Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 13 / 31-03-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο No 1. Πρόσφυγες του Πόντου στην τελευταία τους φωτογραφία το 1922.

Δεν είναι, ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι, από τις χιλιάδες των προσφύγων του Πόντου, της Μ. Ασίας, αλλά, ούτε και της Θράκης , που εγκαταλείποντας, βίαια, τα πατρώα εδάφη τους, έβγαζαν και μια αναμνηστική φωτογραφία, που θα διατηρούσε τη νοσταλγία για τη γη των γονιών τους , την Πατρίδα των προγόνων τους και τους Ιερούς των τάφους, μέχρι τη μέρα της ..επιστροφής τους στις αλησμόνητες πατρίδες τους.

Όμως, η προσδοκία τους αυτή δεν έφτασε ποτέ, δεν τους άγγιξε και έτσι έφυγαν, σχεδόν στο σύνολό τους, από τον κόσμο αυτό με την προσδοκία της “μεγάλης Ανάστασης των νεκρών, που θα τους οδηγήσει στον τόπο της καταγωγής τους, στις αξέχαστες Πατρίδες…

Ας είναι η μνήμη τους αιώνια και γαλήνιο το χώμα της Μητέρας Πατρίδας που τους σκεπάζει σήμερα 

Η φωτογραφία μας είναι βγαλμένη στο Πάϊπουρτ –Επαρχία της Σεβάστειας του Πόντου-, λίγο πριν ξεκινήσουν για την Ελλάδα, το 1922, ενώ ο τόπος διαμονής τους ήταν το χωριό, ΜΕΤΕΜ (Μετεμλίδες, όπως έλεγαν οι ίδιοι).

Η αποβίβασή τους έγινε στην Πάργα, όπου, παρέμειναν για λίγο καιρό και μετοίκησαν στον Άγιο Γεώργιο Γρεβενών και τελικά εγκαταστάθηκαν στην Πεντάβρυσο Εορδαίας, προφανώς, γιατί προηγήθηκαν συμπατριώτες τους, η και συγγενείς τους, κάτι που ήταν το παν για τα δύσκολα εκείνα χρόνια της προσφυγιάς τους. 

Η οικογένεια Γρηγοριάδη και άλλες φορές επιχείρησε να εγκατάλειψη τον Πόντο, αλλά, την προλάβαιναν οι συλλήψεις, οι εξορίες, οι φυλακίσεις, οι κακουχίες και ταλαιπωρίες. 

Στη φώτο μας, από αριστερά:

Καθιστοί: Το ζεύγος,  Γρηγοριάδου Εύα και Γρηγοριάδης Παναγιώτης, με τη μικρή κορούλα τους την ευτυχία.

Όρθιοι: Γρηγοριάδου Μαρία – Παπαδοπούλου και ο αδελφός της Γρηγοριάδης Δημητράκης.

Φώτο Νο 2. Απόφοιτοι του 1ου Δημοτικού σχολείου το 1957.

Στην Πτολεμαϊδα του 1957, υπήρχαν 3 δημοτικά σχολεία (σήμερα είναι 12 και μάλιστα, δωδεκαθέσια), το 1ο Δημοτικό, το αποκαλούμενο. “Πέτρινο” - γιατί η όλη κατασκευή του ήταν από καλοδουλεμένη πέτρα-, το 2ο  που ανήκε στην άνω Πτολεμαϊδα και βρίσκονταν στη συμβολή των σημερινών δρόμων, Αβέρωφ και Μπουμπαρά (Μακεδονομάχος εκ Βλάστης) και το 3ο στην κάτω Πτολεμαϊδα, όπου και το σημερινό.

Εκ των τριών σχολείων το σημαντικότερο ήταν το 1ο (πέτρινο) δεδομένου ότι, ο περισσότερος πληθυσμός έμενε στο κέντρο που ήταν και η καδιά του εμπορίου της πόλης, αλλά, ήταν και το ποιο καινούργιο και μεγαλύτερο των άλλων δύο..

Στη φώτο μας και στο κέντρο της κορυφής, διακρίνουμε  τον αείμνηστο δάσκαλο και διευθυντή του Σχολείου, Λαζαρίδη Αρχέλαο και ακολουθούν οι μικροί απόφοιτοι, από αριστερά: Μαριάνθη Τόττη, Σμαρούλα Σταυρίδου, Σοφία Λευκόπουλου, Τασούλα Χατζηπαρασκευά, Ρίτσα Πεϊτσίνη, Ρίτσα (;)Καραγκιολίδου,  Τούλα Ιωακειμίδου,  Λέλα Τάσιου, Φρίντα Ποτσίδου, Στεφάνα Μητσάρα, Πασχαλιώ Τακουλίδου, Σούλα Σαλονικίδου, Στέλλα Καρούτσου, Μαρίτσα Μουρατίδου, Λίτσα Παπαδοπούλου,  Χ; Ξανθοπούλου, Πέτρος Γεωργίου, Γιώργος Πέκος, Χρήστος Σταγάκης, Αιμίλιος Ζαρειφές, Γιώργος Νιανιούρης, Βαρβάρα Μουρουζίδου, Στέφανος Χ;, ο μικρός Κωστάκης ,γιος του δασκάλου, Χατζόπουλου Στέφανου, με την ξαδελφούλα του, Ηλίας Σημαιοφορίδης, Χ; Νικηφορίδης, Χρήστος Σαμαλτάνος, Παναγιώτης (Γιώτης) Ηρ. Χατζηπαναγιωτίδης, Παύλος Καρακασίδης, Γιάννης Φωτάκης, Κώστας Γάκης,  Γρηγόρης (;) Γρηγοριάδης, Κλεάνθης Δεληδημήτρης, και Απόστολος Χατζόπουλος.

Στην τελευταία σειρά, κάτω: Ο Χρήστος Κοβλακάς, ο Αγησίλαος Αλεξανδρίδης, ο Φιλοποίμην Βίττης, ο Θεοδωρίδης Γιάννης και ο Γεωργιάδης Παύλος (Λάκης)

Από την αρχική τάξη του Δημοτικού, απουσίαζε, ο Θοδωρής Δρίζης , που μετοίκησε, την τελευταία χρονιά, στο 3ο Δημοτικό σχολείο του Αγίου Στεφάνου. 

Πρέπει να σημειώσουμε, πως, τα τρία δημοτικά αναφέρονταν με την ονομασία των τριών (τότε) Εκκλησιών της πόλης μας, το 1ο = Αγίας Τριάδος, το 2ο=Αγίου Ιωάννου και το 3ο=Αγίου Στεφάνου. Χαρακτηριστικό ήταν, όταν ρωτούσε κάποιος τον μαθητή, η και τους γονείς, σε ποιο σχολείο πας, η σε ποιο σχολείο πάει το παιδί σας, η κλασική απάντηση ήταν, στου Αγιαννιού, η, στης Αγίας Τριάδος, η, στου Αγίου Στεφάνου, ανάλογα.  

Φώτο No 3. Μαθήτριες της Ζ΄  τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου σε ημερήσια εκδρομή το 1952.

Μαθήτριες της Ζ ΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος στην καθιερωμένη τους ημερήσια.. “εκπαιδευτική” εκδρομή τους στην περιοχή καβάκια της Αρδασσας.

Επωφελούμενες της… εκπαιδευτικής τους μαθητικής εκδρομής, θέλησαν, οι καλές μας μαθήτριες, να την συνδυάσουν και με μια αναμνηστική φωτογραφία με τους κ.κ. καθηγητές τους, που με ευχαρίστηση δέχτηκαν την πρότασή τους.

Στη φώτο μας, από αριστερά:

Σειρά 1η, καθήμενες: Γκέσσα Αναστασία (Σούλα), Αρβανίτη Θέκλα, Παπαβέργου Σμαρώ, Ναούμ Αρχοντούλα (Τούλα), Τσακιρίδου Ελισάβετ (Λίζα), Αγγελίδου Αικατερίνη (Κατίνα), Τσύρου Αικατερίνη (Καίτη), η γνωστή μας, άγνωστη Χ; και η Γιαραμάζη Χρυσούλα. 

Σειρά 2η, όρθιες: Κουρτίδου Ηρώ, Παπαδοπούλου Χρυσούλα, η γνωστή μας, άγνωστη Χ;, Βουνοτρυπίδου Ελπίδα, η γνωστή μας, άγνωστη Χ;, Καζαντζή ή Κεφαλίδου Σοφία (Φιφή), ο Γυμνασιάρχης, Γιαννούτσος Λουκάς,-φιλόλογος, ο καθηγητής, Σουρμελίδης,-μαθηματικός-, Κεφαλίδου Σημέλα (Μέλη), Ιωακειμίδου Χρυσούλα, Λαζαρίδου Αναστασία (Στάσα), Τσαφαρίδου Ζαχαρούλα, η γνωστή μας, άγνωστη Χ;, Τσαχουρίδου Στέλλα και Αιχμαλωτίδου Σοφία (Σοφούλα). 

Φώτο Νο 4. Χειμωνιάτικες μαθητικές αναμνήσεις του 1944.

Πτολεμαϊδα 1944. Ήταν η χρονιά φίλες και φίλοι, όπου η χώρα μας απαλλάχτηκε  από τη Γερμανική κατοχή και ο εύοσμος άνεμος της Ελευθερίας άρχισε να πλέει σε όλα τα στρώματα του λαού μας και σιγά, σιγά το καθένα να βρίσκει τη θέση του.

Έτσι, η μαθητιώσα νεολαία μας επέστρεψε στις φυσικές του πνευματικές κοιτίδες, που είχαν επιταχθεί από τους Γερμανούς καταχτητές και ήταν αναγκασμένη να περιφέρεται από αίθουσα σε αίθουσα, σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου υπήρχε κάποιο στέγαστρο οποιασδήποτε μορφής χωρίς να γνωρίσει την αίθουσα της αύριο, την αντίστοιχοι ταλαιπωρία είχαν και οι λιγοστοί ηρωικοί καθηγητές, μας που εκτελούσαν το υπέροχο πνευματικό και πατριωτικό τους καθήκον  με χίλιες δυο ταλαιπωρίες, παρακολουθήσεις και συνεχείς ανακρίσεις στα Γερμανικά φρουραρχεία. 

Οι χειμερινές καιρικές συνθήκες δεν ήταν οι σημερινές, Το χιόνι πολλές φορές ξεπερνούσε το μισό μέτρο, ενώ ο δείκτης του θερμομέτρου έδειχνε τους μείον 15 και πολλές φορές τους είκοσι βαθμούς, υπό το μηδέν στην κλίμακα Κελσίου, ενώ οι μαθητές της πόλης, ήταν υποχρεωμένοι να μεταφέρουν, κάθε πρωί, ένα ξύλο, ή ένα κομμάτι κάρβουνο και μάλιστα, ορισμένοι μια ξερή σβουνιά από ζώα (τα λεγόμενα κουσκούρια) για την, υποτιθέμενη, θέρμανση του.. σχολείου.

Αυτό το ξέσπασμα των μικρών μαθητών της φώτο μας, που, παρά το χιόνι και το τσουχτερό κρύο (παλτά, κουκούλες (όχι τις σημερινές), βγήκαν για να χαρούν και να την αποθανατίσουν στο προαύλιο του ελεύθερου και όχι επιταγμένου σχολείου τους  και φόντο το Διοικητήριο της πόλης.

Στη φώτο μας, οι καλοί μας φίλοι, από αριστερά:

Σειρά 1η, γονατιστοί: Ο Μεθόδιος Παπαδόπουλος και ο Περικλής Δημητρίου Τσύρος.

Σειρά 2η,  όρθιοι: Ο Αναστάσιος (Τάσος) Βάννης, η, Βανόπουλος, ο Χρήστος Παγκούτσος, ο Γιάννης Βούρτης και ο Ιγνάτιος Τσαχουρίδης.-

Με ιδιαίτερη χαρά-και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, θα την βρίσκετε καθημερινά στο  διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.Blogspot.com. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1212 / 31 Μαρτίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 13 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 14 / 7-4- 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Giorgoskaza.Blogspot.com

Χ Ρ Ι Σ Τ Ο Σ  Α Ν Ε Σ Τ Η 

  Χ Ρ Ο Ν Ι Α  Π Ο Λ Λ Α                       

Φώτο Νο1. Από την εκδρομή των μαθητών της Β΄ τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου το 1954.

Τα στοιχεία της φώτο μας, οδηγούν στην προτίμηση των μαθητών,  για την ημερήσια εκδρομή τους 1953-1954, την υπέροχη περιοχή, του Αγίου Νικόλα, της γειτονικής μας Νάουσας. Ίσως, ένα ακόμα στοιχείο που τους οδήγησε στην απόφασή τους αυτή να ήταν και η εκδοχή που κυκλοφορεί, πως, το άφθονο νερό που δημιουργεί το ποτάμι, του Αγίου-Νικόλα, είναι το ίδιο με αυτό του, Μεσόβουνου Εορδαίας που διασχίζει υπόγεια, από Δυτικά προς Ανατολικά το όρος Βέρμιο και εκβάλει στην περιοχή, Άγιος Νικόλαος Νάουσας.
Λέγεται, πως, στο παρελθόν, έγιναν διάφορα πειράματα (από τη Δυτική πλευρά), με αντικείμενα πλεούμενα και χρώματα, τα οποία και εμφανίστηκαν από το σημείο εξόδου της Ανατολικής πλευράς ( ποταμός Αγίου Νικολάου).
Αλλά, ότι και αν συμβαίνει, γεγονός είναι, πως, οι μαθητές πέρασαν μια όμορφη ημερήσια εκπαιδευτική εκδρομή στην περιοχή της Νάουσας επισκεπτόμενοι και άλλα αξιόλογα της περιοχής.
Στη Φώτο μας, από αριστερά:      
Σειρά 1η, από κάτω: Ζυμπά, Τανίδου Σοφία, Μπαλδεράνης Νίκος, Γρηγοριάδης Παναγιώτης και Λελέκης Ζήσης.
Σειρά 2η: Ο γνωστός μας-άγνωστος Χ;, Ο Βασιλειάδης Πέτρος, η φιλόλογος καθηγήτρια. Ευαγγέλου Άννα, , η Παπαδοπούλου Σοφία, η Ιωσηφίδου Ανατολή, ο φιλόλογος συμπολίτης μας καθηγητής, Καζαντζής ή Κεφαλίδης Νίκος, η Αφέντογλου Νίκη, η Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα), η Αλεξανδρίδου Τασούλα , και αρκετές άλλες, η, άλλοι, μη αναγνωρίσιμοι.

Φώτο Νο 2. Υποδοχή με γλέντι στην Αρδασσα το 1965.

Συγγενείς-φίλοι και γείτονες, ανεξάρτητα ηλικίας, θέλοντας να τιμήσουν τον άνθρωπό τους και κεμεντζετζή (λυράρη).της Ποντιακής παράδοσης και του χωριού τους, Μαχαιρόπουλο Κώστα (Χαντζάρ), που υπηρετώντας την Πατρίδα, ως σμηνίτης και βρέθηκε κοντά τους με άδεια, τον ετοίμασαν ένα αυθόρμητο και ήρεμο γλεντάκι προς τέρψη, κυρίως, των μεγαλύτερων που είχαν την επιθυμία της νοσταλγίας να ακούσουν , γιατί όχι και να χορέψουν, τους χορούς του αλησμόνητου Πόντου, χωρίς αυτό να αποτελούσε διάκριση για τη συμμετοχή των απογόνους τους.  Το τι επακολούθησε και ποια η εξέλιξη του είναι μια άλλη ιστορία που μόνο οι Αρδασσιώτες ξέρουν να δημιουργούν…
Στη φώτο μας, από αριστερά, η δημιουργός ομάδα μπροστά στο πλινθόκτιστο σπίτι του, Απόστολου Μαχαιρόπουλου, με τα μοντέρνα, για την εποχή, χειροποίητα.. πατζούρια.
Σειρά 1η, κάτω: Η Φολτόπουλου Κυριακή, ο Μαχαιρόπουλος Σάββας, η Μουμπασιρίδου Χ; , ο κεμεντζετζής (λυράρης) σμηνίτης, Μαχαιρόπουλος Κώστας (Χαντζάρ), η Μαχαιρόπουλου Δέσποινα (Ποινή), ο Σαββίδης Κώστας και ο  Μουμπασιρίδης Στέφανος, ο Κρομέτες.
Σειρά 2η:  Η Φολτόπουλου , ο Ξανθόπουλος Ανέστης, η Μαχαιρόπουλου Αμαλία, ο Καραλευθέρης Δημήτρης, ο Μαχαιρόπουλος Απόστολος (Αγροφύλακας), ο Φολτόπουλος Θοδωρής, ο Φολτόπουλος Κυριάκος, η Μαχαιρόπουλου Ουρανία, η Μαχαιρόπουλου –Σαββίδου Ελένη, η Σαββίδου Άννα και η Σαββίδου Ειρήνη.

Φώτο Νο 3. Τελειόφοιτοι Γυμνασίου στον τελευταίο τους μαθητικό τους χειμώνα το 1950. 

Είναι ο τελευταίος τους μαθητικός τους χειμώνας και η σκέψη τους πλανάται γύρο από τα παιδικά τους όνειρά για το “άγνωστο” μέλλον τους, όμως, δεν λησμονούν, πως, σε λίγο θα εγκαταλείψουν τα μαθητικά τους χρόνια και μαζί τους την ανευθυνότητα- μέχρι ένα σημείο- τις χαρές και τις “λύπες” που τα συνόδευαν και μαζί τους όλες και όλους αυτούς που, επί χρόνια τις μοιράζονταν.
 Οι σκέψεις αυτές, όλο και περισσότερο τριγύριζαν στη σκέψη τους και προσπαθούσαν να ανταποκριθούν, με κάποιο γλέντι, κάποια εκδρομούλα και κυρίως, με κάτι ποιο που θα τους κρατήσει ζωντανή τη θύμηση των ποιο ωραίων παιδικών-μαθητικών τους χρόνων.
Έτσι, οι καλοί μας φίλοι, προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τις όποιες ευκαιρίας τους παρουσιάζονταν για μια αναμνηστική απαθανάτιση της.
Μια τέτοια ευκαιρία ήταν και ο χειμώνας του 1949-1950 και την εκμεταλλεύτηκαν με μια φώτο, όπως, όπως, στο βόρειο προαύλιο του σχολείου τους.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, όρθιοι: Ο Βάννης ή Βανόπουλος Τάσος, ο Τσατσαγιάννης Γιάννης (Νάκης), δύο αλεξιπτωτιστές μικρότερης τάξης, ο Αμανατίδης Κώστας, ο Ζηκίδης Γιάννης με το κοντό παντελονάκι και πάντοτε ΣΙΚ στο ντύσιμό του, ο Φωτιάδης Γιώργος. ο γνωστός μας-άγνωστος Χ; και ο  μικρός αλεξιπτωτιστής του φακού μας, Χ;.
Σειρά 2η, καθιστοί και ξαπλωτοί: Ο Κύρου Βαγγέλης, ο Γιουβανάκος Γιώργος, ο πρεσβύτερος, ο Τσύρος Δημ. Περικλής, ο Γκέσσας Θανάσης ο γνωστός-άγνωστος Χ; και Καρυπίδης Δαμιανός,    

Φώτο Νο 4. Ποδοσφαιριστές του Θρυλικού ΑΡΗ Πτολεμαϊδος στη γειτονική Φλώρινα το 1951.

Είναι γνωστό, φίλες και φίλοι, πως, η δεκαετία-1950-1960-χαρακτιρίζονταν για το αγνό και καθαρό της ποδόσφαιρο, για το ποδόσφαιρο “της τιμής της φανέλας”, κάτι που το αναφέραμε πολλές στα δημοσιεύματά μας με κάθε λεπτομέρεια.
Τη χρυσή αυτή εποχή του ποδοσφαίρου, η γειτονική μας και φιλική Φλώρινα διέθετε δύο αξιόλογες ομάδες, την “ΕΛΛΑΔΑ”
και το “ΜΕΓΑ   ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ”, ας μας συγχωρήσουν οι καλοί μας φίλοι-οπαδοί του Μ. Αλεξάνδρου- που θα δώσουμε μια μικρή υπεροχή στην  ΕΛΛΑΔΑ που, οι ρίζες της προέρχονταν από δύο ποδοσφαιρικά τέρατα που δόξασαν το ποδοσφαιρικό στερέωμα της χώρας διεθνώς, τον επιθετικό Σταφυλίδη-Παναθηναϊκό και Εθνική Ελλάδος- και τον αμυντικό Χατζηβαρδέα-Ολυμπιακό (;) και Εθνική, και τους δύο είχαν τη χαρά να τους γνωρίσουν, οι παλιοί, τον μεν πρώτο στην πόλη μας, τον δε δεύτερο, να …τον δοκιμάσουμε, ως αντίπαλο, εμείς οι παλιότεροι, στο γήπεδο της Φλώρινας.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι ποδοσφαιριστές του ΑΡΗ: Παραστατίδης Νίκος-αμυντικός (χαφ), Ζεϊμπέκης Βασίλης-τερματοφύλακας, Νικολαϊδης Μιχάλης-επιθετικός- (εξτρέμ αριστερό) και ο γράφων, Καζαντζής Γιώργος-αμυντικός (σέντερ μπακ ), αναπαύονται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Φλώρινας, για τον κρίσιμο αγώνα που θα ακολουθήσει σε λίγο, για το πρωτάθλημα της Δυτικής Μακεδονίας..
Ύστερα από ένα υπέροχο και δυνατό παιχνίδι, οι δύο ομάδες μοιράστηκαν τους βαθμούς με το ισόπαλο αποτέλεσμα τους, με σκορ 1-1.
Το τέλος του αγώνα καλύφθηκε από χειροκροτήματα και για δύο ομάδες, τόσο για την ποιότητα του αγώνα, όσο και για την αθλητική τους συμπεριφορά σε έναν αγώνα μείζονος σημασίας!!!.

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1213 / 7 Απριλίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 14 / 2010.

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 12 / 24-03-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΜΑΣ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑΣ 1821.


Φώτο Νο 1. Άνδρες των ΤΕΑ Ανατολικού αποδίδουν τιμές στους Αγωνιστές- Ελευθερωτές του 1821.

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και το 1959, όλη η χώρα  και όλοι οι απόδημοι Έλληνες, τίμησαν, με γιορταστικές εκδηλώσεις, τη μνήμη των γενναίων αγωνιστών - μαχητών της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας του 1821.
Στην γειτονική μας Κοινότητα Ανατολικού, η πανηγυρική Δοξολογία τελέστηκε στον Ιερό Ναό του Σωτήρας, ενώ, η επιμνημόσυνη δέηση για την ανάπαυση της ψυχής των αγωνιστών της Ελεύθερης Ελλάδος τελέστηκε στο χώρο του μνημείου της Κοινότητας.
Στη φώτο μας, ομάδα οπλιτών του 415 τάγματος ΤΕΑ (Τάγμα Εθνικής Άμυνας) παρουσιάζει όπλα στο άκουσμα του Εθνικού μας Ύμνου και της ψαλμωδίας του Ιερά,  Α  Ι Ω Ν Ι Α  Η  Μ Ν Η Μ Η    Α Υ Τ Ω Ν.
Στη φώτο μας διακρίνουμε τους οπλίτες των ΤΕΑ: Ιωσηφίδη Τάκη, Παυλίδη, Θόδωρο Μωϋσιάδη Απόστολο, Σουμελίδη Νίκο (Ζαμπέτας) και Παπαδόπουλο Κώστα, καθώς και τους κατοίκους του χωριού, Γαβριηλίδη Αριστοκλή, Σπυρίδη Ελισαίο, Μινάκο Μίμη, Κακλίδη Χρήστο, Διαμαντόπουλο Θωμά, Παπαδόπουλο Σάββα, Αραμπατζή Θανάση, Μωϋσιάδη Χαράλαμπο, Παπαδόπουλο Γιώργο, Κουσουντίδη Φώτη και πολλούς άλλους γνωστούς, αλλά, μη αναγνωρίσιμους.
Εκείνο όμως, που μας εντυπωσίασε είναι, πως, κατά τη διάρκεια, τόσο, του Εθνικού Ύμνου, όσο και του αιωνία η μνήμη αυτών, όσοι φορούσαν καπέλα τα έβγαλαν και τα κρατάν στο χέρι και το ερώτημά μας, αν και σήμερα, υπάρχει αυτή η ξεχωριστή τιμή στα δύο αυτά Εθνικό-Θρησκευτικά μας Σύμβολα;;;

Φώτο Νο 2, Αρχές και λαός στην επιμνημόσυνή Δέηση για την Εθνική μας Παλιγγενεσία του 1821.

Πτολεμαϊδα 25 Μαρτίου 1979. Είναι η πρώτη, θα λέγαμε, επίσημη παρουσία της νεοεκλεγείσης Δημοτικής αρχής, 1979-1982, του Δημάρχου, Πέτρου Τόττη, σε  Ιστορικό γιορτασμό Εθνικής επετείου.
 Η φώτο μας,  στο κενοτάφιο της κεντρικής μας πλατεία όπου, οι πολιτικές, στρατιωτικές, Αστυνομικές αρχές και σύμπας ο λαός της πόλης, παρακολουθεί με ευλάβεια και υπερηφάνεια την επιμνημόσυνη δέηση του κλήρου για την ανάπαυση της ψυχής των γενναίων μαχητών της απελευθέρωσης της Πατρίδας μας, από τους Τούρκους, το 1821.
Στη Φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η: Ο συμπολίτης μας Βουλευτής, Σταύρος Αθανασιάδης, ο νεοεκλεγείς Δήμαρχος, Πέτρος Τόττης και η ηγεσία Στρατού και χωροφυλακής της περιοχής μας.
Σειρά 2η: Οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, Νίκος Παπαδόπουλος,  Γιώργος Καζαντζής και πίσω του ο Βασίλης Κωτσίδης, Ξενοφών Ρωσσίδης, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Μιχάλης Καλαβρινός, Κωνσταντίνος (Ντίνος) Χατζηεφραιμίδης και στη δεξιά πλευρά, οι λοιπές πολιτικές αρχές και πολλοί συμπολίτες μας.
 Μπορεί, φίλες και φίλοι, η Νομαρχία να είχε την υπευθυνότητα καταρτισμού του γενικού εορταστικού προγράμματος των Εθνικών εκδηλώσεων, αλλά, η συμπλήρωσή του και κυρίως, η σωστή τήρησή του είναι πρόβλημα της τοπικής μας κοινωνίας.
.. “΄Έκαστος εφ΄ ώ ετάχθη”, έλεγαν οι Πρόγονοί μας και περιμένουμε τα συμπεράσματα και τις κρίσεις σας, φίλες και φίλοι.

Φώτο Νο 2α. Στον ίδιο χώρο, η ίδια εκδήλωση το 2009.

Για να σας διευκολύνουμε, αγαπητοί αναγνώστες, δημοσιεύουμε τη φώτο μας Νο 2α που είναι από τον ίδιο χώρο και την ίδια ημερομηνία, αλλά, το έτος 2009.!!
Συγκρίνετε και βγάλτε, φίλες και φίλοι, τα δικά σας συμπεράσματα...










Φώτο Νο 3.  Λυκόπουλα σε παρέλαση το 1951, για την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821.

Τα Λυκόπουλά μας  παρελαύνουν προ των επισήμων  την 25η Μαρτίου 1951.
Στη φώτο μας, ο Μπακίρας (=αρχηγός) , Δήμτσας Γιώργος (Μπαφώνι) χαιρετά τους επίσημους και ακολουθούν οι 7 αγέλες (διμοιρίες) των Λυκόπουλων.
Να υπενθυμίσουμε  τους παλιούς, για να το μάθουν και οι νέοι, πως η παρέλαση την προαναφερόμενη χρονιά, αλλά και κάθε χρόνο, γίνονταν  στον ίδιο δρόμο, στη λεωφόρο, δηλαδή των 10 μέτρων  που, από το 2000, οι εκσυγχρονιστές τον μετέτρεψαν σε  “σαλίγκαρο” των 2,50 μέρων, η δε εξέδρα των επίσημων βρίσκονταν απέναντι από τη σημερινή καφετέρια Λυχνάρι.
Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις σύνταξης.
Στο προηγούμενο φύλλο (17-3-2010), στη φώτο μας Νο 2 και στη σειρά των όρθιων από αριστερά ο 3ος μαθητής είναι ο Καζαντζής Νίκος (Λάκης) και όχι ο Καραβάνης Γιώργος, που αναφέραμε. Ζητούμε συγνώμη, από το καλό μας ξαδελφάκι, Λάκη Καζαντζή για το ασυγχώρητο σφάλμα μας.
Ευχαριστούμε τον καλό μας φίλο, από το Ανατολικό, Θανάση Κασαμπαλή, τόσο, για τις φώτο του χωριού, όσο και για την αναγνώριση των ονομάτων τους.
Με ιδιαίτερη χαρά-και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, θα την βρίσκετε καθημερινά στο  διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.Blogspot.com.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ,  στο φύλλο 1211 / 24 Μαρτίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη,

Νο 11 / 2010

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ Νο 2 / 24-3-2010 ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε ΙΣ

Μία φωτογραφία = 1000 λέξεις

Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή

Φωτογραφία Νο 1.

Κεντρική Πλατεία.

Την παραπάνω φωτογραφία τη δημοσιεύσαμε, στις φωτοεπισημάνσεις μας της 9η και 10η Μαρτίου 2010, στις εφημερίδες, ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ και ΠΑΛΜΟ,  αντίστοιχα -με το ανάλογο σχόλιο μας. 

Στις 13 Μαρτίου το πρωί, μας τηλεφωνεί ο τέως  Πρόεδρος των αστικών λεωφορείων κ. Λαζαρίδης, πως η Διοίκηση των αστικών αποφάσισε την αποξήλωση του μηχανήματος, από το συγκεκριμένο σημείο που τους υπέδειξε η Δημοτική μας αρχή και είδη την έχουν αποξήλωση. 

Φαίνεται, φίλες και φίλοι, πως το ένστικτο της ευαισθησίας του απλού πολίτη εγείρεται ποιο εύκολα και αποτελεσματικά από αυτό των αδιάφορων αρχόντων που μόνο ψηφοθηρικά ερεθίζεται, ενεργεί και πράττει..

Θερμά συγχαρητήρια στη Διοίκηση των αστικών λεωφορείων , που μόλις συνειδητοποίησε την απρέπεια της πράξης που την υπέδειξαν, έσπευσαν μόνοι τους να την διορθώσουν. Μπράβο σας παιδιά και πάλι μπράβο σας, γι’ αυτό και τα αστικά Πτολεμαϊδος κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις για την άψογη και αποτελεσματική λειτουργία τους, για το καλό των συμπολιτών της περιοχής μας και των ιδίων.

Φωτογραφία Νο 2.

Κεντρική πλατεία  Ο χώρος της προτομής του Αλέξανδρου Υψηλάντη όπως είναι σήμερα.

΄Οτι απέμεινε από τη φώτο Νο 1.

Όμως, αγαπητοί φίλοι των αστικών,  για την ολοκλήρωσή του, πιστεύουμε, πως, το μικρό παράσιτο του κιβώτιο, θα πρέπει να μετακινηθεί δεξιά κατά 1-2 μέτρα στο πίσω σπασμένο και αχρησιμοποίητο πεζούλι. Αυτό δεν μειώνει το αξιόλογο της πράξης σας για ανθρώπους που πρωτοστάτησαν για την δική μας ελευθερία. 

 Ίσως, λέμε  ίσως  η δική σας πράξει ευαισθητοποιήσει κάποιον αναρμόδιο-αρμόδιο του Δήμου μας και ρίξει λίγο χορταράκι ή και κανένα λουλουδάκι για να εξιλεωθεί, κάπως, για την απρέπεια και μείωση της προσωπικότητας του πρωτεργάτη της ελευθερίας μας!

Φωτογραφία Νο 3.

Βόρεια είσοδος του παλιού πάρκου (απέναντι από την ALPHA BANK). “SOS”.

Βόρεια είσοδος παλιού πάρκου-alpha bank- Βασ. Σοφίας.

Το πελώριο αυτό, γερασμένο, δέντρο της φώτο μας, αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για την απώλεια ανθρώπινων ζωών και τεράστιες υλικές ζημίες σε αυτοκίνητα περνούν, η, είναι παράνομα σταθμευμένα (Φώτο Νο 3) και στο κατάστημα της "ALPHA BANK".

Η κλίση και το τεράστιο βάρος του, σε συνδυασμό με το σαθρό υπέδαφος που δημιούργησαν οι συνεχείς ωφέλιμες βροχές και οι χιονοπτώσεις, το κατέστησαν ετοιμόρροπο.

Η άμεσα που κινδυνεύει είναι η Τράπεζα "ALPHA BANK", τα κλωνάρια του δέντρου κοντεύουν να καλύψουν τα τζάμια της πρόσοψής της και μας εκπλήσσει το γεγονός, πως, δεν το  αντιλήφθηκε ακόμα για να αποταθεί στην αρμόδια υπηρεσία της Δημοτικής αρχής για να ληφθούν τα προσήκοντα μέτρα και να προλάβει το όποιο κακό μπορεί να συμβεί από την πτώση του. “Το θεραπεύειν  χαλεπότερον εστί του προλαμβάνειν”, έλεγαν οι πρόγονοί μας.  

Ας το προσέξουν και οι υπεύθυνοι της ΔΕΗ, γιατί η μπόρα θα πάρει και αυτούς με απρόβλεπτες συνέπειες και ευθύνες που μπορούν να προκληθούν από το δίκτυό της.

Εμείς κτηπάμε το καμπανάκι του συναγερμού με ένα ηχηρό “SOS” και αλίμονο σ’ αυτόν που δε θα θελήσει να τον ακούσει. 

Φωτογραφίες Νο 4 και 5.

Δρόμος 25ης Μαρτίου και όχι μόνο.

Ενδεικτικά αναφέρουμε τις δύο περιπτώσεις των φωτογραφιών μας, γιατί το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και αυτό γιατί δεν βλέπουμε, εδώ και χρόνια, καμιά προσπάθεια της Δημοτικής μας αρχής να το βελτιώσει, αν όχι και να το μηδενίσει και επειδή ο φωτισμός και γενικότερα ο ηλεκτρισμός θεωρείται ένα από τα βασικότερα στοιχεία του πολιτισμού, με δύο όμως, εκ διαμέτρου αντίθετες όψεις, τη ζωή, όταν η χρήση του είναι ασφαλής και ο θάνατος, όταν η χρήση του είναι επισφαλής, όπως στην περίπτωση της φώτο μας, όπου, ο θάνατος παραμονεύει κάτω από το πρόχειρο πλαστικό υπόστρωμα που η δική μας  εφευρετικότητα επινόησε.

Πεζοδρόμια 25ης Μαρτίου, απέναντι από GOOYS

Μη περιμένουμε το κακό για να συμμορφωθούμε, γιατί θα είναι πολύ αργά για όλους μας και πολύ περισσότερο για τους υπεύθυνους του Δήμου και ιδιαίτερα της ΔΕΗ, που ανέχονται μια τέτοια δημόσια επικίνδυνη κατάσταση…

 Το φώτο σχόλιό μας αυτό, το αφιερώνουμε και στον καλό μας φίλο των σχολίων, ΕΚΤΟΣ ΕΛΕΓΧΟΥ, του Πτολεμαίου της 

  10ης Μαρτίου 2010, με αφορμή τη φωτογραφία μας, της 9ης Μαρτίου 2010, με παρόμοιο περιεχόμενο.

Φωτογραφία Νο 6.

Δρόμος Σοφούλη και όχι μόνο.

Πεζοδρόμιο οδού ΣΟΦΟΥΛΗ- απέναντι από καλό Σαμαρείτη

Και το φαινόμενο αυτό καλά κρατεί στην πόλη μας, ένα, ένα, τα δέντρα εξαφανίζονται από τους δρόμους της πόλης, άλλα από σταθμευμένα αυτοκίνητα στα πεζοδρόμια, άλλα στους πεζόδρομους και ένας σημαντικός αριθμός από αφυδάτωση, γιατί οι ..καλοί μας φίλοι, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν, το νεράκι του Θεού, από το … μπουκαλάκι των οξέων.

Πολλές φορές δώσαμε στοιχεία στους αρμόδιους του Δήμου, για κάποια προειδοποιητική αυστηρή παρέμβαση, όμως, χωρίς αποτέλεσμα. 

Πολλές φορές πήραμε τη διαβεβαίωση των αρμοδίων του Δήμου για την συμπλήρωση των …κενών (τάφων τους) με νέα και όχι μόνο, κατά την διάρκεια της κατάλληλης χρονικής περιόδου, αλλά, η περίοδος αυτή δεν έρχεται …ποτέ  γι’ αυτούς…

Εμείς δε θα πάψουμε, όσο ο καλός μας Θεούλης μας δίνει υγεία και δύναμη, να επισημάνουμε τις όποιες ελλείψεις και παραλείψεις παρατηρούμε, αδιαφορώντας για το ποιος είναι ο “αρμόδιος” και που ανήκει, άλλωστε ,το μακρύ παρελθόν μας, είναι γνωστό σε... πολλούς…

 Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις , σύνταξης.

Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τα κάθε μορφής δημοσιεύματά μας θα τα βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com,

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ, στο φύλλο 3593/18 Μαρτίου 2010, σελίδα 12, ημέρα Πέμπτη.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ στο φύλλο 1211/24 Μαρτίου 2010, σελίδα 20, ημέρα Τετάρτη.

Νο 2 / 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 11 / 17-03-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1.

Πτολεμαϊδα 25 Μαρτίου 1946, στο “Κενοτάφιο”της Πόλης.

     Και οι Πρόσκοποί μας συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις της πόλης για να τιμήσουν, όλους εκείνους τους, επώνυμους ή ανώνυμους, αγωνιστές του 1821, που έπεσαν μαχόμενοι στα πεδία των μαχών για τη λευτεριά της Πατρίδας μας, όπως αναφέρει και ο Θουκυδίδης, στον επιτάφιο Περικλή… “Την χώραν μέχρι τούδε ελευθέραν δι΄αρετήν παρέδωσαν” και αυτήν την ελεύθερη απολαμβάνουμε σήμερα και εμείς οι νεώτεροι τους.

 Έτσι, οι δύο βαθμοφόροι θεώρησαν τιμή τους, τη μεγάλη αυτή μέρα της θυσίας και της Λευτεριάς να την αποθανατίσουν με μια αναμνηστική φωτογραφία στο απλό και σεμνό, ξύλινο, κάρο-μεταφερόμενο, “ειδικής” κατασκευής, Κενοτάφιο, που διέθετε τότε η πόλης μας, σε αντίθεση με το σημερινό “καλλιτεχνικό ” υπέρ’ κατασκεύασμα που δημιούργησε η προοδευτική φαντασία των  εκσυγχρονιστών ηγετών μας!!!!. 

 Για να θυμηθούν οι παλιοί και κυρίως, για να μάθουν οι νέοι, την εικόνα της πόλης της εποχής εκείνης, σας την περιγράφουμε:

 Το σημείο που βρίσκεται το κινητό κενοτάφιο, είναι ο σημερινός πεζόδρομος, Παύλου Μελά και πίσω από τα GOODYS, το παλιό κτίσμα δεξιά, ήταν μια παλιά μεγάλη αποθήκη της οικογένειας, Γεωργίου Λευκόπουλου (χώρος σημερινού GOODYS) και μπροστά του ο σημερινός κεντρικός δρόμους (25ης Μαρτίου) που χώριζε τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) σε άνω και κάτω. 

Το σπίτι που φαίνεται αριστερά ήταν η οικία του εμπόρου και ευεργέτη της πόλης μας, Γεωργίου Κεχαγιά  με καταγωγή τη γειτονική μας  Κλεισούρας και ακολουθεί προς δυσμάς, το οικόπεδο του αείμνηστου, Γεωργίου Λευκόπουλου, όπου και το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο του “Γεώργιος” με δεύτερη προσόψι το σημερινό δρόμο Τσαλδάρη.  

Όπως παρατηρείτε, στη φώτο μας, όλη η περιοχή είναι βουτηγμένη στη λάσπη αδιάκριτα, εξ’ ου και ο παλιός χαρακτηρισμός της , ως λασποχώρι, για να προλάβουμε, τυχών, ερωτήματά σας, για τον επιλεγέντα χώρο του Κενοταφίου, σας πληροφορούμε ότι, η ίδια, ίσως και χειρότερη κατάσταση επικρατούσε και στην, πάλε ποτέ, τεράστια κεντρική μας πλατεία.

Κάναμε όλη αυτή την περιγραφή, για να πληροφορηθούν οι νέοι σε ποια κατάσταση την παρέλαβαν, από τους Τούρκους οι παλιοί-γηγενείς και πρόσφυγες- και σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα, για να βγάλουνε τα δικά τους συμπεράσματα (αρνητικά-θετικά),  για αυτούς που ακολούθησαν, αποδίδοντας , “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι….”, αλλά και να υποσχεθούν, το, “ ‘Αμές δε γ’ έσσόμεθα πολλώ κάρρονες” …

Στη φώτο μας, από αριστερά, δύο βασικά στελέχη του νεοϊδρυθέντος, το 1945, Προσκοπισμού την πόλης μας, με τεράστια προσφορά στην διαπαιδαγώγηση των μικρών Λυκόπουλων  με τις βασικές αρχές του Προσκοπισμού, ο Αείμνηστος Μαρτινάκης Βασίλης και ο Παναγιωτίδης Μιχάλης.

Φώτο Νο 2. Ομάδα απόφοιτων  Γυμνασίου του 1958, σε ημερήσια εκδρομή.

Ακολουθώντας την καθιερωμένη πεπατημένη οδό, μαθήτριες και μαθητές της Η΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, πραγματοποίησαν την τελευταία τους (κάτι τέτοιο ομολογεί η ημερομηνία 1-3-1958) ημερήσια εκδρομή στην περιοχή, σφαγεία-Σουλού- αγριάμπελα.

Στη φώτο μας, από αριστερά, μια ομάδα μαθητών σε αναμνηστική φωτογραφία πάνω στη γέφυρα του ποταμού Σουλού που οδηγεί στους αμπελώνες της κάτω Πτολεμαϊδος με την ονομασία, αγριάμπελα,

Σειρά 1η, καθιστές: Γρηγοριάδου Πολυξένη, Καλατσανίδου Λουκία (;), Κεσκιλίδου Παναγιώτα, Ευσταθιάδου Έλλη και Βίττη Ευαγγελία.

Σειρά 2η, όρθιοι: Καπνόπουλος Νίκος, Γάκη Νοεμία, Καραβάνης Γιώργος, Λιάτση Δέσποινα, Αλευριάδης Φίλιππος, Αλχαζίδου Μαρία, , Αδαμίδης Γιώργος (;), Καζαντζίδου Νίκη, Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα), Δεληδημήτρη Αργυρώ (Ρούλα), Παγκούτσου Μαρία και ο γνωστός μας-άγνωστος μικρός Χ;.

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στο ταβερνάκι του “Τσιάχου” το 1957.

Το ταβερνάκι του Τσιάχου βρίσκονταν στον κεντρικό δρόμο και δίπλα από τη σημερινή καφετέρια “Το πλατό”, επί της 25ης Μαρτίου και αποτελούσε το στέκι των μερακλήδων, τόσο, για την ποιοτική και ποσοτική των προσφερόμενων φαγητών του, όσο και για τις χαμηλές τιμές χρέωσής των, με συνέπεια, οι μαθητές, του μοναδικού Γυμνασίου της Εορδαίας, που δεν έφτανε έγκαιρα το καλαθάκι της οικογένειας, από το χωριό, από έλλειψη συγκοινωνιακών μέσων, κατέληγαν όλοι  στο .. μπακαλοτεύτερο Τσιάχου μέχρι να περάσει ο πατέρας από το χωριό. Δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που φιλοξενώνταν από τον ίδιο, λόγο οικονομικής αδυναμίας της οικογένειας τους.

Ήταν, αν θέλετε, και το στέκι των Ποντίων, γιατί ποτέ δεν έλειψε ο ήχος της ποντιακής λύρας είτε, από τον ίδιο, είτε, από μερακλήδες φίλους και πελάτες του μαγαζιού.

Στη φώτο μας, από αριστερά, μια μικρή παρέα Ποντίων με, τον στιχουργό, λυράρη και τραγουδιστή, Σάββα  Ιωαννίδη (Κουτσούπ), Στεφανίδη Γιώργο, από το Καρυοχώρι, τον καταστηματάρχη, Τσαχουρίδη (Τσιάχο) Νίκο, τον Αρχιτεκτονίδη Νίκο, από την Αρδασσα και τον Ξανθόπουλο Τάσο, από την Αρδασσα.

Φώτο Νο 4. Καθηγητής και μαθητές σε αναμνηστική φωτογραφία το 1969.

Μαθητές του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος με τον, καθ΄ όλα, σεβαστό και αγαπητό καθηγητή τους , σε αναμνηστική φωτογραφία στο χώρο του Γυμνασίου την 25η Μαρτίου 1969.

Πρόκειται για τον φιλόλογο αγαπητό τους καθηγητή, Γιώργο Αζή, που είχε μια τρομερή αδυναμία στα παιδιά και έναν ιδιαίτερο τρόπο στην προσέγγισή τους και την παρέα μαζί τους, όμως, είχε και μια ιδιαίτερη αδυναμία για την οδήγηση της μοτοσικλέτας του την οποία δεν αποχωρίζονταν, με συνέπεια να χάσει τη ζωή του πολύ νωρίς..

Ας είναι αιώνια η μνήμη του καλού μας καθηγητή, οι μαθητές του δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ.

 Στη φώτο μας, από αριστερά: Τσάμος Θόδωρος, Λευκόπουλος Αλέκος, Ο αείμνηστος φιλόλογος καθηγητής, Αζής Γιώργος, Χατζηπαντελής Λάκης και Τογκαλίδης Κώστας.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις , σύνταξης.

Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 2010 / 17 Μαρτίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.

Νο 11 / 2010

Φωτοεπισημάνσεις Νο 1 / 10-3-2010.

Φ Ω Τ Ο Ε Π Ι Σ Η Μ Α Ν Σ Ε Ι Σ

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ = 1000 ΛΕΞΕΙΣ

Από το Γιώργο Ι. Καζαντζή

Φωτογραφία Νο 1.

Κεντρική Πλατεία.

“ Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε και  ο… όνος”, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, όταν θέλει να επισημάνει τη συνέχιση κάποιας ατέλεια, η, υποβάθμισης, η κάποιας κακόγουστης ενέργειας, για ένα σημαντικό πράγμα, όπως, λ.χ. η προτομή του αείμνηστου Ποντίου αγωνιστή, Υψηλάντη Αλέξανδρου, δημιουργό και  πρωταγωνιστή της Φιλικής Εταιρίας, στον απελευθερωτικό αγώνα του Έθνους μας.
Ναι, ήταν στραβό το κλίμα, όταν επανατοποθετήθηκε στη νέα και ..“μοντέρνα”, σημερινή μας πλατεία με την πρόσοψή του προς δυσμάς, όταν  το όλο σκηνικό της τέλεσης των Εθνικών επετείων μας βρίσκεται προς βορά, δημιουργώντας έτσι και πρόβλημα στην κατάθεση των στεφανιών, με το ακαλαίσθητο και τεράστιο παρτέρι που σχεδόν εφάπτεται της προτομής του τιμώμενου και που χρησιμοποιείται κατά βούληση στιγμιαίας  προβολής των αρχόντων μας την πρωτοχρονιά, ενώ θα μπορούσε να τοποθετηθεί λίγη πρασινάδα ή και λίγα λουλούδια  που είναι απειροελάχιστα στη μεγάλη προσφορά του, έτσι, αν όχι τίποτε άλλο, να τον ξεγελάμε, τουλάχιστον, αλλά και να ικανοποιούμε το συναίσθημα, όχι μόνο των Ποντίων, αλλά ολόκληρου Έθνους…
 Και σα να μη έφταναν όλα αυτά, η δημοτική μας αρχή του έκλεισε και την πρόσοψη με το τεράστιο και απαράδεκτο μηχανισμό για την έκδοση εισιτηρίων των αστικών, λέτε και χάθηκε από την πόλη κάποιο άλλο μέρος για την εξυπηρέτηση των λεωφορειούχων.
Είμαστε βέβαιοι, πως και οι καλοί μας φίλοι των αστικών, δεν το είδαν με καλό μάτι, αλλά…άλλος κελεύει.
Ντροπή, ντροπή για τους άρχοντες, αλλά, γιατί όχι και για όλους μας και για ακόμα περισσότερο για αυτούς που το έστησαν για να τιμήσουν τον πρωτεργάτη του μεγάλου αγώνα και δεν αντέδρασαν με τον υποβιβασμό της όποιας Δημοτικής αρχής.

Φωτογραφία Νο 2 .

Πεζόδρομος Π. Μελά (δίπλα στο GOODYS)

Τη Φωτογραφία Νο 2 την δημοσιεύσαμε, στον Πτολεμαίο 4-12-2009 και ΕΟΡΔΑΪΚΟ  ΠΑΛΜΟ, 9-12-2009 και πιστεύαμε, πως, κάποιος από το Δήμο μας, αρμόδιος ή αναρμόδιος θα διέθετε 5-10 λεπτά και 3-4 βίδες για να στερεώσει το φωτιστικό στύλο, ώστε και το ρόλο που τοποθετήθηκε να πληροί, αλλά και την πρόληψη κάποιου (πιθανός) ατυχήματος να αποφύγουμε, αλλά , γιατί όχι και την κάποια οικονομική ζημία των δημοτών μας (γιατί ο λαός πληρώνει, ενώ οι άρχοντες πληρώνονται).Δυστυχώς, στην ασήμαντη αυτή πρόβλεψή μας, πέσαμε έξω, γιατί απευθυνθήκαμε σε αρμόδιους-αναρμόδιους με ασθενή όραση και με ώτα μη ακουόντων.

Φωτογραφία Νο 3,.

Στη φώτο μας Νο 3, παρατηρούμε την επιδεινώσει της κατάστασης και το μοιραίο θα συμβεί γρήγορα, ας ευχηθούμε να έχει μόνο οικονομικές συνέπειες, που προφανώς, ο κ. Δήμαρχος, θα είναι σε θέση να αντεπεξέλθει με τα έσοδα του από το νέο του μισθό, ως προέδρου του φορέα της Δημοτικής Αστυνομίας και θα περισσέψουν, στο κάτω, κάτω, τα… αναδρομικά του.!!

.Φωτογραφία Νο 4.

Πεζοδρόμιο δρόμου, Ανανία Νικολαϊδη (πρώην Γυμναστηρίου).

Είναι ένας από τους βασικούς άξονες της πόλης με τη μεγαλύτερη κυκλοφορία οχημάτων παντός τύπου και ιδιαίτερα των μεγάλων φορτηγών , εσωτερικού και εξωτερικού, αφού το πέρασμά του από την 25η Μαρτίου είναι αδύνατον – λόγο του .. σαλίγκαρου των εκσυγχρονιστών .

Η λέξη “π ε ζ ο δ ρ ό μ ι ο” είναι άγνωστη στους κατοίκους που κινδυνεύουν αυτοί και τα παιδιά τους καθημερινά. Το ίδιο φαινόμενο ισχύει και στον εξ ίσου μεγάλης κυκλοφορίας δρόμο , Λεωφόρος Κ. Καραμανλή, (τέως Διοικητηρίου), από το σημείο του 2ου Δημοτικού Σχολείου και προς Αρδασσα, σε παρόμοια κατάσταση βρίσκονται και τα πεζοδρόμια σε δρόμους του κέντρου, όπως, Κομνηνών, Τραπεζούντας, Ιωάννη Χρηστίδη, Ίμερας, Γ. Παυλίδη- Κ. Αδαμοπούλου, από τη διασταύρωση Χαλδείας και πάνω, Δήμητρας και πολλών άλλων

Φωτογραφία Νο 5

Λέμε, αν, αν η καλή μας δημοτική αρχή διέθετε τα χρήματα της εφημερίδας που εκδίδει, με το λουστραλιζέ χαρτί και το πλαστικό περίβλημα (Φώτο Νο 5), που πετιόνται κατά σορούς στις εισόδους των σπιτιών μας, το Δεκέμβριο και το περιεχόμενό της αναφέρετε  στιες εκδηλώσεις της 25ης Μαρτίου και τα καρναβάλια (Μάρτιο-Απρίλιο) και που τα διαβάσαμε χιλιάδες φορές στον τοπικό μας και μη τύπο, πιστεύουμε, πως ένα μεγάλο μέρος των πεζοδρομίων θα είχε ολοκληρωθεί. Όσο για την παρουσία και τη σκοπιμότητα έκδοσής της, πιστεύουμε, ότι, όχι μόνο δεν ωφελεί τη δημοτική αρχή, αλλά, τη βλάπτει, δεδομένου ότι, τα όποια έργα της είναι οφθαλμοφανή και δεν χρειάζονται πανάκριβες εκδόσεις για να γίνουν ορατά και πιστευτά από τους δημότες μας….

Φωτογραφία Νο 6.

Δρόμος 25ης Μαρτίου (δίπλα στο ζαχαροπλαστείο Κεραμάρη).

 Εδώ και αρκετά χρόνια, ο περιφραγμένος με λαμαρίνες χώρος, αποτελούσε ένα βρομερό σκουπιδότοπο που ανάγκασε μερικούς ιδιοκτήτες να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να νοικιάσουν για να μπορέσουν να επιβιώσουν υγιείς .
Χάρις στον αντιδήμαρχο καθαριότητας κ., Αλεξανδρίδη Πέτρο και τον εξοπλισμό του Δήμου, καθαρίστηκε  και έτσι οι γείτονες και οι διαβάτες μπορούν να κυκλοφορούν άνετα.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΠΤΟΛΕΜΑΙΟ, στο φύλλο 3586 / 9 Μαρτίου 2010, σελίδα 12, ημέρα  Τρίτη.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1209 / 10 Μαρτίου 2010, σελίδα 32, ημέρα Τετάρτη. 
        

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, Νο 10 / 10-3-2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΈΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Στην είσοδο του φαρμακείου του Παναγιωτίδη Παναγιώτη το 1925.

Δυο καλοί φίλοι απ΄ τα παλιά, συμπατριώτες πρόσφυγες, από την πατρική γη της Μ. Ασίας, σε μια συνάντησή τους, στη μητέρα Πατρίδα, κάθισαν στην είσοδο του 1ου φαρμακείου του Παναγιωτίδη Παναγιώτη, .. “φορτωμένοι με χιλιάδες αναμνήσεις”, όπως αναφέρει και το λαϊκό άσμα. Άλλωστε , όπως δείχνει το απλανές βλέμμα τους, το μυαλό τους και η φαντασία τους ταξιδεύει στη γενέτειρα πατρίδα των γονιών τους, στους γονείς τους, τους συγγενείς που χάθηκαν, τον τόπο που γεννήθηκαν, τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια, τις χαρές και τις πίκρες μιας ολόκληρης ζωής.
Ο Παναγιωτίδης Παναγιώτης, σπουδαγμένος φαρμακοποιός, είχε το δικό του φαρμακείο στην Προύσα και με την ανταλλαγή βρέθηκε στα Καϊλάρια (Πτολεμαΐδα), όπου, άνοιξε το 1ο του φαρμακείο στα κάτω Καϊλάρια και δίπλα από το χώρο που γίνονταν το εβδομαδιαίο παζάρι (αγορά), από όπου και η περιοχή το όνομα, “παλιοπάζαρο”, όπως το ξέρουν οι παλιοί.
Ο χώρος που στεγάζονταν το φαρμακείο ανήκε στο Δικολάβος (ήταν δηλαδή, κάτι, σαν Δικηγόρος, προφανώς, μικρότερων αρμοδιοτήτων) , Ιωάννη Γκέσσα και ήταν το ισόγειο της διώροφης οικοδομής του, στο τέρμα του σημερινού δρόμου Επιβατών.
 Ο Τσιβελέκης Μιχάλης, κατάγονταν από το Ορτάκιοϊ της Νικομήδειας-Βιθυνίας, όπου υπήρχαν περί τα 20 εργοστάσια επεξεργασίας μετάξης  με αποκλειστική παραγωγή που πήγαινε στη ΛΥΏΝ Γαλλίας, που την εποχή εκείνη αποτελούσε το κέντρο Ευρωπαϊκής μετάξης.
Ο Μπάρμπα Μιχάλης και πολλοί άλλοι συμπολίτες μας, που αναφέραμε τα ονόματά τους σε παλαιότερο δημοσίευμά μας, εργάζονταν στα εργοστάσια αυτά της σηροτροφία και με την έλευσή τους στα Καϊλάρια, εφάρμοσαν τη λαϊκή θυμοσοφία  που λέει, “μάθε τέχνη κ΄ άστινε, κι’ όταν θελήσεις πιάστινε ”, έτσι και οι καλοί μας συμπατριώτες από το Ορτάκιοϊ, άρχισαν να ασχολούνται με τη σηροτροφία στα Καϊλάρια και μπορούμε να πούμε, από προσωπική μας αντίληψη, πως τα κατάφερναν μια χαρά, όμως, ήταν λίγοι, αυτοί που ασχολήθηκαν και ως εκ τούτου η παραγωγή μικρή και τα εγκατέλειψαν.
Ζωντανή διατηρείται στη μνήμη μας η όλη διαδικασία, με τους μεταξοσκώληκες που τρέφονταν με φύλλα ιδικής ποικιλίας μουριάς, τα κουκούλια (κέλυφος) από μετάξι που μαζεύαμε βοηθώντας τους καλούς μας γείτονες, που, με το δικό τους τρόπο μας αποζημίωναν με μια σακούλα Μούρα, από τις περίεργες εκείνες Μουριές που, όπως γράφει στο σημείωμά του, ο καλός μας φίλος και φανατικός υποστηρικτής της προσπάθειάς μας, τόσο, από φωτογραφικό υλικό, όσο και με τις ενθαρρυντικές του παροτρύνσεις, Μιχάλης Παναγιωτίδης,...πως, ακόμα τις Νοσταλγώ.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι δύο αείμνηστοι συμπολίτες μας, Παναγιωτίδης Παναγιώτης και Τσιβελέκης Μιχάλης σε αναμνηστική φωτογραφία το 1925.

 Φώτο Νο 2. Φιλική παρέα στις γιορταστικές εκδηλώσεις της εργατικής Πρωτομαγιάς στα καβάκια Αρδασσας το 1947.

Ακολουθώντας την παράδοση, δεν ήταν δυνατό, φίλες και φίλοι, οι .. ώριμοι νέοι της φωτογραφίας μας, να μη .. τιμήσουν την αργία της  εργατικής πρωτομαγιάς και μάλιστα όταν αυτή συνδέεται με λίγο , μπλα, μπλα (που δυστυχώς λίγοι το ακούνε) και  πολύ ξεχωριστό φαγοπότι, χορό, τραγούδι, κι’ αν είναι ο μερακλής, Ηράκλης, με την παραδοσιακή του λύρα της αξέχαστης πατρίδας, μπορεί να κρατήσει και μέχρι την επόμενη μέρα, με το ίδιο κέφι και διάθεση.
Δεν χρειάστηκε πολύ, φίλες και φίλοι αναγνώστες, για να υιοθετηθεί, με θαυμασμό, η φαεινή ιδέα-πρόταση της… σουπιάς της παρέας, Σπύρου Ακριτίδη (του εσαεί Προέδρου του ΆΡΗ) και ο Ηράκλης με τον κεμεντζέ του και ένα μέρος του στενού οικογενειακού και φιλικού τους περιβάλλον ,ως επί το πλείστον πρόσφυγες του Πόντου και λάτρες του κεφιού και του ήχου της πατροπαράδοτης λύρας (κεμεντζές), βρέθηκαν στον τεράστιο προκαθορισθέντα χώρο, στα καβάκια της Αρδασσας με σκοπό, ο γλυκός και πολλές φορές παραπονιάρικος ήχος της λύρας και το κέφι της παρέας, θα συγκέντρωνε μεγάλο αριθμό Ποντίων και όχι μόνο. Όπως και έγινε.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Προκοπίδης Ιορδάνης σύρει το χορό και ακολουθούν, ο γνωστός μας-άγνωστος, που τα χέρια του ΤΙΚ κρύβουν το πρόσωπό του, ο.. φαεινός, Ακριτίδης Σπύρος, ο Πουγαρίδης Αντώνης, Ακριτίδου-Μουρτίδου, η Χατζηπαναγιωτίδου Ειρήνη, ο Χατζηπαναγιωτίδης Κώστας, ο Χατζηπαναγιωτίδης Γρηγόρης, η Χατζηπαναγιωτίδου Καλλιόπη, ο λυράρης και συν διοργανωτής της συντροφιάς, Ηράκλης Χατζηπαναγιωτίδης και δίπλα του, ο μικρός φιλόμουσος και μελλοντικός λυράρης (από ότι φαίνεται) που παρακολουθεί τα χέρια του λυράρη με ιδιαίτερη προσοχή, καθώς και άλλοι μη αναγνωρίσιμοι.

Φώτο Νο 3. Προσκυνητές του εορτάζοντα Ιερού Ναού, “Ζωοδόχος Πηγή” του Αγίου Χρυσοφόρου.

Ένα μικρό κλωναράκι, από το οικογενειακό γενεσιουργικό δέντρο των Πολιτιδαίων του χωριού Πεντάβρυσος Πτολεμαΐδας, προσκυνητές στον εορτάζοντα Ιερό Ναό της “Ζωοδόχου πηγής” του γειτονικού χωριού, Άγιος Χριστόφορος, το 1960.
 Έτσι, τους δόθηκε η ευκαιρία να βγάλουν και μια αναμνηστική φωτογραφία για.. τη σελίδα μας.

      Στη φώτο μας, από αριστερά, διακρίνουμε:
Στην 1η σειρά, πάνω: Τη Στεφανίδου Όλγα με την μικρή κορούλα της τη Μόρφω στην αγκαλιά της, τον Αντώνη Αρβανιτάκη, από το Φιλώτα (προφανώς συμπεθεριά τους), τον Πολιτίδη Γιώργο, το Λεωνίδα Πολιτίδη, την Πολιτίδου Βασιλική και τον Πολιτίδη Χαράλαμπο.
Στη 2η σειρά, κάτω: Την Πολιτίδου Άννα, την Πολιτίδου Νίκη, τη Σουλτάνα Αρβανιτάκη, από το Φιλώτα, με την αδελφή της Ελένη, τη μικρή Πολιτίδου Κρυστάλλω στην αγκαλιά της θείας της, Πολιτίδου Ελένης, την Πολιτίδου Ευγενία και τον Πολιτίδη Παύλο να κλείνει το κλωναράκι του ..δέντρου των Πολιτιδαίων Πενταβρύσου.

Φώτο Νο 4. Φιλική παρέα, απόφοιτων του Γυμνασίου, έτους 1957, εκδρομή στην Πεντάβρυσο, τον Αύγουστο του 1961.

Ένα, βασικό, μέρος των γεγονότων αυτών προέρχεται από τον κύκλο των μαθητικών τους χρόνων  που, η καθημερινότητα τους φέρνει κοντά στους συμμαθητές τους με τους κοινούς στόχους και προβλήματα, αλλά και χαρές και λύπες, που ενεργούν σαν συνδετικοί κρίκοι εδραίωσης και σύσφιξης της μεταξύ τους φιλίας.
Αυτό συμβαίνει και με τους εικονιζόμενους στη φώτο μας, που, ενώ αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο το 1957, συνεχίζουν τη φιλία τους και τους βλέπουμε τον Αύγουστο του 1961 να διατηρούν το φιλικό τους δεσμό με εκδρομές και άλλου είδους φιλικές  σχέσεις.
Στη φώτο μας, οι καλοί μας, τέως συμμαθητές, να διασκεδάζουν την πανέμορφη δροσιά  που δημιουργούν τα δέντρα και το γάργαρο νερό του ποταμιού ΣΟΥΛΟΥ, στην περιοχής της  Πενταβρύσου.
Στη φώτο μας, από αριστερά:  Η Αλεξανδρίδου Αναστασία, η γνωστή μας άγνωστη Χ;, η Τανίδου Σοφία, ο Λίττας Νίκος, η Χατζοπούλου Δέσποινα, η καθήμενη ανάποδα, με το τσεμπέρι, Κτενίδου Ευδοκία και στο βάθος αριστερά, μη αναγνωρίσιμα μέλη της παρέας .

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΌ, στο φύλλο 1209 / 10 Μαρτίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
.