Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι, Νο 38/ 22 Σεπτεμβρίου 2010,.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1.Ο Ξενοφών Χατζηθεοφυλάκτου και το ομώνυμο τυπογραφείο, το 1954.

Ο καθένας μας, φίλες και φίλοι, έχει τη δική του, μικρή ή μεγάλη, καλή ή κακή, Ιστορία και μάλιστα όταν συμβαίνει να φέρει και το βαρύ, αλλά περήφανο τίτλο του “πρόσφυγα” των αλησμόνητων Πατρίδων, στην επίγεια ζωή του, που όμως, τον ακολουθεί και μετά το θάνατό του.
Ποιος παλιός, φίλες και φίλοι αναγνώστες και όχι μόνο, της γεωργοκτηνοτροφικής Πτολεμαϊδας, δεν γνώρισε το συνετό και πράο υπάλληλο της Αγροτικής Τράπεζας, με το πλατύ χαμόγελο και τη γλυκύτητα της υποδοχής και συνομιλίας του μαζί του;
Ήταν ο υπάλληλος των ολίγων κατανοητών λέξεων και όχι του αστέριωτου ακατανόητου, μπλα, μπλα, για να μπερδέψει το συνομιλητή του.
Ήταν ο, Ξενοφών Μιχαήλ Χατζηθεοφυλάκτου, ο μεγαλύτερος από τα οκτώ αδέλφια του και γεννήθηκε το 1890, στην Τραπεζούντα του Πόντου.
Μετά την αποφοίτησή του, από το περίφημο φροντιστήριο της Τραπεζούντας, απασχολήθηκε με την εκδιδόμενη εφημερίδα, του Τραπεζίτη και επιχειρηματία, θείου του, Θεοφυλάκτου Κωστάκη.
Με τα επεισόδια του 1918, η οικογένειά του έφυγε για την Ελλάδα, ενώ ο ίδιος προτίμησε το Βατούμ Ρωσίας με την προσδοκία, της σύντομής ηρέμησης των γεγονότων και επιστροφής του στην εργασία του, στην Τραπεζούντα.
Στο Βατούμ Ρωσίας παντρεύτηκε την, Αλεξάνδρα Παϊραμίδου και απέκτησε το πρώτο του παιδί, το Μιχάλη.
Το 1924, αποχαιρετούν τη Ρωσία και αναχωρούν για τη μητέρα Πατρίδα, τη Θεσσαλονίκη, όπου εργάσθηκε για τρία χρόνια σε τυπογραφείο της πόλης και το 1927 προσλαμβάνεται στην Αγροτική Τράπεζα και τοποθετείται στη Νάουσα, όπου αποκτά και το 2ο γιο του, το Λάζαρο.
Το 1938 μετατίθεται στην Τράπεζα του Αργους Ορεστικού, όπου αποκτά και το τρίτο παιδί του, την Ευθυμία.  
Το 1949 μετατίθεται για την Αγροτική Τράπεζα Πτολεμαϊδος, που αποτελεί και τον τελευταίο σταθμό των μετακινήσεών του.
Το 1954 ανοίγει, το εικονιζόμενο τυπογραφείο-βιβλιοδετείο, “Ο Ξ ε ν ο φ ω ν”, στο όνομα του γιου του, Μιχάλη, που τον μυεί στην τυπογραφική τέχνη-Παλιά μου τέχνη κόσκινο- παραμένοντας πάντα, ενεργός, κοντά του, μέχρι το 1974.
Το 1974, περιμένοντας με αγωνία την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, από το Παρίσι, κοιμήθηκε ικανοποιημένος τον ύπνο του δικαίου χωρίς γυρισμό. Ας είναι η μνήμη του ΑΙΩΝΙΑ.
Στη φώτο μας του 1956, το πρώτο τυπογραφείο, “Ο ΞΕΝΟΦΩΝ”, στην οδό Τσαλδάρη (δίπλα από το Καφενείο Καραγιαννάκη)), με, τον άγνωστό μας Χ;, το δημιουργό του, Χατζηθεοφυλάκτου Μιχ. Ξενοφών και τον 1ο διάδοχό γιο του, αείμνηστο, Χατζηθεοφυλάκτου Ξεν. Μιχάλη.
Η παράδοση του τυπογραφείου-βιβλιοδετείου κ.λ.π. “ο Ξενοφών” συνεχίζεται από το σημερινό του άξιο διάδοχο, Ξενοφών Μιχ. Χατζηθεοφυλάκτου.

Φώτο Νο 2. Μαθήτριες και μαθητές της 7ης τάξης, του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, το 1947.

Αρχή της σχολικής περιόδου 1947-1948 και η πρώτη συνάντηση, συμμαθητριών και συμμαθητών της Στ΄ τάξης- 1946-1947, που πέρασαν επιτυχώς το.. διάφραγμα του χρόνου για τη νέα σχολική χρονιά.
Το πρώτο αντάμωμα και η 1η αναμνηστική φωτογραφία της νέας σχολικής περιόδου 1947-1948, που θα τους φέρει κοντά στο τέρμα της γυμνασιακής τους εκπαίδευσης, με όλες τις συνέπειές του..
Το καλοπροσεγμένο αναμνηστικό στήσιμο των μαθητών, με “φόντο” τα δύο παραδοσιακά μας κτίσματα, το Μητροπολιτικό Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος και το Διοικητήριο (δεν υπάρχουν σήμερα), προσδίδουν μια υπέροχη ιδιαιτερότητα στην όλη φώτο μας,
Στη φώτο μας, από αριστερά:  
Σειρά 1η, καθιστές: Χατζηαιφρεμίδου Αθηνά, Χατζηστεφάνου Μαριάνθη, Εξακουστίδου Κούλα, Ιορδανίδου Ευτέρπη, Καρυπίδης Δαμιανός (Δαμίκος), Κάτσιος Χρήστος και Κύρου Βαγγέλης.
Σειρά 2η, όρθιοι: Κουρτίδου Ελπίδα, Τσορμπατζή Ερμιόνη, Λαμπριανίδου Ελένη, Πολιτίδου Σοφία, Αδαμίδου Ελένη, Κτενίδης Γρηγόρης, Γιουβανάκος Γιώργος, Χατζόπουλος Σωσθένης, Τορνικίδης Γιάννης, Μπαλτατζίδης Σταύρος, Πισκιλίδης Γιορδάνης, Πατσινακίδης Γιάννης, Λαζαρίδης Νίκος, Παγκούτσος Θανάσης και Σαββουλίδης Γιάννης.

Φώτο Νο 3.Φιλική-συμμαθητική παρέα της Ζ΄τάξης στον αυλόγυρο του Γυμνασίου το 1957. 

Τα μικρά αυτά παιδάκια, της 7ης τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου μας, επωφελούμενα, της απουσίας του καθηγητή τους για μια ώρα, το έριξαν στο τρελό παιχνίδι που κατέληξε και σε .. παρόμοια αναμνηστική φωτογραφία, χωρίς να τους λείψει το .. χαμόγελο,
Στη φώτο μας, από αριστερά: Στεργίου Χρηστάκης, Λαζαρίδης Δημητράκης(Γάτος), Αγγελίδης Παντελάκης, Δάλλας Αντωνάκης, Τσικρίκης Θωμάκης, Καπνόπουλος Νικολάκης, Δάλλας Μιλτιαδάκης (Μιλτιάδης), Καλαϊτζόπουλος Κωστάκης, την κορυφή κατέχει, ο Λιάμης Γιαννάκης και τη βάση, ο Πατρικίδης Ροβερτάκης (Ροβέρτος).

Φώτο Νο 4. Φιλική παρέα μαθητών Γυμνασίου στη γέφυρα του ποταμού ΣΟΥΛΟΥ το 1957.

Oι καλοί μας φίλοι, αφού ντύθηκαν καλά και έβαλαν στο κεφάλι το μαθητικό τους έμβλημα (πηλίκιο), για να ξεσκάσουν, προφανώς, από το πολύ διάβασμα, αποφάσισαν για μια εκδρομούλα στο ποτάμι ,“ΣΟΥΛΟΥ ”, από τη μεριά του Ανατολικού.
Όχι, όχι, καλοί μας αναγνώστες, η γραμμή που φαίνεται δεν είναι εκείνο που υποθέσατε, αλλά, το αγκίστρι του φανατικού ψαρά, Τσαλιγγόπουλου Γιώργου, που όπου δει  νερό το πετάει μέσα μπας και τσιμπήσει κανένα. . Λαβράκι.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι καλοί μας φίλοι: Πάνω στο ρείθρο, ο Μιχάλης (Λάκης) Παληός και ακολουθούν, ο Δάλλας Μιλτιάδης, ο Τσαλιγγόπουλος Γιώργος του Ηλία, ο Μαυρικάκης Παρμενίων (Ιων) και ο Γάτος, Λαζαρίδης Δημήτρης.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1237 / 22 Σεπτεμβρίου 2010, σελίδα 27,ημέρα Τετάρτη.

Νο 38 / 2010