ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ
Γράφει ο Γιώργος Ι Καζαντζής
Φώτο Νο 1. Η Α.Μ. ο Βασιλεύς Παύλος στην πρώτη γραμμή του μετώπου το 1948.
Μάρτιος 1948. Η Κομουνιστική ανταρσία, ή, αν θέλετε, ο εμφύλιος πόλεμος στο αποκορύφωμά του.
Ο Βασιλεύς Παύλος , με την ιδιότητά του ως αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων επισκέπτονταν τακτικά την πρώτη γραμμή του μετώπου, ενημερώνονταν από τους επιτελείς αξιωματικούς και παρακολουθούσε από κοντά τις εξελίξεις των μαχών .
Σε μία, από τις επισκέψεις του στο Γράμμο, επιθεωρώντας ομάδα αξιωματικών, εντυπωσιάστηκε από τις τιμητικές διακρίσεις ανδρείας του ταγματάρχη πυροβολικού, Μιλτιάδη Κυρζίδη και ιδιαίτερα αυτού που του απενεμήθη από τον Αείμνηστο αδελφό του Βασιλιά Γεώργιο και ζήτησε να πληροφορηθεί το πώς και πότε του απονεμήθηκε.
'Όταν ο ταγματάρχης ανέφερε την απονομή του στη Μέση Ανατολή, ο Βασιλεύς τον έσφιξε για μια ακόμα φορά το χέρι και τον συνεχάρη..
Πρόκειται, φίλες και φίλοι, για τον συμπατριώτη μας από την Αναρράχη, Μιλτιάδη Κυρζίδη, καθηγητή φιλόλογο στο επάγγελμα, που οι πρώτες πολεμικές σειρήνες της 28ης Οκτωβρίου 1940 τον οδήγησαν στην 1 η γραμμή των μαχών του Ελληνό – Ιταλικού πολέμου..
Μετά την κατάρρευση του μετώπου, από την παρέμβαση των Γερμανών, και με πλήθος παρασήμων ανδρείας στο στήθος, ο Μιλτιάδης Κυρζίδης ακολούθησε το δρόμο του καθήκοντος προς τη μέση Ανατολή.
'Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες, εναντίων των Γερμανών και των συμμάχων τους, καθώς και στην περίφημη μάχη του Ελ Αλαμέϊν.
Με την απελευθέρωση της Πατρίδας μας, από τους συμμάχους, ,επέστρεψε στην Ελλάδα, όχι όμως ως εκπαιδευτικός, αλλά ως μόνιμος Αξιωματικός των ενόπλων δυνάμεων.
Η Κομουνιστική ανταρσία του 1946τον οδηγεί και πάλι στην πρώτη γραμμή του καθήκοντος.
Έλαβε μέρος σε πολλές μάχες μέχρι το 1948, όπου και έπεσε ηρωικά μαχόμενος στο πεδίο της τιμής και του καθήκοντος.
Ας είναι η μνήμη του ΑIΩΝΙA και το χώμα, της Ελεύθερης και Δημοκρατικής Ελλάδος που τον σκεπάζει, ελαφρύ.
Φώτο Νο 2. Έφηβονηπιακή–γειτονική παρέα, στις 19-9-1947, με φίλους στρατιώτες του 519 τάγματος Πεζικού.
Στην αναφερόμενη εποχή, φίλες και φίλοι, αν ρωτούσες έναν μικρό, τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις: η απάντησή του ήταν άμεση, θα γίνω στρατιώτης. Την ίδια απάντηση θα έπαιρνες και από έναν όψιμο έφηβο με την αντικατάσταση του στρατιώτη με το ”Αξιωματικός”.
Με τα δεδομένα αυτά, τα νεαρά αγόρια πλησιάζανε φιλικά τους στρατιώτες και δημιουργούσαν φιλικές σχέσεις μαζί τους.
Μια τέτοια παρέα ήταν και οι εικονιζόμενοι στη φώτο μας, από αριστερά:
Στην 1η σειρά, ξαπλωτοί: Ο Γιάννης Τσουχνικάς, ο μικρούλης Χ; στο μέσον και ο Μιχάλης Κωνσταντούλας.
Στη 2η σειρά: Ο Στέργιος Τελίδης, ο Στέργιος Βαβούρας, ο Χρήστος Παγκούτσος και ο Τάσος Βάνης ή Βανόπουλος και
Στην 3η σειρά: Οι φίλοι στρατιώτες, Βαγγέλης Χ; , Κώστας Χ; , Χ; και στο μέσον ο Γιώργος Καζαντζής.
