Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι. Νο 5 .3-2-2010

ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.

Φώτο Νο 1. Η κεντρική Πλατεία Πτολεμαΐδος όπως ήταν το 1957.
Το εικονιζόμενο σημείο, της φώτο μας, φίλες και φίλοι, είναι ακριβώς το κεντρικό σταυροδρόμι επικοινωνίας, τόσο, με όλη την πόλη και τα χωριά της Εορδαίας, όσο και με την υπόλοιπη Ελλάδα και όχι μόνο.
Πρόκειται για την διασταύρωση, των ποιο κεντρικών δρόμων της πόλης, της λεωφόρου (σημερινός σαλίγκαρος) 25ης Μαρτίου με τον άξονα των δρόμων, δεξιά, Βασιλέως Γεωργίου (και σήμερα, Γ. Παυλίδη-Κ. Αδαμόπουλου) και αριστερά, Βασιλέως Κωνσταντίνου (του πρεσβύτερου).
Στη σημερινή μας φώτο, που για πρώτη φορά δημοσιεύεται, διακρίνουμε:
Στη γωνιά δεξιά, ένα μικρό τμήμα της αρκετά μεγάλης κεντρικής μας πλατείας με τα μεγάλα πεζοδρόμιά της, που και τότε, ένα μικρό τμήμα της κατελάμβαναν τα τραπεζοκαθίσματα του Ζαχαροπλαστείου, Γούλα Τηλέμαχου, που φημίζονταν, για τις καρυδόπαστες και το γαλακτομπούρικό του, όχι μόνο ποιοτικά, αλλά και ..μεγεθυντικά, κάτι που μας ενδιέφερε εξ’ ίσου, η και ..λίγο περισσότερο.
Απέναντι από την πλατεία, δίπλα από τη σημερινή πιάτσα Ταξί και μεταξύ των δρόμων 25ης Μαρτίου και Γ, Παυλίδη-Κ. Αδαμοπούλου, βρίσκονταν το τεράστιο πρατήριο της, πάλαι ποτέ κραταιάς, Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Εορδαίας και διάφορα γραφεία των συνεταιρισμών της.
Απέναντι από το πρατήριο της ένωσης και επί της 25ης Μαρτίου, ήταν το ζαχαροπλαστείο η “Αγνότης” των, Κεχαγιά-Μαρτινάκη και δίπλα του το καφενείο ή και Ζαχαροπλαστείο, “ΒΙΟΛΕΤΑ”.
Στην αριστερή πλευρά βλέπουμε, την πιάτσα των ολίγων αγοραίων (ταξί) του παρελθόντος, το ζαχαροπλαστείο του προ αναφερόμενου Γούλα Τηλέμαχου, δίπλα του το γαλακτοπωλείο του Λιάμη και στη γωνία το γνωστότατο καφενείο, Προκοπίδη, ενώ στην απέναντι γωνία το βιβλιοπωλείο του, Ιωακείμ Ορφανίδη.
Όσο για τη μεταφορά των γλυκισμάτων στην απέναντι πλευρά του δρόμου, γίνονταν με πλήρη ασφάλεια, δεδομένου ότι, η κίνηση των αυτοκινήτων και των αραμπάδων ήταν ανύπαρκτη, εκτός κι αν κανένα άλογο, η, κανένα άλλο, από τα άφθονα τετράποδα μας, το τσιμπούσε καμιά ...αλογόμυγα, όπως συνέβη σε κάποιο πανηγύρι γειτονικού χωριού, με τα τζιαμέσια (βουβάλια) και έγιναν όλα γυαλί καρφί….
Από την κίνηση των πεζών, της φώτο μας, προκύπτει, πως, ήταν, Σάββατο ή Κυριακή, προς το σούρουπο, γι΄ αυτό η κίνηση της βόλτας είναι ολιγάριθμη, δεδομένου ότι, το βραδάκι ο δρόμος ήταν απροσπέλαστος από τους συμπολίτες μας της μέσης και νεανικής ηλικίας, που έκαναν τη βόλτα τους, έκλιναν τα ραντεβουδάκια τους, ή και έπαιρναν, με πολλές προφυλάξεις, τα ραβασάκια τους, από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ή, τους…πράκτορές τους, για τα.. περαιτέρω, η και αρκετοί, που είχαν την οικονομική δυνατότητα άραζαν και κανένα κεντράκι ή και ζαχαροπλαστείο (ήταν άγνωστο το σημερινό “φρούτο”, του διαβήτη).

Φώτο Νο 2. Το μουσικό-χορευτικό συγκρότημα της “ΑΡΚΟΥΔΑΣ” στην άνω Πτολεμαϊδα το 1960.
Η άνω Πτολεμαϊδα και ιδιαίτερα το επί της οδού “ΑΒΕΡΩΦ” Καφενείο του “Λαϊκού”, Χρυσού Καραγιαννάκη, είχε την τιμή να φιλοξενήσει το τσιγγάνικο συγκρότημα ή, “Αρκούδα”, πελάτες του και κυρίως για τα μικρά παιδιά της περιοχής, που άκουγαν ή και έβλεπαν στα μαθητικά τους βιβλία για το τεράστιο ζώο και τη δύναμή του, χωρίς όμως να το έχουν δει.
Τη χαρά αυτή τους την προσέφερε ο τσιγγάνος, ιδιοκτήτης της αρκούδας, που παράλληλα εξασφάλιζε και το ψωμάκι της οικογένειάς του από αυτούς που είχαν την καλοσύνη να τον προσφέρουν κάποια οικονομική βοήθεια.
Σε ποιανού μικρού ή και μεγάλου (αν υπάρχει κανείς;), της εποχής, η μνήμη δεν συγκρατεί ακόμα την εικόνα του τσιγγάνου, που με το ντέφι του και το τραγούδι του έκανε το μεγαθήριο αυτό να στέκεται στα δυο του πόδια και να στριφογυρίζει, υποτίθεται ότι χορεύει, ή ακόμα το, “πώς κοιμάται ο γέρος με τη γριά” και αυτή να ξαπλώνει, η, το, “πώς χορεύουν οι νέοι” και αυτή να σηκώνεται στα δυο πόδια και αρκετά άλλα, που, τουλάχιστον μαρτυρούν, την κάποια συνεργασία ανθρώπου και ζώου, έστω και με σκληρές συνθήκες, επιτρεπτές όμως της εποχής.
Στη φώτο μας, ο ποιο ψύχραιμος και …δυνατός της παρέας, ο Γολικίδης Γιώργος, τόλμησε να την ..πιάσει από πίσω (για καλό και για κακό), έστω και αλυσοδεμένη και με …φιμωμένο στόμα, πίσω του, με το μουστάκι, ο υπάλληλος καθαριότητας του Δήμου μας, Μήτσος (Μουτός), με το ποδήλατο (για καλό και για κακό), ο Γιώργος Λιμνιός και πίσω του με το μικρασιάτικο φέσι του Γιαλί Τσιφλίκ, ο Απόστολος Αγγελίδης με τον μικρό εγγονό του στα γόνατά του, που δεν είναι άλλος, από το γνωστό στην κοινωνία μας Δικηγόρο, Αγγελίδη Δημήτρη και δίπλα του αριστερά ο γνωστός μας, Μητσάρας.
Προσέξτε, φίλες και φίλοι, τους μικρούς με πόση προσοχή και δέος παρακολουθούν.
Δυστυχώς, το μέγεθος της αρκούδας, δεν επέτρεψε, στον καλό μας φωτορεπόρτερ, να συμπεριλάβει στο φακό του τον μαέστρο της παράστασης

Φώτο Νο 3. Σχολική εκδρομή στα καβάκια ΄Αρδασσας το Μάιο 1958.
Ημερήσια εκδρομή, στη γνωστή για τους μαθητές των σχολείων Πτολεμαϊδος, στα καβάκια Αρδασσας την 8η Μαΐου 1958.
Στη φώτο μας, μια μικρή ομάδα συμμαθητών της Η΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον–μέσω του φωτογραφικού φακού-, το συμμαθητή τους, Κουμασίδη Πολυχρόνη, σε διάφορα φακιρικά τεχνάσματα.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Γκόγκας Χαράλαμπος (Λάμπρος) καθιστός, η Κομήνια Ελένη, η Κούση Νίκη του Φιλάρετου, η Αμοιρίδου Ευδοξούλα, από το Φανό (;), ο Λιάτσος Στέργιος, ο Κούσης Κώστας (Κωστάκης) και ο Κουμασίδης Πολυχρόνης (Πόλυς) με το ..ραβδί του.

Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις, σύνταξης.
Ευχαριστούμε πολύ τον καλό μας φίλο, Αγγελίδη Δημήτρη-Δικηγόρο-, για τις φωτογραφίες, Νο 1 και Νο 2, που μας διέθεσε από το αρχείο του για το σημερινό μας δημοσίευμα.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, από σήμερα θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1204 / 07-02-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.