Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 15 / 13 Απριλίου 2011.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.

Φώτο Νο 1. Το τελευταίο Γυμνασιακό μάθημα των Θρησκευτικών τον Ιούνιο του 1949.

Το μάθημα των Θρησκευτικών ήταν το τελευταίο των γραπτών απολυτηρίων εξετάσεων του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος και οι καλές μας  φίλες και καλοί μας φίλοι, αφού ολοκλήρωσαν με επιτυχία, τις Γυμνασιακές τους σπουδές,  θεώρησαν καθήκον και υποχρέωσή τους να εκφράσουν τις ευχαριστίες τους στον καθηγητή τους κ, ΚΩΤΊΤΣΑ ΙΩΑΝΝΗ, Θεολόγο,  τόσο, για την Πνευματική-Θρησκευτική του προσφορά, όσο και για ανοχή του στις παιδικές τους, καμιά φορά, ατασθαλίες και …συμπεριφορές.
Το επισφράγισμα, της ωραίας αυτής ενέργειάς, των μαθητών, καλύφθηκε  με την αναμνηστική φώτο μας, όπου, η ικανοποίηση του καθηγητή εκφράζεται με το γλυκό χαμόγελό του!!
Στη φώτο μας, από αριστερά: Χατζηαλέξης Γιώργος, Κουρτίδου Ελπίδα, ο καθηγητής Θεολογίας κ. , Κωτίτσας Ιωάννης, Λίττα Φρόσω, Βαβούρας Στέργιος και καθιστή στο μέσον η Πουλασουχίδου Ελλη.

 Φώτο Νο 2. Η νεολαία του 1958 στην κλασική βόλτα του Σαββατοκύριακου .

Η οικονομική δυσπραγία, ο σκληρός εργασιακός φόρτος της καθημερινότητας, ο στενός κύκλος της μικρής τότε πόλης μας, ή το μοτίβο που δημιούργησε η μακρά προηγηθείσα εμπόλεμη κατάσταση (Ελληνό Ιταλικός πόλεμος , Γερμανική κατοχή- Αντίσταση, Κομουνιστική Ανταρσία), τις πταιει, όπως θα έλεγαν και οι παλιοί μας, ώστε, να  δημιουργηθεί αυτή η συνήθεια ,της βόλτας του Σαββατοκύριακου, με τις πολλές διαστάσεις της, που όμως κάλυπτε, την ξεκούραση, τη διασκέδαση, τις δημόσιες.. σχέσεις, κυρίως των νέων, έστω και μερικώς;  Οι παλιοί ας το σκεφτούν με την άνεσή τους σήμερα και οι νέοι μας, ας το μελετήσουν, γιατί δεν γνωρίζουμε το εγγύς μέλλον τη μας επιφυλάσσει; !!
Πιστοί στην παράδοση, οι νεαροί της φώτο μας, του 1958, συνεχίζουν με καμάρι αλλά και με κάποιον προβληματισμό, όπως προκύπτει
την όψη του προσώπου τους, την καθιερωμένη βόλτα τους και… ότι προκύψει.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Πολιτίδης Νικήτας, Πέκος Βασίλης, Μουστάκας Γιώργος, Πέκος Νίκος και Κασαμπαλής Μάκης.

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στo ταβερνάκι του Μπάρμπα Σταύρου το 1950.

Μια φιλική παρέα νέων, με απολυτήριο του 8τατάξιου Γυμνασίου στην εσωτερική τσέπη, για να μετριάσουν τις στερήσεις από την μαθητική ζωή, τ’ όρυξαν στο φαγοπότι στην ταβέρνα του μερακλή, Μπάρμπα Σταύρου και μάλιστα σε περίοπτη θέση του πεζοδρομίου  με φάτσα τον κεντρικό δρόμο της βόλτας που το χώριζε ένα μικρό χαντάκι  που μάζευε τα απόβλητα της περιοχής και τα οδηγούσε στο ποτάμι, Αρδασσας-Σουλού, για τα παραπέρα.
Στη φώτο μας, τα υπέροχα φιλαράκια, από αριστερά:
Στην 1η σειρά: Καζαντζής-Κεφαλίδης Κώστας, Κτενίδης Γρηγόρης και ο φοιτητής Νομικής, Τζιούφας Μιχάλης.
Στη 2η Σειρά: Χατζηαλέξης Γιώργος, Βαβούρας Στέργιος, Ακριτίδης Λάζαρος Τανίδης Αριστείδης και ο Χατζηγιαννίδης Γιάννης.

Φώτο Νο 4. Παρακολουθώντας αγώνα του θρυλικού ΑΡΗ Πτολεμαϊδος το 1951.

Φίλαθλοι του "ΑΡΗ" Πτολεμαϊδος παρακολουθούν τον αγώνα με την "ΕΛΛΑΔΑ" Φλώρινας.

 

Μπορεί να πλήρωσαν κάτι παραπάνω οι φανατικοί μας φίλαθλοι, αλλά, εξασφάλισαν το μοναδικό τμήμα των κερκίδων με τις … αναπαυτικές “πολυθρόνες” και την καλλίτερη.. θέα, χωρίς να σπρώχνονται στην περιφερειακή είσοδο, των  400 μέτρων, περιφραγμένη με τσουβάλια δεματοποίησης των καπνών ή  καλής ποιότητας καλαμωτής από το παζάρι.
Η αλλαγή θέσεως, για μια σημαντική μερίδα φιλάθλων, ήταν υποχρεωτική με την εμφάνιση του ταμεία με το μπλοκ των εισιτηρίων και αυτό, όχι για τίποτε …άλλο, αλλά για να παραχωρούν τη θέση σε άλλους φιλάθλους, που λόγο πληθώρας δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τον.. αγώνα.  Το συναίσθημα της αλληλεγγύης, βλέπετε βρίσκονταν σε…  υψηλό βαθμό.
Στο λεξικό της Διοίκησης, αλλά και των ποδοσφαιριστών, δεν υπήρχε η βρώμικη λέξη, ΧΡΗΜΑ, παρά μόνο η αγάπη για το άθλημα  η τιμή να φοράς, έστω και μπαλωμένη, τη στολή του ποδοσφαιριστή της πόλης σου και να αγωνίζεσαι να την κρατήσεις όσο ψηλά μπορείς, αυτές και μόνον αυτές οι λέξεις κυριαρχούσαν, όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό λεξικό του, αλλά και στη συνείδηση, του κάθε μέλους της Διοίκησης και των ποδοσφαιριστών του παρελθόντος.
Το Ελληνικό όνομα της ομάδας το συνόδευαν και αντίστοιχα ονόματα Ελληνικά της ομάδας και όχι 20 ξένα ακριβοπληρωμένα ονόματα από το παγκόσμιο στερέωμα και 3-4 μόνο Ελληνικά!!!. 
Στη φώτο μας, μια ομάδα ποδοσφαιριστό-φιλάθλων του θρυλικού ΑΡΗ Πτολεμαϊδος της 10ετίας του 1950, από αριστερά, που ήρθαν πολύ νωρίς στο γήπεδο και είχαν την τύχη να βρουν θέση στα λιγοστά παγκάκια που υπήρχαν: Συμεωνίδης Δημήτρης (Τάκης), Βαβούρας Στέργιος, Παπουτσής Νίκος, Βάνης ή Βανόπουλος Τάσος, Ορφανίδης Γιώργος, Τελίδης Στέργιος, μια ομάδα από μικρά και μεγάλα κορίτσια που, την εποχή εκείνη, παρακολουθούσαν το ποδόσφαιρο και στη δεύτερη σειρά, από πάνω, Γουρουνάκης-Ασιανός Μιχάλης, Παγκούτσος Χρήστος και άλλοι μη αναγνωρίσιμοι..

Φώτο Νο 5. Η  συμβολή της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας στην αγροτιά μας το 1950.

Τρία  νεαρά βλαστάρια της πόλης μας, με ένα τρακτέρ στου στόλου της, πάλαι ποτέ κραταιάς ΕΓΣ Εορδαίας, σε δράση.
Για την εποχή της γεωργοκτηνοτροφικής περιοχής Εορδαίας, η ανάληψη, μιας τέτοιας ευθύνης, σε παιδιά της ηλικίας της φώτο μας, εθεωρείτο απίθανη και όμως, οι μικροί, οδηγοί-χειριστές, με το ζήλο, το ενδιαφέρον και την εργατικότητά τους τα πήγαν περίφημα.
Στη φώτο μας, από αριστερά: O Χατζηπαναγιωτίδης Κώστας (Φορθάκα εις την Ποντιακή = Βάτραχος), o Αιχμαλωτίδης Γιάννης (Μουτσέας) και o Τσαχουρίδης Τάκης (Σούρος).
Ας μας συγχωρέσουν, από εκεί που βρίσκεται ο καθένας, για την αναφορά μας στα παρατσούκλια τους, αλλά, την εποχή εκείνη, το παρατσούκλι ήταν στη ημερήσια διάταξη και όχι το κανονικό όνομα. 

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1266 / 13 Απριλίου 2011, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη

Νο 15 / 2011.