ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Φώτο Νο 1.
Πτολεμαϊδα 25 Μαρτίου 1946, στο “Κενοτάφιο”της Πόλης.
Και οι Πρόσκοποί μας συμμετείχαν στις εορταστικές εκδηλώσεις της πόλης για να τιμήσουν, όλους εκείνους τους, επώνυμους ή ανώνυμους, αγωνιστές του 1821, που έπεσαν μαχόμενοι στα πεδία των μαχών για τη λευτεριά της Πατρίδας μας, όπως αναφέρει και ο Θουκυδίδης, στον επιτάφιο Περικλή… “Την χώραν μέχρι τούδε ελευθέραν δι΄αρετήν παρέδωσαν” και αυτήν την ελεύθερη απολαμβάνουμε σήμερα και εμείς οι νεώτεροι τους.
Έτσι, οι δύο βαθμοφόροι θεώρησαν τιμή τους, τη μεγάλη αυτή μέρα της θυσίας και της Λευτεριάς να την αποθανατίσουν με μια αναμνηστική φωτογραφία στο απλό και σεμνό, ξύλινο, κάρο-μεταφερόμενο, “ειδικής” κατασκευής, Κενοτάφιο, που διέθετε τότε η πόλης μας, σε αντίθεση με το σημερινό “καλλιτεχνικό ” υπέρ’ κατασκεύασμα που δημιούργησε η προοδευτική φαντασία των εκσυγχρονιστών ηγετών μας!!!!.
Για να θυμηθούν οι παλιοί και κυρίως, για να μάθουν οι νέοι, την εικόνα της πόλης της εποχής εκείνης, σας την περιγράφουμε:
Το σημείο που βρίσκεται το κινητό κενοτάφιο, είναι ο σημερινός πεζόδρομος, Παύλου Μελά και πίσω από τα GOODYS, το παλιό κτίσμα δεξιά, ήταν μια παλιά μεγάλη αποθήκη της οικογένειας, Γεωργίου Λευκόπουλου (χώρος σημερινού GOODYS) και μπροστά του ο σημερινός κεντρικός δρόμους (25ης Μαρτίου) που χώριζε τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα) σε άνω και κάτω.
Το σπίτι που φαίνεται αριστερά ήταν η οικία του εμπόρου και ευεργέτη της πόλης μας, Γεωργίου Κεχαγιά με καταγωγή τη γειτονική μας Κλεισούρας και ακολουθεί προς δυσμάς, το οικόπεδο του αείμνηστου, Γεωργίου Λευκόπουλου, όπου και το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο του “Γεώργιος” με δεύτερη προσόψι το σημερινό δρόμο Τσαλδάρη.
Όπως παρατηρείτε, στη φώτο μας, όλη η περιοχή είναι βουτηγμένη στη λάσπη αδιάκριτα, εξ’ ου και ο παλιός χαρακτηρισμός της , ως λασποχώρι, για να προλάβουμε, τυχών, ερωτήματά σας, για τον επιλεγέντα χώρο του Κενοταφίου, σας πληροφορούμε ότι, η ίδια, ίσως και χειρότερη κατάσταση επικρατούσε και στην, πάλε ποτέ, τεράστια κεντρική μας πλατεία.
Κάναμε όλη αυτή την περιγραφή, για να πληροφορηθούν οι νέοι σε ποια κατάσταση την παρέλαβαν, από τους Τούρκους οι παλιοί-γηγενείς και πρόσφυγες- και σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα, για να βγάλουνε τα δικά τους συμπεράσματα (αρνητικά-θετικά), για αυτούς που ακολούθησαν, αποδίδοντας , “τα του Καίσαρος τω Καίσαρι….”, αλλά και να υποσχεθούν, το, “ ‘Αμές δε γ’ έσσόμεθα πολλώ κάρρονες” …
Στη φώτο μας, από αριστερά, δύο βασικά στελέχη του νεοϊδρυθέντος, το 1945, Προσκοπισμού την πόλης μας, με τεράστια προσφορά στην διαπαιδαγώγηση των μικρών Λυκόπουλων με τις βασικές αρχές του Προσκοπισμού, ο Αείμνηστος Μαρτινάκης Βασίλης και ο Παναγιωτίδης Μιχάλης.
Φώτο Νο 2. Ομάδα απόφοιτων Γυμνασίου του 1958, σε ημερήσια εκδρομή.
Ακολουθώντας την καθιερωμένη πεπατημένη οδό, μαθήτριες και μαθητές της Η΄τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, πραγματοποίησαν την τελευταία τους (κάτι τέτοιο ομολογεί η ημερομηνία 1-3-1958) ημερήσια εκδρομή στην περιοχή, σφαγεία-Σουλού- αγριάμπελα.
Στη φώτο μας, από αριστερά, μια ομάδα μαθητών σε αναμνηστική φωτογραφία πάνω στη γέφυρα του ποταμού Σουλού που οδηγεί στους αμπελώνες της κάτω Πτολεμαϊδος με την ονομασία, αγριάμπελα,
Σειρά 1η, καθιστές: Γρηγοριάδου Πολυξένη, Καλατσανίδου Λουκία (;), Κεσκιλίδου Παναγιώτα, Ευσταθιάδου Έλλη και Βίττη Ευαγγελία.
Σειρά 2η, όρθιοι: Καπνόπουλος Νίκος, Γάκη Νοεμία, Καραβάνης Γιώργος, Λιάτση Δέσποινα, Αλευριάδης Φίλιππος, Αλχαζίδου Μαρία, , Αδαμίδης Γιώργος (;), Καζαντζίδου Νίκη, Αδαμοπούλου Ειρήνη (Ρένα), Δεληδημήτρη Αργυρώ (Ρούλα), Παγκούτσου Μαρία και ο γνωστός μας-άγνωστος μικρός Χ;.
Φώτο Νο 3. Φιλική παρέα στο ταβερνάκι του “Τσιάχου” το 1957.
Το ταβερνάκι του Τσιάχου βρίσκονταν στον κεντρικό δρόμο και δίπλα από τη σημερινή καφετέρια “Το πλατό”, επί της 25ης Μαρτίου και αποτελούσε το στέκι των μερακλήδων, τόσο, για την ποιοτική και ποσοτική των προσφερόμενων φαγητών του, όσο και για τις χαμηλές τιμές χρέωσής των, με συνέπεια, οι μαθητές, του μοναδικού Γυμνασίου της Εορδαίας, που δεν έφτανε έγκαιρα το καλαθάκι της οικογένειας, από το χωριό, από έλλειψη συγκοινωνιακών μέσων, κατέληγαν όλοι στο .. μπακαλοτεύτερο Τσιάχου μέχρι να περάσει ο πατέρας από το χωριό. Δεν ήταν λίγοι και εκείνοι που φιλοξενώνταν από τον ίδιο, λόγο οικονομικής αδυναμίας της οικογένειας τους.
Ήταν, αν θέλετε, και το στέκι των Ποντίων, γιατί ποτέ δεν έλειψε ο ήχος της ποντιακής λύρας είτε, από τον ίδιο, είτε, από μερακλήδες φίλους και πελάτες του μαγαζιού.
Στη φώτο μας, από αριστερά, μια μικρή παρέα Ποντίων με, τον στιχουργό, λυράρη και τραγουδιστή, Σάββα Ιωαννίδη (Κουτσούπ), Στεφανίδη Γιώργο, από το Καρυοχώρι, τον καταστηματάρχη, Τσαχουρίδη (Τσιάχο) Νίκο, τον Αρχιτεκτονίδη Νίκο, από την Αρδασσα και τον Ξανθόπουλο Τάσο, από την Αρδασσα.
Φώτο Νο 4. Καθηγητής και μαθητές σε αναμνηστική φωτογραφία το 1969.
Μαθητές του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος με τον, καθ΄ όλα, σεβαστό και αγαπητό καθηγητή τους , σε αναμνηστική φωτογραφία στο χώρο του Γυμνασίου την 25η Μαρτίου 1969.
Πρόκειται για τον φιλόλογο αγαπητό τους καθηγητή, Γιώργο Αζή, που είχε μια τρομερή αδυναμία στα παιδιά και έναν ιδιαίτερο τρόπο στην προσέγγισή τους και την παρέα μαζί τους, όμως, είχε και μια ιδιαίτερη αδυναμία για την οδήγηση της μοτοσικλέτας του την οποία δεν αποχωρίζονταν, με συνέπεια να χάσει τη ζωή του πολύ νωρίς..
Ας είναι αιώνια η μνήμη του καλού μας καθηγητή, οι μαθητές του δεν θα τον ξεχάσουν ποτέ.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Τσάμος Θόδωρος, Λευκόπουλος Αλέκος, Ο αείμνηστος φιλόλογος καθηγητής, Αζής Γιώργος, Χατζηπαντελής Λάκης και Τογκαλίδης Κώστας.
Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις , σύνταξης.
Με ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση, φίλες- φίλοι και όχι μόνο, σας ενημερώνουμε, πως, τη σελίδα μας και όχι μόνο, θα την βρίσκετε καθημερινά στο διαδίκτυο με τον κωδικό: Giorgoskaza.blogspot.com.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 2010 / 17 Μαρτίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 11 / 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου