ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΎΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΊ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΊΝΟΥΝ ΟΙ ΝΈΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.
Φώτο Νο 1.Η δενδροφύτευση στην Πτολεμαϊδα την περίοδο 1949-1960.
Τονίσαμε και άλλοτε, πως, οι δημοτικές αρχές των αναφερόμενων περιόδων, ανέπτυξαν μια έντονη δραστηριότητα για την φύτευση χιλιάδων δέντρων, κύρια, κατά μήκος των εισόδων στην πόλη, αλλά και κατά μήκος των καναλιών.
Στην προσπάθειά της αυτή βρήκε ένθερμους υποστηρικτές τους καθηγητές και τους μαθητές του Γυμνασίου μας, που, κατά τις ημερήσιες εκδρομές του, αλλά πολλές και τις αργίες, ασχολιόνταν με δενδροφυτεύσεις.
Την προσπάθεια αυτή των μαθητριών και μαθητών παρουσιάζει και η φώτο μας Νο 1, σε όλο της το βάθος, με βιτρίνα τις τέσσερις μαθητριούλες της H΄τάξης, του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, το 1953.
Στη φώτο μας , από αριστερά: Η Λαζαρίδου Στάσα, η Χαλαϊδοπούλου Παρασκευή, με το χαϊδευτικό, Τσιβούλα, η Τσακιρίδου Ελισάβετ (Λίζα) και η Ναούμ Αρχοντούλα (Τούλα).
Φώτο Νο 2. Βρήκε ο Βλάχος τη γενιά του και… περηφανεύεται.
Έτσι και οι καλοί μας φίλοι, βρέθηκαν στην γενέτειρα γη των γονιών τους, την δροσόλουστη και Ιστορική Βλάστη μας και δεν ήταν δυνατόν να μη ακολουθήσουν τις συνήθειες και τα ήθη και έθιμά τους. Αφού στολίστηκαν καλά οι ίδιοι, στόλισαν και τα υποζύγια τους (αλογάκια), που προμηθεύτηκαν από συγγενικά ή φιλικά πρόσωπά τους, που την εποχή εκείνη (1954) αφθονούσαν στο χωριό και σαν απόγονοι του μεγάλου Μακεδόνα Στρατηλάτη, ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ, ξεκίνησαν, έφιπποι, την παράλληλη δική τους εκστρατεία προς βορρά, όπου, το πανηγύρι, του Άγιου Παντελεήμονα, που βρίσκεται στο ομώνυμο Ιστορικό ξωκλήσι, λίγο πιο πάνω από τη Βλάστη, για να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη χάρη του για την παραπέρα πορεία τους.
Δεν καταφέραμε όμως, να μάθουμε, αν η όλη διαδρομή πραγματοποιήθηκε “επί Ίππων …καθήμενοι”, η, σαν καλοί φιλόζωη Πρόσκοποι, είχανε και .. κάποια ή κάποιες στιγμές ευαισθησίας για “ξεκούραση” των.. Ίππων τους.
Γεγονός πάντως είναι, πως, σαν καλοί Χριστιανοί ορθόδοξοι, εκπλήρωσαν την αποστολή τους στο ακέραιο σώοι και ..αβλαβείς!!.
Στη φώτο μας, από αριστερά, οι καλοί μας φίλοι και αδελφοί Πρόσκοποι : Ο άγνωστός μας Χ; , ο Τζιούφας Μιχάλης, ο Κυδώνας Θοδωρής και ο Βενιαμίν της παρέας, Βαβούρας Στέργιος.
Φώτο Νο 3. FORD 6άρι το νέο απόκτημα, της Πτολεμαϊδος και όχι μόνο, το 1949.
Το πρώτο μεταπολεμικό φορτηγό αυτοκίνητο της Πτολεμαϊδας ανήκει στο συμπολίτη μας επαγγελματία οδηγό, Κώστα Χαραλαμπίδη και ήταν μάρκας, FORD - 6άρι, που σημαίνει, προφανώς, με έξι ρόδες.
Οι πρώτοι επισκέπτες του δεν ήταν άλλοι από τους φίλους και γειτονόπουλα του ιδιοκτήτη, που έσπευσαν να το επισκεφθούν, να το περιεργαστούν, να τον συγχαρούν και να τον ευχηθούν, καρποφόρα και πολλά ανώδυνα ταξίδια, μέσα στα οποία, σίγουρα συμπεριλαμβάνονταν και μερικές φίλο γειτονικές εκδρομούλες (τράκας) στα ...πέριξ.
Στη φώτο μας, το νέο απόκτημα του καλού μας συμπολίτη, Μπάρμπα Κώστα με τους πρώτους επισκέπτες-θαυμαστές του, που είναι,
Ο Σδούκος Κώστας, ο Λάζαρος (Λάζος) Θεοφυλάκτου, ο Αιχμαλωτίδης Γιάννης και ο μικρός διάδοχός και άξιος συνεχιστής του πατρικού επαγγέλματος, μαθητής Γυμνασίου, Χαραλαμπίδης Τάκης και στο τιμόνι ο επίδοξος συνοδηγός του, Τάκης Τσαχουρίδης.
Φώτο Νο 4. Ο Παππούς, Μπάρμπα Θύμιος Κωτσίδης, στη γιορτή του το 1956.
Ο Παππούς, Μπάρμπα Θύμιος, γεννήθηκε στη Σεβάστεια του Πόντου και αφού κατάφερε να επιζήσει μέχρι το 1924, πήρε και αυτός το δρόμο της προσφυγιάς και βρέθηκε στην περιοχή των Καϊλαρίων (Πτολεμαϊδος) και εκόνεψεν (άραξε-στρογγυλοκάθισε- ) στο χωριό της Εορδαίας, τη Ρακίτα (Ολυμπιάδα), όπου και παρέμεινε μέχρι το 1954 , ως αγροφύλακας της περιοχής και μετακόμισε στην Πτολεμαϊδα.
Στη Σεβάστεια του Πόντου, ο νεαρός Θύμιος είχε τη δική του Ιστορία, που, εν μέρει, διατήρησε και στη νέα ιδιαιτέρα του Πατρίδα, Ρακίτα-Καϊλάρια.
Ο Θύμιος Κωτσίδης, ήταν ένα παιδί πολύ ζωηρό, ανήσυχο, δεν τον χωρούσε ο τόπος και ιδιαίτερα όταν οι κεραίες του (τα αυτιά του) δέχονταν τις συχνότητες της Ποντιακής λύρας ή του τύμπανου (ταούλ), ανεξάρτητα από πού και από ποιόν, ο Θύμιος θα έφτανε πρώτος και θα ήταν ο πρώτος της παρέας και του χορού. Ήταν φοβερός χορευτής των παραδοσιακών χορών του Πόντου, που τις στόλιζε με τη δική του ευελιξία και τις έξυπνες φιγούρες του. Ήταν, θα λέγαμε, ο πρώτος ιπτάμενος χορευτής της παράδοσης του Πόντου.
Οι αρετές και η ζωντάνια του νεαρού Θύμιου, ήταν επόμενο να προκαλούσε το ενδιαφέρον και τη συμπάθεια του άλλου φύλλου, κάτι που, όχι μόνο δεν τον άφησε αδιάφορο, αλλά, ενδυνάμωσαν την επιθυμία του για τη σύναψη πολλών σχέσεων, κάτι που ομολογεί το παρατσούκλι, “ΚΟΥΣΛΑΡΑΓΑ”, που σημαίνει, Αρχηγός κοριτσιών ή κατακτητής κοριτσιών, που τον προσέδωσαν.
Λέγεται, μάλιστα, πως, όταν οι Τούρκοι μάζεψαν, ξεχωριστά τους άνδρες και τις γυναίκες, με σκοπό την εξορία των ανδρών, ο Θύμιος, φόρεσε γυναικεία ρούχα και έτσι γλίτωσε την εξορία η και την δολοφονία ακόμα..
Όμως, η σχέση του Θύμιου με Τουρκάλες , αλλά και με άλλες δραστηριότητες του κατά των Τούρκων, οδήγησαν, πολλές φορές την οικογένειά του και τον ίδιο, σε εξορίες και βασανιστήρια.
Το σπίτι του Μπάρμπα Θύμιου, πάντα ήταν φωταγωγημένο με τη γκαζόλαμπα, ή το ηλεκτρικό φως, οι πόρτες ανοικτές και το τραπέζι έτοιμο, το φαρδύ και γεμάτο καλοσύνη χαμόγελό του ήταν το προσκλητήριό του για να υποδεχθεί, το γνωστό ή άγνωστο επισκέπτη του που είχε διάθεση για γλέντι και χορό.
Πτολεμαϊδα 20-1-1956. Ο Μπάρμπα Θύμιος γιορτάζει. Ο καλός του φίλος, ο Στάθιον ο Πουγάρτς (Ευστάθιος Πουγαρίδης) από τα Κομνηνά, έφτασε από τους πρώτους μαζί με το ζουρνά του (Κλαρίνο), ο οικογενειακός φίλος, Χαραλαμπίδης Τάκης, έδωσε το παρόν, ο μικρός. Βουνοτρυπίδης Νικολάκης, με το ακορντεόν του περιμένει την ώρα του, μαζί με την αγάπη και τη χαρά του εορτάζοντα, Κωτσίδη Θύμιου, που θυμήθηκε τη γιορτή του.
Σημειώσεις-Συμπληρώσεις-Διορθώσεις σύνταξης.
Φίλες και φίλοι, σε όποιο ανώτατο σημείο και αν φτάσει η τεχνολογία, ο παράγων “ΑΝΘΡΩΠΟΣ” έχει πάντα την υπευθυνότητα και τον τελευταίο λόγο. Αναφερόμαστε στο δημοσίευμά μας της 2-6-2010.
Στο τυπογραφείο έφτασε η σχετική μας ύλη, κείμενο και 5 φώτο με την εντολή να αφαιρείται μία φώτο, αν και εφόσον δεν χωράει στη σελίδα με το σχετικό κείμενό της.
Ο καλός μας τυπογράφος, αφαίρεσε την παραπανίσια φώτο, αλλά.. ο δαίμων του τυπογραφείου, δια της χειρός προσεκτικού ανθρώπου, το εννοούμε, ξαναπάτησε το κουμπάκι της 3ης φώτο μας στο κείμενο της 4ης φώτο και είχαμε το φαινόμενο, φώτο και κείμενο να μη συμπλέουν..
Αποκαθιστώντας το λάθος με τη σημερινή μας Φώτο Νο 1, ζητάμε συγνώμη, από τις καλές μας φίλες και καλούς μας φίλους αναγνώστες-θεατές.
Ένα μικρό δακτυλάκι ανέτρεψε την τεράστια τεχνολογία της εποχής μας!!!
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1222 / 09-06-2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 23 / 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου