ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com
Φώτο Νο 1. Η νεότερη Διοίκηση του παραρτήματος “Ελληνική Μέριμνα“ Πτολεμαϊδος το 1960.
Φίλες και φίλοι, πολλές φορές αναφερθήκαμε στη δραστηριότητα της Ελληνικής Μέριμνας, η, καλλίτερα,, της Ελληνικής Μέριμνας Κυριών, δεδομένου ότι, αποτελείτο μόνο από γυναίκες.
Πλούσιο το έργο της σε Εθνική και κοινωνική προσφορά , τόσο, κατά τη διάρκεια της εμπόλεμης περιόδου της χώρας το 1946-1949, με τις τακτικές επισκέψεις της στα προχωρημένα φυλάκια του, για την ψυχαγωγία και διανομή διαφόρων χειμερινών ειδών ιματισμού και άλλων χρησίμων δώρων, όσο και κοινωνική προσφορά σε συμπολίτες μας που την είχαν ανάγκη εκείνα τα δύσκολα εκείνα χρόνια.
Μέριμνα = φροντίδα, Εθνική –Κοινωνική, με αξιέπαινα αποτελέσματα!!
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η , όρθιες: Η Χρηστίδου Λίτσα, η Ακριτίδου Εύα, η Τέλιου Όλγα, η αεικίνητη Πρόεδρος, Τσουκαλά Ραλλού η Ραλίτσα (όπως την αποκαλούσαν οι συνεργάτες και φίλοι της, εξ’ αιτίας της έντονης, “νεανικής”, κινητικότητάς της, παρά την …κάποια ηλικία της), η Παυλίδου Παναγιώτα, η Γιαννούλοπούλου Ειρήνη (Σαμιώτισα), η Κυριάκου Γαριφαλιά και η Πιπιλιαγκοπούλου Λευκή.
Σειρά 2η, καθήμενες: Η Χατζηνίκου Ελισάβετ (Λίζα), η Χρηστίδου Αναστασία (Σούλα) και η Ναούμ Αρχοντούλα (Τούλα).
Πρέπει να διευκρινίσουμε, πως, η αείμνηστη, Τσουκαλά Ραλλού ή Ραλίτσα, ήταν Πρόεδρος, της Ελληνικής Μέριμνας, επί 35 χρόνια.
Φώτο Νο 2. Η απασχόληση της νεολαίας μας στην προ του 1970 εποχή.
Φίλες και φίλοι, παραδίδουμε τη περιγραφική σκυτάλη-με αφορμή της φώτο Νο 2-, στον καλό μας συμπατριώτη και φίλο, Γιώργο Πέκο, σαν περισσότερο ειδήμονα της αναφερόμενης περιόδου., όπου, ο καλός μας φίλος, μας τις περιγράφει πολύ γλαφυρά…
…“ Στην προ του 1970 εποχή, οι μαθητές των Γυμνασίων δεν είχαν άλλη διασκέδαση, (δεν υπήρχε ΤV), εκτός από το Δημοτικό Γυμναστήριο για ποδόσφαιρο (με χωμάτινο τερραίν), 2-3 αλάνες στις γειτονιές και τα δύο γήπεδα μπάσκετ στα δύο Γυμνάσια, (Δημόσιο και Ιδιωτικό επίσης με χωμάτινο τερραίν).
΄Όσοι είχαν καλό ραδιόφωνο και μπορούσαν να ακούσουν το Β΄ πρόγραμμα Αθηνών, είχαν την δυνατότητα να παρακολουθήσουν κάποιο από τα μεταδιδόμενα παιχνίδια ποδοσφαίρου.
Επίσης υπήρχαν τα δημοφιλή τότε ποδοσφαιράκια και μπιλιάρδα, που απαγορεύονταν, με πρώτα και καλύτερα τα του αείμνηστου Γιάννη, του γνωστού ως “Σάμαλη” στην κεντρική πλατεία., που ήταν Ιταλικής προέλευσης και πρώτης ποιότητας.
Φυσικά υπήρχαν 2 ΣΙΝΕ, πού όμως, ότι ταινίες και να έπαιζαν ήταν απαγορευτικές για τους μαθητές, πλην ελαχίστων 2-3 το χρόνο.
Τέλος, υπήρχαν και δύο τραπέζια πινγκ-πονγκ, ένα στον Προσκοπισμό, που δύσκολα ερχόταν η σειρά σου και ένα στην αίθουσα του “Καλού Σαμαρείτη», από όπου και η παρούσα ΦΩΤΟ”.
Διακρίνονται, στη φώτο μας, ο αείμνηστος Μιχαλάκης Τάσιος να παίζει με ένα συμμαθητή του, ενώ παρακολουθούν, ο Σαββούλης Καζαντζής, ο Κώστας Κούσης, ο Γιώργος Πέκος και δύο άγνωστοι μαθητές του Ιδιωτικού Γυμνασίου”…
Η δική μας επιβεβαίωση κρίνεται… περιττή.
Φώτο No 3. Απόφοιτοι του 1ου Δημοτικού σχολείου στα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα το 1955.
Μαθήτριες και μαθητές της ΣΤ΄ τάξης του 1ου (πέτρινο) Δημοτικού σχολείου Πτολεμαϊδος, αποφάσισαν να ψάλλουν τα χριστουγεννιάτικα Κάλαντα προκειμένου να ενισχύσουν το φιλόπτωχο ταμείο της πόλης μας που τα είχε μεγάλη ανάγκη για να επιτελέσει το Θεάρεστο έργο τους, βοηθώντας φτωχές οικογένειες συμπολιτών μας, για να περάσουν καλά τις Άγιες μέρες
της Χριστιανοσύνης.
Στη φώτο μας, από αριστερά:
Σειρά 1η, καθιστοί: Ο Κασαμπαλίδης Νικολάκης, ο Ξανθόπουλος Χάρης, ο Τάσιος Μιχαλάκης, ο γνωστός μας-άγνωστος και η Γαλανίδου Κούλα.
Σειρά 2η, όρθιοι-όρθιες: Ο Χονδροματίδης Νικολάκης η Κεσκελίδου Μαρίτσα, η Καραλάζου Ρούλα, η Μασμανίδου Σοφούλα, η Λελέκη Βασιλικούλα, η Χατζηπαντελή Πόπη, η Κιουρτσίδου Σοφούλα, η Πατρικάκη Λίτσα, η Αναγνώστου Γλύκα με το ακορντεόν της σε λειτουργία και η Τσαχουρίδου Αλίκη..
Φώτο Νο 4. Η καπνοφυτεία στη γεωργό-κτηνοτροφική Πτολεμαϊδα του 1948.
Όσο και αν άλλαξε η βιοποριστική δομή της πάλαι ποτέ κραταιάς γεωργό-κτηνοτροφικής Πτολεμαϊδας υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας που την νοσταλγούν, ίσως, όχι τόσο για τις κοπιώδεις και σκληρές συνθήκες εργασίας, για την εξασφάλιση των βασικών στοιχείων μιας απλής και μόνο επιβίωσής τους, αλλά, για τη ευχάριστη νοοτροπία των απλών ανθρώπων που την περιέβαλε, την στόλιζε, θα λέγαμε, η αγάπη, η αλληλεγγύη-αλληλοβοήθεια, η χαρά και η λύπη για τον συγγενή, το φίλο, το γείτονα, τον πλησίον του, τον ΑΝΘΡΩΠΟ. !!!
Τη ΜΕΓΑΛΕΙΟ αλήθεια, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, να ζει κανείς μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον, σε μια κοινωνία ανθρώπων χωρίς να χρειάζεσαι να χρησιμοποιείς το φανό του ΔΙΟΓΕΝΗ για την ανακάλυψη …“ΑΝΘΡΩΠΟΥ” !!!.
Ένας, από αυτούς, είναι ο καλός και σεβαστός μας φίλος, ο Κεβρεκίδης Χαράλαμπος, που μας έδωσε την οικογενειακή τους φωτογραφία, ενόψει της περιόδου της καπνοφυτείας, με πολλές. πολλές αναμνήσεις του παρελθόντος.
Στη φώτο μας, από αριστερά, η οικογένεια τους με: Τη μητέρα του. Κεβρεκίδου Ελένη, τον πατέρα του, Κεβρεκίδη Θωμά- εξ ου και η ονομασία του ώτο-λαρυγγολόγου γιατρού, Κεβρεκίδη Θωμά-, την αδελφή του, Συμέλα και τον αδελφό του, Δημοσθένη, ενώ η παρουσία του ιδίου λείπει λόγο σπουδών του.
Καταλληλότερη περιοχή, για καπνοχώραφα, εθεωρείτο αυτή της περιοχής ΚΕΨΕ, αριστερά της σημερινής λεωφόρου ΜΠΟΔΟΣΑΚΗ.
Σημειώσεις- Συμπληρώσεις-Διορθώσεις σύνταξης.
Στο προηγούμενο δημοσίευμά μας (21-4-2010) και στη φώτο μας Νο 3, μετά τον τερματοφύλακα Ζεϊμπέκη, είναι ο καλός μας φίλος, Κοβλακάς Χρήστος και όχι ο Χατζηγεωργίου Γιώργος, όπως λανθασμένα γράψαμε. Ζητάμε συγνώμη από τους φίλους μας, Χρήστο και Γιώργο.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1216 / 28 Απριλίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 17 / 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου