Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 18 / 5 Μαϊου 2010.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

 ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Giorgoskaza.blogspot.com 

Φώτο Νο 1.Το “A FAN-KATE”των δημοδιδασκάλων της Πτολεμαϊδος στο δασύλλιο Προαστίου το 1955.

Πριν από 50 χρόνια και…!!

Με αφορμή τη φώτο μας, φίλες και φίλοι, να υπενθυμίσουμε τους παλιούς, για να το μάθουν και οι νέοι (μήπως τους .. χρειαστεί), πως,
Την αναφερόμενη εποχή, οι δασκάλες και δάσκαλοι, των τριών Δημοτικών  σχολείων της πόλης, καθιέρωσαν την κατ έτος κοινή εκδρομή των σχολείων, προφανώς, για να γνωριστούν τα παιδιά μεταξύ, αποκτώντας καινούργιους φίλους και εν γένει, την συμπεριφορά τους μέσα σε ένα τόσο μεγάλο αριθμό μικρών παιδιών, αλλά και  για διάφορους άλλους εκπαιδευτικούς λόγους που οι ίδιοι το γνώριζαν.
Υπενθυμίζουμε, τις φίλες και φίλους αναγνώστες μας, πως, τα τρία σχολεία της πόλης αντιπροσώπευαν τις 3 περιοχές της πόλης, ήτοι, το κέντρο της πόλης με το 1ο , την άνω Πτολεμαϊδα με το 2ο και την κάτω Πτολεμαϊδα με το 3ο και τα τρία σχολεία ήταν 6θέσια και σύμφωνα με τον σχολικό κώδικα σε κάθε τάξη αντιστοιχούσε και ένας δάσκαλος ή μια δασκάλα, όμως, κατά ισομέρεια, πράγμα που σήμαινε πως, το κάθε σχολείο είχε τρις δασκάλες και τρις δασκάλους, καθόλου απίθανο, με τη σκέψη, λέμε εμείς, να ενώσουν τους μικρούς τους μισθούς για να μπορέσουν να συμβιώσουν, κάπως … αξιοπρεπώς.
Στη φώτο μας, το σύνολο των δάσκαλων της πόλης στο δασύλλιο του Προαστίου, όχι, όχι, φίλες και φίλοι, δεν παρακολουθούν το φακό της φώτο μας, αλλά, τα παιδιά που παίζουν, τραγουδούν και τρέχουν εδώ και εκεί και γιατί όχι και να μαλώνουν, έτσι για γούστο τους.
  Σειρά 1η, καθιστοί, από αριστερά: Παπουλίδης Παναγιώτης, Λούσιος Κωνσταντίνος- με την κορούλα του-. Λελέκης Γεώργιος, Κυριάκου Χαρίσης, - με τη μικρή ,Βαρβάρα, κόρη του συναδέλφου του Συμεωνίδη- και ο Κούρτης Παναγιώτης,
Σειρά 2η, όρθιοι, από αριστερά: Σακαρίδης Μιχαήλ, Λούσιος Ζήσης, Δαβιδόπουλος Εμμανουήλ και ο Συμεωνίδης Μιλτιάδης,
Από τους παραπάνω: Οι, Παπουλίδης Π, Λούσιος Ζ και Λελέκης Γ, ανήκουν στην δύναμη του 1ου δημοτικού (πέτρινου), οι, Συμεωνίδης Μ, Λούσιος Κ και Σακαρίδης Μ, στη δύναμη του 2ου και οι, Δαβιδόπουλος Εμ,, Κυριάκου Χ και Κούρτης Π, στη δύναμη του 3ου  Δημοτικού σχολείου, όσο για την απουσία των αντίστοιχων διδασκαλισσών δεν “καταφέραμε” να τις ..συναντήσουμε για να μας που τους λόγους της απουσίας των, από τη φώτο μας. Ας είναι καλά εκεί που βρίσκονται και η μνήμη τους θα παραμείνει ΑΙΩΝΙΑ για την τεράστια Πνευματική τους προσφορά στα βλαστάρια της κοινωνίας μας.
.
Φώτο Νο 2. Γειτονόπουλα του κέντρου της πόλης σε αναμνηστική φωτογραφία το 1943.

 Γερμανική κατοχή, 15-7-1943 και μια ομάδα, από νεαρά παιδιά, διάφορης ηλικίας της περιοχής του κέντρου της πόλης μας, αποφάσισαν να επισκεφτούν την καταπράσινη περιοχή του αγροκηπίου για μια αναμνηστική φωτογραφία.
Πρέπει να σημειώσουμε, για να το θυμηθούν οι παλιοί, αλλά, να το μάθουν και οι νέοι, πως, τα παιδικά παιχνίδια της εποχής, εκτός από το ποδόσφαιρο, με κάποια μπάλα από κουρέλια, ή, από ένα τοπάκι (μπαλίτσα) λαστιχένιο, η, καμιά φούσκα από γουρούνι , το κρυφτό, το τσελίκι, τη μακριά γαϊδούρα, το τζαμί και διάφορα άλλα δικής μας έμπνευσης, δεν ξεχνούσαμε και την στρατιωτική μας εκπαίδευση με άριστο και “σύγχρονο” εξοπλισμό, όπως, τις τσατάλες (σφενδόνες), τα τόξα των προγόνων μας με τα μυτερά και επικίνδυνα βέλη και κυρίως τις πέτρες και τα κεραμίδια των χαμηλών σπιτιών και αποθηκών των κακομοίρηδων συμπολιτών μας.
Το πεδίο βολής, των εκπαιδευομένων αποτελούσαν, οι λιγοστές λάμπες του ηλεκτροφωτισμού της πόλης, τα τσάμια των σπιτιών και.. μερικές κοτούλες του …γείτονα, για τη σίτιση του .. στρατεύματος και οι εκκαθαριστικές επιχειρήσεις, ευτυχώς ελάχιστες, άρχιζαν μεταξύ των αντίστοιχων των άλλων γειτονιών.
Για να πετύχει μια επιχείρηση, πρέπει να έχει και θύματα και τα θύματα αυτά μεταφέρονταν στους σταθμούς πρώτων βοηθειών, όπου, η καημένη η μανούλα εκτελούσε τα χρέη του γιατρού και της νοσοκόμας για να γιατρέψει το ζωηρό κανακάρη της.
Επισημάναμε όλα αυτά της αναφερόμενης εποχής, φίλες και φίλοι, για να σημειώσουμε, πως, η περιοχή  των νέων του κέντρου  απέφευγε, με το δικό της τρόπο, τις κάθε είδους προκλήσεις των δύο άκρων της πόλης μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθιστός και μόνος: Ο Ηλίας Γιαννόπουλος.
Σειρά 2η: Στέργιος Βαβούρας,  Χ;  Καπασακάλης,  Περικλής Δημ.. Τσύρος,. Θανάσης Θεολογίδης, Γιορδάνης Καπασακάλης και Θανάσης Παγκούτσος.
Σειρά 3η , στην κορυφή: Δαμιανός Καρυπίδης,  Μιχάλης Παναγιωτίδης και Γιώργος Τσουμής.

Φώτο Νο 3. Από τη θεατρική παράσταση της Πενταβρύσου το 1956.

Είναι γνωστό, φίλες και φίλοι, πως, οι κάτοικοι της Κοινότητας Πενταβρύσου διακρίνονταν για την ξεχωριστή τους αγάπη στο θέατρο και πολλές φορές που έβρισκαν κάποια ευκαιρία, από τη σκληρή και επίπονη δουλειά του αγρότη, με πολύ κέφι και χαρά ανέβαζαν επί σκηνής και κάποιο θεατρικό έργο και ιδιαίτερα Ποντιακού περιεχομένου, δεδομένου ότι, το σύνολο σχεδόν των κατοίκων, είναι Πόντιοι της ξεριζωμένης γενιάς.
Άλλωστε, μέλος κοινωνίας τους και κάτοικος του χωριού, ο Πολιτίδης Γιώργος, επί πολλά χρόνια, συμμετείχε στο κρατικό θέατρο Βορείου  Ελλάδος.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι ερασιτέχνες ηθοποιοί: ο Πολιτίδης Λεωνίδας,  η Πολιτίδου Ελένη (Λέλη) και η Πολιτίδου Βέρα, σε μια σκηνή της Ποντιακής κομωδίας , “Εργατα και δουλείας”, που παίχτηκε το 1956..
Η επιτυχία της παράστασης ήταν τέτοια που, το έργο παίχτηκε, όχι μόνο στο χωριό τους Πεντάβρυσο, την Πτολεμαϊδα και τα χωριά της Επαρχίας μας, αλλά , ξεπέρασα και αυτά τα σύνορά της προς την Κοζάνη μεριά.

Φώτο Νο 4. Ο γύρος του Ρουσάκη στην Πτολεμαϊδα το 1975.

Ποια ή ποιος, από τους παλιούς, φίλες και φίλοι, δε θυμάται την ανεπανάληπτη γεύση  από το “γύρο του Βαγγέλη Ρουσάκη”;
Ο Βαγγέλης ήταν ο πρωτομάστορας και ο σπεσιαλίστας στο είδος του, ήξερε να διαλέγει την ποιότητα των κρεάτων και κυρίως την αναλογία των μπαχαρικών και του ψησίματός του. Ήταν ο μοναδικός στο είδος του που η φήμη του ξεπέρασε τα όρια της Περιφέρειάς μας σε σημείο που ακούγοντας ο διάλογος, μεταξύ φίλων που πέρασαν από την πόλη μας και είχαν τη χαρά να τον δοκιμάσουν.. ”πήγες στην Πτολεμαϊδα, έφαγες γύρο από το Ρουσάκη ;” και αν η απάντηση ήταν αρνητική, τον έλεγε, “τότε δεν πήγες, αλλά πέρασες απ έξω”. Τέτοια ήταν η φήμη, αλλά και η πραγματικότητα που στεκόμασταν για ώρες γύρο από τα τραπέζια με την προσδοκία να αδειάσει κανένα τραπέζι για να το προλάβουμε να καθίσουμε, κ και βάζαμε μέσον το γκαρσόν του, τον αείμνηστο αδελφό του και συμπαίχτη μας ποδοσφαιριστή, Γιορδάνη (τζετζέ)  για να γευθούμε το υπέροχο αυτό ανεπανάληπτο κατασκεύασμά του που λέγονταν, “γύρος του Βαγγέλη”.
Στη φώτο μας, ο εξπέρ του γύρου, Ρουσάκης Βαγγέλης στο έργο του!!

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ, στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1216 / 5 Μαΐου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη,

Νο 18 /2010