Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 5 / 4-2-2009.

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ

ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.

Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Συνάντηση δύο συνώνυμων Πριγκιπισσών στην Πτολεμαϊδα το 1959.
Δύο συνονόματες πριγκίπισσες, με ξεχωριστή προέλευση, είχαν την ιδιαίτερη χαρά να συναντηθούν στην Πτολεμαϊδα το 1959.
Πρόκειται. για την Θεσμική Πριγκίπισσα Ειρήνη, κόρη της Α.Μ. του Βασιλιά Παύλου και την πριγκίπισσα της Κοινωνίας μας, Ειρήνη Χρ. Καζαντζή- Σταγάκη.
Η συνάντηση των δύο Πριγκιπισσών πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της περιοδείας της Βασιλικής οικογένειες στη Δυτική Μακεδονία με σκοπό την ενημέρωσή τους πάνω σε θέματα κοινωνικής συμπαράστασης, στις οικονομικά ασθενέστερες τάξεις του λαού της περιοχής μας,, που δοκιμάστηκε σκληρά από τη δεκαετή 3πρόσωπη εμπόλεμη κατάσταση, δεδομένου ότι, η Ειρήνη Καζαντζή-Σταγάκη, ήταν, Πρόεδρος του “φιλόπτωχου” ταμείου και ενεργό μέλος της, “Ελληνικής Μέριμνας” και “Φανέλας του Στρατιώτη”.
Με την ιδιότητα της Προέδρου του φιλόπτωχου ταμείου, είχε δημιουργήσει τα συσσίτια, σε διάφορα σημεία της πόλης, όπου, τα παιδιά και οι άπορες οικογένειες εύρισκαν, σε καθημερινή βάση, τροφή, αλλά και οι ασθενείς την όποια ιατρική περίθαλψη της εποχής.
Συγκινητική ήταν η συμμετοχή των εμπόρων μας, αλλά και πολλών συμπολιτών μας, από το μικρό περίσσευμα τους και πολλοί από το υστέρημα τους, συνέδραμαν την προσπάθεια του φιλόπτωχου ταμείου και όταν δεν επαρκούσαν αυτά, ήταν και ο αρκετά εύφορος κορβανάς, του πατέρα της, Μπαρμπαχρήστου, που στάθηκε αρωγός στη φιλάνθρωπο αυτή προσπάθεια της πρωτότοκης κορούλας του, αλλά και η ευγενική φιλάνθρωπος ψυχούλα του συζύγου, Μανώλη Σταγάκη.
Έτσι, η συνάντηση και η συζήτηση των δύο Πριγκιπισσών είχε μεγάλο και σοβαρό περιεχόμενο.
Στη φώτο μας: Η Ειρήνη Χρ. Καζαντζή-Σταγάκη, συνομιλεί εγκάρδια μα την συνονόματή της Ειρήνη, ενώ ο Δήμαρχος της πόλης, Άγγελος Κανιατσάκης, παρακολουθεί με ενδιαφέρον τους συνομιλητές, στο βάθος ο προϊστάμενος ιερέας του Μητροπολιτικού Ναού Αγίας Τριάδος, Τερζόπουλος Βασίλειος και λίγο ποιο κάτω, με τα γυαλιά, ο Γυμνασιάρχης, Γιανούτσος Λουκάς.

Φώτο Νο 2. Τελειόφοιτοι του ιδιωτικού Γυμνασίου Πτολεμαϊδος την 9η Ιανουαρίου 1960.
Μια ωραία φιλική συμμαθητική παρέα, με το Γυμνασιακό της έμβλημα, το πηλίκιο ( πλην ενός), στην τελευταία τους Γυμνασιακή αναμνηστική φωτογραφία.
Πρόκειται για τους μαθητές της τελευταίας τάξης του γνωστού μας ιδιωτικού Γυμνασίου, “ Κώστα Παπαγεωργίου- Κυριακής (Κίτσας) Λεσγίδου και Δάγλα”, που για αρκετά χρόνια έπαιξε ένα σημαντικό ρόλο στη σωστή Γυμνασιακή μόρφωση της πόλης μας.
Στη φώτο μας, από αριστερά, καθιστοί, οι: Γεωργιάδης Γιώργος, Βοϊτσίδης και Δάλλας Γιάννης.
Όρθιοι, από αριστερά, οι: Δουδούμης Νίκος, Σαββουλίδης Παναγιώτης, Πέκος Βασίλης, Γκέρτζας Φίλιππας (από τουΠύργους), Κοτσελίδης Γιώργος (από τη Σπηλιά που μετοίκησε στον Καναδά), Ρούσκας Ηλίας, Νικολαϊδης Βασίλης (Άκης) και ένας άγνωστος παρείσακτος μικρότερης τάξης..

Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στην κλασική της προκαταρτική Κυριακάτικη βόλτα το 1956
Ένα, μικρό τμήμα, της μεγάλης παρέας των… ωρίμων ευκατάστατων νεανίσκων της πιάτσας, στις πρώτες διαδρομές της Κυριακάτικης βόλτας στον κεντρικό δρόμο (25ης Μαρτίου).
Οι διαδρομές αυτές ήταν το σύνθημα για την συγκέντρωση της ομάδας για τα παραπέρα. Δεν καταφέραμε να μάθουμε, αν τα παραπέρα πραγματοποιήθηκαν σε κέντρο εντός της πόλης, η, σε εξοχικό με νέα καλλιτέχνιδα αηδώς (ντιζέζ= τραγουδίστρια), βέβαιο, όμως, είναι, πως, τις μεταμεσονύκτιες ώρες, ακολούθησαν καντάδες σε διάφορους, γνωστούς τους, δρόμους της πόλης.
Την συνθηματική, μίνι παρέα της φώτο μας, αποτελούσαν, από αριστερά: Ο Γιώργος Αποστολίδης, ο Θεμιστοκλής Καρκαντώνης (νέο μέλος), ο Πολυχρόνης Κουλίτσας, ο Τασιώνης Αναστάσιος (Τάσος) και ο Γιώργος Μπάμπας.

Φώτο Νο 4. Ελληνόπουλο Χωροφύλακας στη Σμύρνη το 1920.
Η φώτο μας είναι τραβηγμένη στην Ελληνική Σμύρνη το 1920 και εικονίζεται, ο Κασαμπαλής Παναγιώτης (Πανάγος), γιος του Ιωάννου και της Δημητρίας Κασαμπαλή.
Οι γονείς του, Γιάννης και Δημητρούλα, με τα γεγονότα του 1922, συνελήφθηκαν και εξορίστηκαν, από τους Τούρκους στο Δολερό Κιάτου, όπου παρέμειναν επί ένα χρόνο και το 1923 μετοίκησαν στο γειτονικό μας χωριό, Ανατολικό, με την προσδοκία, πως, μετά τον ξεριζωμό των Ελλήνων, θα έρχονταν, στη Μητέρα Πατρίδα και ο γιος τους, Πανάγος, για να συναντήσει τους γονείς του.
Κατά μία πληροφορία τους, ο γιος του Πανάγος, συνελήφθη από τους Τούρκους και φυλακίστηκε, όμως, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία και η προσδοκία τους έσβησε και αυτή μαζί με τη δική τους ζωή, χωρίς να ξανασυναντήσουν και να σφίξουν στην ζεστή αγκαλιά τους το δροσερό βλαστάρι τους, που, όπως εικάζεται, ακολούθησε και αυτό τη μοίρα των χιλιάδων Ελλήνων που σφαγιάστηκαν από τους Τούρκους.
Η σημερινή αναφορά μας, στην οικογένεια, Κασαμπαλή, ας είναι ένα μνημόσυνο γι’ αυτούς και τις χιλιάδες των άλλων επώνυμων και ανώνυμων Ελλήνων που είχαν την ίδια μοίρα με τον Χωροφύλακα, Παναγιώτη (Πανάγο) Κασαμπαλή του Ιωάννη και της Δημητρίας..
Ας είναι η μνήμη τους ΑΙΩΝΙΑ.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1152 / 4 Φεβρουαρίου 2009, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.