Τα παραπάνω στοιχεία των στρατιωτών αναγράφονται πίσω από την αναμνηστική φωτογραφία των 60 χρόνων.
.
Φώτο Νο 3. Τοπικό ντέρμπι 1952. ΑΡΗΣ – ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ 3-0.
Το τοπικό ντέρμπι για το Πρωτάθλημα Βορειοδυτικής Μακεδονίας το 1952, έληξε με 3-0.
Ο Άρης ήταν ανώτερος, σε όλη τη διάρκεια του αγώνα και δίκαια επιβλήθηκε του Πτολεμαίου.
Ο Πτολεμαίος, μόνο κατά μικρά διαστήματα κινήθηκε αξιόλογα, χωρίς όμως να απειλήσει την εστία του τερματοφύλακα Ζεϊμπέκη.
Στη φώτο μας με τις ριγέ φανέλες, από αριστερά, όρθιοι: O ΑΡΗΣ με τους. Τριανταφυλλίδη Τριαντάφυλλο (Τράντο), Σημαιοφορίδη Οδυσσέα (Μπέμπη), Φραγκουλίδη Σταύρο (Φ.Σ), Γιουβανάκο Γιώργο, Καρακασίδς Θεοχάρη, Αμανατίδη Γιώργο, Παντελίδη Αρίστο (παντρεμένο) και γονατιστούς, τους, Ζεϊμπέκη Βάσο, Καζαντζή Γιώργο και Μαυρικάκη Παρμενίων (Ιων).,
Ο ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΣ με τους: Χατζηγεωργίου Δημήτρη (Μήτσο), Εσπερίδη Γιώργο (Φώλο), Παπουτσή Νίκο, Μπουλταδάκη Αντώνη-τερματοφύλακα ,
Με τα πολιτικά, από αριστερά, Βανδώλας με χρέη προπονητού, ο διαιτητής Χ; ο Δαδούλης Θόδωρος μέλος του Δ.Σ. Πτολεμαίου και από δεξιά ο Κοντάκας Στράτος φανατικός φίλαθλος του Αρη και αργότερα μέλος της Διοίκησής του.
Φώτο Νο 4. Φιλική προσφυγική παρέα ποντίων σε αναμνηστική φωτογραφία στα Καϊλάρια στις 25-4-1925.
Προφανώς, είναι η πρώτη αναμνηστική φωτογραφία, στη μητέρα Πατρίδα και τον τόπο διαμονής, των ξεριζωμένων αδελφών μας Ποντίων της 1ης γενιάς, των ξαδέλφων, Γιάννη και Πέτρο Παρτσαλίδη και του Νικόλαο Μισαηλίδη.
Η εργατικότητα, η εντιμότητα, ο ακέραιος χαρακτήρας και η ψυχική τους δύναμη, ήταν τα μόνα εφόδια που κουβάλησε και μετέφερε ο καθένας τους, από τις αλησμόνητες πατρίδες του Ελληνισμού του Πόντου και τα εφόδια αυτά ήταν η αρχή του τέλους για να διαπρέψουν και να διακριθούν στη νέα τους Πατρίδα, τα Καϊλάρια (Πτολεμαϊδα).
Οι αδελφοί Παρτσαλίδη και ο Νίκος Μισαηλίδης διακεκριμένοι έμποροι της πόλης έχαιραν εκτίμησης από τους συμπολίτες μας και όχι μόνο.
Ας είναι ΑΙΩΝΙΑ η μνήμη τους και το χώμα της Μακεδονίας μας που τους σκεπάζει, ελαφρύ.
Σημείωσης-Συμπλήρωσης, Διορθώσεις σύνταξης:
Στο προηγούμενο φύλλο, 1081/19-9-2007 και στη φώτο ο μικρός άγνωστός μας με το φτυάρι είναι ο φίλος μας Αλέκος Ακριτίδης.
Αλεκάκι δέξου το συγνώμη μας και τις ευχαριστίες μας, τόσο για την παρέμβασή σου για διόρθωση, όσο και για τις φωτογραφίες που μας εμπιστέβεσε.
Δημοσιεύθηκε στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο. 26-Σεπτεμβρίου 2007, σελίδα, ημέρα Τετάρτη.
Νο 38 / 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου