ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ
ΚΑI ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ.
Γράφει ο Γιώργος Ι. Καζαντζής.
Giorgoskaza.blogspot.com.
Φώτο Νο 1. Χειμωνιάτικες αναμνήσεις, μαθητών του Γυμνασίου Πτολεμαϊδος, το 1951.
Είναι γεγονός, φίλες και φίλοι, πως, στους χώρους των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης, εκτός από την κύρια αποστολή τους, που είναι η πνευματική καλλιέργεια των νέων από τους αρμόδιους Ταγούς της, τους δασκάλους και καθηγητές, αποτελούν και τον μεγαλύτερο πόλο δημιουργίας φιλικών δεσμών μεταξύ των μαθητών, πέρα από τον περιορισμένο, των συγγενικών και γειτονικών περιπτώσεων. Οι κοινοί στόχοι, τα κοινά προβλήματα της καθημερινότητας για το απώτερο μέλλον και ο σημαντικός χρόνος της συν διατριβής των νέων, μέσα στην ίδια κυψέλη, συντελεί στη δημιουργία ισχυρών φιλικών δεσμών που εξελίσσεται και σε συγγενικό.
Μια τέτοια φιλική-συμμαθητική σχέση, παρά το χειμωνιάτικο κρύο, διακρίνεται και στους εικονιζόμενους μαθητές της Δ΄ τάξης του 8τατάξιου Γυμνασίου Πτολεμαϊδος του 1951.
Στη φώτο μας, από αριστερά , καθιστοί: Ραμπίδης Χαρίλαος (Χάρης), Πασαλίδης Μιλτιάδης (Μίλτος), Καλανταρίδης Χάρης, από Ποντοκώμη-ποδοσφαιριστής του Πτολεμαίου-, Φασόλας Νίκος, Καλανταρίδης Στέλιος, και Τσακαλίδης Χρήστος, από Αρδασσα και στην κορυφή, όρθιος, ο Παναγιωτίδης Συμεών (Σίμος) , από τον Περδίκα.
Φώτο Νο 2. Η μεταφορά του καπνού, στην τελευταία του κατοικία, στο Ανατολικό, το 1956.
Σε προηγούμενα δημοσιεύματά μας, φίλες και φίλοι αναγνώστες, αναφερθήκαμε σε όλες τις φάσεις εργασίας του καπνού, από τα φυτώρια στην αυλή μέχρι να ξεραθούν στις λιάστρες ( ράμκες κατά την Ποντιακή).
Η παρούσα φάση αποτελεί την προημιτελική φάση μέχρι την τελική που είναι η δεματοποίησή του, η , αν θέλετε, η ..πώλησή του.
Από τις λιάστρες, ο καπνός που ξεράθηκε, μαζεύεται σε φούντες, όπως η φώτο μας, και τοποθετείται σε δροσιστικούς χώρους για να πάρει το χρώμα του (που είναι το παν για τα μάτια των εμπόρων) και στη συνέχεια απλώνεται στο δάπεδο με προσοχή, σε χώρο εσωτερικό, δημιουργώντας έτσι μια ή δύο (ανάλογα με την ποσότητα παραγωγής) στοίβες μέχρι να έρθει η σειρά του για να δεματοποιηθεί από τα ειδικά μηχανήματα των αρμόδιων για το σκοπό αυτό.
Στη φώτο μας, τα καλά μας γεωργοκόριτσα,, οι αδελφές, Στεφανίδου-Βασιλειάδου Πηνελόπη (Πόπη) και Στεφανίδου Παναγιώτα (Πανό) από το Ανατολικό, με ξεχωριστό χαμόγελο, μεταφέρουν την τελευταία φούντα στον τελευταίο εσωτερικό χώρο ανάπαυσής της, με την προσδοκία να πωληθεί με καλή τιμή για να ξεχρεώσουν τα χρέη της οικογένειας και να περισσέψει και κάτι για κανένα φορεματάκι για τις ίδιες και την υπόλοιπη οικογένεια τους.
Φώτο Νο 3. Πάσχα, στα γραφεία της Υποδιοίκησης Χωροφυλακής Πτολεμαϊδος, το 1952 (;).
Η μεγάλη γιορτή της Ορθοδοξίας μας, το Άγιο ΠΑΣΧΑ, γιορτάζονταν με ιδιαίτερη λαμπρότητα, τόσο στα στρατόπεδα των Ενόπλων δυνάμεων, όσο και στα κατά τόπους τμήματα της Χωροφυλακής. Οι σχέσεις, Στρατός-Χωροφυλακή και πολίτες ήταν άριστες και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών της Πτολεμαϊδος αλλά και γενικότερα της Ελλάδος, πριν καθίσουν στο οικογενειακό τραπέζι, επισκέπτονταν τις αντίστοιχες μονάδες για να ευχηθούν, τους Αξιωματικούς και οπλίτες-Χωροφύλακες, το καλή Ανάσταση, να τσουγκρίσουν το Πασχαλινό αυγό, να δοκιμάσουν τον οβελία τους και το ξεχωριστό κρασάκι του αλλά γιατί όχι, να τραβήξουν και κανένα λεβέντικο Ελληνικό χορό.
Αυτήν την καλή σχέση, τήρησε και το 1952 (;), η γνωστή μας παρέα, “οι Άρχοντες του Ποτηριού”, με την επίσκεψή της στην Υποδιοίκηση Χωροφυλακής Πτολεμαϊδος, έστω και με μειωμένη τη σύνθεση της.
Στη φώτο μας, από αριστερά: Ο Διοικητής της Υποδιοικήσεως και γνωστότατος στην κοινωνία μας, Σταματόπουλος Δημήτρης, ο Τσίρλης Θόδωρος, οι δύο άγνωστοί μας-προφανώς Αξιωματικοί της υπηρεσίας, ο Καθηγητής μαθηματικών, Περάκης Αλέξανδρος, ο Βιβλιοπώλης, Τσατσαγιάννης Στέργιος, ο Λογιστής, Δήμτσας Νίκος-χωρίς ποτήρι στο χέρι!!, ο Ξυνόπουλος ή Ξυνός Κώστας και καθιστοί κάτω, ο Παληός Νίκος (Κουλούσιας) και ο Ανθυπομοίραρχος και γαμπρός της πόλης μας, Παπαχρήστου Αντώνης.
Φώτο Νο 4. Η Ποδοσφαιρική ομάδα του “ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ” Πτολεμαϊδος το 1959.
Ίσως, πολλοί φίλοι μας, αν όχι να μας κακολογούν, τουλάχιστον, να εκφράζουν την απορία τους, γιατί δεν δημοσιεύουμε συχνά φωτογραφίες του, αφού και η ομάδα του Πτολεμαίου ήταν αξιόλογοι με σημαντική, θα λέγαμε, προσφορά στα ποδοσφαιρικά δρώμενα της περιοχής μας, δεδομένου ότι, όχι μόνο στάθηκε αγωνιστικά καλά, αλλά ήταν και η πρώτη ομάδα που παίκτες της μεταγράφτηκαν σε ομάδες του κέντρου με 1ο τον σπεσιαλίστα επιθετικό και γκολτζή, Γιώργο Χατζηγιαννίδη, που τον ακολούθησε ο επίσης επιθετικός και γκολτζής, Γιώργος Εσπερίδης (Φόλος), αλλά και πολλοί παίκτες του πλαισίωναν την ομάδα του ΑΡΗ με επιτυχία. Κατά την ταπεινή μας άποψη, η ομάδα του Πτολεμαίου υστερούσε στη Διοίκηση και τούτο όχι από έλλειψη ενδιαφέροντος και γνώσεων της, αλλά, κυρίως, από την έλλειψη πόρων, δεδομένου ότι, ελάχιστοι ήταν εκείνοι που έκοβαν εισιτήριο, αλλά και γενικότερα της οικονομικής κατάστασης της περιοχής μας.
Για να επανέλθουμε στην απορία ορισμένων καλών φίλων μας και φίλων του “ΠΤΟΛΕΜΑΙΟΥ”, για τη δημοσίευση ελάχιστων φωτογραφιών του, τους πληροφορούμε, πως, καίτοι ζητήσαμε από όλους τους παλιούς παίκτες να μας δώσουν, η απάντηση ήταν, δεν έχω και 1-2 μας είπαν ότι, έχω, αλλά δεν τις δίνω, παρά την επιμονή μας δεν μας έδωσαν.
Στη φώτο μας, από αριστερά, ομάδα του Πτολεμαίου, λίγο πριν την έναρξη του αγώνα το 1959: Παπουτσής Νίκος, Καλταβαρίδης Χαράλαμπος, Βασιλειάδης Μιχάλης, Μιχαηλίδης Ηλίας, Ακριτίδης Κώστας, Φολτόπουλος Φώτης, Εσπερίδης Γιώργος, Μιχαηλίδης Γιώργος (Λέκκας), Μασμανίδης Παύλος (μετέπειτα ΜΑΣΕΡ) και Χατζηγιαννίδης Γιώργος.
Ελπίζουμε ο ενδέκατος, γνωστός μας-άγνωστος, να μας τηλεφωνήσει το όνομα του…
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ στον ΕΟΡΔΑΪΚΟ ΠΑΛΜΟ, στο φύλλο 1223 / 16 Ιουνίου 2010, σελίδα 27, ημέρα Τετάρτη.
Νο 24 / 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου