Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 48 / 1 Κεκεμβρίου 2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Η πρώτη γενιά των ξεριζωμένων, Μικρασιατών συμπατριωτών μας, το 1922.


































Τα βασανιστήρια, οι εξορίες και δολοφονίες, οι λεηλασίες και οι μεθοδευμένες ταπεινώσεις, των Μικρασιατών συμπατριωτών μας και όχι μόνο, ανάγκασαν, τους εικονιζόμενους στη φώτο μας, να εγκαταλείψουν την πατρογονική γη, με όλα τα υπάρχοντά τους, που δημιούργησαν με την σκληρή και επίπονη δουλειά τους επί αιώνες, όμως, εκείνο που τους πείραξε περισσότερο, δεν ήταν  τα υλικά αγαθά τους, που θεωρούσαν σίγουρο ότι  θα τα ξαναφτιάξουν, αλλά, τα Ιερά  Λείψανα των προγονικών τάφων που εγκατέλειψαν βορά των βαρβάρων και τα πανέμορφα κάστρα της Χριστιανικής μας Πίστης και ελπίδας.
Έτσι, οι καλοί μας συμπατριώτες, με παρέα την εικόνα της Παναγίας μας και φορτίο τα ήθη και έθιμα του γένους, ξεκίνησαν το Γολγοθά της προσφυγιάς προς τη Μητέρα Πατρίδα το 1922, όπου και αποβιβάστηκαν στην Κατερίνη με τελικό προορισμό την Λάρισα, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων.
Το πρώτο μέλημα του, Παπα-Νεόφυτου ήταν να επισκεφτεί τους Ιερούς Ναούς και το Δεσπότη της Λάρισας με σκοπό να τον επιτρέψει να Ιερουργήσει  σε κάποια Εκκλησία της δικαιοδοσίας του.  Η έλλειψη  Ιερέων, την εποχή εκείνη, αλλά και η διάθεση του Μητροπολίτη να βοηθήσει έναν Ιερέα της προσφυγιάς τον ανέθεσε την κάλυψη των κενών που παρουσιάζονταν στο χώρο της δικαιοδοσίας  του και ιδιαίτερα στο Ναό του Αγίου Αχίλλειου.
Το 1923, οι συμπατριώτες του από το "Γιαλί Τσιφλίκ", που εγκαταστάθηκαν, στα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), πληροφορήθηκαν την παρουσία του στη Λάρισα, έκαναν μια επιτροπή, υπό τον Βασίλη Χατζηευστρατίου και επισκέφτηκαν το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λάρισας και ζήτησαν την άδεια μετεγκατάστασής του στα Καϊλάρια, όπου και οι συμπατριώτες του, κάτι που έγινε και έτσι ο συνετός Ιερέας, Παπά-Νεόφυτος Μαλακόζης, μετακόμισε για το χωριό μας, τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα), όπου και εγκαταστάθηκε οριστικά στα άνω Καϊλάρια τοποθετηθείς  στον  Ιερό Ναό του Αγίου Ιωάννη, όπου και το σύνολο των, εκ Γιαλί Τσιφλίκ, συμπατριωτών του, μέχρι του τέλους του βίου του.  
 Στη φώτο μας, ο Μικρασιάτης πρόσφυγας Ιερέας, από το Γιαλί Τσιφλίκ, Μαλακόζης Νεόφυτος, με την αδελφή του, Θεογνωσία Σωτηργιάννη, με τα δύο παιδιά της, Δημήτρη και Ευριπίδη και τη μικρή κορούλα του, Βασιλικούλα,  στο πλευρό του.   
Η φώτο μας είναι το 1927, στο στούντιο του συμπατριώτη τους, “Φώτο, Κ. ΡΟΔΑΚΗ”, στα Καϊλάρια.

Φώτο Νο 2. Θεμελιώθηκε στη Βλάστη, πρότυπο κέντρο, ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, την 5η-6-1987.



















 Θεμελιώθηκε, από τον Υπουργό Βόρειας Ελλάδος, κ. Στέλιο Παπαθεμελή, την 5η Ιουνίου, στην πάλαι ποτέ κραταιά κτηνοτροφική ορεινή και δροσόλουστη Βλάστη, “Πρότυπο κέντρο Κτηνοτροφίας και Εκπαίδευσης”.
Ο προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται στα 200.000.000 εκατομμύρια δραχμές και προέρχεται΄, κύρια, από το κληροδότημα του Βλατσιώτη, αείμνηστου, Γαλάνου, στην γενέτειρα του Βλάστη και από τη χρηματοδότηση του Υπουργείου Γεωργίας.
Το όλο έργο προβλέπεται να ολοκληρωθεί σε δύο χρόνια. 
Τον κ. Υπουργό υποδέχθηκαν ο Πρόεδρος της Κοινότητας Βλάστης, Τζούμαρης Κων/νος και το Κοινοτικό Συμβούλιο, ο Νομάρχης Κοζάνης κ., Κεραμάρης, ο αναπληρωτής του Δημάρχου Πτολεμαϊδος, Πουγαρίδης Κοσμάς, οι κάτοικοι του χωριού και πολλοί Βλατσιώτες της διασποράς.
Στην τελετή της θεμελίωσης, που έγινε από τον Ιερέα του Χωριού, αιδεσιμότατο. Παπα-Μανώλη, ήταν παρόντες, οι Βουλευτές του Νομού κ.κ., Ιωάννης Βαγιάτης και Γεώργιος Δαβιδόπουλος, ο Περιφερειακός Επιθεωρητής Αστυνομίας, Υποστράτηγος, Αθανάσιος Καλαντζής, ο Διευθυντής Γεωργίας Νομού Κοζάνης κ. Αραβόπουλος καθώς και οι λοιπές πολιτικές και στρατιωτικές αρχές του Νομού.     
Στη φώτο μας, ο Υπουργός Βόρειας Ελλάδος, Στέλιος Παπαθεμελής, ο Νομάρχης Ν. Κοζάνης, Κεραμάρης, ο Πρόεδρος του χωριού, Κώστας Τζούμαρης, ο αντιδήμαρχος Πτολεμαϊδος, Κοσμάς Πουγαρίδης, οι συνοδεύοντες τον Υπουργό υπηρεσιακοί παράγοντες, ο Γιώργος Τζώλας και κάτοικοι του χωριού, με τοπικές ενδυμασίες, στην είσοδο του Κοινοτικού καταστήματος.   

Φώτο Νο 3. Κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων στην καρδιά του Κέντρου της πόλης το 1952.


































Το εικονιζόμενο, αποκλειστικό, κατάστημα ανταλλακτικών αυτοκινήτων, βρίσκεται στην καρδιά του κέντρου της Πτολεμαϊδος, όπου το σημερινό στέκι των ταξί, στη γωνία των δρόμων, 15ης Μαρτίου και  Βασιλέως Γεωργίου (σημερινό δρόμο, Γ. Παυλίδη-Κ. Αδαμόπουλου), από τη βόρεια πλευρά του.
Ήταν το …μοναδικό… “ΣΟΥΠΕΡ”, της εποχής και εξυπηρετούσε, άψογα, θα λέγαμε εμείς, ; όλες τις ανάγκες  της …μεγάλης γκάμας των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν την εποχή (5-10 το πολύ) και όμως, ο μαγαζάτορας, στην ..περιστρεφόμενη αναπαυτική πολυθρόνα με σταυροπόδι, δείχνει να είναι ικανοποιημένος με τις ..συναλλαγές του.  
Στους .. τεράστιους χώρους του (2Χ2 μέτρα) μπορούσε να βρει ο πελάτης, από λάδια και γράσο μέχρι και.. φλάντζες αυτοκινήτων .. παντός τύπου.
Το κατάστημα διέθετε ατομική κεντρική θέρμανση, για την βαρυχειμωνιά της εποχής, με καύσιμα τοπικής προέλευσης, που υπήρχαν εν αφθονία στην περιοχή μας, όπως, κοτσάνια από καλαμπόκια, κληματσίδες, από το αμπέλι  του.. γείτονα, σβουνιές (μείγμα αποβλήτων μεγάλων τετραπόδων ζυμωμένο με άχυρα, για την στερεοποίηση του), λίγο κάρβουνο (λιγνίτης) από τα πηγάδια και τις στοές και λίγα τσάκνα (κλαδιά από δέντρα) που έφερναν με τα γομάρια τους (γαϊδουράκια),οι συμπατριώτες μας από το Εμπόριο.
Όσο για την ασφάλεια του περιεχομένου του καταστήματος, αυτό το είχαν αναλάβει διεθνή ασφαλιστικοί πράκτορες και πολλές φορές και κανένας ταλαίπωρος νυκτόβιος άστεγος για κατάλυμα της βραδιάς του.
Το θέμα της αποχέτευσης, ήταν, ίσως, το ποιο απλό, σύγχρονο και ανέξοδο, που τα εξασφάλισε η Δημοτική μας αρχή, με τα δύο χαντάκια, εκατέρωθεν του δρόμου και δέχονταν τα κάθε είδους απόβλητα των καταστημάτων και το νερό των βροχοπτώσεων και των χιονιών που τα μετέφεραν στο κανάλι της Αρδασσας με τελικό προορισμό το ποτάμι Σουλού (Σαρί Γκιολ) με κατεύθυνση τη λίμνη Βεγορίτιδα.
Στη φώτο μας, ο καλός μας φίλος, Νικολαϊδης Κώστας (Καψούρης), ένας καλός τεχνίτης μηχανημάτων (οικογενειακή παράδοση) και τελικά, ένας υπέροχος τεχνικός υπάλληλος της ΛΙΠΤΟΛ / ΔΕΗ και όχι μόνο.
 .

Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας: Χρήστος Κ. Καζαντζής.



 









ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1247 / 1 Δεκεμβρίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 48 / 2010

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου