ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει, ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.
Ένα από τα βασικά έθιμα μας, φίλες και φίλοι, που διανύουμε τη χρονική αυτή περίοδο και που τηρούμε, με θρησκευτική ευλάβεια, θα λέγαμε, το σύνολο των Ελλήνων, είναι, το κόψιμο της βασιλόπιτας. Δεν υπάρχει σπίτι η σωματείο που να μη κόψει την Βασιλόπιτά του στη χρονική αυτή περίοδο της νέας χρονιάς.
Από τον κανόνα αυτό δεν ήταν δυνατό να απουσιάσουν τα δημοσιεύματά και οι άνθρωποί μας
Φώτο Νο 1. Οι Βασιλείς μας, στο έθιμο της κοπής της Βασιλόπιτας με τους άνδρες της Ανακτορικής φρουράς το 1957.
Στη φώτο μας, ο συμπολίτης μας φρουρός, Σταυριανίδης Απόστολος, δέχεται από τη Βασίλισσα, Φρειδερίκη, το τεμάχιο της βασιλόπιτας με την προσδοκία να είναι ο τυχερός του χρυσού νομίσματος, αλλά και της τιμητικής άδειας που καθιερώθηκε, στις περιπτώσεις του είδους αυτού, για μπορέσει έτσι να επισκεφθεί τους δικούς του και να συνεορτάσει μαζί τους τις υπόλοιπες γιορτινές μέρες της Χριστιανοσύνης μας.
Εκτός από τους Βασιλείς μας, Παύλο και Φρειδερίκη, διακρίνουμε τον Διοικητή της Βασιλικής φρουράς, συνταγματάρχη, Παπαεμμανουήλ Στυλιανό, την κυρία των τιμών Χ; και τους επόμενους συναδέλφους του με τις ίδιες σκέψεις για το.. δικό τους (τυχερό:) κομμάτι βασιλόπιτας.
Φώτο Νο 2. Η κοπή της Βασιλόπιτας στην υποδιεύθυνση Αστυνομίας Πτολεμαϊδος το 1981.
Μετά το σχετικό τελετουργικό της Εκκλησίας μας, από τους παριστάμενους Ιερείς μας, το σταύρωμα της πίττας και ο τεμαχισμός, ανάλογα με τον αριθμό των παρισταμένων επισκεπτών, αρχίζει η διανομή των τεμαχίων και το … σκάλισμα για την ανακάλυψη του … ‘ χρυσού ” (από μπακίρι) νομίσματος που, στην παρούσα περίπτωση μας, η αξία του δεν μετράει, αλλά , μόνο η ..τύχη που δημιουργεί τα σχόλια και γιατί όχι και τα πειράγματα.
Στη φώτο μας, ο μακαριστός συμπολίτης μας, Παπά Δήμος Εφραιμίδης, σταυρώνει και κόβει την πίτα και δίπλα του, χαμογελαστός, όπως πάντα, ο μακαρεστός συμπολίτης μας,
Παπά Βασίλης Τερζόπουλος και ακολουθούν, ο εν τιμητική πολεμική αποστρατεία (τραυματίας πολέμου), ταγματάρχης, Τσιούμαρης Θεόδωρος, ο Διοικητής της Αστυνομικής υποδιευθύνσεως Πτολεμαϊδος, ο δημοτικός σύμβουλος, Παπαδόπουλος Νίκος, ο προϊστάμενος των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου και πρόεδρος τραυματιών Εορδαίας, ο γνωστός στην περιοχή και όχι μόνο, Μπαρμπα-Γιάννης, η, Γιώργος Καλέσης
και πολλοί άλλοι φίλοι της αστυνομίας που το εύρος του φακού, της φώτο μας, της εποχής εκείνης, ίσως και της δικής μας αδυναμίας, δεν κατάφερε να τους… συλλάβει.
Φώτο Νο 3. Παλαίμαχοι του Θρυλικού ΑΡΗ , Πτολεμαϊδος και Καστοριάς, σε φιλικό παιχνίδι το 1978
Σαν κεραυνός εν αιθρία έφτασε, στην Πτολεμαϊδα, η θλιβερή πληροφορία του θανάτου του ποδοσφαιριστή, του θρυλικού Άρη Πτολεμαϊδος, Νίκου Παραστατίδη, που μετανάστευσε , με την οικογένειά του, σε χώρα του εξωτερικού
Ο Νίκος Παραστατίδης ήταν γνωστός την κοινωνία μας και κυρίως στον αγροτικό και τον ποδοσφαιρικό τομέα , ως υπάλληλος της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών και ως ποδοσφαιριστής με σπάνια, για το άθλημα του ποδοσφαίρου, προσόντα.
Ήταν ένα φιλήσυχο παιδί με το χαμόγελο, γλυκομίλητο, εργατικό, τίμιο, ευαίσθητο και γεμάτο καλοσύνη και έτοιμο πάντα να παράσχει την όποια μπορούσε βοήθειά στο συνάνθρωπό του.
Στη μνήμη του, η Διοίκηση του ΑΡΗ και οι παλιοί του συνάδελφοι του, τέλεσαν επιμνημόσυνη δέηση και πραγματοποίησαν την αναφερόμενη ποδοσφαιρική συνάντηση τα έσοδα του οποίου, μέσου του αδελφού του, Λεωνίδα, εστάλησαν στη σύζυγό του και το μοναχογιό του που σπούδαζε, όχι τόσο σαν βοήθεια τους, αλλά σαν δείγμα της αγάπης τους προς τον συνάδελφο και φίλο τους.
Θα πρέπει να σημειώσουμε, πως, η μεταπολεμική αυτή ομάδα του ΑΡΗ, πραγματοποίησε και άλλες συναντήσεις, του θλιβερού αυτού είδους, για τη όποια μικρή βοήθεια, σε παρόμοιες περιπτώσεις συμπαικτών της.
Η συμμετοχή της ομάδας του ΑΡΗ Καστοριάς, όχι μόνο ήταν μηδενική εξόδων, αλλά και συνεισέφεραν και ένα χρηματικό ποσό, ανάλογο των δυνατοτήτων των σωματείων της εποχής εκείνης.
Στη φώτο μας, οι ομάδες, ΑΡΕΩΣ Πτολεμαϊδος και ΑΡΕΩΣ Καστοριάς, όπως παρουσιάστηκαν στον αγώνα της 11ης Μαΐου 1978 και έληξε ισόπαλο με σκορ 3-3.
Σειρά όρθιων: Με το ανοικτό χρώμα, από αριστερά, ο τοπικός ΑΡΗΣ με τους. Παπαδόπουλο Πυθαγόρα, Πολυχρονίδη Γιώργο (μαύρο), Τσαχουρίδη Αλέκο (Τόρο), το γράφοντα, Καζαντζή Γιώργο (Γάρατζα), Γεωργιάδη Παύλο (Λάκη), Γεωργιάδη Κώστα (Αναγέννηση), Φραγκουλίδη Σταύρο )Φου-Σου), Παντελίδη Αρίστο (Παντρεμένο), Ακριτίδη Αλέκο, ο συμπολίτης μας, Μασμανίδης Παύλος ή Παυλάρας, μασέρ της ομάδας Καστοριάς, Μιχαηλίδης Γιώργος (Λεκατσάς) και Μαυρομάτης Κώστας.
Σειρά καθισμένων: Θεοδωρίδης Νίκος (Μπονίνας), Γρηγοριάδης Κώστας (Μαρόπουλος), Κούσης Βαγγέλης (Σάσαρος), Ανδρονικίδης Γιώργος ( ο Τζέντλεμαν), Ζεϊμπέκης Βασίλης, Καζαντζής Σπύρος, Πουλασουχίδης Στέλιος και Μανώλας Μιχάλης.
Ο πρώτος στη σειρά των όρθιων με τη στολή περιπάτου, ο ποδοσφαιριστής του ΑΡΗ της εποχής, Χατζησταύρου Χρήστος.
Δυστυχώς, δεν κρατήσαμε, τότε, τα στοιχεία των άξιων ποδοσφαιριστών της Καστοριάς και τώρα είναι δύσκολη η αναγνώρισή τους.
Φώτο Νο 4. Το σποτάκι μας. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ή ΜΠΑΜΠΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου