεγάλη εκπαιδευτική έλλειψη της πόλης και την απογοήτευση των προσφύγων.Το ημιγυμνάσιο Καϊλαρίων άρχισε τη λειτουργία του το 1925 με 1926 με την κατασκευή του γυμνασιακού κτιρίου (το παλιό γυμνάσιό μας) και λειτούργησε μέχρι το 1938(;), οπότε και προήχθη σε 8τατάξιο γυμνάσιο. Τα δύο άκρα της 1ης σειράς, στη φώτο μας, από αριστερά, κατέχουν οι μουσικόφιλοι μαθητές, Μαλακόζης Ζαφείρης (σάλπιγγα), Τσιτιρίδης Γιώργος από Αρδασσα (τύμπανο), Παυλίδης Γιούρας από Ανατολικό (τύμπανο) και Λευκόπουλος Βαγγέλης (σάλπιγγα)

Σειρά 1η, από αριστερά: Οι κ.κ. καθηγητές, Παναγιωτόπουλος (Γυμναστής), Αθανασιάδης Ηλίας-φιλόλογος-, Σπύρου Δημήτριος- Διευθυντής-Μαθηματικός (από τη Σιάτιστα) και Λυκίδης (φιλόλογος).

Σειρά 2η, οι μαθήτριες: Παγκούτσου Μαρία, Ιωαννίδου Ρεοζίλη, Μηλοπούλου Χαρίκλεια (Αρδασσα), Ακριτίδου Χρυσούλα, Αθανασιάδου Σοφία, Κουρτίδου Ιφιγένεια Αδαμοπούλου Ευαγγελία, Χατζησάββα Βασιλική, Κούρου Τζένη, Παναγιωτίδου Άννα, Μουρατίδου Ελπίδα, Λαζαρίδου Ελισάβετ (Έλη), Ηλιάδου Κλεοπάτρα, Τρεμούλη Κωνσταντία, Παπαδοπούλου Ζωή, Γιουρέλη Μαρίτσα, Δασκαλοπούλου Μαρίκα και Παντελείου Μάρω.

Σειρά 3η, από αριστερά: Οι μαθητές σε διασπορά, Τριανταφύλλου Μιλτιάδης, Ρωσίδης Χρυσός, Κυριακίδης Γιώργος (Μαυροπηγή), Χατζηευστρατίου Στάθης, Τσεμπερλίδης Στέφανος, Τσότσος Πέτρος και Πιπιλιάγκας Κώστας.

Φώτο Νο 2. Φιλική παρέα, από την κάτω Πτολεμαϊδα (περιοχή παλιοπάζαρου) σε αναμνηστική φωτογραφία στο στούντιο “Φώτο ΡΟΔΑΚΗ” το 1959.

Στη φώτο μας, όρθιοι, από αριστερά: Ο Χάνογλου Γιάννης, ο Καψίδης Κώστας και ο Κουτσουπάκης Βασίλης. Στο μέσον, καθιστές.

Η Ψωμιάδου Ουρανία , η άγνωστή μας Χ; και
η Ψωμιάδου Νόπη και μπροστά η άγνωστη Χ;...τσιγγάνα.

Φώτο Νο 3. Δυο παιδικοί φίλοι από την Μικρά Ασία.

Δυο πρόσφυγες, δυο πατριωτάκια, δυο παιδικοί φίλοι και ξαδελφάκια από τη Μικρά Ασία, με συντροφιά το ποτηράκι της λησμονιάς, προσπαθούν να ξεφύγουν από την σκληρή πραγματικότητα της καθημερινότητας .

Με τη σκέψη τους ταξιδεύουν στις αλησμόνητες πατρίδες των παιδικών τους χρόνων…. Πρόκειται για δύο εξαίρετους συμπατριώτες μας, τον γνωστό στην κοινωνία μας εμποροράπτη (επί της 25ης Μαρτίου και δίπλα από το εστιατόριο Τσαχουρίδη), Κλεάνθη Ασλανίδη και τον υπέροχο μηχανοτεχνίτη Παντελή Λαζαρίδη(γνωστό, ως, Λαζ-Δημήτρ, επί της σημερινής οδού Νοσοκομείου).

Φώτο Νο 4. Η σχολή χορού του Γιώργου Πατρικίδη το 1935-6.

Όχι, όχι, φίλες και φίλοι, η επίσκεψη του Γιάννη Σιόλιου στη σχολή χορού του Γιώργου Πατρικίδη δεν είχε σκοπό τη μάθηση χορού η και κανενός μουσικού οργάνου για τον ίδιο, η, τον μικρό ανιψιό του, Στέλιο Σιόλιου του Δημητρίου ( στο μέσον), αλλά, ήταν μια από τις συνηθισμένες καθημερινές, σχεδόν, συναντήσεις των δύο αδελφικών φίλων. Δεν γνωρίζουμε αν η δύναμη της υπερβολικής φιλίας , μεταξύ των δύο ανδρών, σκηνοθέτησε αυτό το υπέροχο πλάνο της φωτογραφίας μας, η, ήταν τυχαίο. Γνωρίζουμε όμως, πως, η φιλία, του γηγενή Βλατσιώτη, Γιάννη Σιόλιου και του Πόντιου πρόσφυγα, Γιώργου Πατρικίδη, κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής τους. Να υπενθυμίσουμε στους παλιούς, αλλά και να το μάθουν οι νέοι, πως, το χοροδιδασκαλείο και η μουσική σχολή του Γιώργου Πατρικίδη, βρίσκονταν στον κεντρική οδό (σημερινή 25ης Μαρτίου) δίπλα από το παλιό φαρμακείο “ΠΑΝΑΓΙΩΤΙΔΗ” (όπου, σήμερα, το Β΄ κατάστημα της Εθνικής Τράπεζας, σε οίκημα που τον παραχώρησε ο αείμνηστος φαρμακοποιός Παναγιωτίδης Παναγιώτης για χρήση ως χορευτικό κέντρο-χοροδιδασκαλείο και για άλλου είδους εκδηλώσεις.
Σημείωση σύνταξης: Παράκλησή μας, προς τις φίλες και φίλους, να μας στείλουν ότι φωτογραφίες έχουν και σε όποια κατάσταση και βρίσκονται, τόσο της προσφυγιάς, όσο και νεότερες και να είναι βέβαιοι, πως, όχι μόνο θα τις επιστρέψουμε, αλλά, θα λάβουν και μία, ή, όσες θέλουν μεγαλύτερη και φρεσκαρισμένη με τυπωμένα τα στοιχεία του δημοσιεύματός μας. Επίσης, όταν γνωρίζετε πρόσωπα που εμείς παρουσιάζουμε ως άγνωστα, η και λαθεμένα, να μας ενημερώνετε για το λάθος μας, για την ενημέρωση του αρχείου μας.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1046 / 17 Ιανουαρίου 2007, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 5 .3-2-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Η κεντρική Πλατεία Πτολεμαΐδος όπως ήταν το 1957.
Το εικονιζόμενο σημείο, της φώτο μας, φίλες και φίλοι, είναι ακριβώς το κεντρικό σταυροδρόμι επικοινωνίας, τόσο, με όλη την πόλη και τα χωριά της Εορδαίας, όσο και με την υπόλοιπη Ελλάδα και όχι μόνο.
Πρόκειται για την διασταύρωση, των ποιο κεντρικών δρόμων της πόλης, της λεωφόρου (σημερινός σαλίγκαρος) 25ης Μαρτίου με τον άξονα των δρόμων, δεξιά, Βασιλέως Γεωργίου (και σήμερα, Γ. Παυλίδη-Κ. Αδαμόπουλου) και αριστερά, Βασιλέως Κωνσταντίνου (του πρεσβύτερου).
Στη σημερινή μας φώτο, που για πρώτη φορά δημοσιεύεται, διακρίνουμε:
Στη γωνιά δεξιά, ένα μικρό τμήμα της αρκετά μεγάλης κεντρικής μας πλατείας με τα μεγάλα πεζοδρόμιά της, που και τότε, ένα μικρό τμήμα της κατελάμβαναν τα τραπεζοκαθίσματα του Ζαχαροπλαστείου, Γούλα Τηλέμαχου, που φημίζονταν, για τις καρυδόπαστες και το γαλακτομπούρικό του, όχι μόνο ποιοτικά, αλλά και ..μεγεθυντικά, κάτι που μας ενδιέφερε εξ’ ίσου, η και ..λίγο περισσότερο.
Απέναντι από την πλατεία, δίπλα από τη σημερινή πιάτσα Ταξί και μεταξύ των δρόμων 25ης Μαρτίου και Γ, Παυλίδη-Κ. Αδαμοπούλου, βρίσκονταν το τεράστιο πρατήριο της, πάλαι ποτέ κραταιάς, Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας και διάφορα γραφεία των συνεταιρισμών της.
Απέναντι από το πρατήριο της ένωσης και επί της 25ης Μαρτίου, ήταν το ζαχαροπλαστείο η “Αγνότης” των, Κεχαγιά-Μαρτινάκη και δίπλα του το καφενείο ή και Ζαχαροπλαστείο, “ΒΙΟΛΕΤΑ”.
Στην αριστερή πλευρά βλέπουμε, την πιάτσα των ολίγων αγοραίων (ταξί) του παρελθόντος, το ζαχαροπλαστείο του προ αναφερόμενου Γούλα Τηλέμαχου, δίπλα του το γαλακτοπωλείο του Λιάμη και στη γωνία το γνωστότατο καφενείο, Προκοπίδη, ενώ στην απέναντι γωνία το βιβλιοπωλείο του, Ιωακείμ Ορφανίδη.
Όσο για τη μεταφορά των γλυκισμάτων στην απέναντι πλευρά του δρόμου, γίνονταν με πλήρη ασφάλεια, δεδομένου ότι, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αραμπάδων ήταν ανύπαρκτη, εκτός κι αν κανένα άλογο, η, κανένα άλλο, από τα άφθονα τετράποδα μας, το τσιμπούσε καμιά ...αλογόμυγα, όπως συνέβη σε κάποιο πανηγύρι γειτονικού χωριού, με τα τζιαμέσια (βουβάλια) και έγιναν όλα γυαλί καρφί….
Από την κίνηση των πεζών, της φώτο μας, προκύπτει, πως, ήταν, Σάββατο ή Κυριακή, προς το σούρουπο, γι΄ αυτό η κίνηση της βόλτας είναι ολιγάριθμη, δεδομένου ότι, το βραδάκι ο δρόμος ήταν απροσπέλαστος από τους συμπολίτες μας της μέσης και νεανικής ηλικίας, που έκαναν τη βόλτα τους, έκλιναν τα ραντεβουδάκια τους, ή και έπαιρναν, με πολλές προφυλάξεις, τα ραβασάκια τους, από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ή, τους…πράκτορές τους, για τα.. περαιτέρω, η και αρκετοί, που είχαν την οικονομική δυνατότητα άραζαν και κανένα κεντράκι ή και ζαχαροπλαστείο (ήταν άγνωστο το σημερινό “φρούτο”, του διαβήτη).

Φώτο Νο 2. Το μουσικό-χορευτικό συγκρότημα της “ΑΡΚΟΥΔΑΣ” στην άνω Πτολεμαϊδα το 1960.
Η άνω Πτολεμαϊδα και ιδιαίτερα το επί της οδού “ΑΒΕΡΩΦ” Καφενείο του “Λαϊκού”, Χρυσού Καραγιαννάκη, είχε την τιμή να φιλοξενήσει το τσιγγάνικο συγκρότημα ή, “Αρκούδα”, πελάτες του και κυρίως για τα μικρά παιδιά της περιοχής, που άκουγαν ή και έβλεπαν στα μαθητικά τους βιβλία για το τεράστιο ζώο και τη δύναμή του, χωρίς όμως να το έχουν δει.
Τη χαρά αυτή τους την προσέφερε ο τσιγγάνος, ιδιοκτήτης της αρκούδας, που παράλληλα εξασφάλιζε και το ψωμάκι της οικογένειάς του από αυτούς που είχαν την καλοσύνη να τον προσφέρουν κάποια οικονομική βοήθεια.
Σε ποιανού μικρού ή και μεγάλου (αν υπάρχει κανείς;), της εποχής, η μνήμη δεν συγκρατεί ακόμα την εικόνα του τσιγγάνου, που με το ντέφι του και το τραγούδι του έκανε το μεγαθήριο αυτό να στέκεται στα δυο του πόδια και να στριφογυρίζει, υποτίθεται ότι χορεύει, ή ακόμα το, “πώς κοιμάται ο γέρος με τη γριά” και αυτή να ξαπλώνει, η, το, “πώς χορεύουν οι νέοι” και αυτή να σηκώνεται στα δυο πόδια και αρκετά άλλα, που, τουλάχιστον μαρτυρούν, την κάποια συνεργασία ανθρώπου και ζώου, έστω και με σκληρές συνθήκες, επιτρεπτές όμως της εποχής.
Στη φώτο μας, ο ποιο ψύχραιμος και …δυνατός της παρέας, ο Γολικίδης Γιώργος, τόλμησε να την ..πιάσει από πίσω (για καλό και για κακό), έστω και αλυσοδεμένη και με …φιμωμένο στόμα, πίσω του, με το μουστάκι, ο υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου μας, Μήτσος (Μουτός), με το ποδήλατο (για καλό και για κακό), ο Γιώργος Λιμνιός και πίσω του με το μικρασιάτικο φέσι του Γιαλί Τσιφλίκ, ο Απόστολος Αγγελίδης με τον μικρό εγγονό του στα γόνατά του, που δεν είναι άλλος, από το γνωστό στην κοινωνία μας Δικηγόρο, Αγγελίδη Δημήτρη και δίπλα του αριστερά ο γνωστός μας, Μητσάρας.
Προσέξτε, φίλες και φίλοι, τους μικρούς με πόση προσοχή και δέος παρακολουθούν.
Δυστυχώς, το μέγεθος της αρκούδας, δεν επέτρεψε, στον καλό μας φωτορεπόρτερ, να συμπεριλάβει στο φακό του τον μαέστρο της παράστασης

Φώτο Νο 3. Σχολική εκδρομή στα καβάκια ΄Αρδασσας το Μάιο 1958.
Ημερήσια εκδρομή, στη γνωστή για τους μαθητές των σχολείων Πτολεμαϊδος, στα καβάκια Αρδασσας την 8η Μαΐου 1958.
Στη φώτο μας, μια μικρή ομάδα συμμαθητών της Η΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον–μέσω του φωτογραφικού φακού-, το συμμαθητή τους, Κουμασίδη Πολυχρόνη, σε διάφορα φακιρικά τεχνάσματα.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Γκόγκας Χαράλαμπος (Λάμπρος) καθιστός, η Κομήνια Ελένη, η Κούση Νίκη του Φιλάρετου, η Αμοιρίδου Ευδοξούλα, από το Φανό (;), ο Λιάτσος Στέργιος, ο Κούσης Κώστας (Κωστάκης) και ο Κουμασίδης Πολυχρόνης (Πόλυς) με το ..ραβδί του.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Ευχαριστούμε πολύ τον καλό μας φίλο, Αγγελίδη Δημήτρη-Δικηγόρο-, για τις φωτογραφίες, Νο 1 και Νο 2, που μας διέθεσε από το αρχείο του για το σημερινό μας δημοσίευμα.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1204 / 07-02-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.