ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΈΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

"Αφιέρωμα σε όλους τους ανώνυμους και επώνυμους αγωνιστές, φονευθέντες ή μη, που με τη θυσία και την ανδρεία τους δημιούργησαν το νικηφόρο και περήφανο, για μας και όλη την ανθρωπότητα, έπος του 1940".


Φώτο Νο 1. Δύο συμπολίτες μας της πρώτης γραμμής του μετώπου το 1941.

Μόλις επέστρεψαν από το πεδίο της νικηφόρας μάχης, για να ρίξουν δυο στάλες νερό στο πρόσωπό τους, να ξυριστούν, να κτενίσουν και να επιστρέψουν και πάλι στο πεδίο της άνισης και σκληρής μάχης με μοναδικό σκοπό, τη ΝΊΚΗ ή το ΘΆΝΑΤΟ.
 Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο εκ της Εορδαίας στρατιώτης, Παπαδόπουλος Χ;, να ρίχνει νερό στο συνάδελφό του, Ζεϊμπέκη Δημήτρη, το γνωστό στην κοινωνία μας, έμπορο-ράπτη, με καταγωγή του το χωριό Ανατολικό











Φώτο Νο 2. Τεράστια η συμβολή του Ιππικού μας στην νικηφόρα έκβαση του αγώνα 1940.

Η άσκηση και η κατάλληλη προετοιμασία των ανδρών του Ιππικού μας, το κατέστησε  το φόβητρο των αντιπάλων Ιταλών , που και η εμφάνισή του και μόνο δημιουργούσε πανικό στους αντιπάλους.
Στο ένα χέρι του, ο ιππέας κρατούσε τα χάμουρα, για τους ανάλογους, κατά περίπτωση, ελιγμούς, του καλά εκπαιδευμένου αλόγου του, στο άλλο χέρι του, το αυτόματο, ή, το μακρύ μάλιχερ, με την ανάλογη ξιφολόγχη και από το δυνατό λαρύγγι του να αντηχεί η φοβερή, για τους αντιπάλους Ιταλούς, ιαχή, ΑΕ ΡΑ, ΑΕ ΡΑ, ήταν το σύνθημά και η απόφασή τους, να νικήσουν ή να πεθάνουν για την Πατρίδα.
Ένα από τα παλικάρια αυτά ήταν και ο συμπολίτης μας, Σαμαλτάνος Ιωάννης, που εικονίζεται, στη φώτο μας Νο 2, να εκπαιδεύεται και να εκπαιδεύει το άλογό του, σε κάποια ανάπαυλα της μάχης και δίπλα  από τις εμπόλεμες Αλβανικές βουνοκορφές.

Φώτο Νο 3. Δύο πρώτα ξαδέλφια, από το Ανατολικό και τη Δράμα, σε αναμνηστική φωτογραφία το 1941.

  Δύο νεαρά παιδιά, δύο συγγενείς που η μοίρα του πολέμου τους γνώρισε, μεταξύ τους, στα κοινά χαρακώματα των βουνών της Αλβανίας πολεμώντας τον εισβολέα  των συνόρων της Πατρίδας μας, δύο ήρωες αγωνιστές του Αλβανικού μετώπου, σε μια 5νθήμερη ανάπαυλα-ξεκούραση τους στην Κορυτσά, βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν και μια αναμνηστική φωτογραφία, με την συμφωνία, (τι άλλο, όταν ο βρίσκεσαι στη δίνη ενός σκληρού και αδυσώπητου αγώνα και η ζωή σου κινδυνεύει από στιγμή σε στιγμή;), όποιος ζήσει να  παραδώσει ,στη συγγενική οικογένεια του άλλου, την αναμνηστική τους αυτή φωτογραφία για να τον ..θυμούνται.
Ευτυχώς και για τους δύο, η φωτογραφία κορνιζώθηκε και τοποθετήθηκε, από τους ίδιους, στο καλλίτερο σημείο των σπιτιών τους, ώστε να αποτελεί ένα φοβερό σταθμό της μαχητικής  Ιστορίας, των ιδίων και της ένδοξης Πατρίδας μας,
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο λοχίας πεζικού, Κελγιαννίδης Γιώργος, από το Ανατολικό και Σωτηριάδης Παναγιώτης. στρατιώτης ιππικού, από τη Δράμα.
Και δεν μπορούσε να ήταν διαφορετική, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, όταν, οι 300 απόγονοί τους Σπαρτιάτες, το 480 προ Χριστού, κλείστηκαν στις Θερμοπύλες για να αντιμετωπίσουν τον πολυάριθμο Περσικό στρατό του Ξέρξη που τους παρήγγειλε, πολλές φορές, να παραδοθούν, σε σημείο να παραξενευτεί από την αρνητική απάντησή τους και να στείλει έναν κατάσκοπο να δει, τι κάνουν και με τη απασχολούνται.  Η απάντηση του κατ άσκοπου ήταν, Άρχοντα μου, άλλοι ξυρίζονται. άλλοι λούζονται, άλλοι χορεύουν, άλλοι τραγουδούν και άλλοι παίζουν και τον εξήγησε πως το φαινόμενο σημαίνει, πως, είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν πολεμώντας.
Τόση ήταν η απορία του Βασιλιά Ξέρξη που κατάφερε να βρει κάποιον προδότη για να οδηγήσει τον τεράστιο όγκο των στρατευμάτων του, ώστε, στη θέα του αριθμού τους να μεταπεισθούν και να παραδοθούν, λέγοντάς τους, πως, “ο αριθμός των βελών μας θα καλύψει τον ήλιο”, για να πάρει την Ιστορική απάντηση των γενναίων υπερασπιστών της πατρώας γης. Καλύτερα, θα πολεμήσουμε υπό σκιάν, "ΜΌΛΩΝ ΛΑΒΕ”.
Στη φώτο μας, άλλοι πλένονται, άλλος γυμνάζεται και άλλοι φωτογραφίζονται, που προ δηλώνει τις προθέσεις τος να αγωνιστούν μέχρις εσχάτων " για του Χριστού την Πίστη την Αγία και Πατρίδας την Ελευθερία", όπως οι αγωνιστές του 1821.
Δεν απέχει, φίλες και φίλοι και όχι μόνο, η απάντηση, “ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ”, των Ελλήνων Αρχόντων της εποχής, Ιωάννη Μεταξά, Βασιλέως, Γεωργίου Β΄ και των Ελλήνων πολεμιστών τους, στην ιταμή και άνανδρη επιθυμία της πολυάριθμης φασιστικής Ιταλικής ηγεσίας του, Μουσολίνι και της παρέας του, να τους παραδοθεί η ένδοξη χώρα μας κατά την επιθυμία τους.
Οι ήρωες του 1940 πολέμησαν σαν Έλληνες και νίκησαν.

 Φώτο Νο 4. Μαθήτριες και μαθητές του Γυμνασίου σε ετοιμότητα για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 1958.

  Η μαθητιώσα νεολαία μας, τιμά κάθε έτος τις Εθνικές εκδηλώσεις με την αθρόα συμμετοχή της στις εκάστοτε παρελάσεις.
 Όμως, στη σημερινή μας φώτο Νο 4, είναι βέβαιο, πως, περισσότερο συγκινήθηκαν οι παλιοί απόφοιτοι και όχι μόνο για την άριστη εμφάνιση του ΤΙΜ των σημαιοφόρων στην είσοδο, αλλά και για τη θέα του αξέχαστου και πανέμορφου παλιού μας Γυμνασιακού κτιρίου με τις τόσες νεανικές αναμνήσεις τους, που η εξαφάνισή του, ήταν ότι χειρότερου μπορούσε να γίνει για την πόλη μας.
Νιώθουμε, φίλες και  φίλοι, την πικρία των αισθημάτων, που πηγάζουν από τα ωραιότερα νεανικά σας μαθητικά χρόνια, για την πικρία της απώλειας του παλιού Γυμνασίου μας, γ΄αυτό και ο γράφων προτίθεται να σας αποστείλει, σε μέγεθος της επιθυμίας σας, αντίγραφο της σημερινής φώτο, με ή χωρίς τους μαθητές, όπου και να βρίσκεσθε, αρκεί να μας το ζητήσετε και μόνο.
Στη φώτο μας, το ΤΙΜ της σημαίας, αποτελούν:
Σειρά 1η: Η Βλαδενοπούλου Σοφία, ο σημαιοφόρος, Σιδηρόπουλος Υπάτιος και η Τσιλφίδου Αγγελική.
Σειρά 2η: Ο Παυλίδης (Γιος εφοριακού), η Κασαμπαλίδου Ελένη, ο Πατρικίδης Στέφανος και δεξιά-αριστερά συντεταγμένοι, μαθήτριες και μαθητές, ενώ οι κ.κ. καθηγητές, στην είσοδο του κτιρίου περιμένουν το σύνθημα του αλυτάρχη για την εκκίνηση προς παρέλαση.

     Φώτο Νο 5. Ο Μητροπολίτης μας κ.κ., Αυγουστίνος Καντιώτης, εν μέσω τριών Δημάρχων το 1987.

ΙΧ Μεραρχίας, όμως, η διασπορά των μονάδων της στα νησιά μας, λόγω της επιδείνωσης των σχέσεών μας με την Τουρκία, ματαιώθηκε και έτσι, ύστερα από πιέσεις του τότε Δημάρχου, Σπανίδη Ανέστη, αποφασίστηκε η πώλησή του στο Δήμο, με το συμβολικό, θα λέγαμε εμείς, ποσό των 35.000.000 δραχμών, το έτος 1985.
Επειδή όμως, χρειάζονταν κάποιες εσωτερικές διαρρυθμίσεις, εγκαταστάθηκε εσπευσμένα, η Δημοτική αρχή, επί Σπανίδη Ανέστη, χωρίς να τελεσθεί το σχετικό Εκκλησιαστικό τελετουργικό λειτουργίας του.
Το κενό αυτό συμπληρώθηκε από τη νεοεκλεγείσα, το 1987, Δημοτική αρχή του, Κώστα Μαυρομάτη.
Τη σχετικό τελετουργικό τελέσθηκε, από το Σεβασμιότατο Μητροπολίτη μας,, Πατέρα, Αυγουστίνο Καντιώτη, βοηθούμενος από τους Ιερείς της Πόλης μας και όχι μόνο.
Στη φώτο μας και μέσα στο γραφείο του  Δημάρχου, κ. Μαυρομάτη Κώστα, από αριστερά: Ο τέως Δήμαρχος, κ., Σπανίδης Ανέστης, o Μητροπολίτης μας κ.κ., Αυγουστίνος Καντιώτης, ο νυν
Δήμαρχος κ., Μαυρομάτης Κωνσταντίνος και ο πρώην Δήμαρχος, κ., Λευκόπουλος Αριστείδης,
.

ΔΗΜΟΣΙΕΎΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΌ, στο φύλλο 1190 / 28 Οκτωβρίου 2009, σελίδα 31, ημέρα Τετάρτη.